ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ

    Ενας βασιλιας   ονειρευτικε   πως  πλησιαζει  ο  θανατος του. Ειδε μια  σκια, που στεκοταν  στο  ονειρο  και τη  ρωτησε.  Ποιος  εισαι?
Απαντησε   η  σκια.
Ειμαι  ο θανατος  και αυριο οταν  δυσει  ο ηλιος,  θα ερθω.
Ο  βασιλιας   ηθελε  να ρωτησει  αν  υπαρχει  καποιος  τροπος  να  ξεφυγει,αλλα δεν  μπορουσε, επειδη  φοβηθηκε  τοσο,  που το ονειρο  τελειωσε   και η σκια   εξαφανιστηκε.
Εμεινε να τρεμει  και να  ιδρωνει.

Στη μεση της  νυχτας, φωναξε ολους  τους  σοφους και  τους  ειπε.
Ανακαλυψτε   το   νοημα  αυτου  του ονειρου.
Ετρεξαν  στα σπιτια τους, εφεραν  τα  ιερα  βιβλια  τους και   αρχισαν  να  ζητανε απαντησεις  στις  γραφες  και να  λογομαχουν  ο ενας  με τον  αλλο.

Ακουγοντας  τους   να  μιλουν ο βασιλιας  μπερδευοταν  ολο  και  περισσοτερο.
Δεν συμφωνουσαν  ουτε  σε ενα  σημειο.
Ανηκαν   σε διαφορετικες  φατριες, οπως  ανηκουν  παντα  οι σοφοι.
Δεν  ανηκουν  στον  εαυτο τους, ανηκουν σε καποια  νεκρη  παραδοση.
Ο ενας   ηταν  ινδουιστης, ο αλλος  μουσουλμανος, ο τριτος χριστιανος.
Εφεραν  τα   ιερα  τους  βιβλια και προσπαθουσαν  και  προσπαθουσαν........
Και   καθως  συζητουσαν, τρελαινοταν  και λογομαχουσαν   ξανα  και  ξανα.
Ο  βασιλιας  ηταν   πολυ  ενοχλημενος, επειδη  ο  ηλιος  αρχισε   να  ανατελλει.
Και   οταν  ανατελλει   ο ηλιος,  δεν  ειναι   μακρια   η  στιγμη   που θα  δυσει, επειδη  η  ανατολη  ειναι    ουσιαστικα   δυση,  η  διαδικασια  ειχε  ηδη   αρχισει.
Το  ταξιδι   αρχισε   και  μεσα   σε  δωδεκα   ωρες   ο  ηλιος  θα δυσει.

Προσπαθησε   να  τους   διακοψει, αλλα εκεινοι  του  ειπαν.
Μην    μας   διακοπτεις,  αυτο  ειναι  ενα  πολυ  σοβαρο   ζητημα.
Τοτε  ενας   ηλικιωμενος  ανθρωπος,  που ειχε  υπηρετησει  το  βασιλια  ολη του  τη  ζωη,
πλησιασε   και  του  ψιθυρισε.. Καλυτερα   να  φυγεις...Αυτοι   δεν  θα συμφωνησουν  ποτε.
Οι   σοφοι    δεν  φτανουν  ποτε  σε καποιο   συμπερασμα..
Θα   συζητουν  και  θα λογομαχουν..
Θα  φτασει  ο  θανατος  τους,  αλλα  οχι το  συμπερασμα..
Εγω  νομιζω πως, αν σε  προειδοποιησε  ο  θανατος  καλυτερα   να φυγεις..
Πηγαινε  οπουδηποτε, φυγε    γρηγορα.
Αυτη  η  συμβουλη  του  φανηκε   σωστη..
Οταν   ο ανθρωπος   δεν  μπορει να κανει  τιποτα, σκεφτεται  τη φυγη...

Ο  βασιλιας   ειχε ενα  πολυ  γρηγορο   αλογο.  Ανεβηκε  σε αυτο   κι εφυγε.
Ειπε   στους  σοφους,  αν  γυρισω  πισω   ζωντανος  κι εσεις   εχετε   αποφασισει, πειτε  μου.Αλλα   αυτη   τη  στιγμη ,   φευγω.
Ηταν  πολυ χαρουμενος   και    καλπαζε     ολο  και    πιο  γρηγορα, επειδη  ηταν  ζητημα   ζωης  και   θανατου.

Κοιτουσε  συνεχως  πισω του, να δει  αν  ερχοταν  η σκια ,
αλλα καμια  σκια  δεν φαινοταν.

Ηταν  ευτυχισμενος. Ο  θανατος δεν ηταν  εκει  κι  εκεινος  δραπετευε..

Οταν  εδυε  ο   ηλιος,  ειχε  φτασει   εκατονταδες  χιλιομετρα απο την  πρωτευουσα..
Σταματησε  κατω απο ενα  μεγαλο  δεντρο, 
κατεβηκε  απο το  αλογο  και το  ευχαριστησε   λεγοντας  του..
Εσυ  με  εσωσες!!
Καθως   ευχαριστουσε   το  αλογο, ενοιωσε    ξαφνικα  το  ιδιο  χερι, που  ειχε  νοιωσει  στο  ονειρο
Κοιταξε  πισω του.
Η ιδια σκια  ηταν  εκει  κι ο  θανατος   ειπε..

Κι  εγω  θα ηθελα  να ευχαριστησω  το αλογο  σου.
Ηταν  πραγματικα  γρηγορο.
Περιμενα  κατω  απο αυτο  το  δεντρο ολη  μερα, και   ανησυχουσα  για το  αν θα  μπορεσεις να το  φτασεις  η οχι!!
Η  αποστασει  ηταν   τοσο  μεγαλη, αλλα  αυτο  το  αλογο  ειναι  πραγματικα  σπουδαιο..
Εφτασες  ακριβως  τη στιγμη  που επρεπε  να  φτασεις !
.

...............................................................................................................................................................

Που  πηγαινεις?  που  θα φτασεις?

Ολη αυτη   η φυγη  θα σε φερει  κατω  απο  το δεντρο.

Νομιζω  οτι  ολοι  τρεχουμε   για να προλαβουμε  το ( δεντρο  μας )

Ολα  ερχονται  και ολα γινονται  την  σωστη  στιγμη.

Δεν υπρχει  χαμενη  στιγμη  ουτε  χαμενος  χρονος  για το  ΑΙΩΝΙΟ-ΑΧΡΟΝΟ-ΝΟΥ

Και  το  ιδιο  πρεπει  να  εφαρμοσουμε   και  εμεις,να  ζουμε  την  καθε  στιγμη,συνειδητα.

Μεσα  απο την επιγνωση  της  καθε στιγμης,γινεται  και η παρατηρησει των  διαδοχικων  αλλαγων, που γινονται μεσα  μας, και εξω  μας.

Η καθημερινοτητα  μας  ειναι  το  ταξιδι,ειναι  το  αλογο  που μας  οδηγει στο  θανατο.

Στο  θανατο  των  ψευδαισθησεων μας.

Γιατι   μονο  η  υλη  και  τα  συναισθηματα  μας  μπορουν να πεθανουν.

Η  επιγνωση  δεν μπορει να  χαθει γιατι  ειναι  απορροια  του  ΑΙΩΝΙΟΥ  ΝΟΥ.

Διαβαζοντας  αυτη την  ιστορια ,νομιζω   οτι  ταιριαζει  με ενα  αποσπασμα  του  Καστανεντα  απο το  βιβλιο του  Ταξιδι  στο  Ιξτλαν.

Ο  θανατος  ειναι  μονιμος  συντροφος  μας.

Βρισκεται παντοτε   στα αριστερα  μας  και  πισω  μας, σε αποσταση τοση οση ενος  τεντωμενου  χεριου, και  ειναι  ο  μονος  σοφος  συμβουλος  του  πολεμιστη.

Οποτε  αισθανεται  οτι  ολα  πανε   στραβα  και προκειται  νε  εκμηδενιστει, μπορει να στραφει  προς  τον  θανατο  του  και  να τον  ρωτησει  αν τα πραγματα  εχουν  ετσι  στα  αληθεια.  Ο θανατος  θα του  πει  οτι  κανει  λαθος,  οτι   τιποτα   δεν   εχει  πραγματικη  σημασια  εκτος   απο το  αγγιγμα  του.

Ο  Θανατος   του θα το πει  <<Δε  σε  εχω   αγγιξει    ακομα>>..

Επισεις  νομιζω   οτι   στην  ιστορια  αυτη  θα μπορουσαμε  να   πουμε  οτι  οι  σοφοι  ειναι ο   ερμηνευτικος  νους   που  παντα  εχει  η  προσπαθει  να  βρει  μια λυση για ολα..

Ο  ηλικιωμενος  γερος  ειναι  η  φωνη  της  ματαιδοξιας  μας,

Και  ο βασιλιας   ειναι  ο  υπεροπτικος  εγωικος  νους  που  αδυνατει  να συνηδειτοποιησει  οτι  καποια   στιγμη  θα  εγκαταλειψη   τα εγκοσμια......