Εαν κλεισεις την ψυχη σου στο σωμα και την ταπεινωσεις και πεις .<<Δεν καταλαβαινω, δεν μπορω, φοβουμαι την θαλασσα, στον ουρανο δεν μπορω να ανεβω,δεν ξερω ποιος ημουν και ποιος ειμαι, τοτε πως θα μπορεσεις να εννοησεις το Θεο;
Το να αγνοεις το Θειο ειναι τελεια κακια.
Απεναντιας το να μπορεσεις να γνωρισεις, να θελησεις και να ελπισεις, ειναι ο δρομος που θα σε φερει κατ ευθειαν στο Θεο. Και τοτε ο Θεος θα ειναι μαζι σου παντου, στην εγρηγορση, στον υπνο, στον πλου και στον δρομο, και τη νυκτα και την ημερα..
Μα θα πεις ο Θεος ειναι αορατος.
Και ποιος ειναι φανεροτατος απο το Θεο; Γιαυτο ο Θεος δημιουργησε τα παντα, για να τον βλεπεις παντοτε και παντου.
Κανενα πραγμα δεν ειναι αορατο, ουτε τα ασωματα.
Ο Νους φαινεται στο νου και ο Θεος στη δημιουργια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου