ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ

Αναζητησε  το  κακο  στην   καρδια της  πηγης  του   και διωξετο. Εχει  μαθει   και  ευημερει    στην 
καρδια   του  αφοσιωμενου   μαθητη  οσο   και στην καρδια   του  ανθρωπου  των  επιθυμιων.
Μονο  ο  δυνατος  μπορει να το εξοντωσει.  Ο αδυναμος  πρεπει  να περιμενει   την ενδυναμωση   του,την  ωριμανση του, το  θανατο  του. Ειναι  ενα φυτο  που  ζει και μεγαλωνει μεσα απο ολες  τις
εποχες. Ανθιζει  οταν  ο  ανθρωπος εχει συγκεντρωσει  αναριθμητες   υπαρξεις. Εκεινος  που θα εισελθει  στην ατραπο   της  δυναμης , πρεπει να το ξεριζωσει  απο την καρδια του. Τοτε  η καρδια του θα ματωσει και  ολη η  ζωη του ανθρωπου θα ειναι σαν  να διαλυεται. Η διαδικασια  αυτη πρεπει  να  διαρκεσει.  Ισως  να ερθει  με το πρωτο  βημα  της επικινδυνης  σκαλας  που  οδηγει   στο  μονοπατι   της ζωης. Ισως  να ερθει  και με το τελευταιο. Να   θυμασαι ομως  παντα οτι   πρεπει   να διαρκεσει, γιαυτο  συγκεντρωσε  τις ενεργειες  της ψυχης  σου σε αυτο το καθηκον.
Να  μη ζεις  στο   παρον   ουτε   στο  μελλον,  αλλα στην  αιωνιοτητα.  Το  γιγαντιο  αυτο φυτο  δεν μπορει  να ανθισει   εκει.  Τουτη  η κηλιδα  της   υπαρξης  εξαλειφεται   απο την   ατμοσφαιρα της  αιωνιας   σκεψης..

Στασου  μονος  κι  απομονωμενος , γιατι  τιποτε  απο οτι  ειναι  ενσωματωμενο, τιποτε απο  οτι  εχει
συνειδηση της  χωριστικοτητας, τιποτε  απο οτι ειναι  εξω  απο το Αιωνιο  δεν μπορει  να σε βοηθησει. Διδαξου   απο τις  αισθησεις  και παρατηρησε  τες  γιατι  μοναχα   ετσι μπορεις  να κανεις
τα πρωτα βηματα   στην επιστημη της   αυτογνωσιας και  να πατησεις  σταθερα   το ποδι σου στο πρωτο  σκαλοπατι. Αναπτυξου  οπως  το  λουλουδι, ασυνειδητα,  αλλα με  ανυπομονησια  να ανοιξει
την ψυχη του στον αερα. Το  ιδιο και εσυ πρεπει να πιεζεις να ανοιξεις  την  ψυχη  σου  στο αιωνιο.
Πρεπει  ομως  να ειναι  το αιωνιο αυτο που θα τραβα τη δυναμη  και την  ομορφια σου και  οχι  η επιθυμια για αναπτυξη. Στη μια περιπτωση αναπτυσσεται  στην πολυτελεια  της  αγνοτητας,  ενω στην  αλλη  σκληραινεις  απο το βιαιο παθος  για προσωπικο  κυρος.

