Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




Οταν   ενας  ανθρωπος   ανησυχει, η  απελπισια του  τον κανει  να προσκολλαται  σε οτιδηποτε   και απο την στιγμη που εχει  προσκολληθει   ειναι γραφτο  να εξαντληθει  η να εξαντλησει  οποιονδηποτε  η  οτιδηποτε  ειναι αυτο απο το οποιο  κρεμεται.  Απο την  αλλη, ενας πολεμιστης- κυνηγος  ξερει  οτι θα βρει θηραματα   στις παγιδες του   ξανα και ξανα, και γιαυτο   δεν  ανησυχει Η  ανησυχια  καθιστα καποιον διαθεσιμο, ασυναισθητα διαθεσιμο.

Ο πολεμιστης   κυνηγος   ερχεται σε προσωπικη επαφη με τον κοσμο του, κι ωστοσο  παραμενει  απροσιτοςγια αυτο τον κοσμο. Τον αγγιζει  ελαφρα, μενει εκει  για οσο  χρειαζεται  και  επειτα  απομακρυνεται γρηγορα, διχως να αφησει πισω του  ουτε  ιχνος.

Το να εισαι  πολεμιστης -κυνηγος δε σημαινει απλα να στηνεις παγιδες.  Ενας  πολεμιστης- κυνηγος δεν πιανει  το θηραμα του  επειδη  στηνει παγιδες  η επειδη  γνωριζει ολες  τις συνηθειες της  λειας του, αλλα  επειδη ο  ιδιος  δεν εχει  συνηθειες.  Αυτο  ειναι το πλεονεκτημα του.Δε  μοιαζει  καθολου με ζωα   που κυνηγα, τα οποια χαρακτηριζονται  απο συγκεκριμενες  συνηθειες  και  προβλεψιμες ιδιορρυθμιες. Ειναι  ελευθερος, ρευστος, απροβλεπτος.

Ο πολεμιστης πρεπει  να μαθει να κανει την καθε πραξη του να εχει σημασια, αφου προκειται  να μεινει σε αυτο  τον κοσμο μονο για λιγο- στην πραγματικοτητα παρα πολυ λιγο  για να βιωσει ολα τα θαυματα  του..

Οι  πραξεις  εχουν δυναμη. Ειδικα  οταν  ο πολεμιστης  δρα γνωριζοντας οτι οι πραξεις αυτες   ειναι  η τελευταια του  μαχη. Υπαρχει  μια παραξενη πληροτητα  στο να δρα κανεις  γνωριζοντας πως οτι κανει  μπορει να ειναι η τελευταια του πραξη πανω στη γη..

Ο πολεμιστης  πρεπει να εστιαζει την  προσοχη του στον κρικο που συνδεει  τον ιδιο με τον θανατο του. Χωρις  τυψεις, λυπη η ανησυχια, πρεπει να  εστιαζει την προσοχη του στο γεγονος οτι δεν εχει αρκετο χρονο  και ετσι  να αφηνει  τις πραξεις του  να ακολουθουν  αναλογη ροη. Πρεπει  να επιτρεπει  σε καθεμια απο τις  πραξεις του να ειναι η τελευταια του μαχη πανω στη γη.. Μονο  κατω απο αυτες  τις  προυποθεσεις   οι πραξεις του θα φερουν  μεσα τους  την εναρετη δυναμη  τους.
Αλλιως, για οσο ζει, θα ειναι οι πραξεις ενος ανοητου.

Ο  θανατος  μας περιμενει,  και αυτη η πραξη  που τελουμε τωρα μπορει να ειναι η τελευταια μας  μαχη πανω στη γη.  Την   ονομαζω  μαχη, γιατι ειναι ενας αγωνας. Οι περισσοτεροι ανθρωποι  ακολουθουν μια διαδοχη  πραξεων  χωρις  αγωνα η σκεψη.  Αντιθετα, ο  πολεμιστης  - κυνηγος  υπολογιζει καθετι που κανει. Και   εφοσον    διαθετει βαθεια γνωση του  θανατου του,  βαδιζει  με συνεση, λες  και καθε πραξη του  ειναι  η τελευταια του  μαχη.  Μονο  ενας  ανοητος θα αδυνατουσε να συλλαβει  το πλεονεκτημα του  πολεμιστη-κυνηγου  εναντι των συνανθρωπων του. Ο πολεμιστης  αντιμετωπιζει την τελευταια του μαχη  με το σεβασμο που της  αρμοζει. Ειναι φυσικο λοιπον, κανοντας  την  τελευταια  του πραξη πανω στη γη, να δωσει  τον καλυτερο του εαυτο.  Ειναι  πιο ευχαριστο  ετσι. Αμβλυνει το φοβο του..

Ο  πολεμιστης ειναι  ενας  αμεμπτος, αψογος  κυνηγος, ο οποιος  επιδιωκει τη δυναμη δε βρισκεται εκτος  εαυτου   ουτε εχει χασει τα λογικα του ουτε διαθετει  το χρονο  η τη  διαθεση να παραπλανησει  η να πει ψεματα στον εαυτο του η να κανει λανθασμενη κινηση.  Αυτο που διακυβευεται ειναι παρα πολυ υψηλο για να κανει κατι τετοιο. Αυτο που  διακυβευεται ειναι η μεθοδικα δομημενη  ζωη του, που του εχει παρει  τοσο καιρο  να ενδυναμωσει και να τελειοποιησει.
Δεν  προκειται  να την  πεταξει απο το  παραθυρο κανοντας  ανοητα κακη εκτιμηση  των  πραγματων,εκλαμβανοντας κατι  ως  κατι αλλο..


Αποσπασματα  απο το  Ταξιδι στο Ιξτλαν.
του  Καρλος    Καστανεντα.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Απολλώνιος Τυανεύς - Για τη ζωή και το θάνατο

Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά. Ούτε γένεση υπάρχει για κανέναν , παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία, κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος.
Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μία γίνεται ορατό, και ύστερα αόρατο. Και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητος της ύλης, το δε δεύτερο, λόγω λεπτότητος της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και διαφέρει κατά την κίνηση και τη στάση.
Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν Όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο Όλον, λόγω της ενότητος του Παντός.


Κανείς δεν πρόκειται ν' ανεβεί στην πλάτη σου, αν εσύ δε σκύψεις.
Μάρτιν Λ. Κινγκ


ΥΠ ΟΨΙΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Μίλαν Κούντερα (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)




Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.
Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης προς τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενώ οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός από τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρησαν ήταν ο εαυτός τους.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.- 4ος αιώνας π.χ.




Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ΄ όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός.
ΚΙΚΕΡΩΝ




Όταν ρωτήσανε κάποτε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. "Η μόρφωση," είπε, "είναι θέμα συμπεριφοράς"...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
-Πρώτους απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές....
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.
-Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
-Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ (ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου)


Η Ψυχή σαν Πεταλούδα



Η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα. Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση και όπως και ο διπλός πέλεκυς είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Θεάς.

Οι Ελληνες απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τα οποία καλούνται και "ψυχές". Στην Ινδία μία άσπρη πεταλούδα είναι ένα πνεύμα νεκρού, ενώ στον Χριστιανισμό ήταν σύμβολο Ανάστασης, επειδή τα στάδια της ανάπτυξής της είναι ζωή, θάνατος και Ανάσταση. Μερικές φορές απεικονίζεται στο χέρι του Χριστού. Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα. Οπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γεννεών. Το σχήμα θυμίζει τον Μινωικό διπλό Πέλεκυ.



"Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας,
η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί μες
το πηχτό λάδι. Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία
να αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό,
θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara
(η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)
Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές! Παρατήρησε πως περιπλανιούνται
πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα τηs ανθρώπινης ζωής,
πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες,
πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα.




Στη "Φωνή της Σιγής",που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το "Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων", ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα "Senzar"-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.




Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΘΕΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ





Οταν  σκεπτεσαι  το μελλον, θυμησου  οτι ολες  οι καταστασεις εξελισσονται  οπως  εξελισσονται,
ανεξαρτητα  απο το πως  αισθανομαστε για   αυτες..  Οι  ελπιδες  και οι φοβοι μας  ειναι εκεινα  που μας  ταλαντευουν, οχι τα ιδια τα γεγονοτα.
Οι  απειθαρχοι ανθρωποι, οδηγουμενοι   απο τις  προσωπικες  τους  αντιπαθειες και  συμπαθειες,
αναζητουν συνεχως  σημαδια  που  ενδυναμωνουν   τις  ανεξεταστες  γνωμες και αποψεις  τους.
Τα  γογονοτα  καθαυτα ειναι απροσωπα, ωστοσο   οι συνετοι ανθρωποι μπορουν  οπωσδηποτε και πρεπει  να ανταποκρινονται  προς αυτα με ευεργετικους  τροπους.  Αντι  να προσωποποιεις  το γεγονος
( << Αυτος  ειναι  ο θριαμβος  μου>> η  << Εκεινο  ηταν το μεγαλο  λαθος  του>> η <<  Αυτη  ειναι η πικρη ατυχια μου >>)  και  να εξαγεις  ολεθρια συμπερασματα  για τον εαυτο σου  η για την ανθρωπινη  φυση, κοιταξε  πως να χρησιμοποιησειςορισμενες πλευρες του  γεγονοτος για χρησιμο  σκοπο.. Υπαρχει   καποιο  λιγοτερο  απο φανερο   οφελος  κρυμμενο  μεσα στο γεγονος   το οποιο  ενα εξασκημενο  ματι  μπορει   να διακρινει?  Δωσε  προσοχη    γινε ανιχνευτης .  Ισως  υπαρχει  ενα μαθημα  που μπορεις να  εξαγεις   και να το χρησιμοποιησεις  σε παρομοια γεγονοτα στο μελλον.
Σε  οποιαδηποτε  περιστατικα, οσο  φριχτα κι αν φαινονται, δεν υπαρχει   τιποτα που να μας   εμποδιζει να  ψαξουμε για την κρυμμενη σε αυτα ευκαιρια. Το  να μην κανουμε  κατι τετοιο,
σημαινει  ελλειψη  φαντασιας.. Αλλα το  να αναζητας τις  ευκαιριες   στις  καταστασεις αυτες  χρειαζεται  μεγαλος  θαρρος,  γιατι  οι  περισσοτεροι   ανθρωποι  γυρω σου θα εξακολουθουν   να ερμηνευουν  τα γεγονοτα  με τους  πιο  χονδροειδεις τροπους:  επιτυχια η αποτυχια, καλο η κακο,  σωστο η  λαθος.  Αυτες  οι απλοικες,   πολωμενες  κατηγοριες, επισκιαζουν  περισσοτερο δημιουργηκες  και  χρησιμες ερμηνειες   γεγονοτων  οι  οποιες  ειναι πολυ   πιο επωφελεις  και  ενδιαφερουσες!
Ο  Συνετος  ανθρωπος  γνωριζει οτι το να προεκβαλεις τις  ελπιδες και τους  φοβους   σου  στο  μελλον ειναι  ασκοπο..Αυτο  οδηγει μονο  στο σχηματισμο  μελοδραματικων εικονων  στο  μυαλο σου και σε χασιμο χρονου.
Ταυτοχρονα  δεν πρεπει  να συγκατατιθεται κανεις παθητικα  προς το μελλον  και σε οτι   αυτο περιεχει.
Απλα με το να μην κανει κανεις  τιποτα δεν  αποφευγει τον κινδυνο, αλλα το αυξανει.
Υπαρχει  χωρος  για συνετο   σχεδιασμο  και για να  το κανεις προβλεψη για καταστασεις που θα ερθουν. Η  καταλληλη  προπαρασκευη  για το μελλον συνισταται στη δημιουργια καλων  προσωπικων  συνηθειων.. Αυτο γινεται   με το να επιδιωκεις ενεργητικα το αγαθο σε ολες  τις  λεπτομεριες της  καθημερινης  σου  ζωης  και με το να εξεταζεις  τακτικα τα κινητρα σου, για να βεβαιωθεις οτι ειναι  ελευθερα  απο τα δεσμα  του φοβου της  πλεονεξιας,  και της  νωθροτητας .
Αν το  κανεις  αυτο, δεν θα δεχτεις  ραπισματα απο  εξωτερικα γεγονοτα.
Αντι να εξαπατας τον εαυτο σου σκεπτομενος οτι  μπορεις να μετατρεψεις  τα εξωτερικα γεγονοτα, εξασκησε τις  προθεσεις σου.  Αν   σε βοηθα το  να προσευχεσαι  η το να κανεις βαθεια  περισυλλογη, κανε τα, χωρις αλλο. Αλλα  αν η εφαρμογη  της λογικης  σου δεν εχει προσφερει τις  αναμενομενες  απαντησεις, μετα την  εξαντληση  αλλων  μεσων, ζητησε  τη  θεια φωτηση.
Ποιο  ειναι το <<καλο>>  γεγονος; Ποιο ειναι  το  << κακο>>  γεγονος ; Τετοιο  πραγμα δεν υπαρχει!
Ποιος  ειναι ο καλος ανθρωπος; Εκεινος  που   επιτυγχανει την ηρεμια, εχοντας αποκτησει τη συνηθεια να  ρωτα σε καθε  ευκαιρια , << ποιο  ειναι το σωστο πραγμα που πρεπει  να  κανω τωρα;>>                                                                                                                                                                              ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ                                                                                                                                                                                                                                                          

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ




Τα  ματια  των  ανθρωπων  μπορουν  να εκτελουν  δυο λειτουργειες : η  μια ειναι  να βλεπουν  την 
ενεργεια  σε  μεγαλη   κλιμακα,  καθως  αυτη ρεει  στο  συμπαν,  και η  αλλη να κοιταζουν  τα πραγματα  αυτου του  κοσμου. Καμια   απο αυτες  τις  δυο  λειτουργειες  δεν ειναι   ανωτερη  απο την  αλλη. Ωστοσο,  το να  εξασκει  κανεις  τα ματια  του  μονο  και  μονο  για να κοιταζει   ειναι   επονειδιστη  και  περριτη   στερηση.

Ο  πολεμιστης   ζει  δρωντας, οχι  σκεπτομενος τη δραση  η σκεπτομενος   τι  θα σκεφτει  οταν  θα  εχει  ολοκληρωσει  τη  δραση..

Ο   πολεμιστης   διαλεγει  ενα μονοπατι  με καρδια,   οποιοδηποτε   μονοπατι με καρδια, και   το 
ακολουθει.  Και   επειτα  αγαλλιαζει  και  γελα.  Γνωριζει,  επειδη  βλεπει  οτι  η ζωη  του  θα τελειωσει   πολυ συντομα..Βλεπει  οτι   τιποτα   δεν ειναι  πιο σημαντικο  απο  οτιδηποτε  αλλο..

Ο   πολεμιστης   δεν εχει  τιμη,   δεν  εχει  αξιοπρεπεια,  δεν εχει   οικογενεια, δεν εχει  πατριδα,
παρα   μονο   μια ζωη    για  να  τη  ζησει  και,  κατω απο  αυτες   τις  συνθηκες,  ο μονος   δεσμος του  με τους  συνανθρωπους  του  ειναι  η  ελεγχομενη  αφροσυνη  του..


Καθως  τιποτα  δεν πιο σημαντικο  απο  κατι  αλλο, ο πολεμιστης  επιλεγει  οποιαδηποτε  πραξη
και τη φερνει  σε  περας  λες  και εχει  πραγματικη  σημασια για   αυτον.. Η  ελεγχομενη  αφροσυνη του  τον κανει  να   λεει οτι αυτο  που πραττει  εχει  σημασια  και τον ωθει  να  πραττει  λες   και
πραγματι  εχει σημασια, παρολο που γνωριζει   οτι δεν εχει.  Ετσι  λοιπον, οταν  ολοκληρωνει   τις πραξεις  του, αποσυρεται  εν  ειρηνη  και δεν τον   απασχολει  καθολου  αν οι  πραξεις   του ηταν  καλες  οι   κακες,   αν   ειχαν αποτελεσμα η οχι..

Ο  πολεμιστης  μπορει  να επιλεξει   αναμεσα   στο  να  παραμεινει   ολοτελα  απαθης  και  να μη  δρα
ποτε  και  στο  να συμπεριφερεται  σαμπως  το να  μενει  απαθης  εχει  πραγματικη  σημασια για  αυτον..Δικαιολογημενα θα ειναι  αληθινος  και  σε αυτο,  επειδη  κατι τετοιο  θα αποτελουσε  στοιχειο
της  ελεγχομενης  αφροσυνης  του..

Δεν   υπαρχει  κενοτητα  στη  ζωη    του  πολεμιστη. Τα   παντα  ειναι   πληρη.  Και ισα  μεταξυ  τους.



Καρλος   Καστανεντα

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΝΕΙΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ




Στην   αρχη   τα  ποταμια    ειναι   ποταμια,
και   τα βουνα,  βουνα.
Στη  μεση  του δρομου τα  ποταμια  δεν ειναι  πια ποταμια,
και  τα βουνα  δεν ειναι  πια  βουνα.
Στο  τελος   τα  ποταμια   ξαναγινονται  ποταμια,
και  τα βουνα ειναι ξανα  βουνα.

Ενα  ρητο  του  Ζεν




Υπαρχει  μια  πολυ  ομορφη  παλια   Ταοιστικη   ιστορια  για το ποσο  πραγματικα  μπορουν   να μας 
φανουν   τα ονειρα  μας   και  να μας  μπερδευσουν   και  να μην   ξερουμε   τελικα   ποια ειναι  η
αληθεια   και  ποια  η  πραγματικοτητα, αν  ημασταν   εμεις που  ονειρευομαστε   την  πεταλουδα
η   μηπως  η  πεταλουδα   ονειρευεται   εμας..

Ηταν   λοιπον  καποτε   ενας   ανθρωπος   απο το  Τσενγκ.  Αυτος  σκοτωσε   ενα ελαφι, αλλα   επειδη
φοβηθηκε  οτι   μπορει  να το  εβρισκε  καποιος  αλλος, το εκρυψε σε  ενα  χαντακι   και  γυρισε  σπιτι του. Αργοτερα  ομως  που  επεστρεψε   να παρει  το ζωο   δεν το βρηκε   στο  μερος  που το  ειχε   βαλει. Συμπερανε  λοιπον  οτι  ολη   την  ιστορια  την  ειχε δει  στο  ονειρο του..
Ενας   διαβατης    στο  δρομο που  τον  ακουσε να  μουρμουριζει  στον  εαυτο  του γιαυτο   το  ζητημα,ακολουθησε τα   λογια του  και  βρηκε το  ελαφι.. Οταν   επεστρεψε   στο  σπιτι  του ειπε   λοιπον  στη  γυναικα του : <<Πριν   απο λιγο  ενας  ξυλοκοπος   ονειρευθηκε   οτι  ειχε  πιασει ενα  ελαφι,  αλλα δεν ηξερε   που ηταν. Το  βρηκα   ομως  εγω.  Το  ονειρο  του  ηταν   πραγματικο.>>
<<Μηπως   εσυ  ονειρευθηκες  οτι  ειδες  το  ξυλοκοπο   να πιανει   το  ελαφι; Αφου  βρηκες  πραγματι  το ελαφι, δε  σημαινει  αυτο  οτι  το  ονειρο  σου  βγηκε  πραγματικο;>>.  του ειπε   η γυναικα του.<<Το   μονο  που  ξερω   ειναι οτι εχω το  ελαφι. Τι  με  νοιαζει  ποιος  απο μας  ονειρευοταν;>>   απαντησε ο  ανδρας  της.
Οταν   ο  ξυλοκοπος  πηγε   σπιτι   του  και   κοιμηθηκε    ειδε  ενα ονειρο  για το  μερος  που ειχε  κρυψει
το  ελαφι   και  για τον  ανθρωπο  που  το  βρηκε. Το   επομενο  πρωι,  οδηγημενος  απο  το  ονειρο του  πηγε  σε αυτον  και  του ζητησε  το  ελαφι  του.Ο  αλλος   ομως  δεν  του   το εδινε   γιατι  το θεωρουσε   δικο  του  κι  ετσι  αναγκαστηκε  να καταφυγει   στο  δικαστη.
Ο  δικαστης  αφου   ακουσε την  ιστορια  ειπε:  <<  Αν  επιασες  πραγματι  εσυ  το  ελαφι   τοτε   κανεις   λαθος   να λες  οτι  ονειρευοσουν. Αν  τωρα  ονειρευοσουν , κανεις  λαθος  να λες  οτι  αυτο  σου συνεβη   πραγματικα.  Ο  αλλος    ανθρωπος  αμφισβητει    αυτο σου   το  δικαιωμα.
Η  γυναικα  του  λεει  οτι το  αναγνωρισε  στο  ονειρο του  σαν  το ελαφι  ενος  αλλου  ανθρωπου,
αλλα ομως  αρνειται  την υπαρξη  αυτου  του  ανθρωπου. Το  μονο  που  ξερω ειναι  οτι εχουμε  ενα ελαφι,  σας  προτεινω   λοιπον   να  το  χωρισετε  στη μεση>>.  Οταν  αναφερθηκε   το  γεγονος  στον Κυριο   Τσενγκ, αυτος  αμεσως  σχολιασε:  Αλλοιμονο  !   Ο δικαστης   ονειρευεται  οτι εχει  χωρισει
στη μεση  το  ελαφι καποιου>>.  Ο   Πρωθυπουργος   του οποιου  ζητηθηκε    η συμβουλη  ειπε :
<<Ειναι  περα  απο  τις  δυνατοτητες  μου    να  ξεχωρισω  το  ονειρο  απο  την  πραγματικοτητα.
Μονο  ο  Κιτρινος   Αυτοκρατορας,  η ο  Κομφουκιος, θα μπορουσε  να σας  συμβουλευσει  και  αυτοι  ειναι  πεθαμενοι.Προς  το   παρον  λοιπον  μπορουμε   να  εμπιστευθουμε    την  κριση  του δικαστη>> ....

.................................................................................................................................

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΡΧΙΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ




Οταν   ημουν  νεος  κι  ελευθερος  κι  η   φαντασια   μου   δεν    ειχε    ορια,
ονειρευομουν   να   αλλαξω   τον   κοσμο..
Καθως  μεγαλωνα  καπως  κι   αποκτουσα  περισσοτερη  γνωση,
ανακαλυψα  πως  ο   κοσμος  δεν   αλλαζει,
ετσι  περιορισα  καπως  το  στοχο μου  κι   αποφασισα  να  αλλαξω   μονο  την  πατριδα μου..
Αλλα   κι  αυτη   φαινοταν  αμετακινητη.
Φτανοντας  στη  δυση    της    ζωης   μου,σε   μια  τελευταια  απελπιδα  προσπαθεια,
αρκεστηκα   στην   προσπαθεια   να  σωσω  μονο  την  οικογενεια   μου,
αυτους   που  ηταν   πιο  κοντα μου  αλλα,  δυστυχως, δεν  ηθελαν  ουτε   να  ακουσουν.
Και   τωρα,   ξαπλωμενος    καθως   ειμαι  στο   κρεβατι   του   θανατου,
ξαφνικα  συνειδητοποιω:  αν   αλλαζα    πρωτα  μονο  τον  εαυτο  μου,
θα   αλλαζα  και  την  οικογενεια   μου   με το  παραδειγμα μου.
Με   τη  δικη  τους  εμπνευση  και   ενθαρρυνση,  ισως   καταφερνα   τοτε   να  κανω 
καλυτερη  τη χωρα μου  και,  ποιος   ξερει, ισως  αλλαζα   ακομα   και   τον  κοσμο....

ΑΝΩΝΥΜΟΣ
..............................................................................................................................

Και  τωρα   να   το  μυστικο  μου,
ενα  πολυ  απλο   μυστικο..
μονο   με  την   καρδια  μπορει   να δει  κανεις  σωστα,
το  ουσιωδες  ειναι   αορατο   με το  ματι

Αντουαν   ντε   Σεντ     Εξιπερι
...............................................................................................................................

Κανε   στον   εαυτο  σου   μια  χαρη  καθως   πορευεσαι  στη ζωη.
Επιβραδυνε  το  ρυθμο σου  κι  αφιερωσε  λιγο  χρονο  για να    δεις  πραγματικα  τι  συμβαινει
γυρω σου  αυτη  τη στιγμη, εκει  που   βρισκεσαι..
Μπορει   να  χανεις   κατι  σπουδαιο..

Michael    Thomas

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΑΓΑΠΗ




Αν   μπορω   να  λαλω  ολες  τις  γλωσσες  των   ανθρωπων, ακομα   και  των  αγγελων, αλλα δεν  εχω  αγαπη   για  τους   αλλους,   οι   λογοι μου   ακουγονται   σαν   ηχος   χαλκινης   καμπανας   η   σαν   κυμβαλου   αλαλαγμος..Κι    αν εχω  της   προφητειας  το  χαρισμα   κι  ολα  κατεχω τα  μυστηρια  κι  ολη τη  γνωση, κι  αν  εχω  ακομα  ολη  την   πιστη,  ετσι που να  μετακινω  βουνα,
αλλα δεν  εχω αγαπη,  ειμαι  ενα  τιποτα.. Κι  αν ακομα  μοιρασω στους   φτωχους    ολα μου τα  
υπαρχοντα, κι  αν  παραδωσω   στη φωτια  το  σωμα μου  για να καει, αλλα δεν   εχω  αγαπη,σε   τιποτα   δε με  ωφελει..
Εκεινος   που  αγαπαει   εχει   μακροθυμια,  εχει και  καλοσυνη   εκεινος   που αγαπει   δεν ζηλοφθονει  εκεινος  που  αγαπαει   δεν   κομπαζει  ουτε   περηφανευεται   ειναι   ευπρεπης, δεν  ειναι  εγωιστης  ουτε   ευερεθιστος  ξεχναει   το  κακο που   του  εχουν κανει.  Δε   χαιρεται  για το  στραβο  που  γινεται, αλλα   μετεχει   στη  χαρα για το σωστο..Εκεινος   που  αγαπαει,  ολα τα  ανεχεται  σε ολα  εμπιστευεται, για  ολα  ελπιζει,  ολα τα   υπομενει..
Ποτε  η  αγαπη   δεν θα  παψει   να υπαρχει.Τα  θεια μηνυματα   των  προφητων   καποτε  δεν  θα  
υπαρχουν   πια, η   γλωσσολαλια  θα  παψει,  θα   σταματησει   η  γνωση  των  μυστηριων  του  Θεου.
Γιατι   και   η  γνωση μας  και   η  προφητεια μας   περιοριζονται    μοναχα σε ενα   μερος   της  αληθειας..Οταν   ομως   το  τελειο που  περιμενουμε   θα   ερθει,   τοτε  το  μερικο  θα  παψει  να υπαρχει..
Μικρο  παιδι  οταν ημουν, σαν  μικρο  παιδι  μιλουσα, αισθανομουν  και  σκεφτομουν.
Αντρας  πια οταν  εγινα, κατηργησα   τους  τροπους  του  μικρου   παιδιου. Αληθεια, τωρα  βλεπουμε 
τα  πραγματα   θαμπα,  σαν  μεσα  απο   μεταλλικο  καθρεπτη,  τοτε  ομως  προσωπο   με   προσωπο
θα  δουμε   το  Θεο.
Τωρα   γνωριζω  μονο   ενα  μερος, τοτε ομως  θα  γνωρισω  με  πληροτητα,  οπως  και  ο  θεος  με 
εχει  γνωρισει. Θα  μεινουν   τελικα   για  παντα  αυτα  τα  τρια: η  πιστη, η  ελπιδα,  κι  η  αγαπη.
Και  απο   αυτα,   το  πιο   σπουδαιο  ειναι   η  αγαπη.....


ΠΡΟΣ   ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ       Α '   12-13


Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ





Αναζητησε  το  κακο  στην   καρδια της  πηγης  του   και διωξετο. Εχει  μαθει   και  ευημερει    στην 
καρδια   του  αφοσιωμενου   μαθητη  οσο   και στην καρδια   του  ανθρωπου  των  επιθυμιων.
Μονο  ο  δυνατος  μπορει να το εξοντωσει.  Ο αδυναμος  πρεπει  να περιμενει   την ενδυναμωση   του,την  ωριμανση του, το  θανατο  του. Ειναι  ενα φυτο  που  ζει και μεγαλωνει μεσα απο ολες  τις
εποχες. Ανθιζει  οταν  ο  ανθρωπος εχει συγκεντρωσει  αναριθμητες   υπαρξεις. Εκεινος  που θα εισελθει  στην ατραπο   της  δυναμης , πρεπει να το ξεριζωσει  απο την καρδια του. Τοτε  η καρδια του θα ματωσει και  ολη η  ζωη του ανθρωπου θα ειναι σαν  να διαλυεται. Η διαδικασια  αυτη πρεπει  να  διαρκεσει.  Ισως  να ερθει  με το πρωτο  βημα  της επικινδυνης  σκαλας  που  οδηγει   στο  μονοπατι   της ζωης. Ισως  να ερθει  και με το τελευταιο. Να   θυμασαι ομως  παντα οτι   πρεπει   να διαρκεσει, γιαυτο  συγκεντρωσε  τις ενεργειες  της ψυχης  σου σε αυτο το καθηκον.
Να  μη ζεις  στο   παρον   ουτε   στο  μελλον,  αλλα στην  αιωνιοτητα.  Το  γιγαντιο  αυτο φυτο  δεν μπορει  να ανθισει   εκει.  Τουτη  η κηλιδα  της   υπαρξης  εξαλειφεται   απο την   ατμοσφαιρα της  αιωνιας   σκεψης..

