Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΟΝΕΙΡΕΜΑ



<<Ενα  απο τα πραγματα  που δυσκολευεται  περισσοτερο  να δεχτει  ο συγχρονος  ανθρωπος  ειναι η ελλειψη  καθορισμενων  διαδικασιων. Ειναι  θαμμενος  κατω απο  βουνα εγχειριδιων, εφαρμογων,οδηγιων, μεθοδων εκμαθησης   βημα με βημα. Κραταει  αδιακοπα σημειωσεις, φτιαχνει  διαγραμματα, ειναι ολοψυχα  δοσμενος  στην << τεχνογνωσια>>. Αλλα, στον κοσμο των μαγων, οι  τυποι και οι τελετουργειες ηταν απλα τροποι  να κεντριζουν και  να εστιαζουν την προσοχη. Ειναι  τεχνικες που αναγκαζουν  να δοθει βαρος στην προσοχη και την αποφασιστικοτητα.  Ειναι  τεχνασματα και τιποτα παραπανω..Αυτο  που που ο δον Χουαν  θεωρουσε  οτι ειχε  πρωταρχικη σημασια για να καταφερει κανεις  να ονειρευτει  ειναι η εκτελεση των μαγικων περασματων,  η μονη τεχνικη που χρησιμοποιουσαν οι μαγοι της  γενιας του για να υποβοηθουν τη  μετατοπιση του σημειου συναρμογης. Η  εκτελεση αυτων των μαγικων περασματων τους εξασφαλιζε την απαραιτητη σταθεροτητα και ενεργεια   για να αναπτυξουν τη δευτερη  προσοχη  τους, χωρις την οποια  θεωρουσαν ακατορθωτο το ονειρεμα.  Χωρις την αφυπνιση   της δευτερης  προσοχης, ο ανθρωπος μπορει, στην καλυτερη περιπτωση, να εχει  διαυγη ονειρα απο φαντασμαγορικους  κοσμους. Ισως  εχει καποιες  εικονες απο κοσμους  που παραγουν ενεργεια, αλλα αυτο δεν σημαινει τιποτα για  κεινους, απο τη στιγμη που  λειπει η πληρης λογικη που μπορει να τους κατηγοριοποιησει σωστα
Μολις  οι  σαμανοι  ανεπτυξαν τη δευτερη προσοχη τους, συνειδητοποιησαν οτι ειχαν χτυπησει τις πυλες του απειρου.Ειχαν κατορθωσει να διευρυνουν  τις παραμετρους της φυσιολογικης τους αντιληψης.Και η φυσιολογικη τους  επιγνωση ηταν  απειρως  πιο  ευκαμπτη απο οτι  πριν την αναπτυξη  της δευτερης προσοχης τους  Απο  κεινη  τη στιγμη  και μετα, ηταν πραγματικα ικανοι να ταξιδεψουν στο αγνωστο.
Ο  αφορισμος,   ειπε  ο  δον Χουαν,  οτι  ο ουρανος ειναι το συνορο ισχυε απολυτα  για τους μαγους της αρχαιοτητας. Ξεπερασαν  τον εαυτο τους, περα απο καθε αμφιβολια.
Για   το  αν ηταν   στ, αληθεια   για τους μαγους  ο ουρανος  το συνορο, ειναι μια ερωτηση που  μπορει να απαντηθει απο τον καθενα μας προσωπικα. Εκεινοι μας εδωσαν τα εργαλεια. Ειναι  στο χερι του καθενος  απο μας να τα χρησιμοποιησουμε η να τα απορριψουμε.  Στην  ουσια, ειμαστε   μονοι μπροστα  στο απειρο  και το ερωτημα  αν ειμαστε η οχι ικανοι να  αγγιξουμε τα ορια μας πρεπει να απαντηθει απο τον καθενα μας ξεχωριστα>>..

Δον   Χουαν  Ματους
Απο το  βιβλιο  του  Καρλος  Καστανεντα  
Μαγικα  περασματα.


Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ




Το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του είναι στοιχειώδες. Δεν είναι δύσκολο. Δεν χρειάζεται να μάθεις τίποτα για το ποιος είσαι απλώς πρέπει να ξεμάθεις μερικά πράγματα.

Πρώτα πρέπει να ξεμάθεις να ασχολείσαι με τα πράγματα.
Δεύτερον, πρέπει να ξεμάθεις να ασχολείσαι με τις σκέψεις.
Το τρίτο πράγμα συμβαίνει από μόνο του : Παρατήρηση.


Το κλειδί είναι : Πρώτον, αρχίζεις να παρατηρείς πράγματα. Καθισμένος σιωπηλά κοιτάζεις ένα δέντρο κι απλώς παρατηρείς. Μην το σκέφτεσαι. Μη λες: «Τι είδους δέντρο είναι αυτό;» Μην πεις αν είναι όμορφο ή άσχημο. Μην πεις αν είναι πράσινο ή ξερό. Μην κάνεις κανένα κυματισμό σκέψης γύρω από αυτό. Απλώς κοίταζε το δέντρο.

Μπορείς να το κάνεις οπουδήποτε, να παρατηρείς οτιδήποτε. Απλώς να θυμάσαι ένα πράγμα: Όταν έρχεται μια σκέψη, βάζε την στην άκρη. Σπρώχνε την στην άκρη και συνέχισε να κοιτάζεις και πάλι το δέντρο. Στην αρχή αυτό θα είναι δύσκολο, ύστερα από λίγο όμως, αρχίζουν να συμβαίνουν διαλείμματα, όπου δεν υπάρχει καμιά σκέψη. Θα βρεις να βγαίνει μεγάλη χαρά από αυτή την απλή εμπειρία.

Τίποτα δεν έχει συμβεί, απλώς οι σκέψεις δεν είναι εκεί. Το δέντρο είναι εκεί, εσύ είσαι εκεί κι ανάμεσά σας υπάρχει χώρος. Ο χώρος δεν γεμίζει με σκέψεις. Ξαφνικά υπάρχει μεγάλη χαρά, χωρίς κανέναν ορατό λόγο, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Έχεις μάθει το πρώτο μυστικό.

Ύστερα, αυτό πρέπει να γίνει με έναν ακόμη πιο αδιόρατο τρόπο. Τα πράγματα είναι εμφανή γι’ αυτό λέω να αρχίσεις με πράγματα.

Μπορείς να καθίσεις στο δωμάτιό σου και να κοιτάζεις μια φωτογραφία. Το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι να μη σκέφτεσαι σχετικά με τη φωτογραφία. Απλώς κοίταζε την χωρίς να σκέφτεσαι. Σιγά-σιγά, συμβαίνει.

Κοίταζε ένα τραπέζι χωρίς να σκέφτεσαι και σιγά-σιγά, το τραπέζι είναι εκεί, εσύ είσαι εκεί και δεν υπάρχει καμιά σκέψη ανάμεσά σας – και ξαφνικά…χαρά.

Η χαρά είναι λειτουργία της μη σκέψης. Η χαρά βρίσκεται ήδη εκεί, αλλά καταπιέζεται πίσω από τόσο πολλές σκέψεις. Όταν οι σκέψεις δεν είναι εκεί, βγαίνει στην επιφάνεια η χαρά.

Άρχισε με το εμφανές. Ύστερα όταν έχεις συντονιστεί κι έχεις αρχίσει να νιώθεις στιγμές που εξαφανίζονται οι σκέψεις και μόνο πράγματα βρίσκονται εκεί, άρχισε να κάνεις το δεύτερο πράγμα.

Τώρα κλείσε τα μάτια σου και κοίταζε οποιαδήποτε σκέψη έρχεται – χωρίς να σκέφτεσαι σχετικά με τη σκέψη. Κάποιο πρόσωπο εμφανίζεται πάνω στην οθόνη του νου σου ή ένα σύννεφο κινείται ή οτιδήποτε, εσύ απλώς κοίταζέ το χωρίς να το σκέφτεσαι.

Αυτό θα είναι λίγο πιο δύσκολο από ότι το πρώτο επειδή τα πράγματα είναι πιο εμφανή, ενώ οι σκέψεις είναι αδιόρατες. Αν όμως έχει συμβεί το πρώτο, θα συμβεί και το δεύτερο. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος.

Συνέχισε να κοιτάς τη σκέψη. Ύστερα από λίγο… Μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγε εβδομάδες, μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγους μήνες ή μπορεί να πάρει χρόνια.

Εξαρτάται από το αν το κάνεις με όλη σου την καρδιά. Τότε μια μέρα ξαφνικά η σκέψη δεν βρίσκεται εκεί.

Είσαι μόνος σου. Θα εμφανιστεί μεγάλη χαρά, χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την πρώτη χαρά, που είχε συμβεί όταν κοίταζες το δέντρο και η σκέψη είχε εξαφανιστεί. Χιλιάδες φορές! Θα είναι τόσο απέραντη, που θα πλημμυρίσεις με χαρά.

Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Όταν αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει, τότε κάνε το τρίτο πράγμα; Παρατήρησε τον παρατηρητή. Τώρα δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο. Τα πράγματα έχουν εγκαταλειφθεί, οι σκέψεις έχουν εγκαταλειφθεί. Τώρα έχεις μείνει μόνος. Τώρα παρατήρησε απλώς αυτόν τον παρατηρητή.

Παρατήρησε αυτήν την παρατήρηση.
Στην αρχή, θα είναι και πάλι δύσκολο, επειδή εμείς ξέρουμε μόνο πώς να παρατηρούμε κάτι – ένα πράγμα, μια σκέψη.

Ακόμη και μια σκέψη είναι κάτι που μπορείς τουλάχιστον να την παρατηρήσεις. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα, παρά η απόλυτη κενότητα. Μόνο ο παρατηρητής έχει απομείνει. Πρέπει να γυρίσεις προς τον εαυτό σου.

Αυτό είναι το μυστικότερο κλειδί. Απλώς συνεχίζεις να είσαι εκεί μόνος σου. Ξεκουράσου μέσα σ’ αυτή τη μοναχικότητα κι έρχεται μια στιγμή που συμβαίνει. Είναι αναπόφευκτο να συμβεί. Αν έχουν συμβεί τα πρώτα δύο πράγματα, είναι αναπόφευκτο να συμβεί και το τρίτο. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς γι’ αυτό.

Όταν συμβεί αυτό, τότε για πρώτη φορά γνωρίζει τι είναι χαρά. Δεν είναι κάτι που σου συμβαίνει, οπότε δεν μπορεί να σου το πάρει κανένας.

Είσαι εσύ ο ίδιος, είναι η ίδια σου η ουσία. Τώρα δεν μπορεί να σου το πάρει κανένας. Τώρα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το χάσεις. Έχεις έρθει στο σπίτι.

Θα πρέπει λοιπόν να ξεμάθεις πράγματα και σκέψεις.

Πρώτα παρατήρησε το εμφανές, ύστερα παρατήρησε το αδιόρατο κι ύστερα παρατήρησε αυτό που είναι πέρα και από το εμφανές και από το αδιόρατο.



Από το βιβλίο του OSHO
Βουτιές στον ωκεανό της ζωής