Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο  δον  Χουαν   ελεγε οτι ο  πολεμιστης  ειναι  κατι πολυ περισσοτερο απο μια απλη   εννοια. Ειναι  ενας τροπος  ζωης, και αυτος ο τροπος  ζωης  ειναι  ο μονος  αποτρεπτικος   παραγοντας  που θα επρεπε  να  φοβομαστε     και η μοναδικη διοδος που  θα  μπορουσε  να   χρησιμοποιησει ενας  θεραπευτης  για να   αφησει τη ροη της  δραστηριοτητας  του να  κυλησει  ελευθερα. Χωρις  την εννοια του πολεμιστη  στο μυαλο του, ηταν αδυνατο να διαβει κανεις τα εμποδια που ορθωνονταν στο μονοπατι της γνωσης. Ορισε  τον πολεμιστη ως  τον απαραμιλλο  μαχητη. Ηταν  μια ψυχικη διαθεση   που διευκολυνθηκε απο το σκοπο  των σαμανων της αρχαιοτητας, μια ψυχικη διαθεση  στην οποια μπορουσε να εισελθει οποιοσδηποτε  ανθρωπος.
<<Ο σκοπος  αυτων των σαμανων>>,  ειπε ο δον Χουαν, <<  ηταν  τοσο οξυς  και ισχυρος, που μπορουσε να  στερεοποιησει  τη δομη του πολεμιστη, αν και ο  θεραπευτης  μπορει να μην ειχε επιγνωση του γεγονοτος  αυτου>>.
Για  τους  σαμανους   ο πολεμιστης  ηταν μια μοναδα  μαχης  τοσο  συντονισμενη   με την μαχη που εξελισσεται  γυρω του  και  τοσο  εξαιρετικα οξυδερκης,  ωστε στην πιο  απολυτη μορφη του δε χρειαζοταν τιποτα   περιττο   για να  επιβιωσει. Δεν  ηταν  απαραιτητο  να κανει καποιος  δωρα σε εναν  πολεμιστη, να τον παροτρυνει με λογια η πραξεις η να προσπαθησει να τον παρηγορησει και να του προσφερει  καποιο  κινητρο.  Ολα αυτα  εμπεριεχονταν  στην ιδια   την  ψυχικη δομη του πολεμιστη. Αφου  αυτη  η δομη καθοριζοταν απο το σκοπο  των σαμανων, σιγουρευτηκαν οτι  συμπεριλαμβανε  οτιδηποτε θα  μπορουσε  να  προβλεφθει. Το  τελικο  αποτελεσμα  ηταν ενας πολεμιστης  ο οποιος μαχοταν μονος  και  αντλουσε  απο τις ιδιες  τις σιωπηλες του πεποιθησεις ολη την ωθηση που  χρειαζοταν για να βαδισει στη μαχη με σιγουρια, χωρις μεμψιμοιριες και χωρις αναγκη  να υμνηθει.
Βρηκα  σαγηνευτικη την εννοια του πολεμιστη και ταυτοχρονα ενα απο τα πιο  τρομακτικα πραγματα  τα οποια ειχα συναντησει  στην ζωη μου. Σκεφτηκα οτι  επροκειτο  για μια εννοια  η οποια θα με τυφλωνε αν την υιοθετουσα, οδηγωντας με απευθειας  στην υποτελεια, χωρις να μου αφησει το χρονο η τη διαθεση   να διαμαρτυρηθω, να ερευνησω η να παραπονεθω. Η  διαμαρτυρια ηταν για μενα συνηθεια  ζωης, και, ειλικρινα, ημουν διατεθειμενος να πολεμησω   με νυχια και με δοντια  για να μην την αποβαλω.. Πιστευα οτι το παραπονο, η διατυπωση δυσαρεσκειας, ηταν γνωρισμα ενος ευαισθητου, θαρραλεου και ειλικρινους ανθρωπου που δε μασαει τα λογια του οταν θελει να εκφρασει τι του αρεσει και τι τον δυσαρεστει. Αν ολα αυτα επροκειτο  να μετατραπουν σε εναν οργανισμο μαχης, μαλλον θα εχανα περισσοτερα απο οσα μπορουσα να αντεξω.
Αυτες  ηταν οι ενδομυχες  σκεψεις μου. Ωστοσο, προσεβλεπα στο μονοπατι, στη γαληνη και την αποτελεσματικοτητα του  πολεμιστη. Μια απο τις μεγαλυτερες συνεισφορες  των αρχαιων σαμανων στην κατανοηση  της εννοιας του πολεμιστη ηταν η αντιληψη του να θεωρουμε  το θανατο  φιλο  και μαρτυρα των πραξεων μας..Ο δον Χουαν  ειπε  οτι  απο τη στιγμη που εχει γινει δεκτη αυτη η λογικη, ακομα και στη χαλαροτερη μορφη της, μια γεφυρα  σχηματιζεται, που γεφυρωνει το χασμα αναμεσα στον κοσμο της καθημερινοτητας  και σε κατι το οποιο βρισκεται  μπροστα μας αλλα δεν εχει ονομα κατι χαμενο μεσα στην ομιχλη, που δεν φαινεται να  υπαρχει  πραγματικα  κατι τοσο τρομερα  ακαθοριστο, που δεν μπορει χρησιμευσει ως  σημειο αναφορας, και παρολα αυτα υπαρχει, αναντιρρητα  παρον.
Ο  δον Χουαν  ισχυριζοταν  οτι   η μονη  επιγεια  υπαρξη  ικανη  να διασχισει αυτη τη γεφυρα ηταν  ο πολεμιστης:  σιωπηλος  μεσα στην παλη του, ακαθεκτος επειδη δεν εχει τιποτα να χασει, λειτουργικος  και  αποτελεσματικος, επειδη εχει να κερδισει  τα παντα...



Καρλος    Καστανεντα

Σχολια  για το Μια  Ξεχωριστη  Πραγματικοτητα.


















Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΣΜΑ


Ο  Χριστος,  τελικα, δολοφονειται το ετος 30. Οχι  επειδη  υπηρξε καλος η κακος, γιατι  προδωσε το λαο του η αψηφησε τους ταλμουδιστες   του Σανεδρινου δεν πεθανε γιατι ενας  εκδικητικος αυτοκρατορικος  κυβερνητης παρερμηνευσε  τα λογια του κι ειδε σε αυτον  τον << βασιλεα των ιουδαιων>> δεν πεθανε   γιατι επαναστατησε  εναντια στην  ρωμαικη κατοχη, ουτε για να εξαγορασει της αμαρτιες  του ανθρωπου.Δεν ειναι ουτε καν ενας απλος μυθος που δημιουργησε ταχα η χριστιανικη ιεραρχια  για να βασιλεψει, ακομα πιο ευκολα στις  ψυχες των ανθρωπων.
Ο  Χριστος  δεν ειναι το  αποτελεσμα της  οικονομικης  εξελιξης σε καποια  κοινωνικη φαση θα  μπορουσε να ζησει  σε ολες  τις εποχες, σε ολες τις  χωρες, μεσα σε οποιαδηποτε κατασταση, και με οποιεσδηποτε   κοινωνικες συνθηκες  Παντα  θα πεθαινε με τον ιδιο τροπο. Η μοιρα του  ηταν προκαθορισμενη  παντου και σε ολες  τις εποχες.
Και  σε αυτο το σημειο βρισκεται η συγκινησιακη σημασια  του Χριστου.Ο  μυθος του Χριστου αντλει την δυναμη του απο πραγματικοτητες  σκληρες, αλλα καλα κρυμμενες  μεσα στην υπαρξη του θωρακισμενου  ανθρωπου.Στον Ιησου Χριστο, ο ανθρωπος, επι δυο χιλιαδες χρονια, ζητησε το κλειδι της φυσης  του και του πεπρωμενου του. Ειναι  στο Χριστο που ο ανθρωπος  ανακαλυψε την   ελπιδα για την πιθανη λυση της τραγωδιας της ανθρωποτητας.  Ο Χριστος  δολοφονηθηκε πολυ πριν γεννηθει. Και  εξακολουθει  να δολοφονειται καθε ημερα του ετους  και καθε  ωρα της ημερας.
Και  η σφαγη θα συνεχιζεται χωρις  αναπαυλα, οσο δεν θα εχουμε  κατανοησει με τροπο  ολοκληρωμενο και συγκεκριμενο, τη μοιρα του Χριστου. Η  μοιρα του  Χριστου  κρυβει το μυστηριο της τραγωδιας του ανθρωπινου ζωου.
Ο  Χριστος οφειλε να πεθαινει  σε ολη  την διαρκεια     των αιωνων  και συνεχιζει να πεθαινει, γιατι ειναι η Ζωη.  Επομενως, υπαρχει, στο παρελθον  οπως και  στο παρον, ενα  βαθυ χασμα,  αγεφυρωτο,  αναμεσα στο ονειρο της ζωης   και στην ικανοτητα  του ανθρωπου να ζησει τη Ζωη.
Ο  Χριστος  οφειλε να πεθανει   γιατι ο ανθρωπος εξ, αιτιας  της ιδιας της δομης του, αγαπαει υπερβολικα τη Ζωη. Ειναι απλως ανικανος  να παρει  τη ζωη ετσι οπως αυτη εχει δημιουργηθει  απο το Θεο, και οπως εχει ρυθμιστει  απο τους  νομους της  ΖΩΙΚΗΣ  ΚΟΣΜΙΚΗΣ  ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Ο  Χριστος  δεν πιστευε  οτι αυτος  κινουσε τον ωκεανο. Ονομαζε   τον εαυτο του  Υιο  του Ανθρωπου, πραγμα που  ηταν ολοτελα ακριβες. Ενιωθε  τι κρυβει  ο ωκεανος , το  δικο του  αιμα, και   οι δικες του  αισθησεις, και   το ελεγε μεγαλοφωνα. Ο Χριστος  ηξερε οτι  θα ερχοταν και οτι θα κανονιζε τα πεπρωμενα του ανθρωπινου γενους  . Αυτο  θα συμβει, οταν ο  ανθρωπος θα νιωσει  και θα γνωρισει το Θεο, οταν το  ριγος   στην επιφανεια του ωκεανου θα αντιληφθει οτι ειναι  το κατωτερο τμημα του ωκεανου, που προερχεται απο τον  ωκεανο  και επιστρεφει σε αυτον, οτι ειναι ενα  περαστικο  μα  υπεροχο γεγονος, αλλα τιποτα  παραπανω απο ενα ριγος  που ζωογονειται απο μια ενεργεια, απο μια κατευθυνση, απο μια κινηση οσο μονο αυτη διαρκει.  Η  βαθεια  σημασια  της  υπαρξης   ενος  ριγους  στην επιφανεια του ωκεανου  εντυπωνεται μεσα στο ιδιο του το ειναι: θελει  να ειναι  ενα κυματακι  που προχωρει στην επιφανεια  του νερου, χυνοντας ολογυρα  του μια ομορφη δεσμη απο θαλασσινη βροχη και σβηνοντας ετσι οπως  ηρθε. Η  αρχη ομως  του ριγους   διαρκει οσο διαρκει και ο ωκεανος. Ετσι, ας  προσπαθησουμε να συνειδητοποιησουμε  την αρχη γυρω απο την υπαρξη μας..Ο Χριστος  ξερει οτι ειναι ενα κυματακι που ερχεται απο τον ωκεανο και καλειται  να επιστρεψει στον ωκεανο. Εχει  τοσο πληρη συνειδηση αυτου του πραγματος  ωστε αυτο  και μονο αρκει για να θελησουν να τον σκοτωσουν.Οι  ανθρωποι  δεν ειναι ενθουσιασμενοι απο αυτη την αποκαλυψη, αναστατωνει την φιλοσοφια της ζωης τους.Αν ο  Χριστος  δεν ειχε κανει το μοιραιο λαθος να οικειοποιηθει, για μια στιγμη, τον τροπο  ζωης τους θα ειχε καταφερει  να τελειωσει την ζωη του ειρηνικα.
Ο  Χριστος, με την πληρη εννοια, ειναι ο Υιος του Ανθρωπου και πρεπει να διαβλεπουμε σε αυτον τον Υιο  του Θεου.Ειναι  και τα δυο ταυτοχρονα, αφου  ο Ανθρωπος  ειναι  ο Υιος  του Θεου ο οποιος ειναι ο Ωκεανος  της κοσμικης ενεργειας  της οποιας ο Ανθρωπος  ειναι ενα μικροσκοπικο κομματακι
ενα ριγος, που ερχεται απο τον Θεο  και πηγαινει προς το Θεο, επιστρεφοντας μεσα στα σπλαχνα  του
παγκοσμιου Πατερα. Ο Χριστος  ειχε συνειδηση  της βαθειας σημασιας  της υπαρξης του σαν ενα κυμα πανω στον ωκεανο, δηλαδη σαν Υιος του Θεου. << Ολοι ειστε ενθεοι και παιδια του Θεου>> τους  εξηγουσε  κι αυτοι τον σκοτωσαν, γιατι πιστευαν οτι αυτοι  κυβερνουσαν, τη γη κι οτι μπορουσαν να δωροδοκησουν τον Θεο  προσφεροντας του αιματηρες θυσιες  ζωων η περιτομες σε νεογεννητα αγορια η πλενοντας τα μιασμενα χερια τους χωρις να εξαγνιζουν τις ψυχες τους η επιχειρωντας  μεσα σε μια νοσηρη προσπαθεια ,  να ανακαλυψουν την  εννοια του Θεου μεσα σε σοφιστιες.Αυτο  ειναι μοιρα κολασμενων... Η  συμπεριφορα τους δεν εχει να κανει καθολου  με τη θρησκεια , πηγαζει  απο τη σαδιστικη βασανιστικη νευρωση που ειναι συνεπεια του μουδιασματος των λαγονων. Τα  ανθρωπακια   εκαναν  την θρησκεια  αυτο που εκαναν  και καθε πραγμα: την  προσαρμοσαν  στο δικο τους  τροπο  υπαρξης....... 


Βιλχελμ  Ραιχ
Αποσπασμα  απο το  βιβλιο  η  Δολοφονια  του  Χριστου.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ



Πετυχαινοντας  την αυτοπραγματωση  η αλλαγη που συνεβη ηταν οτι  η ευχαριστηση και ο πονος  εχασαν την εξουσια που ειχαν πανω μου. Ελευθερωθηκα  απο την επιθυμια και τον φοβο. Ειδα  τον εαυτο μου πληρη, χωρις  την αναγκη  οποιουδηποτε  πραγματος. Ειδα  πως μεσα στον ωκεανο της καθαρης  επιγνωσης,πανω  στην επιφανεια της οικουμενικης  συνειδησης, τα αναριθμητα  κυματα   του φαινομενικου κοσμου  υψωνονταν και υποχωρουσαν χωρις  αρχη και τελος. Ως  συνειδηση,  ειναι  ολα ο εαυτος μου. Ως  συμβαντα  ειναι ολα δικα μου.  Υπαρχει  μια  μυστηριωδης  δυναμη που τα φροντιζει. Αυτη  η δυναμη ειναι η επιγνωση, ο Εαυτος, η Ζωη, ο Θεος,  η οποιοδηποτε αλλο  ονομα  θελετε να του δωσετε.  Ειναι  το  θεμελιο, το  εσχατο  στερεωμα ολων   οσα υπαρχουν, οπως  ακριβως ο χρυσος  αποτελει   τη  βαση  ολων των χρυσων κοσμηματων. Και  ειναι  τοσο στενα και βαθια  δικο  μας. Αφαιρεστε  το  ονομα και την μορφη  απο τα κοσμηματα  και τοτε ο χρυσος θα γινει φανερος. Ελευθερωθειτε  απο το ονομα και τη μορφη και απο τις επιθυμιες  και τους  φοβους που δημιουργουν, και τι θα μεινει;
Το  κενο απομενει. Αλλα  το κενο αυτο ειναι γεματο ως το χειλος. Ειναι  το  αιωνιο  δυναμικο, οπως  η συνειδηση  ειναι  το αιωνιο ενεργητικο.
Παρελθον, παρον και μελλον, ολα ειναι εκει . Και  απειρως  πιο   πολλα.
Η  επιγνωση δεν υποκειται  στο  χρονο. Ο χρονος  υπαρχει  μονο στη συνειδηση. Περα απο τη  συνειδηση, που ειναι  ο χρονος και ο  χωρος;
Μια  τρομακτικη  πολυπλοκη  λειτουργια  συμβαινει συνεχεια μεσα στο μυαλο και στο σωμα σας, το συνειδητοποιειτε αυτο;Καθολου. Ωστσο για καποιον  που βρισκεται   απεξω, ολα φαινονται να εξακολουθουν ευφυως  και σκοπιμως.Ολοκληρη   η προσωπικη ζωη μπορει να βυθιστει  σε μεγαλο βαθμο  κατω απο το κατωφλι της  συνειδησης και, παρολαυτα  να προχωρει λογικα και ομαλα.
Δεν φαινετε  φυσιολογικο, ομως τι ειναι φυσιολογικο;Μηπως η ζωη σας- που διακατεχεται απο  επιθυμιες και  φοβους, που  ειναι γεματη απο   συγκρουσεις και αγωνα  χωρις  νοημα και αχαρη- ειναι φυσιολογικη;Το   να εχετε   εντονα συνειδηση  του σωματος  σας ειναι φυσιολογικο; Το  να πληγωνεστε απο τα συναισθηματα  να  βασανιζεστε απο τις σκεψεις ειναι φυσιολογικο; Ενα  υγιες  σωμα, ενας υγιης  νους  ζουν και υπαρχουν  σε μεγαλο βαθμο  μη αντιληπτα απο τον κατοχο τους, μονο  περιστασικα , μεσω του πονου η της στενοχωριας , προκαλουν την προσοχη και την αντιληψη .
Γιατι  να μην εκτεινεται το ιδιο σε ολοκληρη την προσωπικη ζωη;  Μπορει  κανεις  να λειτουργει σωστα, ανταποκρινομενος καλα και πληρως σε οτιδηποτε  συμβαινει, χωρις να πρεπει σωνει και καλα  να το φερνει στην εστια της επιγνωσης.  Οταν ο  αυτοελεγχος  γινεται δευτερη φυση η επιγνωση  μετατοπιζει  την εστιαση της προς καποια βαθυτερα επιπεδα  υπαρξης  και δρασης.
Ο  πληρης  σκοπος  μιας  καθαρης  και συγκροτημενης   ζωης ειναι να απελευθερωσει τον ανθρωπο απο  τη  δουλεια του χαους και το επαχθες φορτιο της θλιψης. Η  προσωπικοτητα ειναι  απλως  και μονο  μια αντανακλαση του πραγματικου. Γιατι   δε θα πρεπει  η αντανακλαση να  απεικονιζει αληθινα  το πρωτοτυπο  ως κατι το αυτονοητο, αυτοματα; Χρειαζεται  το προσωπο να εχει καποια δικα του σχεδια;  Η ζωη  εκεινου, του οποιου αποτελει μια εκφραση,  θα το  καθοδηγησει.
Απο  τη  στιγμη που θα συνειδητοποιησετε, πως  το προσωπο ειναι απλως και μονο μια σκια της  πραγματικοτητας  αλλα οχι η  ιδια η πραγματικοτητα, θα παψετε οριστικα να εκνευριζεστε και να στενοχωριεστε. Συμφωνειτε  να καθοδηγειστε  απο μεσα σας  και η  ζωη γινετε ενα  ταξιδι  στο  αγνωστο....