Στασου  μονος  κι  απομονωμενος , γιατι  τιποτε  απο οτι  ειναι  ενσωματωμενο, τιποτε απο  οτι  εχει
συνειδηση της  χωριστικοτητας, τιποτε  απο οτι ειναι  εξω  απο το Αιωνιο  δεν μπορει  να σε βοηθησει. Διδαξου   απο τις  αισθησεις  και παρατηρησε  τες  γιατι  μοναχα   ετσι μπορεις  να κανεις
τα πρωτα βηματα   στην επιστημη της   αυτογνωσιας και  να πατησεις  σταθερα   το ποδι σου στο πρωτο  σκαλοπατι. Αναπτυξου  οπως  το  λουλουδι, ασυνειδητα,  αλλα με  ανυπομονησια  να ανοιξει
την ψυχη του στον αερα. Το  ιδιο και εσυ πρεπει να πιεζεις να ανοιξεις  την  ψυχη  σου  στο αιωνιο.
Πρεπει  ομως  να ειναι  το αιωνιο αυτο που θα τραβα τη δυναμη  και την  ομορφια σου και  οχι  η επιθυμια για αναπτυξη. Στη μια περιπτωση αναπτυσσεται  στην πολυτελεια  της  αγνοτητας,  ενω στην  αλλη  σκληραινεις  απο το βιαιο παθος  για προσωπικο  κυρος.

Μην  αναζητας  οποιονδηποτε  δρομο. Για καθε  χαρακτηρα  υπαρχει  ενας  δρομος που φαινεται  πως ειναι  ο πλεον επιθυμητος. Ο  δρομος, ομως, δεν βρισκεται μονο  με την αφοσιωση, η μονο  με  τη θρησκευτικη περισυλλογη,  η μονο με τη φλογερη προοδο, η  μονο  με  μια εργασια στην  οποια  θυσιαζεις τον εαυτο σου , η μονο  με την προσεκτικη   παρατηρηση   της ζωης.Κανενα   απο αυτα
δεν μπορει απο  μονο του να  προχωρησει  τον  αναζητητη  περισσοτερο  απο ενα βημα.  Για να ανεβεις  τη  σκαλα  χρειαζονται  ολα τα βηματα. Τα   ελαττωματα   του ανθρωπου ειναι  στην ουσια
αναγκαια βηματα-- οχι  πως  αυτο  σημαινει  οτι  πρεπει  κανεις  να ασχολειται  μονο  με αυτα.
Ομως, παρα το οτι δημιουργουν  μια καλη ατμοσφαιρα κι ενα  ευτυχισμενο  τελος,  ειναι  αχρηστα 
αν περιοριζεται   κανεις  μονο σε αυτα..Ολοκληρη  η  φυση  του  ανθρωπου πρεπει να  χρησιμοποιειται  με σοφια  απο εκεινον που  θελει να μπει  στην ατραπο.Καθε  ανθρωπος  ειναι για τον εαυτο του η οδος, η αληθεια  και η ζωη. Αυτο, ομως  ισχυει  μονο οταν κατανοει  απολυτα  την ατομικοτητα του  και με τη  δυναμη  της αφυπνισμενης  πνευματικης  του  βουλησης αναγνωριζει  οτι  η  ατομικοτητα  αυτη  δεν ειναι  δεν ειναι  ο εαυτος  του,  αλλα  εκεινο που τοσο επιπονα  εχει  δημιουργησει  για να χρησιμοποιει  αποκλειστικα, και με τη βοηθεια του οποιου,  οσο αναπτυσσεται
η  νοημοσυνη  του, ελπιζει  οτι  θα φτασει  στη ζωη που υπαρχει πιο περα κι απο την ατομικοτητα ..
Οταν  γνωριζει  οτι  γιαυτο  το  θαυμασιο  και  περιπλοκο συνολο της  υποστασης του υπαρχει    μια ξεχωριστη  ζωη, τοτε  πραγματι  βρισκεται  στην ατραπο. Αναζητησε την, εντρυφωντας στα  μυστηριωδη   και  μεγαλειωδη  βαθη  του δικου  σου εσωτατου  εαυτου..Αναζητησε την, δοκιμαζοντας  ολες  τις  εμπειριες  και   χρησιμοποιωντας τις  αισθησεις  ωστε να κατανοησεις  την
αναπτυξη και την ομορφια της ατομικοτητας, καθως  επισης  την  ομορφια   και το ανεπαισθητο  των αλλων  θεικων    στοιχειων  που πολεμουν  πλαι  σου για σενα  και  διαμορφωνουν τη   φυλη στην οποια  ανηκεις.  Αναζητησε  την με τη  μελετη  των νομων  της  υπαρξης, της  φυσης  και του  υπερφυσικου. Οσο  παρακολουθεις   και  λατρευεις  με σταθεροτητα, τοσο  το φως του  θα δυναμωνει. Τοτε  θα ξερεις  οτι  βρηκες  την αρχη  του δρομου. Και  οταν   βρεις  το τελος  του,  τοτε το  φως  αυτο θα μετατραπει ξαφνικα σε αιωνιο φως..

Να  επιζητεις  να ανθισει  το  λουλουδι μεσα  στη  σιωπη  που  ακολουθει   τη   θυελα οχι  πριν απο τοτε.Θα  μεγαλωνει,  θα ξεπεταγεται, θα κανει  μισχους, φυλλα,και μπουμπουκια, οσο  η θυελα   θα εξακολουθει, οσο  η μαχη θα συνεχιζεται.  Μεχρις  οτου ομως   διαλυθει  η  προσωπικοτητα του ανθρωπου, μεχρις  οτου  διαποτιστει  απο  το θεικο  αρωμα   που  τον εχει  δημιουργησει,  μεχρις  οτου η  φυση  του  υποταχθει   στον ανωτερο  εαυτο,  δεν μπορει να ανοιξει το ανθος του. Τοτε  μονο  θα   ερθει  μια τετοια  ηρεμια  σαν εκεινη που   ερχεται  σε μια τροπικη χωρα   μετα  τη  δυνατη  βροχη, οταν   η φυση  εργαζεται  τοσο γρηγορα  ωστε   μπορει  κανεις να διακρινει   τη  δραση της.
Μια  τετοια  ηρεμια θα ερθει  στο  καταπονημενο  πνευμα. Και  μεσα στη  βαθεια σιωπη θα συμβει  το  μυστηριωδες  γεγονος  που θα αποδειξει   οτι  βρεθηκε πια  ο  δρομος. Ονομασε το οπως   θελεις.
Ειναι  μια φωνη  που μιλα  οταν δεν υπαρχει  κανεις αλλος να μιλησει, ειναι  ενας  αγγελιοφορος  που  ερχεται  διχως  μορφη  η υλικη  υποσταση,  ειναι  το λουλουδι  της  ψυχης που  εχει ανοιξει.
Δεν ειναι  δυνατον  να περιγραφει με οποιαδηποτε μεταφορικη εννοια. Μπορει  ομως να το νιωσει κανεις,  να το αναζητησει, να το επιθυμησει  εστω και στη  μεση της  μαινομενης  θυελλας. Η  σιωπη
μπορει να διαρκεσει μια στιγμη και  μονο η   ισως  και  χιλια  χρονια, σιγουρα ομως θα τελειωσει.
Εσυ, παντως, θα  μεταφερεις μεσα σου  τη δυναμη της. Η μαχη πρεπει να  ξαναδοθει πολλες  φορες 
και  να  κερδηθει.  Μονο  σε μια διακοπη  της  μπορει η φυση  να ειναι  ηρεμη..

Μεινε  εξω  απο  την επερχομενη   μαχη. Αν και  μαχεσαι,  μην εισαι  εσυ  ο  πολεμιστης.
Αναζητησε  τον πολεμιστη   και αφησε  τον  να  μαχεται  μεσα  σου. Δεξου  τις  εντολες   του για μαχη
και υπακουσε σε αυτες.
Να  τον υπακους  οχι  οπως  υπακουει κανεις   εναν  στρατηγο, αλλα σαν να ηταν  ο  ιδιος σου  ο εαυτος  και  σαν να ειναι   τα λογια του   οι ψιθυροι των κρυφων σου  επιθυμιων, γιατι  αυτος  εισαι  εσυ  ο ιδιος, μονο που  ειναι  απεριοριστα  σοφος  και δυνατοτερος απο σενα ..Αναζητησε τον, γιατι   μεσα στον  πυρετο  και στην βιασυνη  της μαχης  μπορει να τον   προσπερασεις,  και δεν  θα σε  αναγνωρισει   αν δεν τον αναγνωρισεις  εσυ.Αν  η  κραυγη  σου φτασει στα αυτια του, τοτε θα πολεμισει  για σενα  και θα γεμισει το  κενο  που υπαρχει μεσα σου.  Οταν γινει  αυτο, θα μπορεις να περνας μεσα απο την μαχη  ψυχραιμος  ανεγγιχτος και θα αφηνεις εκεινον   να μαχεται για σενα.
Ετσι  δεν θα κανεις  λαθος  χτυπηματα. Αν ομως  δεν τον  αναζητησεις, αν τον  προσπερασεις, τοτε για σενα  δεν υπαρχει  ασφαλεια.  Το  μυαλο σου  θα παραπαιει,  η καρδια σου θα  ειναι ταραγμενη
και  μεσα στον  κουρνιαχτο  του π[εδιου της μαχης  η οραση κι οι αλλες αισθησεις σου  θα ειναι αδυναμες  και δεν θα μπορεις  να ξεχωριζεις   τους  φιλους  σου απο  τους  εχθρους. Εκεινος  ειναι ο  ιδιος   ο  εαυτος σου. Εσυ  δεν εισαι  παρα  πεπερασμενος  και  υποκεισαι  σε σφαλματα. Εκεινος  ειναι  αιωνιος και  σιγουρος. Εκεινος  ειναι η αληθεια.  Αν περασει  μεσα σου  και  γινει  ο  πολεμιστης  σου, δεν θα σε εγκαταλειψει ποτε. Και την ημερα της  μεγαλης  ειρηνης θα γινει  ενα με  σενα..Μπορεις  τωρα πια  να σταθεις  ορθος,  σταθερος σαν  βραχος  μεσα στην αναταραχη, υπακουοντας τον πολεμιστη  που ειναι ο  ιδιος  ο εαυτος  σου. Χωρις  να  νοιαζεσαι για τη μαχη
κανε αυτο που σου λεει, αδιαφορος  για το αποτελεσμα της μαχης, γιατι   το σπουδαιο ειναι πως ο μαχητης  θα την  κερδισει.  Γνωριζεις   πως ειναι αδυνατον να ηττηθει.  Μεινε ψυχραιμος, σε πληρη  εγρηγορση, και κανε χρηση της ακοης   που εχεις αποκτησει με τον  πονο  και με  την εξαλειψη του πονου. Οσο   παραμενεις απλα και μονο  ανθρωπος, στα αυτια σου  φτανουν αποσπασματα  μονο απο το περιφημο  τραγουδι. Αν   ομως το αφουγκραστεις μα προσοχη, πρεπει να το θυμασαι,  ετσι  που τιποτε απο ολα οσα  ακουσες να μην παει  χαμενο, και προσπαθησε να μαθεις απο  αυτο πιο ειναι  το νοημα του μυστηριου  που σε περιβαλλει.Οπως  το ατομο εχει φωνη  ετσι  εχει και εκεινο μεσα στο οποιο  υπαρχει το ατομο.  Η  ιδια η ζωη  εχει φωνη  που δεν σιωπα  ποτε. Η  φωνη της  δεν ειναι  οπως  ισως νομιζεις  ο  κουφος, κραυγη,  αλλα τραγουδι. Μαθε απο αυτο  οτι και εσυ  αποτελεις μερος της   αρμονιας.
Γιατι   μεσα  απο την  δικη σου  καρδια  ερχεται  το μονο φως  που μπορει  να φωτισει  τη ζωη.
Μελετησε  την καρδια των ανθρωπων  ωστε να μπορεις να   ξερεις  τι  ειναι  αυτος ο κοσμος  μεσα στον οποιο  ζεις  και του οποιου  αποτελεις μερος. Παρατηρησε  την διαρκως  μεταβαλλομενη  ζωη   που  σε  περιβαλλει,  γιατι  αποτελειται  απο τις καρδιες των ανθρωπων.Οσο  θα μαθαινεις  να  κατανοεις τη δομη και το  νοημα τους, τοσο  θα μπορεις να κατανοεις την πολυ  πλατυτερη εννοια της  ζωης..

Μειμπελ  Κολλινς

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΤΟΛΜΑ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΜΕ ΟΡΜΗ


«Οταν με τόλμη τα φτερά ανοίγει
η φαντασία
Kαι στο αιώνιο προσδοκά ν' ανυψωθεί
Μια στάλα τόπος μπορεί να της αρκεί,
Μόλις στη δίνη των καιρών χάσει
την ευτυχία.
Η έγνοια βαθιά μες στην καρδιά φωλιάζει,
Kρυφές πληγές σκάβει και μας σπαράζει.
Μας κλέβει κάθε μας χαρά και κάθε ηρεμία
Kαι πάντοτε σκεπάζεται με νέα προσωπεία.
Πότε χωράφι, σπίτι κ' οικογένεια εμφανίζει,
Αλλοτε δηλητήριο, μαχαίρι και φωτιά,
Τρέμει κανείς το άγνωστο με κάθε του
ματιά,
Kι ό,τι δεν έχασε, με δάκρυ το ποτίζει.
Δε μοιάζω στους Θεούς! Προχώρησα πολύ!
Με το σκουλήκι μοιάζω, που σκάβει μες στη γη.
Σ' αυτό που σέρνεται και ζει μέσα
στη σκόνη,
Ωσπου αγνώστου πέλμα με βία το σκοτώνει!
Δεν είναι σκόνη, αυτός ο τοίχος ο ψηλός,
που με χιλιάδες ράφια με πλακώνει;
Η ανόητη φλυαρία που με ζώνει
και προς τον σκώρο με σπρώχνει διαρκώς;
Εδώ θα βρω, ό,τι δεν έμαθα με τόσους
κόπους;
Θα ξεφυλλίζω τόμους τα βιβλία,
Για να δω πως τυραννία βασανίζει τους
ανθρώπους
Τόλμα τις πύλες ν' ανοίξεις με ορμή,
Που τις κοιτά κανείς, μα δεν τις πλησιάζει,
Ηρθε η ώρα να δείξεις με πυγμή,
Πως ο άνθρωπος μπροστά στο θείο δε
δειλιάζει:
Μην τρέμεις μπροστά στη σκοτεινή σπηλιά,
Που σε κατάρα μετατρέπει την κάθε
φαντασία,
Μα να περνάς, χωρίς να δίνεις σημασία,
Από το στόμιο που ξερνά της κόλασης
φωτιά -
Με διαύγεια το βήμα να τολμήσεις,
Εστω και στο Μηδέν αν τερματίσεις!»



Αποσπασμα  απο  το πρωτο  μερος της
τραγωδιας  του  γκαιτε


Η ΜΑΓΙΚΗ ΑΛΥΣΟΣ





Ο  μεγαλος  μαγικος   παραγοντας  που τον αποκαλεσαμε αστρικο  φως  και   που  οι αρχαιοι 
αλχημιστες  χαρακτηριζαν   με τα ονοματα του  Αζωτου   και της  Μαγνησιας,  αυτη   η  μεγαλη
κοσμικη  αρχη   ειναι το κλειδι  που δινει  την δυναμη και την κυριαρχια  πανω σε ολα.
Εκεινος   που κατορθωνει    να το   αιχμαλωτισει, γινεται    ο  θεματοφυλακας    των  δυναμεων του
συμπαντος. Ολοκληρη  η   μαγεια   συνοψιζεται σε αυτη την κατακτηση  και  το χειρισμο  του αστρικου φωτος..Για να  παρει καποιος στην κατοχη του το  αστρικο   φως  και  να το   εξουσιασει,
δυο εργασιες ειναι   απαραιτητες,   η  συγκεντρωση   και η προβολη  η   αλλιως   η  σταθεροτητα  και η κινηση.  Η  σταθεροτητα ειναι  η  προυποθεση  και το  εχεγγυο  της  κινησης.  Η   φυση   συγκεντρωνει      και κατοπιν   διασκορπιζει.   Αυτα   ειναι  τα δυο  μεγαλα   μυστικα   της, που  ο
μαγος   πρεπει να  μιμηθει...Στην   κοινωνικη   και ανθρωπινη   ζωη, η  συγκεντρωση επιτυγχανεται
με την  απομονωση  και ο  διασκορπισμος   με τη  μαγικη   αλυσο.
Η  απομονωση  συνισταται    στην  απολυτη ανεξαρτησια της  σκεψης, στην  κυριαρχια   πανω στα παθη  και στη  λυτρωση  απο τις   απατηλες  παρορμησεις   των  αισθησεων. Καθε  ανθρωπος, που
κυριαρχειται   απο προληψεις   και φοβους   και που  δουλευει    στα παθη του, ειναι  ανικανος   να πετυχει   τη   συγκεντρωση  του  αστρικου φωτος   και το διασκορπισμο του κατοπιν..
Ολοι   οι μεγαλοι  μαγοι δεν  απαρνηθηκαν    την ανεξαρτησια τους  ουτε   μπροστα στο μαρτυριο
και παρεμειναν   αγνοι ως  το  θανατο   τους. Η  κατακτηση   της  δυναμης   προυποθετει  θυσιες  που
ο  κοινος  ανθρωπος   ειναι  ανικανος   να τις  κανει. Και  για το  λογο   αυτο η  αληθινη   δυναμη
αποτελει   προνομιο.
Ο  Πυθαγορας    ηταν  ελευθερος, εγκρατης  και  αγνος.Ο  Απολλωνιος  ο Τυανευς  και ο  Ιουλιανος
ο  καλουμενος  παραβατης, κατεπλησσαν  με την  αυστηροτητα   των ηθων  τους.Και  πολλοι   αλλοι,
πια   ηταν λοιπον, η  ευτυχια   αυτων   των ανθρωπων; Η γνωση   των  μεγαλων   μυστικων της φυσης
και  η συνειδηση της   δυναμης τους..Αυτο     αρκουσε   στις  μεγαλες  αυτες   ψυχες..Ολοι  αυτοι οι
ανθρωποι, ομως, κατεπληξαν   και  υποδουλωσαν    τον κοσμο και    υπηρξαν     ισχυροτεροι   και απο   βασιλεις..<<  Η  μαγεια,  γραφει    ο  Ελιφας Λεβι,  ειναι  ενα  εργο   θειας    αγαθοτητας η  σατανικης   αλαζονειας, αλλα  προυποθετει,  ειτε  με την μια  μορφη  ειτε με την αλλη, το θανατο  ολων των  γιηνων   απολαυσεων.  Αλλα αυτη   η απαρνηση  των  επιγειων  αγαθων   δεν  ειναι 
απαραιτητη  παρα  μονο  για τα   μεγαλα  εργα..  Υπαρχουν  μαγικες   πραξεις που  δεν απαιτουν
 τοσο  ηρωικες  θυσιες..Στην   κατηγορια  αυτη   ανηκει   και  η μαγικη αλυσος.. 
Οταν  μιλαμε   για   μαγικη  αλυσο,  εννοουμε  τη δημιουργια    ενος  μαγνητικου    ρευματος, που  γινεται  ισχυροτερο  οσο  η  εκταση του ειναι   μεγαλυτερη.  Καθε   ενθουσιασμος  που   διαδιδεται
σε μια  κοινωνια ανθρωπων  παραγει   ενα μαγνητικο  ρευμα.. Το  ρευμα  αυτο  επενεργει   ιδιως   στα
ευαισθητα  ατομα  και τα  μεταβαλλει  σε πομπους της  μαγικης  θελησης. Το  να αντιταχθει  κανεις
σε αυτη   τη θεληση, θα ηταν  το  ιδιο  σαν να ηθελε   να  καταπολεμισει το μοιραιο.
<<  Οταν  ο  νεαρος  φαρισαιος   Σαουλ,με το πεισμα του   και τον φανατισμο   του, θελησε  να 
αντιταχθει  στο  χριστιανισμο,  βρεθηκε, χωρις  να το  καταλαβει, στη  διαθεση της δυναμης που ηθελε   να καταπολεμησει.  Γιαυτο  κεραυνοβοληθηκε  απο  μια  μαγνητικη   αστραπη,που  εγινε  πιο 
εντονη  απο  τη   συνδιασμενη  ενεργεια   μιας  εγκεφαλικης   συμφορησης και μιας   ηλιασης.
Οι   μαγικοι  κυκλοι  και  τα  μαγνητικα  ρευματα,  δημιουργουνται  μονα τους   και  επιδρουν,  συμφωνα  με αλυγιστους   νομους,  σε εκεινους  που βρισκονται  μεσα στην ακτινα  της  δρασεως τους. Καθενας  απο μας  ελκεται     μεσα σε  ενα  κυκλο  σχεσεων, που  ειναι  ο  κοσμος  του  και του  οποιου  υφισταται την  επιδραση.  Σε  πολλες  περιπτωσεις,  οι  μεγαλοι  μαγικοι   κυκλοι
δημιουργουν  τους  μεγαλους  ανδρες  και αντιστροφα.. Δεν  υπαρχουν  μεγαλοφυιες  που  οι συγχρονοι    τους   δεν τους   καταλαβαν, υπαρχουν  μονο ανθρωποι   εκκεντρικοι,    με την ακριβη  σημασια   της   λεξης, δηλαδη,  ανθρωποι   που  βρισκονται  εξω απο ορισμενο  κυκλο  η  εξω  απο  καθε κυκλο...Το   να αντισταθει    κανεις  σε ενα ρευμα     που αρχιζει τον κυκλο του  ειναι  σαν να  θελει  να συντριβει  απο αυτο,  το  να αντισταθει   κανεις   σε  ενα  ρευμα που  συμπληρωσε τον κυκλο του, σημαινει  οτι  τιθεται     επικεφαλης του   αντιθετου ρευματος..


Αποσπασμα    απο  το  βιβλιο  Αποκρυφη    Γνωση

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΣ

Ο  μυστικιστης  αναζητουσε μεσα  του τις  δυναμεις  και τις  υπαρξεις  που  ειναι  αγνωστες  στον
ανθρωπο, εφοσον  αυτος  παραμενει  εγκλειστος στη συνηθισμενη   αντιληψη της  ζωης..
Ο  μυστικιστης   θετει το  μεγα   ερωτημα  για τις   δικες  του  πνευματικες  δυναμεις   και  τους  
νομους   που   υπερβαινουν    την κατωτερη φυση..Ενας    ανθρωπος    που εχει   τη συνηθισμενη
αποψη  περι   ζωης,  δεσμιος   των αισθησεων   και της λογικης,  δημιουργει    θεους   για τον εαυτο του   η, οταν φθανει   στο σημειο να δει  οτι   αυτος   τους  εχει δημιουργησει,  τους  αποκηρυσσει...
Ο  μυστικιστης   γνωριζει   οτι δημιουργει   θεους,  γνωριζει  ομως  γιατι τους   δημιουργει, βλεπει,
 ας  πουμε,  πισω απο τη  φυσικη  ταξη   που οδηγει   στη δημιουργια τους...
Ειναι  σαν ξαφνικα  ενα  φυτο  να   απεκτησε  συνειδηση     και να εμαθε   τους νομους   της   αυξησης   και της αναπτυξης του.Ετσι  οπως   εχουν τα πραγματα, αυτο  αναπτυσσεται    σε μια 
γοητευτικη  μη   συνειδητοτητα..Αν   γνωριζε      σχετικα με τους    νομους της υπαρξης   του, η
σχεση του   με τον εαυτο του θα αλλαζε  τελειως..Αυτο  που ενας  λυρικος  ποιητης  νοιωθει  οταν
τραγουδα   για ενα φυτο, αυτο   που ο  βοτανολογος   σκεπτεται οταν ερευνα  τους νομους   που
διεπουν  τη  βλαστηση του,  ολα αυτα   θα εμεναν   μετεωρα   μπροστα   σε ενα φυτο  με συνειδηση
της  υπαρξης  του   ως ενα ιδεωδες   του   εαυτου του..
Ετσι   εχει  το πραγμα  για το μυστικιστη  οσον αφορα  στους νομους    και στις   δυναμεις που
λειτουργουν    μεσα του  .Επειδη   ειναι καποιος που   γνωριζει, οφειλει   να δημιουργησει   κατι
θεικο, περαν του  εαυτου     του.
Και   οι μυημενοι   αντιμετωπιζαν   μεσα απο το ιδιο   πρισμα   ολα οσα οι  ανθρωποι ειχαν  δημιουργησει    περαν   της φυσης, τον κοσμο   των λαικων   θεων και μυθων.
Εκει  οπου  οι ανθρωποι    εβλεπαν τη  μορφη ενος θεου   η, ενα μυθο,αυτοι   αναζητουσαν  μια
ανωτερη   αληθεια..
Ο  μυστικιστης  επρεπε  να ανακαλυψει το   πως  ο  δημιουργικος   ανθρωπινος  νους    φθανει να 
πλαθει  μια τετοια     ιστορια.  Οπως   ο βοτανολογος     παρακολουθει την αναπτυξη των φυτων,
με σκοπο να ανακαλυψει   τους   νομους της,       ετσι και ο   μυστικιστης, μελετουσε το δημιουργικο
πνευμα.. Αναζητουσε   μιαν αληθεια,  ενα πυρηνα σοφιας ,  εκει οπου  οι ανθρωποι  ειχαν  
επινοησει ενα μυθο..Ο   Σαλουσιος  αποκαλυπτει  τη  σταση  ενος  μυστικιστη   προς  ενα  μυθο
αυτου του ειδους,<<  Θα   μπορουσαμε  να αποκαλεσουμε  τον κοσμο  ολοκληρο   ενα μυθο  γιατι
αυτος  εναγκαλιζει τα  ορατα σωματα και  πραγματα   μαζι  με τις αορατες   ψυχες  και τα  πνευματα..
Αν  η αληθεια    σχετικα με τους    θεους  διδασκοταν  σε ολους, οι μη νοημονες  θα την περιφρονουσαν   επειδη δε  θα την κατανοουσαν, και οι   περισσοτερο  ικανοι   θα εβγαζαν νοημα
απο αυτην. Αν   ομως  η αληθεια   διδεται  μεσα σε ενα  μυθικο   πεπλο,  διασφαλιζεται  εναντια
στην   περιφρονηση και  χρησιμευει     ως     διεργετικο     στη   φιλοσοφικη   σκεψη>>
Οταν   η  αληθεια  που  ενσωματωνεται  σε ενα μυθο   αποτελουσε    αντικειμενο αναζητησης
απο ενα μυουμενο,  αυτος  ειχε   συνειδηση    του οτι  προσεθετε κατι που δεν υπηρχε στη συνειδητοτητα των ανθρωπων . .Ηταν  ενημερος οτι    βρισκοταν     υπερανω  αυτης  της
συνειδητοτητας..Απεδιδε  με λεξεις  κατι το διαφορετικο  απο οτιδηποτε   υπηρχε στη μυθολογικη συνειδηση, αλλα το θεωρουσε  ως  μια βαθυτερη αληθεια   που  εβρισκε  συμβολικη  εκφραση στο
μυθο..Ο ανθρωπος  ερχεται αντιμετωπος  με την  ιδια του  την αισθητηριακη  του φυσησαν με ενα  εχθρικο τερας..Αυτος  θυσιαζει  σε εκεινη τους  καρπους  της  προσωπικοτητας, το  τερας τους
καταβροχθιζει   και συνεχιζει  να το κανει μεχρι που ο κατακτητης ξυπναει  μεσα  στον ανθρωπο.
Το  μυστηριο  της  ιδιας της ανθρωπινης   γνωστικης λειτουργιας   βρισκει  την εκφραση τουσε αυτη
την υπερνικηση της  δια των αισθησεων αντιληπτης  φυσης. Ο    μυημενος γνωριζει τουτο  το
μυστηριο.Αυτο  δειχνει προς μια δυναμη  στην ανθρωπινη  προσωπικοτητα,που ειναι αγνωστη στη συνηθισμενη   συνειδητοτητα,  αλλα παρολαυτα  λειτουργει  μεσα σε αυτην..Αυτη  η δυναμη δημιουργει  το μυθο, ο  οποιος  εχει την ιδια  δομη με εκεινην   της μυστικιστικης  αληθειας που
υποβοσκει   κατω απο  αυτον.Τουτη   η αληθεια βρισκει  το συμβολο της  στο μυθο..
Τι  υπαρχει   λοιπον   στους  μυθους για να βρεθει; Αυτοι   αποτελουν  δημιουργια   του πνευματος, της ασυνειδητως δημιουργικης  ψυχης..Η  ψυχη  εχει σαφως  καθορισμενους  νομους.
Με σκοπο  να δημιουργησει  περαν του εαυτου  της,   θα πρεπει να εργαστει  προς μια συγκεκριμενη
κατευθυνση. Στη  μυθολογικη   σκηνη  το κανει αυτο με εικονες, αυτες ομως  δημιουργουνται
συμφωνα προς τους νομους της ψυχης..Η  ψυχη  προοδευει    περαν  της  φασης  της μυθολογικης   συνειδητοτητας  σε βαθυτερες   αληθειες                                                   


RUDOLF  STEINER

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ

Οταν  η  ψυχη  ειναι  μονη με  τον εαυτο της, τοτε  ειναι  που μπορει  να παραγει αιωνιες  αληθειες.
Τοτε  αυτη  σχετιζεται  με το  αληθινο  και  αιωνιο, και  οχι με το εφημερο  και  προφανες.
Οταν  η ψυχη, επιστρεφοντας  στον  εαυτο της, στοχαζεται, πηγαινει  κατευθειαν σε  αυτο που ειναι
αγνο και  αιωνιο και  αθανατο και  ομοιο προς  τον εαυτο του, και  σχετιζομενη  με αυτο, προσχωρει σε αυτο  οταν ειναι μονη της  και δεν παρεμποδιζεται..Και  τοτε  η ψυχη  αναπαυεται  απο τα  λαθη της, και  βρισκεται   σε επικοινωνια με εκεινο που ειναι  ιδιο προς  τον εαυτο του..Και  αυτη η
κατασταση  της  ψυχης  καλειται  σοφια....Παρατηρηστε  τωρα, κατα  ποσο δε συνεπαγεται, απο
ολα οσα εχουν   ειπωθει, οτι η ψυχη ειναι  κατεξοχην  ομοια  προς  το  θεικο, το αθανατο, το λογικο,
το μοναδικο, το αδιαρρηκτο,το  αναλλοιωτο  ενω το σωμα ειναι  κατεξοχην ομοιο προς  το
ανθρωπινο και θνητο, το παραλογο,πολυμορφο, διαιρετο  και διαρκως  μεταβαλλομενο.
Αν, επομενως, αυτο  εχει  ετσι,   η ψυχη προχωρα σε αυτο που ειναι  ομοιο προς  τον εαυτο της,
στο  αυλο, θεικο, αθανατο, και λογικο..Εκει   φθανει στη  μακαριοτητα, ελευθερωμενη  απο λαθος
και  αγνοια, απο  φοβο και  ανεκπαιδευτη  αγαπη, και   ολα  τα   αλλα    ανθρωπινα  κακα.
Εκει  αυτη ζει, καθως  οι  μυημενοι   λεγουν, για ολο τον μετεπειτα   χρονο  αληθινα με το Θεο..

ΣΩΚΡΑΤΗΣ













Η εμπειρία της ησυχίας

Σ'ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν:

Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία; Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι. Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.

Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;

Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω. Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.

Και ο μοναχός απάντησε: Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο. Τώρα είναι ήρεμο. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Βλέπεις τον εαυτό σου!



απόσπασμα απ'το βιβλίο του Heinz Nussbaumer,















Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ





Ιδου το  γλυκο  ανθος της  ζωης
που  αποκαλυπτει  ομορφια  αχειροποιητη,
Αορατη απο τουτα   τα ματια   μας
Ακατανοητη  απο  της  αισθησεις
Κι   ομως  ορατη  και  κατανοητη απο το αισθημα
της  αγιοτητας
Ω  ιερη   αγιοτητα  ω  ουρανιο  φως
Γεμισε  τη  ζωη μου  με τη  θεικη Σου  ακτινοβολια
Μετασχηματησε   το  σωμα  μου,  τις  αισθησεις  μου
και  οτι αλλο  ειναι  αναισθητο  μεσα μου
κανε  με  δικο Σου....

...................................................................................................................
Ολοι  οφειλουν να  νιωθουν  μεσα τους  το  εσωτερικο φως  του Θεου,
ακομα και οταν  χτυπουν  οι  λυπες  και  οι κακοτυχιες.
Σε  αυτον τον  κοσμο, τιποτα  δεν ειναι  τυχαιο. Οι  μεγαλες  ψυχες  δεν παραπονιουνται
ουτε  αγανακτουν  οταν  τους βρισκουν  αναποδιες, αλλα τις  μετασχηματιζουν σε οφελη.
Μετατρεπουν το  κακο σε καλο. Οσοι  ειναι  βαθυστοχαστοι , για δειτε  ποσο  μεγαλοπρεπεις
και  αταραχοι ειναι. Απο που  πηγαζει αυτο  το αταραχο  πνευμα; Απο το εσωτερο  θαρρος
και το ευρος  της  αντιληψης..
Καθε φορα  που μας  εξουσιαζει το  <<εγω>> και  φανερωνεται  η  ιδιοτελεια,
κυριευομαστε   απο αγχη    και  η πιστη  και  το θαρρος  μας αποδυναμωνονται.
Αλλα οταν  τελικα  συνειδητοποιησουμε  ποσο  μικρη ειναι  η δυναμη μας, ποσο  αναξιοπιστη
ειναι  η διανοια μας , ποσο φευγαλεες ειναι οι  εξωτερικες  συνθηκες, τοτε αρχιζουμε  να
κλινουμε ολο και    περισσοτεροπρος οτι  ειναι  αφθαρτο. Τοτε  για πρωτη φορα  νιωθουμε
αληθινη  ξεκουραση και ασφαλεια και νεο θαρρος  και ελπιδα   ξυπναει  μεσα στην  καρδια μας..
Οσοι  τρεφουν  ανωτερες  προσδοκιες  μεσα στην  καρδια τους , οχι  μονο  αναζητουν
το  φως ,  αλλα και το  ακτινοβολουν.Το  εργο που ζητειται  ειναι  να νικησουμε  τα εμποδια.
Ο τροπος   να νικησουμε  το φοβο  και τη θλιψη  ειναι να συλλογιζιμαστε Εκεινον   που  ειναι
πανω απο καθε θλιψη  και φοβο. Ο  τροπος   να  νικησουμε  την αδυναμια   ειναι  να συλλογιζομαστε  Εκεινον  που ειναι  απειρη δυναμη.  Ο  τροπος  για να  υπερβουμε την
μικροτητα ειναι  να συλλογιζομαστε  τη  Μεγαλη  Απεραντοσυνη.
Οι  ψυχες   που ειναι  γεματες  εγωισμο  ειναι παντα ανησυχες    και φοβισμενες.
Δεν μπορουμε να ελπιζουμε   να   μην  εχουμε  στιγμες  ανησυχιας , αλλα μπορουμε   να
μαθουμε   πως να τις αντιμετωπιζουμε αταραχα  και  θαρραλεα.. Οσο  περισσοτερο   θα
απαλλασσομαστε απο τα δεσμα  του φοβου και της ιδιοτελειας   που μας  αιχμαλωτιζουν,
τοσο περισσοτερο ελευθεροι   θα  ειμαστε για να απολαυσουμε τις  ευλογιες  της  Απεραντοσυνης..
Ο  ανθρωπος  εχει μεσα του μια  λεπτοτερη , πνευματικη   φυση. Αν μπορεσει   καποιος  να την
εκδηλωσει , τοτε  οτι κανει   ειναι  ενδοξο.Αλλα  για  να συμβει  αυτο , πρεπει  να εισαι ειλικρινεις
και  ανιδιοτελεις. Δεν  μπορεις  να ζησεις  τουτη   τη ζωη  επαξιως  αν δεν τη  σχετισεις  με οτι
ειναι  περα απο  τουτη τη   ζωη. Πρεπει  να εχεις  υπομονη , πιστη , επιμονη και θαρρος ,
για να περασεις  σε μια ανωτερη  υπαρξιακη σφαιρα
Οτι  αφθονει μεσα  στην καρδια μας,  στο νου μας,   στη συνηθισμενη διαθεση μας , αυτο θα
φανερωθει κατω απο   ολες  τις  συνθηκες.. Οσοι ειναι  στοργικοι  και  ανεξικακοι , παντα
εκδηλωνουν τη στοργικη και  ανεξικακη  τους  φυση-- ακομα κι οταν  καταπιεζονται.
Η  εξωτερικη  ζωη παντα   ζωντανευει οτι εχουμε   μεσα μας.. Επομενως , οι πνευματικες
μας αντιληψεις   οφειλουν να ειναι οσο το δυνατα πιο  ξεκαθαρες  και  αταλαντευτες..
Η  πιστη  δεν θα πρεπει να ειναι μια νοητικη  ιδιοτητα που  ταλανιζεται  απο τα  σκαμπανεβασματα
της  ζωης..

..........................................................................................................
Δεν  ησουνα   γυμνος   οταν  βγηκες  απο τη μητρα  της  μανας σου;
Δεν  ηταν  η  ψυχη   σου ασφαλης  ακομα και  προτου  γεννηθει το σωμα σου;
Γιατι  λοιπον εισαι  τοσο ευεξαπτος  και ανησυχος;
Εκεινος  που σε παρακολουθουσε  τοτε , σε  παρακολουθει και τωρα.
Εκεινος  που σε αγαπουσε  τοτε , σε αγαπαει και  τωρα.
Ω  νου μου , θυμισου τα  αυτα , και  ηρεμησε..


Σουαμι   Παραμαναντα

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Κι αν ο δρόμος είναι σκοτεινός
κι η απόσταση της κορφής μου ραγίζει την καρδιά,
γιατί ποτέ δε θα τη δω,
συνεχίζω να κάνω το χρέος μου
γιατί πιστεύω πως αυτό το οποίο μας περιμένει
είναι το σύμπαν ολόκληρο
μπροστά στην σκόνη του χτες.

