Τα ματια των ανθρωπων μπορουν να εκτελουν δυο λειτουργειες : η μια ειναι να βλεπουν την
ενεργεια σε μεγαλη κλιμακα, καθως αυτη ρεει στο συμπαν, και η αλλη να κοιταζουν τα πραγματα αυτου του κοσμου. Καμια απο αυτες τις δυο λειτουργειες δεν ειναι ανωτερη απο την αλλη. Ωστοσο, το να εξασκει κανεις τα ματια του μονο και μονο για να κοιταζει ειναι επονειδιστη και περριτη στερηση.
Ο πολεμιστης ζει δρωντας, οχι σκεπτομενος τη δραση η σκεπτομενος τι θα σκεφτει οταν θα εχει ολοκληρωσει τη δραση..
Ο πολεμιστης διαλεγει ενα μονοπατι με καρδια, οποιοδηποτε μονοπατι με καρδια, και το
ακολουθει. Και επειτα αγαλλιαζει και γελα. Γνωριζει, επειδη βλεπει οτι η ζωη του θα τελειωσει πολυ συντομα..Βλεπει οτι τιποτα δεν ειναι πιο σημαντικο απο οτιδηποτε αλλο..
Ο πολεμιστης δεν εχει τιμη, δεν εχει αξιοπρεπεια, δεν εχει οικογενεια, δεν εχει πατριδα,
παρα μονο μια ζωη για να τη ζησει και, κατω απο αυτες τις συνθηκες, ο μονος δεσμος του με τους συνανθρωπους του ειναι η ελεγχομενη αφροσυνη του..
Καθως τιποτα δεν πιο σημαντικο απο κατι αλλο, ο πολεμιστης επιλεγει οποιαδηποτε πραξη
και τη φερνει σε περας λες και εχει πραγματικη σημασια για αυτον.. Η ελεγχομενη αφροσυνη του τον κανει να λεει οτι αυτο που πραττει εχει σημασια και τον ωθει να πραττει λες και
πραγματι εχει σημασια, παρολο που γνωριζει οτι δεν εχει. Ετσι λοιπον, οταν ολοκληρωνει τις πραξεις του, αποσυρεται εν ειρηνη και δεν τον απασχολει καθολου αν οι πραξεις του ηταν καλες οι κακες, αν ειχαν αποτελεσμα η οχι..
Ο πολεμιστης μπορει να επιλεξει αναμεσα στο να παραμεινει ολοτελα απαθης και να μη δρα
ποτε και στο να συμπεριφερεται σαμπως το να μενει απαθης εχει πραγματικη σημασια για αυτον..Δικαιολογημενα θα ειναι αληθινος και σε αυτο, επειδη κατι τετοιο θα αποτελουσε στοιχειο
της ελεγχομενης αφροσυνης του..
Δεν υπαρχει κενοτητα στη ζωη του πολεμιστη. Τα παντα ειναι πληρη. Και ισα μεταξυ τους.
Καρλος Καστανεντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου