Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



Ο  πολεμιστης   ξερει    οτι  περιμενει, οπως  και τι   ειναι αυτο που περιμενει.  Και  οσο περιμενει  δεν επιθυμει  τιποτα ετσι, αυτο που παιρνει,οσο μικρο  κι αν ειναι, ειναι περισσοτερο απο οσο μπορει να παρει. Αν  χρειαζεται φαγητο,βρισκει καποια λυση, γιατι δεν πειναει πραγματικα. Αν  κατι κανει το σωμα του να ποναει, βρισκει ενα τροπο να το σταματησει, γιατι δεν ποναει στα αληθεια.Το να πειναει η να ποναει ενας ανθρωπος  σημαινει οτι ο ανθρωπος αυτος  δεν ειναι  πολεμιστης- και οι δυναμεις της πεινας και του πονου του  θα τον καταστρεψουν


ΚΑΡΛΟΣ   ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ







Ο  αναζητητης  ειναι αυτος  που διερευνα τον εαυτο του. Συντομα  ανακαλυπτει πως δεν ειναι δυνατον αυτος  να ειναι το σωμα του. Αν η πεποιθηση <<εγω δεν ειμαι το σωμα>> εδραιωθει μεσα του τοσο καλα, ωστε  να μην μπορει πλεον να αισθανεται, να σκεφτεται  και να ενεργει για λογαριασμο του σωματος, ο αναζητητης ευκολα θα ανακαλυψει πως αυτος  ειναι η συμπαντικη  υπαρξη, γνωση, δραση, πως μεσα σε αυτον  και μεσω αυτου  το συμπαν ολοκληρο  ειναι πραγματικο, συνειδητο, και ενεργο.Αυτη  ειναι η καρδια  του προβληματος. Η  εχετε σωματικη  συνειδηση και  ειστε  σκλαβος των περιστασεων, η ειστε η ιδια  η συμπαντικη  συνειδηση, εχοντας  τον πληρη ελεγχο του καθε συμβαντος. Ωστοσο η συνειδηση, ατομικη η συμπαντικη, δεν ειναι  η αληθινη κατοικια  μου δεν ειμαι σε αυτην, δεν ειναι  δικη μου, δεν υπαρχει καθολου δικο  μου <<εγω>> σε αυτη.Ειμαι περα απο αυτην, αν και δεν ειναι ευκολο  να εξηγησω πως μπορει  κανεις να μην  ειναι ουτε συνειδητος, ουτε ασυνειδητος, αλλα απλως περα απο αυτα.Δεν μπορω να πω οτι ειμαι μεσα στο Θεο  η οτι ειμαι ο Θεος, ο Θεος ειναι το συμπαντικο φως και αγαπη, ο συμπαντικος παρατηρητης. Ειμαι περα ακομη κι απο το συμπαντικο..

ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ  ΜΑΧΑΡΑΤΖ

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ- ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ











 
 
O,τι βλέπουμε είναι περιορισμένο, ό,τι ακούμε είναι περιορισμένο, ό,τι διακρίνουμε είναι περιορισμένο. Αν μπορέσεις όμως να αποκτήσεις επίγνωση, τότε κάθε περιορισμένο πράγμα εξαφανίζεται μέσα στο απεριόριστο στοιχείο. Κοίτα τον ουρανό. Θα δεις ένα περιορισμένο τμήμα του, όχι επειδή είναι περιορισμένος ο ουρανός, αλλά επειδή είναι περιορισμένα τα μάτια σου, η εστίασή σου είναι περιορισμένη. Αν όμως μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση ότι αυτός ο περιορισμός υπάρχει λόγω της εστίασης, λόγω των ματιών, ότι δεν είναι ο ουρανός που είναι περιορισμένος, τότε θα δεις ότι τα σύνορα θα λειώνουν μέσα στο απεριόριστο στοιχείο. Αλλιώς η ύπαρξη είναι απεριόριστη, αλλιώς τα πάντα λειώνουν μέσα σε κάτι άλλο. Τα πάντα χάνουν τα σύνορά τους, κάθε στιγμή εξαφανίζονται τα κύματα μέσα στον ωκεανό΄ και τίποτε δεν έχει τέλος και δεν υπάρχει καμία αρχή. Το κάθε τι είναι και κάθε τι άλλο επίσης.

Κάθισε κάτω από ένα δέντρο και κοίτα, και από ό,τι μπορείς να δεις πήγαινε πιο πέρα, κοίταξε πέρα, και μην σταματάς πουθενά. Βρες πού λειώνει αυτό το δέντρο. Αυτό το δέντρο, αυτό το μικρό δέντρο μέσα στον κήπο σου, έχει μέσα του ολόκληρη την ύπαρξη. Λειώνει την κάθε μια στιγμή.

Οπου κι αν κοιτάς, αναζήτησε το πέραν και μην σταματάς πουθενά. Προχώρα συνεχώς, μέχρι να χάσεις τον νου σου, μέχρι να χάσεις όλα σου τα περιορισμένα πρότυπα. Ξαφνικά θα φωτιστείς. Ολη η ύπαρξη είναι ένα. Το ενιαίο αυτό είναι ο στόχος. Και ξαφνικά ο νους βαριέται τα πρότυπα, τον περιορισμό, τα σύνορα΄ και καθώς επιμένεις να πηγαίνεις πέρα, καθώς τον σύρεις πέρα και πιο πέρα, ο νους γλιστρά, πέφτει ξαφνικά, και κοιτάς την ύπαρξη ως ένα πελώριο ενιαίο σύνολο, τα πάντα να λειώνουν το ένα μέσα στο άλλο, τα πάντα να μεταβάλλονται το ένα στο άλλο.

Κάθισε επί μία ώρα και βρες το. Μην δημιουργείς περιορισμούς πουθενά. Οποιος κι αν είναι ο περιορισμός, προσπάθησε να βρεις το πέραν και προχώρησε και συνέχισε να προχωράς.


Osho: απόσπασμα από το The Book of Secrets

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Η ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ



OSHO  Η χαρα ειναι φως

Η χαρά είναι φως

Η χαρα ειναι φως

Είμαι γεμάτος από χαρά -αλλά και γεμάτος από φόβο.
Δώσε όλη σου την ενέργεια στη χαρά και ο φόβος θα εξαφανιστεί. Αγνόησε το φόβο, μην δίνεις προσοχή στο φόβο, γιατί όσο πιο πολύ του δίνεις προσοχή, τόσο πιο πολύ θα παραμένει. Βάλε ολότελα τον εαυτό σου στην κατεύθυνση από όπου εμφανίζεται η χαρά κι ο φόβος θα εξαφανιστεί, όπως ακριβώς εξαφανίζεται το σκοτάδι όταν φέρνεις μέσα το φως.
Η χαρά είναι φως. Και η χαρά είναι η αρχή ενός μεγάλου προσκυνηματικού ταξιδιού, το οποίο τελειώνει όταν βρίσκεις τη θεϊκότητα. Συνέχισε λοιπόν -χωρίς κανένα φόβο, διότι η ύπαρξη προστατεύει πάντα εκείνους που την εμπιστεύονται. Χαλάρωσε, δώσου στην ύπαρξη κι άφησε τη χαρά να σε κατακλύσει. Άσε τη να γίνει τα φτερά σου, έτσι ώστε να μπορέσεις να φτάσεις ως τα αστέρια.


Η χαρούμενη καρδιά βρίσκεται πολύ κοντά στα αστέρια.
 