 ΑΓΝΩΣΤΟΣ








Oι  επιθυμιες  μας   και  οι αποστροφες   μας   ειναι  αστατοι  αφεντες.
Απαιτουν  να  ικανοποιουνται. Η  επιθυμια   μας  προσταζει να  σπευσουμε να  αποκτησουμε
αυτο που επιθυμουμε. Η  αποστροφη μας προτρεπει  να αποφυγουμε τα  πραγματα που μας
απωθουν. Τυπικα, οταν δεν αποκταμε   αυτο που θελουμε απογοητευομαστε, και  οταν  μας 
συμβαινει αυτο  που μας  προκαλει  αποστροφη, ειμαστε  δυστυχισμενοι.
Αν,  λοιπον, αποφευγεις μονο  τα  ανεπιθυμητα  πραγματα που ειναι  αντιθετα  προς τη φυσικη
σου ευδαιμονια  και που βρισκονται   υπο τον  ελεγχο σου, δεν προκειται ποτε να υποστεις 
κατι που δεν το θελεις.Αν  ομως  προσπαθεις να  αποφυγεις  τις  κοινες  αναποφευκτες   
καταστασεις, οπως τις  αρρωστιες, το  θανατο, η τις  κακοτυχιες πανω στα οποια   δεν εχεις
πραγματικο  ελεγχο, θα κανεις   τον εαυτο σου  και τους αλλους γυρω σου να  υποφερουν.
Η επιθυμια και η αποστροφη,  παροτι   ειναι  πραγματα ισχυρα   δεν ειναι παρα  συνηθειες..
Και  με λιγη εξασκηση μπορουμε να αποκτησουμε   καλυτερες  συνηθειες.
Συγκρατησε    τον εαυτο  σου απο την  συνηθεια   του  να σε απωθουν ολα  εκεινα τα 
πραγματα που δεν τα εξουσιαζεις , και  αντι   για αυτο  επικεντρωσε  την προσοχη σου στο να 
εναντιωνεσαι  σε  πραγματα υπο   την εξουσια σου   που  δεν   ειναι  καλα για σενα.
Κανε το καλυτερο    που  μπορεις  για  να   χαλιναγωγησεις    την  επιθυμια σου.
Γιατι   αν   επιθυμεις κατι που δεν βρισκεται υπο την εξουσια   σου , σιγουρα  θα  ακολουθησει 
απογοητευσει,  στο μεταξυ  , θα αμελεις  ακριβως  εκεινα  που βρισκονται   υπο τον ελεγχοσου
τα οποια  ειναι  αξια επιθυμιας.
Οπωσδηποτε, υπαρχουν περιπτωσεις που για  πρακτικους   λογους θα πρεπει  να επιδιωξεις
ενα  πραγμα η   να  αποφυγεις κατι αλλο,αλλα  κανετο    με χαρη, δεξιοτεχνια, και ευλυγισια..

Επικτητος

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



Το  ασχολειται   κανεις  υπερβολικα  με τον εαυτο του  προκαλει  τρομερη εξαντληση.
Ενας  ανθρωπος  που βρισκεται  σε  αυτη τη   θεση   δεν μπορει  να ακουσει   η  να δει 
τιποτα   αλλο. Η  εξαντληση  αυτη  τον κανει  να μην  μπορει να δει   τα  θαυματα  που 
συμβαινουν   γυρω του..

Καθε  φορα  που   ενας  ανθρωπος  επιχειρει  να  μαθει, πρεπει  να  δουλεψει  πολυ  σκληρα,
και τα ορια  της μαθησης  του  καθοριζονται απο την ιδια   του την  φυση.
Συνεπως , δεν  εχει νοημα να μιλαμε  για γνωση. Ο  φοβος της γνωσης ειναι   μια
φυσικη  κατασταση ολοι  μας   τον βιωνουμε και  δεν μπορουμε   να κανουμε τιποτα για αυτο.
Ομως, οσο τρομερη   κι αν ειναι  η διαδικασια της μαθησης, ακομα πιο τρομερο  ειναι  να  αναλογιστει κανεις  την  υπαρξει ενος ανθρωπου  διχως  γνωση..

Το  να  θυμωνει κανεις  με τους  ανθρωπους  σημαινει  οτι  θεωρει  τις πραξεις τους        σημαντικες.
Επιβαλλεται να  προσπαθησει ωστε να   παψει να αισθανεται ετσι.
Οι  πραξεις   των ανθρωπων  δεν μπορουν να ειναι  τοσο  σημαντικες   ωστε να σκιαζουν
τη μονη εφαρμοσιμη   εναλλακτικη  λυση : την   αμεταβλητη  αναμετρηση  μας  με το  απειρο..

Υπαρχει  ενας  κοσμος  ευτυχιας οπου δεν υπαρχουν διαφορες αναμεσα  στα πραγματα,
επειδη  δεν υπαρχει εκει κανεις  να ενδιαφερθει για αυτες  τις  διαφορες..
Αυτος  ομως  δεν ειναι οκοσμος  των ανθρωπων.. Μερικοι ανθρωποι  ειναι  αρκετα  ματαιοδοξοι
ωστε να πιστευουν οτι  ζουν και στους  δυο  κοσμους, αλλα   αυτη  η αντιληψη δεν πηγαζει παρα μονο απο  την ματαιοδοξια τους.Δεν  υπαρχει παρα ενας κοσμος  για μας.
Ειμαστε  ανθρωποι, και  πρεπει να ζησουμε προθυμα  στον  κοσμο  των  ανθρωπων.


Υπαρχουν   τεσσερις  φυσικοι  εχθροι  του ανθρωπου : η διαυγεια, η δυναμη   ο  φοβος,  και  τα
γηρατεια. Ο φοβος, η διαυγεια και η δυναμη  μπορουν  να νικηθουν, οχι  ομως  και τα   γηρατεια.
Μπορει  κανεις  να αναβαλει τις  συνεπειες  τους, αλλα δεν μπορει να τα νικησει....


Αποσπασματα απο  τη Διδασκαλια  του  Δον   Χουαν.

Καρλος   Καστανεντα

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

ΕΙΡΗΝΗ



H   ειρηνη  δεν  ειναι   ενα  διαλειμμα  αναμεσα  στο  τελος  και  την  αρχη   της  συγκρουσης, του
πονου  και  της  θλιψης.. Καμμια  κυρβενηση   δεν μπορει   να  φερει  ειρηνη.. Η  ειρηνη των  
κυρβενησεων   ειναι   η  ειρηνη   της  φθορας  και της  σηψης.  Ακομα  και  η  σωστη  ταξη   στη
διακυρβενηση   ενος   λαου  γεννα   διαφθορα ,  γιατι   δεν  ενδιαφερονται για  ολους   τους
ανθρωπους   της  γης. Οι  τυρρανιες   δεν   μπορουν  ποτε  να κρατησουν   την   ειρηνη ,  επειδη
καταστρεφουν   την  ελευθερια ,  η  ειρηνη και  η  ελευθερια  πανε   μαζι.. Να  σκοτωσεις   καποιον
στο  ονομα  της  ειρηνης  ειναι  η  ηλιθιοτητα των   ιδεολογιων.  Η   ειρηνη δεν   αγοραζεται ,  δεν
ειναι   ευρεση   καποιας  διανοιας.  Δεν   εξαγοραζεται   με την  προσευχη και με  παζαρεματα..
Δεν  βρισκεται  σε κανενα   ιερο  κτιριο ,  σε  κανενα  ιερο βιβλιο ,  σε  κανενα  προσωπο..
Κανεις   δεν  μπορει  να σε  οδηγησει στην   ειρηνη, κανενας  γκουρου, κανενας  ιερεας ,  και 
κανενα   συμβολο..

Εαν   χασεις  την   επαφη  σου   με την  φυση, χανεις   την  επαφη  με την  ανθρωπια..
Εαν  δεν  εχεις  σχεσει  με την φυση  τοτε  γινεσαι   φονιας , τοτε  σκοτωνεις  τα μωρα  της  φωκιας ,
φαλαινες ,  δελφινια και   ανθρωπους  για κερδος ,  για σπορ ,  για  τροφη η  για  γνωση.
Τοτε  η  φυση  σε φοβαται και  αποσυρη  την ομορφια  της.. Μπορει  να κανεις   μερικους
περιπατους  στα δαση , μπορει  να κατασκηνωσεις σε ομορφα τοπια ,αλλα  εισαι  φονιας  και  ετσι
χανεις  τη  φιλια  τους...
Επειδη   εσυ  δεν   εισαι  ακεραιος χτιζεις   μια κοινωνια ανηθικη ,  χωρις  τιμη , μια κοινωνια
βασισμενη  σε ακρο   ατομισμο. Και  υστερα  διαφευγεις  απο  ολα αυτα , για τα  οποια  εσυ μονο
εισαι  υπευθυνος , στις  ακρογιαλιες και στα δαση    η  κουβαλας  στον ομω   σου ενα  οπλο  για σπορ..

Τα  δακρυα  της  ανθρωποτητας δεν  εχουν  μπορεσει  να  σβησουν τη  διψα του  ανθρωπου
για  αιμα. Καμια  θρησκεια δεν εχει  σταματησει  τον πολεμο. Ολες  τους αντιθετως τον εχουν
ενθαρρυνει , εχουν  ευλογησει   τα οπλα  του  πολεμου..Εχουν  χωρισει  τους  ανθρωπους.
Οι  κυρβενησεις   ειναι  απομονωμενες    και  εκτιμουν  και  χαιρονται  την απομονωση  τους.
Οι  επιστημονες  υποστηριζονται   απο τις  κυβερνησεις.
Ο  ιεροκηρυκας  ειναι χαμενος  στα λογια και  τις  εικονες  του  νου του..
Την  ειρηνη δεν  μπορει  κανεις  να τη  δειξει   η  να την  περιγραψει. Δεν  εισαι  κριτης  της.
Θα  την  αντιληφθεις , αν  υπαρχει , μεσα απο τις  δραστηριοτητες   της  καθημερινης  σου ζωης ,
την  ταξη , την  αρετη  της  ζωης  σου..

Κρισναμουρτι.