Μην  αναζητας  οποιονδηποτε  δρομο. Για καθε  χαρακτηρα  υπαρχει  ενας  δρομος που φαινεται  πως ειναι  ο πλεον επιθυμητος. Ο  δρομος, ομως, δεν βρισκεται μονο  με την αφοσιωση, η μονο  με  τη θρησκευτικη περισυλλογη,  η μονο με τη φλογερη προοδο, η  μονο  με  μια εργασια στην  οποια  θυσιαζεις τον εαυτο σου , η μονο  με την προσεκτικη   παρατηρηση   της ζωης.Κανενα   απο αυτα
δεν μπορει απο  μονο του να  προχωρησει  τον  αναζητητη  περισσοτερο  απο ενα βημα.  Για να ανεβεις  τη  σκαλα  χρειαζονται  ολα τα βηματα. Τα   ελαττωματα   του ανθρωπου ειναι  στην ουσια
αναγκαια βηματα-- οχι  πως  αυτο  σημαινει  οτι  πρεπει  κανεις  να ασχολειται  μονο  με αυτα.
Ομως, παρα το οτι δημιουργουν  μια καλη ατμοσφαιρα κι ενα  ευτυχισμενο  τελος,  ειναι  αχρηστα 
αν περιοριζεται   κανεις  μονο σε αυτα..Ολοκληρη  η  φυση  του  ανθρωπου πρεπει να  χρησιμοποιειται  με σοφια  απο εκεινον που  θελει να μπει  στην ατραπο.Καθε  ανθρωπος  ειναι για τον εαυτο του η οδος, η αληθεια  και η ζωη. Αυτο, ομως  ισχυει  μονο οταν κατανοει  απολυτα  την ατομικοτητα του  και με τη  δυναμη  της αφυπνισμενης  πνευματικης  του  βουλησης αναγνωριζει  οτι  η  ατομικοτητα  αυτη  δεν ειναι  δεν ειναι  ο εαυτος  του,  αλλα  εκεινο που τοσο επιπονα  εχει  δημιουργησει  για να χρησιμοποιει  αποκλειστικα, και με τη βοηθεια του οποιου,  οσο αναπτυσσεται
η  νοημοσυνη  του, ελπιζει  οτι  θα φτασει  στη ζωη που υπαρχει πιο περα κι απο την ατομικοτητα ..
Οταν  γνωριζει  οτι  γιαυτο  το  θαυμασιο  και  περιπλοκο συνολο της  υποστασης του υπαρχει    μια ξεχωριστη  ζωη, τοτε  πραγματι  βρισκεται  στην ατραπο. Αναζητησε την, εντρυφωντας στα  μυστηριωδη   και  μεγαλειωδη  βαθη  του δικου  σου εσωτατου  εαυτου..Αναζητησε την, δοκιμαζοντας  ολες  τις  εμπειριες  και   χρησιμοποιωντας τις  αισθησεις  ωστε να κατανοησεις  την
αναπτυξη και την ομορφια της ατομικοτητας, καθως  επισης  την  ομορφια   και το ανεπαισθητο  των αλλων  θεικων    στοιχειων  που πολεμουν  πλαι  σου για σενα  και  διαμορφωνουν τη   φυλη στην οποια  ανηκεις.  Αναζητησε  την με τη  μελετη  των νομων  της  υπαρξης, της  φυσης  και του  υπερφυσικου. Οσο  παρακολουθεις   και  λατρευεις  με σταθεροτητα, τοσο  το φως του  θα δυναμωνει. Τοτε  θα ξερεις  οτι  βρηκες  την αρχη  του δρομου. Και  οταν   βρεις  το τελος  του,  τοτε το  φως  αυτο θα μετατραπει ξαφνικα σε αιωνιο φως..

Να  επιζητεις  να ανθισει  το  λουλουδι μεσα  στη  σιωπη  που  ακολουθει   τη   θυελα οχι  πριν απο τοτε.Θα  μεγαλωνει,  θα ξεπεταγεται, θα κανει  μισχους, φυλλα,και μπουμπουκια, οσο  η θυελα   θα εξακολουθει, οσο  η μαχη θα συνεχιζεται.  Μεχρις  οτου ομως   διαλυθει  η  προσωπικοτητα του ανθρωπου, μεχρις  οτου  διαποτιστει  απο  το θεικο  αρωμα   που  τον εχει  δημιουργησει,  μεχρις  οτου η  φυση  του  υποταχθει   στον ανωτερο  εαυτο,  δεν μπορει να ανοιξει το ανθος του. Τοτε  μονο  θα   ερθει  μια τετοια  ηρεμια  σαν εκεινη που   ερχεται  σε μια τροπικη χωρα   μετα  τη  δυνατη  βροχη, οταν   η φυση  εργαζεται  τοσο γρηγορα  ωστε   μπορει  κανεις να διακρινει   τη  δραση της.
Μια  τετοια  ηρεμια θα ερθει  στο  καταπονημενο  πνευμα. Και  μεσα στη  βαθεια σιωπη θα συμβει  το  μυστηριωδες  γεγονος  που θα αποδειξει   οτι  βρεθηκε πια  ο  δρομος. Ονομασε το οπως   θελεις.
Ειναι  μια φωνη  που μιλα  οταν δεν υπαρχει  κανεις αλλος να μιλησει, ειναι  ενας  αγγελιοφορος  που  ερχεται  διχως  μορφη  η υλικη  υποσταση,  ειναι  το λουλουδι  της  ψυχης που  εχει ανοιξει.
Δεν ειναι  δυνατον  να περιγραφει με οποιαδηποτε μεταφορικη εννοια. Μπορει  ομως να το νιωσει κανεις,  να το αναζητησει, να το επιθυμησει  εστω και στη  μεση της  μαινομενης  θυελλας. Η  σιωπη
μπορει να διαρκεσει μια στιγμη και  μονο η   ισως  και  χιλια  χρονια, σιγουρα ομως θα τελειωσει.
Εσυ, παντως, θα  μεταφερεις μεσα σου  τη δυναμη της. Η μαχη πρεπει να  ξαναδοθει πολλες  φορες 
και  να  κερδηθει.  Μονο  σε μια διακοπη  της  μπορει η φυση  να ειναι  ηρεμη..