Μόνο οι λυπημένοι κι οι θλιμμένοι κι οι δυστυχισμένοι πάνε προς την κόλαση. Δημιουργούν οι ίδιοι την κόλασή τους. Οι χαρούμενοι, αυτοί που τραγουδούν και χορεύουν και γιορτάζουν, δημιουργούν το δικό τους παράδεισο με κάθε τους τραγούδι, με κάθε τους χορό.
Στο χέρι σου είναι να δημιουργήσεις παράδεισο ή να πέσεις μέσα στο σκοτάδι, μέσα στη φωτιά της κόλασης. Δεν βρίσκονται έξω από σένα αυτά΄ βρίσκονται και τα δύο μέσα σου. Εξαρτώνται όλα από το τι επιλέγεις να είσαι.
Επέλεξε να είσαι θεϊκός, επέλεξε να είσαι όλο και πιο πολύ γιορταστικός, επέλεξε να γιορτάζεις, έτσι ώστε όλο και πιο πολλά λουλούδια να μπορούν να ανθίσουν μέσα στην ύπαρξή σου και όλο και πιο πολλή ευωδιά να μπορεί να σου είναι διαθέσιμη.
Κι ο τρόπος αυτός δεν θα βοηθήσει εσένα μόνο, θα βοηθήσει κι όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί σου. Όταν βλέπεις λίγους ανθρώπους να χορεύουν, ξαφνικά νιώθεις ότι τα πόδια σου είναι έτοιμα. Ίσως προσπαθήσεις να τα ελέγξεις, γιατί σε έχουν διδάξει να ελέγχεις, αλλά το σώμα σου θέλει να πάρει μέρος στο χορό. Όποτε έχεις την ευκαιρία να γελάσεις, λάβε μέρος΄ όποτε έχεις την ευκαιρία να χορέψεις, λάβε μέρος΄ όποτε έχεις την ευκαιρία να τραγουδήσεις, τραγούδησε΄ και κάποια μέρα θα δεις ότι έχεις δημιουργήσει το δικό σου παράδεισο.
Δεν είναι πως πάει κανείς στον παράδεισο΄ ο παράδεισος δεν βρίσκεται κάπου στον ουρανό΄ είναι κάτι που δημιουργεί κανείς γύρω από τον εαυτό του.
 
Πρόκειται για μια καλή αρχή. Με όλες τις ευλογίες μου, πήγαινε βαθύτερα, παρά τους όποιους φόβους. Μην ακούς ποτέ τα αρνητικά πράγματα, γιατί αν τα ακούς, μπορούν να σε δηλητηριάσουν, μπορούν να καταστρέψουν τη χαρά σου -κράτησέ την καθαρή, αμόλυντη. Και υπάρχουν εδώ άνθρωποι που θα χορέψουν μαζί σου, που θα γιορτάσουν, γιατί έκανες το πρώτο βήμα προς την ύπαρξη.
Και θέλω να σου θυμίσω ότι το πρώτο βήμα αποτελεί τη μισή σχεδόν διαδρομή.
OSHO

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Ο  δον  Χουαν  διδασκε τη διαπιστωση που εκαναν οι μαγοι της γενιας του: οτι η εσωτερικη σιωπη πρεπει να κατακταται με διαρκη ασκηση πειθαρχιας. Πρεπει να αποκταται με κοπο και να αποθηκευεται λιγο λιγο, λεπτο με το λεπτο. Με αλλα λογια πρεπει κανεις να πιεσει τον εαυτο του να σωπαινει, εστω και για λιγα  δευτερολεπτα  τη φορα. Συμφωνα με το  δον Χουαν ηταν κοινη πεποιθηση των μαγων  οτι η επιμονη ενος ανθρωπου μπορει να κατανικησει τη συνηθεια, ωσπου να φτασει, αναλογα με το ατομο, επιμενοντας για λιγα δευτερολεπτα η λεπτα, σε ενα κατωφλι. Για  παραδειγμα, αν το κατωφλι της εσωτερικης  σιωπης ειναι δεκα λεπτα για ενα  συγκεκριμενο ατομο, τοτε, μολις φτασει σε αυτο το κατωφλι, η εσωτερικη σιωπη επερχεται  απο μονη της, αυτοβουλα, θα ελεγε κανεις. Δεν μπορουμε να γνωριζουμε εκ των προτερων το προσωπικο  μας κατωφλι ο μονος τροπος για να το ανακαλυψουμε ειναι μεσω αμεσης   εμπειριας.Αυτο  ακριβως μου συνεβη. Ακολουθωντας την υποδειξη του  δον Χουαν, πιεζα επιμονα τον εαυτο μου να σωπαινει και,  καποια μερα, ενω περπατουσα στο UCLA,εφτασα  στο μυστηριωδες  κατωφλι μου.Ηξερα  πως ειχα φτασει επειδη βιωσα  στη στιγμη   κατι που ο δον Χουαν μου ειχε περιγραψει αναλυτικα. Εκεινος   το ονομαζε  σταματημα του κοσμου.Εν  ριπη οφθαλμου, ο κοσμος επαψε να ειναι   αυτο που ηξερα και,για πρωτη φορα στη ζωη μου, συνειδητοποιησα οτι  εβλεπα την ενεργεια  οπως  ρεει στο συμπαν.
Χρειαστηκε  να καθισω σε κατι σκαλοπατια. Ηξερα πως  καθομουν σε πλινθινα σκαλοπατια, αλλα το  ηξερα μονο διανοητικα, μεσα απο την μνημη μου. Εμπειρικα, αναπαυομουν πανω σε ενεργεια. Εγω ο ιδιος  ημουν ενεργεια, οπως τα παντα  γυρω μου. Ειχα <<  κλεισει>> το ερμηνευτικο μου συστημα.
Αφου  ειδα αμεσα την ενεργεια, συνειδητοποιησα κατι που με τρομοκρατησε,κατι που μονο ο δον  Χουαν  θα μπορουσε  να μου εξηγησει.  Συνειδητοποιησα οτι, μολονοτι  εβλεπα  αμεσα την ενεργεια  για πρωτη φορα στη ζωη μου, στην πραγματικοτητα  την εβλεπα σε ολη μου  τη ζωη, χωρις να το συνειδητοποιω.  Η  καινοτομια  δεν ηταν να βλεπω την ενεργεια οπως ρεει στο συμπαν, ηταν η απορια που γεννηθηκε  μεσα μου, μια απορια τοσο εντονη, ωστε με εκανε να αναδυθω πισω  στον κοσμο  της καθημερινης  ζωης. Τι   ηταν αυτο που με εμποδιζε μια ζωη να συνειδητοποιησω οτι εβλεπα  την ενεργεια που ρεει στο  συμπαν;
<<Για να σου  λυσω την απορια, πρεπει  να εξετασουμε δυο θεματα>>, μου εξηγησε ο δον Χουαν, οταν τον ρωτησα  σχετικα  με αυτη την εξοργιστικη αντιφαση. << Το  ενα ειναι  η γενικη επιγνωση.Το  αλλο ειναι  η ειδικη, σκοπιμη συνειδητοτητα. Καθε  ανθρωπινο ον μεσα στον κοσμο αντιλαμβανεται, σε γενικες γραμμες, οτι βλεπει την ενεργεια  οπως ρεει  στο συμπαν. Παρολα  αυτα, μονο οι μαγοι  εχουν ιδιαιτερη και συνειδητη αντιληψη   αυτης  της ενεργειας. Για να αντιληφθεις συνειδητα  κατι που γενικως συναισθανεσαι προυποθετει  ενεργεια  και την ατσαλινη  πειθαρχια   που απατει  η υπαρξη της. Η   εσωτερικη  σιωπη σου, ο  καρπος  πειθαρχιας  και ενεργειας , γεφυρωσε  το χασμα αναμεσα στη γενικη  επιγνωση και την ειδικη συνειδητοτητα>>..


ΚΑΡΛΟΣ    ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