Μεινε  εξω  απο  την επερχομενη   μαχη. Αν και  μαχεσαι,  μην εισαι  εσυ  ο  πολεμιστης.
Αναζητησε  τον πολεμιστη   και αφησε  τον  να  μαχεται  μεσα  σου. Δεξου  τις  εντολες   του για μαχη
και υπακουσε σε αυτες.
Να  τον υπακους  οχι  οπως  υπακουει κανεις   εναν  στρατηγο, αλλα σαν να ηταν  ο  ιδιος σου  ο εαυτος  και  σαν να ειναι   τα λογια του   οι ψιθυροι των κρυφων σου  επιθυμιων, γιατι  αυτος  εισαι  εσυ  ο ιδιος, μονο που  ειναι  απεριοριστα  σοφος  και δυνατοτερος απο σενα ..Αναζητησε τον, γιατι   μεσα στον  πυρετο  και στην βιασυνη  της μαχης  μπορει να τον   προσπερασεις,  και δεν  θα σε  αναγνωρισει   αν δεν τον αναγνωρισεις  εσυ.Αν  η  κραυγη  σου φτασει στα αυτια του, τοτε θα πολεμισει  για σενα  και θα γεμισει το  κενο  που υπαρχει μεσα σου.  Οταν γινει  αυτο, θα μπορεις να περνας μεσα απο την μαχη  ψυχραιμος  ανεγγιχτος και θα αφηνεις εκεινον   να μαχεται για σενα.
Ετσι  δεν θα κανεις  λαθος  χτυπηματα. Αν ομως  δεν τον  αναζητησεις, αν τον  προσπερασεις, τοτε για σενα  δεν υπαρχει  ασφαλεια.  Το  μυαλο σου  θα παραπαιει,  η καρδια σου θα  ειναι ταραγμενη
και  μεσα στον  κουρνιαχτο  του π[εδιου της μαχης  η οραση κι οι αλλες αισθησεις σου  θα ειναι αδυναμες  και δεν θα μπορεις  να ξεχωριζεις   τους  φιλους  σου απο  τους  εχθρους. Εκεινος  ειναι ο  ιδιος   ο  εαυτος σου. Εσυ  δεν εισαι  παρα  πεπερασμενος  και  υποκεισαι  σε σφαλματα. Εκεινος  ειναι  αιωνιος και  σιγουρος. Εκεινος  ειναι η αληθεια.  Αν περασει  μεσα σου  και  γινει  ο  πολεμιστης  σου, δεν θα σε εγκαταλειψει ποτε. Και την ημερα της  μεγαλης  ειρηνης θα γινει  ενα με  σενα..Μπορεις  τωρα πια  να σταθεις  ορθος,  σταθερος σαν  βραχος  μεσα στην αναταραχη, υπακουοντας τον πολεμιστη  που ειναι ο  ιδιος  ο εαυτος  σου. Χωρις  να  νοιαζεσαι για τη μαχη
κανε αυτο που σου λεει, αδιαφορος  για το αποτελεσμα της μαχης, γιατι   το σπουδαιο ειναι πως ο μαχητης  θα την  κερδισει.  Γνωριζεις   πως ειναι αδυνατον να ηττηθει.  Μεινε ψυχραιμος, σε πληρη  εγρηγορση, και κανε χρηση της ακοης   που εχεις αποκτησει με τον  πονο  και με  την εξαλειψη του πονου. Οσο   παραμενεις απλα και μονο  ανθρωπος, στα αυτια σου  φτανουν αποσπασματα  μονο απο το περιφημο  τραγουδι. Αν   ομως το αφουγκραστεις μα προσοχη, πρεπει να το θυμασαι,  ετσι  που τιποτε απο ολα οσα  ακουσες να μην παει  χαμενο, και προσπαθησε να μαθεις απο  αυτο πιο ειναι  το νοημα του μυστηριου  που σε περιβαλλει.Οπως  το ατομο εχει φωνη  ετσι  εχει και εκεινο μεσα στο οποιο  υπαρχει το ατομο.  Η  ιδια η ζωη  εχει φωνη  που δεν σιωπα  ποτε. Η  φωνη της  δεν ειναι  οπως  ισως νομιζεις  ο  κουφος, κραυγη,  αλλα τραγουδι. Μαθε απο αυτο  οτι και εσυ  αποτελεις μερος της   αρμονιας.
Γιατι   μεσα  απο την  δικη σου  καρδια  ερχεται  το μονο φως  που μπορει  να φωτισει  τη ζωη.
Μελετησε  την καρδια των ανθρωπων  ωστε να μπορεις να   ξερεις  τι  ειναι  αυτος ο κοσμος  μεσα στον οποιο  ζεις  και του οποιου  αποτελεις μερος. Παρατηρησε  την διαρκως  μεταβαλλομενη  ζωη   που  σε  περιβαλλει,  γιατι  αποτελειται  απο τις καρδιες των ανθρωπων.Οσο  θα μαθαινεις  να  κατανοεις τη δομη και το  νοημα τους, τοσο  θα μπορεις να κατανοεις την πολυ  πλατυτερη εννοια της  ζωης..

Μειμπελ  Κολλινς