Σρι   Νισαργκανταττα   Μαχαρατζ

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



Οταν κανεις  δεν εχει τιποτα  να χασει, γινεται θαρραλεος. Ατολμοι γινομαστε  μονο  οταν υπαρχει κατι στο οποιο  παραμενουμε αγκιστρωμενοι.
Ο  πολεμιστης δε θα μπορουσε να αφησει τιποτα στην τυχη. Στην  πραγματικοτητα επηρεαζει την εκβαση των γεγονοτων  με τη   δυναμη της  επιγνωσης  του και τον ακαμπτο σκοπο  του.
Αν  ενας  πολεμιστης  θελει να ανταποδωσει ολες τις χαρες που του  εχουν  κανει, και δεν εχει κανεναν συγκεκριμενο να στραφει, μπορει να απευθυνει  την προσφορα του στο πνευμα του   ανθρωπου. Το  αποθεμα που υπαρχει εκει ειναι παντα  πολυ μικρο και οτι  κι αν καταθεσει ειναι  παραπανω  απο αρκετο.
Αφου  τακτοποιει τον κοσμο  με τον πιο  ομορφο και φωτισμενο τροπο, ο  διανοουμενος γυριζει  στο σπιτι  του στις πεντε το  απογευμα  ακριβως  για  να ξεχασει την ομορφη ταξινομηση  που εχει καταφερει
Η  ανθρωπινη  μορφη  ειναι  ενα συμφυρμα ενεργειακων  πεδιων  που υφιστανται  στο συμπαν και το οποιο  σχετιζεται αποκλειστικα με τα ανθρωπινα  οντα.  Οι  σαμανοι   για να  τα  περιγραψουν χρησιμοποιουν την εκφραση ανθρωπινη μορφη, γιατι αυτα τα ενεργειακα πεδια εχουν   λυγισει και διαστρεβλωθει απο μια ολοκληρη  ζωη  γεματη συνηθειες   και καταχρησεις..
Ο  πολεμιστης γνωριζει  οτι  δεν μπορει  να αλλαξει, ωστοσο αναλαμβανει  να προσπαθησει για αυτη   την  αλλαγη. Ο πολεμιστης  ποτε δεν απογοητευεται  οταν αποτυγχανει στην προσπαθεια του να αλλαξει.  Αυτο ειναι το μονο πλεονεκτημα  που εχει ο πολεμιστης απεναντι στο  συνηθισμενο ανθρωπο.
Οι  πολεμιστες  πρεπει να ειναι  αμεμπτοι στη συνεχη προσπαθεια τους να αλλαξουν, ωστε να τρομαξουν την  ανθρωπινη  μορφη, και να την αποτιναξουν. Επειτα  απο χρονια  αμεμπτης  συμπεριφορας, φτανει μια στιγμη που η ανθρωπινη μορφη   δεν αντεχει αλλο και φευγει. Ειναι  σαν να λεμε οτι θα ερθει  μια στιγμη που τα ενεργειακα πεδια, διαστρεβλωμενα  απο μια ζωη γεματη συνηθειες, θα επανελθουν στην κανονικη τους κατασταση.Βεβαια, κανοντας αυτο, ο πολεμιστης  επηρεαζεται  βαθεια και μπορει ακομα και να πεθανει  πανω στη διαδικασια επαναφορας  των ενεργειακων πεδιων,  αλλα ενας αμεμπτος πολεμιστης  επιβιωνει παντα..
Η μοναδικη ελευθερια που εχουν οι πολεμιστες  ειναι να συμπεριφερονται  αμεμπτα. Η  αμεμπτη   συμπεριφορα δεν ειναι μονο ελευθερια. Ειναι  και ο μονος τροπος να αποτιναξει κανεις  την ανθρωπινη  μορφη.
Καθε  συνηθεια  χρειαζεται  ολα τα μερη της  για να λειτουργησει. Αν μερικα   μερη λειπουν  τοτε  η συνηθεια αποσυναρμολογειται. Η μαχη  δινεται   εδω, πανω στη γη. Ειμαστε  ανθρωπινα πλασματα.
Ποιος ξερει  τι μας περιμενει  η τι ειδους   δυναμεις διαθετουμε;
Ο  κοσμος  των ανθρωπων  κλυδωνιζεται και  οι ανθρωποι  κλυδωνιζονται κι αυτοι μαζι με τον κοσμο τους. Οι  πολεμιστες δεν εχουν καμια δουλεια να παρασυρονται  απο τα σκαμπανεβασματα των συνανθρωπων  τους.
Ο πυρηνας της  υπαρξης  μας  ειναι η διαδικασια της αντιληψης  και η μαγεια της υπαρξης μας ειναι η πραξη  της επιγνωσης. Η αντιληψη και η επιγνωση  αποτελουν μια μοναδικη, λειτουργικη   και αδιασπαστη  ενοτητα.
Ο δρομος  του πολεμιστη προσφερει  στον ανθρωπο νεα ζωη, και αυτη η ζωη πρεπει να ειναι πραγματικα νεα .Δεν  μπορει  να μεταφερει σε αυτη τη ζωη τους παλιους, χοντροκομμενους  τροπους του.
Τα ανθρωπινα  οντα αρεσκονται στο  να τους  λενε τι να κανουν αλλα  τους αρεσει  ακομα περισσοτερο να αντιδρουν   και να μην κανουν αυτο που τους  λενε. Ετσι  ομως εγκλωβιζονται στο  μισος για  αυτον που τους συμβουλεψε.
Ο   καθενας εχει αρκετη  προσωπικη δυναμη για κατι. Το  τεχνασμα  του πολεμιστη ειναι να απομακρυνει την προσωπικη του δυναμη απο την αδυναμια του να πραγματωσει  το σκοπο   του πολεμιστη.
Ο καθενας  μπορειο να δει, ωστοσο  διαλεγουμε να μη θυμομαστε  τι βλεπουμε..

Αποσπασματα  απο το Δευτερο   Κρικο  Δυναμης

Καρλος   Καστανεντα

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



Δεν  εχει σημασια το  πως  ανατραφηκε καποιος. Αυτο  που καθοριζει  τον τροπο δρασης  μας  ειναι  η προσωπικη  δυναμη. Ενας  ανθρωπος δεν  ειναι  παρα το αθροισμα  της προσωπικης του  δυναμης, και αυτο το  αθροισμα καθοριζει τον τροπο που ζει  και  πεθαινει.
Η  προσωπικη  δυναμη  ειναι μια αισθηση  κατι που μοιαζει με την   αισθηση   καποιου που ειναι τυχερος. Καποιος  αλλος  μπορει να το ονομασει ψυχικη διαθεση. Η προσωπικη  δυναμη  ειναι κατι  που αποκτα κανεις μεσα απο μια ζωη γεματη αγωνα.
Ο πολεμιστης  ενεργει λες  και γνωριζει τι κανει, ενω στην  πραγματικοτητα δε γνωριζει  τιποτα.
Ο   πολεμιστης δε γνωριζει  τυψεις για   οτι εχει κανει, επειδη το  να απομονωσει κανεις  τις πραξεις καποιου  χαρακτηριζοντας  τες  κακες, ασχημες η μοχθηρες ειναι σαν να προσδιδει αδικαιολογητη σπουδαιοτητα στον εαυτο. Το  θεμα εγκειται στο που δινει εμφασει ο καθενας. Η  κανουμε τους εαυτους  μας δυστυχεις η τους  κανουμε  δυνατους. Η δουλεια που πρεπει να γινει ειναι η ιδια.
Οι  ανθρωποι μας λενε  απο τη στιγμη  γεννιομαστε  οτι ο κοσμος  ειναι ετσι η ειναι  αλλιως, και  φυσικα δεν εχουμε αλλη επιλογη απο το να αποδεχτουμε οτι  ο  κοσμος ειναι οπως μας εχουν  πει  οι αλλοι.
Η  τεχνη   του  πολεμιστη  εγκειται  στην  εξισοροπηση   του  τρομου  του  να εισαι   ανθρωπος  με  το θαυμα  του να  εισαι   ανθρωπος...


Καρλος   Καστανεντα
Αποσπασμα  απο  το  Ταξιδι    στο  Ιξτλαν

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΟΝΙ




Ενας   φοινικας  εμφανιζεται   σπανια, γιαυτο  θεωρειται καλοτυχος  οιωνος..Τα παγονια συνεχεια δειχνουν τα φτερα  τους, γιαυτο  αιχμαλωτιζονται..
Εκεινο  που αντιλαμβανομαι, καθως το  αναλογιζομαι, ειναι το Ταο της  αποκρυψης και της αποκαλυψης, της καλης και κακης  τυχης.
Εκεινοι που ειναι  εξυπνοι και υπολογιζουν στο ταλεντο τους, που ειναι περηφανοι για την ικανοτητα τους, ευχαριστημενοι  και ανταγωνιστικοι, που αφιερωνουν  τη  σκεψη και την προσοχη τους σε εξωτερικοτητες, ειναι  πιθανο να επιφερουν πανω τους  κακη τυχη. Εκεινοι που ειναι  επιφυλακτικοι και αδιαφορουν για την ακτινοβολια  και την εξυπναδα, που αδειζουν την καρδια τους και ταπεινωνουν τον εαυτο τους, που κατευθυνουν την προσπαθεια τους  στην αυτοβελτιωση, τεινουν παντα  να φερνουν καλη τυχη στον  εαυτο τους.
Εκεινοι που προκαλουν την ατυχια τους   ειναι εκεινοι  που χρησιμοποιουν την ακτινοβολια τους εξωτερικα. Εκεινοι που προκαλουν την καλοτυχια τους ειναι εκεινοι που χρησιμοποιουν  την ακτινοβολια τους εσωτερικα....
Η εξωτερικη  εφαρμογη σημαινει αποδοχη του τεχνητου και χασιμο του αληθινου, φθορα της ζωτικοτητας και καταχρηση του  πνευματος, βαδισμα στο δρομο του θανατου.
Η εσωτερικη  εφαρμογη σημαινει  απαλλαγη απο την ψευτια και διατηρηση της ειλικρινιας, αυξηση  της ζωτικοτητας και θρεψει του πνευματος, επιστροφη στην πυλη   της ζωης..
Η καλη και η κακη τυχη, η ζωη  και ο θανατος  σχετιζονται αμεσα με την εσωτερικη η την εξωτερικη χρηση της  επιγνωσης...Γιαυτο  τα φωτισμενα ατομα   αποκοβουν τα εξωτερικα   για να κυβερνησουν τα  εσωτερικα, ενω  οι ανοητοι   ανθρωποι αγωνιζονται   για τα εξωτερικα, χανοντας με  αυτο τον τροπο τα εσωτερικα..
Αυτο  ειναι σαν τη διαφορα αναμεσα στη αποκρυψη  και την επιδειξη του φοινικα και του παγονιου, μεσω της οποιας  ο ενας φερνει  καλη τυχη και  το αλλο επιφερει συμφορα.
Ασφαλως πρεπει να προσεχουμε πως χρησιμοποιουμε  την επιγνωση μας.....

Κυνηγι  Νεκρης  Υλης
Το  Ταο   εχει γινει  σκοτεινο για τους  ανθρωπους- ποιος μπορει να αναγνωρισει την ουσια και τη ζωη;  Οι   ανθρωποι ανταγωνιζονται   για θεσεις και φημη και δεν μπορουν να απαλλαγουν   απο τα συναισθηματικα  μπλεξιματα. Ειναι  ικανοι μονο για ψευτικα πραγματα και να εκφραζουν αποψεις.
Ολοι   οι ανθρωποι αυτου του ειδους   κυνηγανε  νεκρη υλη.
Απαιτειται να διαθετει κανεις υπερβολικη  γενναιοτητα για να το αντιληφθει, να αποσπαστει και να αφυπνιστει...


ΛΙΟΥ    Ι- ΜΙΝΓΚ

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΑΠΙΟΥ




Η   Κιζα  Γκοταμι γεννησε ενα  γιο που πεθανε. Μεσα  στη θλιψη της  μετεφερε το  νεκρο παιδι της  σε ολους  τους  γειτονες  ζητωντας  να της δωσουν καποιο  φαρμακο,  κι εκεινοι  ελεγαν:<<Εχασε  τα λογικα της. Το  παιδι  ειναι νεκρο.>>
Συνεχιζοντας  συναντησε εναν ανδρα  που  ανταποκριθηκε στο αιτημα της και της  ειπε:<< Δεν  μπορω να σου δωσω γιατρικο για το παιδι σου αλλα ξερω καποιον που  μπορει..>>
Το  κοριτσι του  ειπε<<  Σε  παρακαλω  πες  μου,    ποιος ειναι>>; Κι  εκεινος  απαντησε <<Πηγαινε  στον   Βουδα>>
Η  Κιζα  Γκοταμι  πηγε  στον Βουδα  και του ειπε<<  Κυριε   και Διδασκαλε, δωσε μου το γιατρικο που θα  κανει καλα το  αγορι μου>>
Ο  Βουδας   αποκριθηκε << Θελω  μια χουφτα  σπορους  σιναπιου>> Και  οταν το κοριτσι  υποσχεθηκε να τους φερει, ο  Βουδας  ειπε<< Οι  σποροι πρεπει  να προερχονται απο ενα σπιτι  στο οποιο   δεν πρεπει να εχει πεθανει παιδι, συζυγος, γονιος, η φιλος>>
Η   δυστυχη  Κιζα   Γκοταμι  πηγαινε  απο σπιτι σε σπιτι και  οι ανθρωποι  της  ελεγαν  με λυπηση<< Να, παρε  σπορους  σιναπιου>>  Οταν ομως  εκεινη ρωτουσε  << Μηπως  εχει πεθανει καποιος  γιος η κορη η μανα  η πατερας στην οικογενεια>> της απαντουσαν<< Αλοιμονο, οι ζωντανοι ειναι λιγοι ενω οι νεκροι  πολλοι. Μη μας θυμιζεις  τη βαθεια μας  λυπη>>Και  δεν υπηρχε  σπιτι που να μην ειχε πεθανει καποιο  αγαπητο προσωπο.
Η  Κιζα  Γκοταμι, κατακοπη  κι απελπισμενη , καθησε  πλαι στον δρομο, βλεποντας  τα φωτα της πολης που τρεμοσβηναν.  Το  σκοταδι της νυχτας βασιλευε  παντου. Σκεφτοταν  τη  μοιρα των ανθρωπων  που οι ζωες  τους εσβησαν και ειχαν χαθει, και ελεγε στον εαυτο της:<< Ποσο εγωιστρια  ειμαιστη θλιψη μου. Ο θανατος  ειναι κοινος  σε ολους. Κι ομως,σε αυτη την  κοιλαδα  της δυστυχιας υπαρχει ενα μονοπατι  που οδηγει στην αθανασια   εκεινον  που εχει διωξει τον εγωισμο του>>
Αφηνοντας κατα μερος  την εγωιστικη  αγαπη για το παιδι της, η Κιζα  Γκοταμι εθαψε  το νεκρο κορμι  στο δασος. Επιστρεφοντας στον Βουδα  αφιερωθηκε  σε αυτον.
Ο  Βουδας ειπε:
<<  Η  ζωη  των θνητων αυτου  του  κοσμου  ειναι  ταραγμενη, συντομη και γεματη πονο. Γιατι δεν υπαρχει  τροπος να αποφυγουν  τον θανατο  αυτοι που γεννιουνται. Οταν  φτανουν  σε μεγαλη ηλικια  συναντουν τον  θανατο. Αυτη  ειναι η φυση των ζωντανων  πλασματων. Οπως τα ωριμα φρουτα  κινδυνευουν  να πεσουν,  ετσι και οι θνητοι , απαξ  και γεννηθουν, διατρεχουν παντα τον κινδυνο του θανατου.Οπως  ολα τα πηλινα δοχεια που κατασκευαζει ο  αγγειοπλαστης καταληγουν  στο  σπασιμο, ετσι συμβαινει  και με την ζωη των θνητων. Τοσο  οι  νεοι οσο και  οι  ωριμοι, τοσο οι αφρονες  οσο και οι σοφοι, ολοι   υποκεινται στη δυναμη του θανατου. Εκεινοι  που νικωνται  απο τον θανατο, φευγουν   απο την ζωη και  ο πατερας δεν εχει τη δυναμη σωσει τον γιο του, ουτε ενας αλλος  τους συγγενεις του.Ετσι ο  κοσμος   θλιβεται  απο τον θανατο και τον χαμο, αλλα ο σοφος  δεν λυπαται, γιατι γνωριζει πως λειτουργει ο κοσμος. Οπως και να φανταζεται κανεις  το τελος, συχνα η πραγματικοτητα   ειναι  διαφορετικη   και αυτο φερνει  την    απογοητευση.Βλεπετε,  ετσι λειτουργει  ο κοσμος. Δεν θα βρει κανεις  την ειρηνη  του νου  με τη  θλιψη ουτε   με τους θρηνους, αλλα αντιθετα  ο πονος του  θα μεγαλωνει  και το σωμα του  θα υποφερει. Θα  αρρωσταινει και θα χλωμιαζει και παρολα  αυτα  οι νεκροι  δεν θα σωζονται  απο τους  θρηνους  του.
Οι ανθρωποι  πεθαινουν και η μετα τον θανατο  μοιρα τους  ειναι  αναλογη με τις πραξεις  τους.
Ακομα κι αν καποιος  ζησει  εκατο  η και περισσοτερα  χρονια, θα χωριστει  στο τελος  απο τους συγγενεις του αφηνοντας  τη ζωη αυτου  του κοσμου.Εκεινος που αναζητα την ειρηνη  πρεπει να βγαζει απο μεσα του το βελος του θρηνου, της λυπης, και του παραπονου. Εκεινος  που εχει βγαλει απο μεσα του το βελος αυτο  θα αποκτησει  την ειρηνη  του νου, εκεινος  που εχει ξεπερασει  τις θλιψεις  θα απελευθερωθει απο αυτες και θα ειναι ευλογημενος.>>.

Αποσπασμα  απο το βιβλιο  η Διδασκαλια  του Βουδα..

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

ΜΑΓΟΙ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ




Oταν   ενας πολεμιστης  αντιμετωπιζει το απυθμενο,
ειτε  αστειευεται  μαζι του, ειτε το παιρνει στα σοβαρα
και  καταστρεφεται απο αυτο.
Δον    Χουαν


Ο  αντικειμενικος   στοχος  της  μυστικης  αυτης  παραδοσης  των  Τολτεκων συμφωνα με τον Καστανεντα   ειναι η  αποδραση απο το  ζωντανο κοσμο. Να  φυγεις  δηλαδη με οτι  εισαι, αλλα με τιποτα  παραπανω απο αυτο που  εισαι:  Αυτο  συμαινει, να μην  παρεις  τιποτα και να μην αφησεις τιποτα.. Ο  Δον  Χουαν  εφυγε  τελειως απο αυτον τον κοσμο.  Ο  Δον Χουαν  δεν πεθανε  γιατι  οι  Τολτεκοι δεν πεθαινουν. Οταν  οι μαγοι  μαθαινουν να ονειρευονται, συνδεουν  τελεια τα δυο πεδια   της προσοχης τους- αυτο  του Τοναλ  και αυτο του Ναγουαλ- και παυουν να ειναι συγκεκριμενα , ακαμπτα οντα.
Δεν  ειναι στα αληθεια << εδω>>.Η  ιδεα οτι  ο ανθρωπος  ειναι  ελευθερος, ειναι  μια γελοια παραισθηση.  Ειμαστε  δεσμευμενοι  απο τον κοσμο. Πρεπει  να υπαρχει  κατι  παραπανω  απο ενα απλο περασμα μας  στη Γη, κατι παραπανω απο το φαι,  τα παρτι, τη  δουλεια και την αναπαραγωγη.
Η τεχνη των μαγων  σαν τον Δον Χουαν συνισταται  στο να σε ωθησει σε μια υστατη εξερευνηση και να καταστρεψει  ολοκληρωτικα   την προκαταληψη της αντιληψης.
Ο  αντικειμενικος  σκοπος  του  πολεμιστη  ειναι να περασει συνειδητα το  ενεργειακο του σωμα  στην  << αλλη οχθη>>, στο  <<επεκεινα>> μεσα απο την <<  Αριστερη Πλευρα του  Συμπαντος.>>
Πρεπει  να προσπαθησεις να ερθεις  οσο πιο κοντα  γινεται στο Αετο και να αγωνιστεις να δραπετευσεις  προς τα αριστερα του, χωρις να σε καταβροχθισει.Ο  αντικειμενικος  μας σκοπος  ειναι να περασουμε στις μυτες των ποδιων μας απο την αριστερη πλευρα του Αετου.
Τι  ειναι  ο  Αετος;  Ο  ιδιος  ο Καστανεντα   υποστηριζε   πως  υπαρχει  κατι που  εχει καταβαλει  το γνωστο συμπαν,  κατι που βρισκεται εκει  εξω και  καταβροχθιζει τις  συνειδησεις που  φευγουν απο την ζωη.Καθε  ανθρωπος  που  φευγει  απο τον κοσμο αυτον,  ειναι μια συνειδηση που  ταξιδευει ελευθερη απο τα δεσμα της στο συμπαν. Και  η ελευθερια δεν αποτελει παντοτε πλεονεκτημα.
Η απελευθερωμενη αυτη συνειδηση  ειναι  καταδικασμενη να συναντησει καποτε  τη μεγαλη σκοτεινια  και να χαθει. Οι  οραματιστες  βλεπουν αυτη την τεραστια  οντοτητα  σαν ενα απεραντο  σκοταδι, που επεκτεινεται στο απειρο και τη  διατρεχει μια λαμπερη  αστραπη. Εχει  μαυρα  φτερα και πλατη και το στηθος  του  ειναι  λαμπερο.Την αδιανοητη  αυτην οντοτητα οι μαγοι Τολτεκοι  την ονομαζουν Αετο.
Οι  εννοιες  του  Μαγου, του Πολεμιστη και του Ανθρωπου της  Γνωσης ειναι  στην πραγματικοτητα  μια και  μοναδικη, αλληλενδετη και αρρηκτη  και προκειται  για τον ανθρωπο ο οποιος γνωριζει και μπορει  να <<βλεπει>>.ειναι  ο ανθρωπος  εκεινος  που δεν σταματαει  ποτε του την προσπαθεια γινει  ολοενα  και καλυτερος σε αυτο που κανει και ονειρευεται..
Συμφωνα  με τον Δον  Χουαν,  ο ανθρωπος της  γνωσης ειναι εκεινος που υπομενει με πιστη της κακουχιες  που ακολουθουν τη διαδικασια της μαθησης. Για να πετυχει κανεις αυτο  και να μπορεσει  να ξεσκεπασει τα μυστικα   της Γνωσης και της  Δυναμης, θα πρεπει   να αντιμετωπισει και να κατατροπωσει τους  τεσσερις  φυσικους  εχθρους.
Ο  πρωτος  εχθρος  ειναι  ο φοβος.  Ενας φοβερος εχθρος που  πολυ δυσκολα μπορει να  καταπολεμηθει. Ο φοβος παραφυλαει και σε περιμενει  σε καθε στροφη του δρομου κι αν τρομοκρατηθεις  και τρεξεις μακρια του, τοτε σε εχει κερδισει. Απο τη στιγμη ομως που  ενας ανθρωπος τον ξεπερασει  μια φορα, τοτε ο ανθρωπος αυτος ειναι ελευθερος για την υπολοιπη  ζωη του γιατι  θα εχει  αντικαταστησει το φοβο με τη διαυγεια.  Κι  αυτο ακριβως - η διαυγεια- αποτελει το δευτερο  εχθρο του ανθρωπου.
Η  πνευματικη  διαυγεια που εχει την ικανοτητα να διωχνει  τον φοβο απο την ψυχη του ανθρωπου, μπορει ακομα και να τον τυφλωσει. Οταν  ο ανθρωπος ενδιδει στη δυναμη της πνευματικης διαυγειας,  υποκυπτει στην πραγματικοτητα στο δευτερο αυτον εχθρο.
Ο καινουργιος  κινδυνος  που τωρα γεννιεται μεσα του, ειναι να αρνηθει  τη δραση  και  να παραμεινει   ανδρανης, οταν ερθει η ωρα της δρασης.  Γιατι  παντα ερχεται μια στιγμη  που θα πρεπει να δρουμε  με ταχυτητα  και πιστη.  Οταν συνειδητοποιησει  πως ακομα και η διαγεια  δεν ειναι  παρα ενα εμποδιο μπροστα στα ματια του , τοτε  εχει ξεπερασει  και το δευτερο αυτον εχθρο.
Στο  σημειο  αυτο τιποτα δεν μπορει να πληγωσει τον ανθρωπο  της γνωσης.Θα  εχει  αποκτησει δυναμη, κι αυτη ακριβως ειναι ο τριτος εχθρος. Ο ανθρωπος  της γνωσης  ειναι σε θεση   να αναγνωριζει τη δυναμη που τον πλησιαζει και ξαφνικα, διχως καν να καταλαβει με ποιον τροπο, θα εχει χασει την μαχη. Ο  εχθρος  του  θα τον μετατρεψει   σε ενα σκληρο,  γεματο  παραξενιες   ανθρωπο. Μα  κι αυτος   ο εχθρος θα κατατροπωθει, οταν  ο ανθρωπος  συνειδητοποιησει   πως η δυναμη που φαινομενικα απεκτησε, δεν ειναι στην πραγματικοτητα  δικη του.
Ετσι  ο  ανθρωπος της γνωσης  θα φτασει  καποτε σε ενα σημειο απο οπου θα γνωριζει ποτε  και με ποιο τροπο θα πρεπει  να χρησιμοποιει την δυναμη του. Με τον τροπο αυτον θα καταφερει να νικησει και τον τριτο  εχθρο του.
Και  οπως θα πλησιαζει   στο τελος του ταξιδιου της γνωσης, ο  ανθρωπος  θα βρεθει  απροειδοποιητα απεναντι στο τεταρτο εχθρο του: τα  γηρατεια.  Προκειται για το χειροτερο  και πιο σκληρο απο τους εχθρους  του ανθρωπου, ο οποιος  ποτε δεν μπορει να νικηθει ολοκληρωτικα.
Ο  μονος  τροπος  δρασης ειναι   να πολεμησεις και να τον  διωξεις μακρια  σου. Ο αντικειμενικος  σκοπος του εχθρου αυτου ειναι  να διεκδικησει και να ηγεμονευσει ολη την ανθρωπιμη διαυγεια, δυναμη, και γνωση.
Αν ομως ο  ανθρωπος αποβαλλει την κουραση του κι ακολουθησει τη μοιρα του, τοτε θα μπορει πλεον  να ονομαζεται πραγματικος  ανθρωπος της γνωσης.Και  θα του ειναι αρκετο  να καταφερει να πολεμησει τον αορατο  αυτον εχθρο για μια μονο στιγμη.Κι  εκεινη ακριβως η στιγμη θα ειναι η μεγαλη του νικη....


ΚΑΡΛΟΣ  ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Ο ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ







Ειναι   η  αγαπη   που ειναι   πολυτιμη, η αγαπη  ειναι  το  σπουδαιοτερο,  αλλα  για να τη δυναμωσετε, να την προστατευετε, να την κανετε  να διαρκει, πρεπει  να ελλατωσετε  τις   φυσικες  εκδηλωσεις.
Μονο, πρεπει  επισεις να ξερετε  οτι ειναι πολυ  επικινδυνο να αρνηθειτε   μια χαρα χωρις  να την  αντικαταστησετε με μιαν  αλλη   χαρα, γιατι αυτο  αντανακλα οδυνηρα πανω   στο νευρικο  συστημα.
Για να  μην υποστειτε, στη συνεχεια, αρνητικες αντιδρασεις,  πρεπει παντοτε   να ατικαθιστατε τη μιαν απολαυση με μιαν   αλλη απολαυση, πιο  πνευματικη.
Στην  εσωτερικη  επιστημη,   λενε   οτι η απαρνηση  δεν ειναι μια στερηση,  αλλα μια αντικατασταση,  μια  μετατοπιση  σε εναν  αλλο  κοσμο. Ειναι  η ιδια δραστηριοτητα  που εξακολουθει  αλλα  με υλικα πιο αγνα, πιο φωτεινα.  Οταν  λεμε  οτι  πρεπει να στερηθειτε, να  απαρνηθειτε , να κανετε θυσιες, ειναι  ενας τροπος  του λεγειν. Στην  πραγματικοτητα,  δεν πρεπει  να στερειστε,  δεν πρεπει  να απαρνιεστε, αλλα μονο να μετατοπιζετε,  δηλαδη να κανετε πανω αυτο που κανετε κατω, αντι να πινετε νερο απο ενα βουρκο, που ειναι γεματο  μικροβια,  πρεπει να πινετε νερο απο μια καθαρη πηγη, κρυσταλλινη. Το  να μην  πιειτε ειναι ο  θανατος.  Ενας  πραγματικος  δασκαλος  δεν στερειτε απο τιποτα, τρωει, πινει,   αναπνεει, αγαπα, αλλα σε περιοχες, σε καταστασεις  της συνειδησης  που ειναι  αγνωστες  για το συνηθισμενο  ανθρωπο.
Η  μεθοδος  που  γενικα οι ανθρωποι  παραδεχονται για να απαλλαγουν  απο την  επιθυμια να καπνιζουν, να πινουν  η να πηγαινουν  με τις  γυναικες( να  καταργουν την συνηθεια   χωρις να την αντικαθιστουν  με τιποτα) ειναι  παρα πολυ  επικινδυνη, τους  κανει να χανουν   την ψυχικη τους γαληνη  και τους βυθιζει στο κενο. Χρειαζεται   μια αντισταθμιση, πρεπει  να αντικαταστησετε    μια κατωτερη επιθυμια με μια ανωτερη.  Γιαυτο   να σκεφτεστε  καλα καθε φορα που θελετε να απαρνηθειτε  μιαν  αναγκη  που ειναι  πολυ δυνατη  μεσα σας, γιατι  αυτη η αποφαση ειναι πολυ σοβαρη.  Πρεπει   να  αντικαθιστατε  αυτη την αναγκη. Ετσι, για να ειναι  ικανοποιημενη, εξακολουθειτε να τρωτε, να  πινετε,  να αγαπατε  η να ζειτε,  αλλα σε βαθμο  που δεν σας εκθετει  πια στους ιδιους κινδυνους.  Αν  δεν αντικαταστησετε τις  αναγκες  σας, θα υποκυψετε.
Αν  ενας  Μυστης  δεν εβρισκε   τη χαρα, την απολαυση   πολυ πιο ψηλα, μεσα  στους  διαλογισμους του, στις  θεωρησεις του,  στον τροπο που ζει, στην αγαπη του για τους ανθρωπους, δεν θα μπορουσε ποτε να νικησει,  γιατι οι Μυστες  ειναι κατασκευασμενοι σαν ολο  τον κοσμο. Χαρη, ομως,  στην τρομερη τους αγαπη για ενα  υψηλο ιδανικο, κατορθωνουν και εξιδανικευουν τις  ενεργειες τους.
Μην αγωνιζεστε ποτε  εναντια στο σεξουαλικο  ενστικτο μονο  με την θεληση σας. Για να νικησετε  πρεπει να καλεσετε  ουρανιες  δυναμεις, δηλαδη ενα υψηλο ιδανικο, μια τρομερη αγαπη για την τελειοτητα,  για την αγνοτητα, για την ομορφια.
Αν  δεν εχετε  αυτο  το υψηλο ιδανικο,  αν δεν αγαπατε  την θεια ζωη, την τελεια ζωη,  μην αγωνιζεστε  εναντια  στη  σεξουαλικη δυναμη,  θα συντριβειτε.. Η  αποφυγη  δεν ειναι μια λυση  στο προβλημα της σεξουαλικοτητας, γιατι η αποφυγη  δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η αρνηση να δωσετε  στη σεξουαλικη δυναμη   την κανονικη  της διεξοδο, χωρις  να εχετε  στο κεφαλι  μια ιδεα, ενα ιδανικο που να κανει μια εργασια στα ανωτερα  επιπεδα για  να  εξιδανικευσει αυτη  τη δυναμη...............

Ομρααμ  Μικαελ    Αιβανχωβ

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ




Ο   αναζητητης  ειναι  αυτος  που βρισκεται  στην  οδο   της  ερευνας  του  εαυτου   του.
Αφηστε   ολες  τις  ερωτησεις εκτος  απο  μια... Ποιος  Ειμαι;
Στο   κατω- κατω, το μονο  γεγονος  για το οποιο  ειστε   σιγουροι, ειναι   οτι υπαρχετε. Το  "Εγω  Ειμαι"   αποτελει  βεβαιοτητα.  Το   " εγω  ειμαι  αυτο¨"  δεν ειναι  βεβαιο. Αγωνιστειτε   για να ανακαλυψετε   τι Ειστε στην πραγματικοτητα.
Για   να μαθετε   τι Ειστε  πρεπει  πρωτα να ερευνησετε   και να γνωρισετε  τι  δεν ειστε..
Ανακαλυψτε ολα   αυτα  που  δεν ειστε -  σωμα, αισθηματα, σκεψεις, χρονος , χωρος, αυτο η εκεινο-
-τιποτα συγκεκριμενο η αφηρημενο, απο οσα μπορειτε   να αντιληφθειτε, δεν μπορει  να ειστε.
Η ιδια η  πραξη της αντιληψης   δειχνει πως δεν ειστε αυτο που αντιλαμβανεστε..

Οσο  πιο καθαρα καταλαβετε , πως στο επιπεδο του νου   μπορειτε να περιγραφειτε   μονο με αρνητικους  ορους, τοσο πιο συντομα  θα φθασετε  στο  τελος  της  αναζητησης  σας και θα συνειδητοποιησετε   πως Ειστε   το  Απεριοριστο   Ον..

Το  πραγματικο  δεν πεθαινει,  το  απατηλο   δεν εζησε  ποτε.
Φανταστειτε   ενα μεγαλο κτιριο   που  καταρρει'    καποια δωματια  μεταβαλλονται σε ερειπια, καποια  μενουν  αθικτα.
Για το  χωρο μπορειτε  ομως να πειτε  οτι καταστραφηκε  η εμεινε   αθικτος;
Μονο  το κτιριο   υπεφερε και οι ανθρωποι   που συνεβη να μενουν  μεσα σε αυτο. Τιποτα δεν συνεβη στον ιδιο τον χωρο.  Παρομοια, τιποτα  δεν συμβαινει στη   ζωη,  οταν οι μορφες   διαλυονται και τα ονοματα σβηνουν. Ο  χρυσοχοος λιωνει  παλια κοσμηματα   για να κανει απο αυτα καποια   καινουργια. Απο τη στιγμη  που συνειδητοποιητε   οτι  ο θανατος   συμβαινει στο σωμα και οχι σε Σας
απλως   παρακολουθειτε το σωμα να φθινει, σαν να προκειται για καποιο παλιο ρουχο.
Ο πραγματικος   Εαυτος  σας   ειναι  Αχρονος και περα απο γεννηση και θανατο.
Το  σωμα  θα διατηρηθει  οσο  χρειαζεται. Δεν ειναι   σημαντικο  το να ζησει    πολλα χρονια..

Συνομιλιες   με τον
ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ   ΜΑΧΑΡΑΤΖ



Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ



Ζησε  σαν  πολεμιστης . Να   θυμασαι   ποτε να μην   συμβιβαζεσαι.  Ο συμβιβασμος  ειναι  απολυτως  εναντιον  ολου του οραματος  μου. Βλεπεις  τους  ανθρωπους.   Ειναι  κακομοιροι  επειδη  εχουν  συμβιβαστει   σε καθε   σημειο, και δεν μπορουν να συγχωρησουν τον εαυτο τους  που εχουν συμβιβαστει.Γνωριζουν  πως θα μπορουσαν  να ειχαν τολμησει, ομως αποδειχτηκαν  δειλοι.  Εχουν πεσει στα ιδια τους τα ματια, εχουν χασει την αυτοεκτιμηση τους αυτο κανει ο συμβιβασμος.
Γιατι θα  επρεπε  να συμβιβαζεται καποιος; Τι  εχουμε να χασουμε; Σε  αυτη  τη μικρη ζωη,  ζησε οσο πιο ολοκληρωτικα   ειναι  δυνατον.  Μη  φοβασαι να φτασεις  στα  ορια,  δεν μπορεις να πας  παραπερα απο το απολυτο,  αυτη ειναι  η τελευταια  γραμμη   και μην συμβιβαζεσαι.  Ολος σου  ο  νους θα ειναι υπερ του συμβιβασμου επειδη αυτος ειναι ο τροπος που  μεγαλωσαμε, μας εχουν μαθει.Ο  συμβιβασμος   ειναι μια απο τις πιο ασχημες  λεξεις στη  γλωσσα  μας. Σημαινει,  <<Δινω  εγω μισο, δινεις  εσυ μισο. Αρκουμαι με το μισο, αρκεισαι  με το μισο>>Γιατι  ομως; Οταν μπορεις  να εχεις το ολοκληρο.
Λιγο  κουραγιο μοναχα, λιγη τολμη  μοναχα-  και μονο στο ξεκινημα. Οταν  εχεις  βιωσει την ομορφια του μη συμβιβασμου  και την αξιοπρεπεια    που φερνει, και την χαρα,  και την ακεραιοτητα, και την  ατομικοτητα, για πρωτη φορα αισθανεσαι πως εχεις ριζες, πως εχεις ενα κεντρο, πως  ζεις απο την δικη  σου ενεργεια   και οχι σαν  ενας  εμπορος- το  να ζεις  σαν εμπορος ειναι πορνεια...
Ζησε   σαν πολεμιστης. Με αυτον η με τον αλλο τροπο,  αλλα χωρις ποτε να συμβιβαζεσαι.
Ειναι  καλυτερα   να νικηθεις, ομως   ολοκληρωτικα, παρα  να κερδισεις   μεσα απο ενα συμβιβασμο.
Εκεινη  η νικη  δεν θα σου δωσει  τιποτα αλλο απο  ταπεινωσει, ενω η  ηττα  χωρις  συμβιβασμο  θα σου δωσει  αξιοπρεπεια. Η ζωη  ειναι ενα μηστηριο. Μερικες  φορες   η νικη  ειναι απλα  αισχρη  και η ηττα   αξιοπρεπεια   επειδη καποιος δεν δεχτηκε τον συμβιβασμο. Συμβιβασμος   προς τι; Να  εισαι  αληθινος. Να εισαι   ειλικρινεις . Να  εισαι   εντιμος.  Αγαπησε οσο πιο  πολυ μπορεις. Απολαμβανε  τοα αισθησιασμο σου-  ειναι   ενα δωρο  της φυσης.  Και   να εισαι   παρατηρητικος,  επειδη  οτι εσυ  απολαμβανεις  ειναι  και δικαιωμα   οποιουδηποτε αλλου να το απολαυσει.  Ειδαλλως, θα υπαρξει   συγκρουση. Και  εξαιτιας αυτης της  συγκρουσης οι ανθρωποι συμβιβαζονται. 
Αν απολαμβανεις   το  να ζεις εντονα, θα πρεπει να εκτιμας τον   καθενα  που ζει  εντονα. Το  με ποιον ζει  ειναι  αδιαφορο- επειδη ολοι  ειμαστε μια ζωη, μια ζωτικη ενεργεια..
Ολες  οι παραδοσεις  υπηρξαν εναντιον  της  εκφραστικοτητας, επειδη ενα ατομο που ειναι εκφραστικο  αποκταει  ενα συγκεκριμενο  βαθμο στερεοτητας, μια ελευθερια.
Δεν  μπορεις να το σκλαβωσεις. Ζει  συμφωνα με τη δικη του φυση. Δε  μπορεις να το πιεσεις.Δε  μπορεις  να το κανεις συζυγο η     γυναικα σου. Γιαυτο  η  κοινωνια   εχει  προσπαθησει σκληρα να καταπιεσει, επειδη το   καταπιεσμενο ατομο    ειναι τοσο πολυ περιορισμενο- ειναι σχεδον σαν ενας   ευνουχισμενος ταυρος.  Να  εισαι ολοκληρωτικα ελευθερος, να εισαι  αισθησιακος.
Απολαμβανε τη ζωη στο  μεγιστο, και βοηθησε    τους  αλλους  επισης να απολαυσουν  τη ζωη  στο μεγιστο της. Και θα βρεις  κατα καποιο περιεργο  τροπο,  πως εξαιτιας της  αγαπης σου,  του αισθησιασμου σου, ολα τα ασχημα  χαρακτηριστικα σου   εχουν εξαφανιστει  επειδη δεν  κλεβουν  πια καθολου απο την ενεργεια σου- ηταν  διαστροφες, ηταν υποπροιοντα  των συμβιβασμων σου..
Κανενα  συμβιβασμο  για κανενα λογο- ευπρεπεια, τιμη, ολα αυτα  ειναι ανοησιες................
Εχεις  μονο μια μικρη ζωη. Μην  ασχολεισαι με την  ευπρεπεια,  μην ασχολεισαι   με την τιμη, μην ασχολεισαι   με αυτα που θα πουν οι αλλοι. Απλα  αφουγκρασου την ενεργεια σου      και ακολουθησε  τη. Αυτο  το  ονομαζω  κουραγιο..


OSHO
Aποσπασμα  απο το  βιβλιο--  Να  εισαι  ο  εαυτος σου-


Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




Ενας  ανθρωπος , καθε ανθρωπος, αξιζει ολο το  ανθρωπινο  πεπρωμενο- χαρα, πονο, θλιψη και  αγωνα. Ο  χαρακτηρας των  πραξεων του δεν  εχει καμια  σημασια οσο ενεργει ως  πολεμιστης.
Αν  το  πνευμα του  εχει  αλλοιωθει,  οφειλει  απλως  να το  θεραπευσει- να το εξαγνισει, να το 
τελειοποιησει-, επειδη  δεν υπαρχει  στοχος  στη ζωη μας που να αξιζει  πιο πολυ να  επιδιωκουμε.
Το  να θεραπευουμε το  πνευμα μας  δε σημαινει  να επιδιωκουμε  το θανατο, κατι  τετοιο   θα ηταν
λες  και δεν επιδιωκουμε τιποτα, αφου ο θανατος   θα μας κυριευσει,  ασχετα με το τι  κανουμε.
Η  αναζητηση  της τελειοτητας  του πνευματος   του πολεμιστη ειναι  ο μονος  στοχος που  αρμοζει  στην  προσωρινοτητα μας  και το  ανθρωπινο σθενος  μας..

Το  πιο  δυσκολο  πραγμα του  κοσμου ειναι  να αποδεχτεις την  ψυχικη διαθεση ενος πολεμιστη.
Ειναι  αχρηστο  να εισαι  λυπημενος  και  να παραπονιεσαι και να δικαιολογεις  τον εαυτο σου
πως νιωθεις ετσι, πιστευοντας  οτι παντα καποιος  αλλος  κανει κατι σε σενα...
Κανεις  δεν κανει  οτιδηποτε σε   οποιονδηποτε, ποσο μαλλον σε εναν  πολεμιστη..

Ο  πολεμιστης  ειναι  κυνηγος.Υπολογιζει τα παντα.  Αυτο  ειναι  ο ελεγχος.  Αλλα  μολις  τελειωσουν  οι υπολογισμοι, δρα. Αφηνει   τα πραγματα   να παρουν το δρομο τους. Αυτη ειναι  η εγκαταλειψη  του  πολεμιστη. Ο  πολεμιστης    δεν ειναι  φυλλο   στο ελεος  του ανεμου.
Κανεις  δεν  μπορει  να  τον  πιεσει. Κανεις  δεν μπορει να τον αναγκασει να  κανει πραγματα που  στρεφονται  εναντια στον ιδιο του τον  εαυτο η εναντια στην αποφαση στην οποια  εχει καταληξει.
Ο πολεμιστης  ειναι  συντονισμενος  να επιβιωνει, και  επιβιωνει με τον καλυτερο  δυνατο τροπο ..

Ο  πολεμιστης  ειναι  μονο  ενας  ανθρωπος, ενας  ταπεινος  ανθρωπος.
Δεν  μπορει να  αλλαξει  το πεπρωμενο   του θανατου του.  Αλλα   το  αμεμπτο πνευμα του,  το οποιο εχει   αποθηκευσει  δυναμη  επειτα απο  αφανταστες  δυσκολιες,  μπορει   σιγουρα να αναβαλει το  θανατο του για  μια  στιγμη, και η στιγμη αυτη αρκει  για του  επιτρεψει  να αγγαλιασει για τελευταια φορα ανακαλωντας  τη δυναμη του.  Μπορουμε  να πουμε  οτι  αυτη  ειναι  μια χειρονομια  που επιφυλασσει  ο  θανατος  σε οσους εχουν  αμεμπτο πνευμα...............


Καρλος  Καστανεντα
Αποσπασματα    απο το  Ταξιδι  στο  Ιξτλαν


Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ





Ο  κοσμος   ειναι  ολα οσα περικλειονται  εδω: η  ζωη, ο θανατος, οι ανθρωποι και ολα τα υπολοιπα  που μας  περιβαλλουν.  Ο κοσμος  ειναι  ακατανοητος. Ποτε δεν προκειται  να τον καταλαβουμε.
Ποτε  δε θα ριξουμε φως  στα μυστικα  του. Ετσι, πρεπει να αντιμετωπιζουμε  τον κοσμο οπως  ειναι
πραγματικα: ενα απολυτο  μυστηριο.

Τα  πραγματα  που κανουν  οι ανθρωποι  δεν μπορουν-κατω απο οποιεσδηποτε  περιστασεις-
να ειναι  πιο σημαντικα  απο τον κοσμο.
Ετσι, λοιπον, ο πολεμιστης θεωρει τον κοσμο  ενα απεραντο  μυστηριο  και τα εργα των  ανθρωπων
μια  απεραντη αφροσυνη.


Καρλος   Καστανεντα

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



Ο  δον Χουαν  Ματους  εφυγε απο αυτο τον κοσμο  και αφησε πισω τους  τεσσερις  μαθητευομενους  του.Ο καθενας  απο αυτους τους μαθητες  δεχτηκε ξεχωριστα την  επισκεψη του
δον Χουαν  και του  ανατεθηκε  μια αποστολη. Θεωρησα αυτη την αποστολη σαν ψευδοφαρμακο το οποιο  ειχε μηδαμινη σημασια σε  συγκριση με την απωλεια.
Η θλιψη του να μη βλεπω πια το δον Χουαν δεν μπορουσε  να κατευναστει απο πλασματικες αποστολες. Το  πρωτο πραγμα που παρακαλεσα το δον Χουαν  ηταν  να με αφησει  να  παω μαζι του.
<<Δεν εισαι  ετοιμος ακομα>>, ειπε << Ας  ειμαστε  ρεαλιστες>>.
<<Αλλα θα  μπορουσα να ετοιμαστω  μεχρι να πεις  κιμινο>>, τον  διαβεβαιωσα.
<< Δεν  αμφιβαλλω.  Θα εισαι  ετοιμος, οχι ομως για μενα . Απαιτω  την τελειοτητα. Απαιτω αμεμπτη
θεληση, αμεμπτη πειθαρχεια. Αυτα δεν τα εχεις  αποκτησει  ακομα. Θα τα αποκτησεις συντομα, αλλα δεν τα εχεις ακομα.>>
<< Εχεις  τη δυναμη να με παρεις, δον Χουαν.Ετσι οπως ειμαι, ακατεργαστος  ατελης>>.
<<Υποθετω, αλλα δεν θα το κανω. επειδη θα ηταν τρομερη απωλεια για σενα. Δεν αντεχεις να χασεις
τα παντα , πιστεψε με. Μην επιμενεις. Η επιμονη  δεν ανηκει στη σφαιρα των  πολεμιστων.>.
Αυτη η δηλωση  εφτανε για να με σταματησει. Ωστοσο, μεσα μου  λαχταρουσα να παω μαζι του,
να αποτολμησω να ξεπερασω τα ορια ολων οσων θεωρουσα φυσιολογικα και πραγματικα.
Οταν εφτασε η ωρα να εγκαταλειψει τον κοσμο, ο δον Χουαν μεταμορφωθηκε μεσα σε μια  στιγμη σε μια πολυχρωμη  και αιθερια λαμψη. Ηταν  πια καθαρη ενεργεια, που ερεε  ελευθερα στο  συμπαν.
Η  αισθηση  της απωλειας εκεινης της  στιγμης  ηταν τοσο   δυσβασταχτη, που ηθελα  να πεθανω.
Αψηφησα  ολα οσα μου ειχε πει  ο  δον Χουαν, χωρις να διστασω λεπτο. Εφτασα  στο  σημειο  να θελω να πεσω απο εναν  γκρεμο. Πιστευα οτι,  αν το  εκανα ,  ο δον Χουαν θα ηταν υποχρεωμενος  να με παρει μαζι του,  διασωζοντας  ετσι   οσα  καταλοιπα επιγνωσης ειχαν  απομεινει  μεσα μου.
Αλλα, για ανεξηγητους λογους, χωριςνα ξερω αν εξετασα το θεμα απο την αναλυτικη σκοπια   του φυσιολογικου μου γνωστικου συστηματος η απο τη  σκοπια του γνωστικου συστηματος  του κοσμου των σαμανων,  δεν πεθανα. Απεμεινα  μοναχος  στον κοσμο της καθημερινης ζωης.
Ημουν ενας   αγνωστος για τον ιδιο μου  τον εαυτο, κι  αυτη η διαπιστωση  εκανε  τη μοναξια μου πιο εντονη απο ποτε.  Εβλεπα  τον  εαυτο μου σαν  προβοκατορα, ενα ειδος κατασκοπου τον οποιο  ο
δον Χουαν  ειχε αφησει πισω  του  για καποιο λογο που δεν μπορουσα να αντιληφθω.
Ο  αγνωστος  χαρακτηρας  του κοσμου,  οχι  του κοσμου  των σαμανων, αλλα του κοσμου  της καθημερινοτητας, ενος κοσμου  μυστηριωδους και πολυτιμου που το  μονο  χρειαζομαστε  για να βιωσουμε τα θαυματα  αυτου του κοσμου της καθημερινοτητας ειναι  αρκετη αποστασιοποιηση.
Αλλα ακομα  περισσοτερο απο την αποστασιοποιηση χρειαζομαστε στοργη  και  εγκαταλειψη.
<<Ο  πολεμιστης πρεπει  να αγαπα τον  κοσμο>>, με ειχε  προειδοποιησει ο δον Χουαν, ,<< προκειμενου  ο  κοσμος  αυτος, που μοιαζει τοσο  κοινοτοπος, να ανοιξει   και να του αποκαλυψει τα θαυματα του>>
Ειχε  κανει  αυτη τη δηλωση  οταν  βρισκομασταν στην ερημο Σονορα.
<<  Ειναι  ενα θειο αισθημα, να βρισκεσαι σε αυτη την εξαισια  ερημο, να βλεπεις  αυτες  τις κορυφες των υψωματων  που στην πραγματικοτητα εχουν δημιουργηθει απο λαβα ηφαιστειων  σβησμενων
απο  καιρο.  Ειναι  μεγαλειωδες να ανακαλυπτεις  οτι μερικοι απο αυτους  τους σβολους οψιδιανου δημιουργηθηκαν σε τοσο υψηλες  θερμοκρασιες, που  διατηρουν τα σημαδια καταγωγης  τους.
Εχουν  ασυλληπτη δυναμη. Ειναι  εξαιρετικο   να τριγυριζεις ασκοπα  σε αυτους  τους λοφους και να ανακαλυπτεις ενα κομματι   κρυσταλου που συγκεντρωνει ραδιοκυματα . Το  μονο μειονεκτημα σε αυτη την υπεροχη  εικονα ειναι  το οτι για να εισχωρησει  ενας ανθρωπος  στα θαυματα τουτου  η  καποιου αλλου κοσμου  πρεπει  να ειναι πολεμιστης:  ηρεμος, συγκεντρωμενος, αδιαφορος με εμπειρια  στις επιθεσεις του αγνωστου. Συνεπως,  ειναι  καθηκον  σου να αναζητας αυτη  την ολοκληρωση  προτου  μιλησεις για το εγχειρημα σου να βουτηξεις στο  απειρο.>.
Εχω  αφιερωσει τριαντα πεντε  χρονια απο τη ζωη μου αναζητωντας  αυτη την ωριμοτητα του πολεμιστη. Εχω  βρεθει σε μερη περα απο καθε περιγραφη, αναζητωντας αυτη την αισθηση της ωριμοτητας που χαριζουν οι αμετρητες  επιθεσεις του αγνωστου. Προχωρησα διακριτικα, σεμνα,  και
επεστρεψα με τον ιδιο τροπο. Τα εργα των πολεμιστων  ειναι σιωπηλα και μοναχικα  και, οταν οι
πολεμιστες φευγουν η επιστρεφουν, το κανουν με  τετοιο μετρημενο τροπο, που κανεις δεν αναδεικνυεται σοφοτερος.  Το  να αναζητας την ωριμοτητα του  πολεμιστη με οποιονδηποτε   αλλο τροπο θα ηταν επιδεικτικο  και συνεπως, απαραδεκτο.
Ο  τροχος του  χρονου  κινουνταν γυρω μου  αμειλικτα, αναγκαζοντας  με να ατενιζω σε αυλακια 
σκεψης για τα οποια  δεν μπορει κανεις να μιλησει,  διατηρουν ωστοσο τη συνοχη τους.
Ο  δον   Χουαν   μου ειπε  καποτε  << Αρκει   να πει κανεις  οτι  το  μεγαλειο  αυτου  του κοσμου,
ασχετα αν ειναι ο  κοσμος  των σαμανων  η ο κοσμος  του μεσου ανθρωπου,  ειναι τοσο  προκλητικο, που μονο ενας  παραλογισμος μπορει  να μας κανει να αποφυγουμε να το προσεξουμε.
Η  πιο παραλογη  αποστολη  που θα μπορουσε να αναλαβει ενας πολεμιστης   ειναι να προσπαθησει να εξηγησει   σε παρεκκλινουσες  υπαρξεις πως ειναι να εισαι χαμενος  στα αυλακια   του τροχου του χρονου. Συνεπως, επιβεβαιωνεται  οτι τα ταξιδια  του ειναι αποκλειστικη κατακτηση   του γεγονοτος
οτι εκεινος εχει την ιδιοτητα του πολεμιστη>>


Σχολια  του  Καρλος   Καστανεντα 
για το  βιβλιο  του  Ιστοριες  Δυναμης

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ




Το πρωτο βημα για να ζησεις συνετα ειναι το να απαρνηθεις την αλαζονεια.
Δες  την απατηλη αφροσυνη του να εισαι ενας  νευρικος ξερολας, που το  αστατο  μυαλο του φλυαρει συνεχεια  γυρω απο τις  ασυλλογιστες  εντυπωσεις του  για  γεγονοτα   και αλλα ατομα, σπρωχνοντας με  βια τις παρουσες εμπειριες σε προσχηματισμενες κατηγοριες<< Α, ναι, αυτο εδω το πραγμα ειναι ακριβως  ετσι και ετσι>>
Δες τον κοσμο  σαν καινουργιο- οπως ειναι, με τους δικους του ορους-  μεσα απο τα ματια ενος  αρχαριου. Το να ξερεις  πως δεν ξερεις   και το να εχεις θεληση  να παραδεχτεις οτι δεν ξερεις χωρις να απολογεισαι  με δειλια ειναι πραγματικη δυναμη και θετει το  σταδιο για μαθηση και προοδο σε καθε  προσπαθεια,
Οι  πιο συνετοι αναμεσα μας εκτιμουν τα φυσικα  εμποδια της γνωση μας και εχουν  την τολμη να διαφυλασουν  την αφελεια τους. Καταλαβαινουν ποσο λιγα ολοι  μας  πραγματικα  γνωριζουμε για οτιδηποτε. Τετοιο πραγμα  σαν την οριστικη , την μια για  παντα  γνωση, δεν υπαρχει.
Οι   σοφοι  δεν συγχεουν  τις  πληροφοριες η τα δεδομενα, οσοδηποτε θαυμασια η εξυπνα κι αν παρουσιαζονται, με την βαθεια γνωση   η την υπερβατικη σοφια.  Συχνα  λενε  πραγματα, οπως  << Μμμ>> η  << Ετσι, ε>>  Απαξ  και αντιληφθεις ποσο λιγα  πραγματικα γνωριζουμε, δεν εξαπατασαι τοσο  ευκολα απο  τους φλυαρους, τους επιδεικτικους τυπους και τους δημαγωγους που σε χτυπουν  στην πλατη. Η ζωηρη  περιεργεια ειναι το εμβλημα της ευτυχισμενης  ζωης.
Η  αλαζονεια ειναι η τετριμμενη μασκα  της  δειλιας  αλλα πολυ περισσοτερο, ειναι  το πιο ισχυρο εμποδιο  για την ευτυχισμενη  ζωη.  Η  καθαρη σκεψη   και  η υπεροψια δεν μπορουν λογικα να  συνυπαρχουν. Ασχετα  απο εξωτερικες εμφανισεις,  η ανθρωποτητα δεν εχει εμφυτη, εγγενη ιεραρχια.  Ο καθενας σε αυτο τον  κοσμο ειναι  σημαντικος.  Αν  πραγματικα  θελεις να εχεις ησυχο  μυαλο και επιτυχια στις  προσπαθειες σου, αποφευγε την  υπεροψια..
Η  επαρση  ειναι μια σιδερενια  πορτα που δεν  επιτρεπει  την εισοδο σε  καινουργια γνωση, σε εκτεταμενες δυνατοτητες, ουτε σε  επικοδομητικες  ιδεες. Το  να ενδιδεις  σε υπερβολικη  υπερηφανεια για τις  δικες σου γνωσεις, ικανοτητες, η εμπειριες και  να προσπαθεις να αποκτησεις  περισσοτερη δυναμη η εξουσια  απο οτι σου ανηκει, ειναι  θανασιμο.
Τετοια   θριαμβολογια οχι  μονο  αποξενωνει τους αλλους, γιατι  ασφυκτια   καποιος  οταν  βρισκεται γυρω του  τετοιος αξεστος  αλαζονας, αλλα οδηγει επισης σε ματαιοδοξια που  εμποδιζει την αλλαγη προς  μια υγιη  κατευθυνση.Εξακολουθεις    να περιστρεφεσαι γυρω απο  τους γνωστους κυκλους πιανεσαι  στα ιδια   γλοιωδη δικτυα. Ποτε  δεν συμβαινει  κατιτι  το καινουργιο η το ευθυμο.
Σταματα να φλυαρεις σαν την γαλιαντρα. Σημειωσε τι  πραγματικα συμβαινει, οχι απλα τι νομιζεις  πως συμβαινει η τι  ευχεσαι να συνεβαινε. Να  παρατηρεις  και να ακους.
Για να κανεις  οποιοδηποτε  πραγμα καλα, πρεπει να εχεις  την ταπεινοφροσυνη να το κανεις  αδεξια  στην αρχη,  να ακολουθησεις το  ενστικτο  σου, να χαθεις, να κανεις  λαθη  και  απροσεξιες. Εχε  το θαρρος να αναλαβεις κατι κι ας το κανεις ακομη  κι  αδεξια. Οι  μη αξιοσημειωτες ζωες ειναι  σημαδεμενες  απο το φοβο του να μη δειχνουν  ικανες οταν  προσπαθουν  κατι  καινουργιο
Οι  νεες  εμπειριες  εχουν την εννοια του να εμβαθαινουν τη ζωη μας και να μας  προωθουν  σε νεα  επιπεδα  ικανοτητων δεν  εχουν  την εννοια του να χρησιμοπουνται απο τους  υπεροπτες σαν  τροφη για  να τονωσουν  τις εκ των προτερων   υιοθετημενες  αποψεις τους και  τα συμπερασματα τους..
Η  σημαντικη γνωση και η προσωπικη    καθοδηγηση  κατοικουν  σε απροσδοκητα μερη.  Αν  επιθυμεις να τις δεις και να επωφεληθεις απο αυτες οταν ερθεις  σε επαφη μαζι τους, τοτε  προστατεψε τον εαυτο σου για να  μη γινεις  ματαιοδοξος, και ακριτα αυταρεσκος...
Η  νομιμη περηφανεια μετα την εκπληρωση  ενος-δυσκολα- κερδισμενου αξιολογου στοχου δεν πρεπει να συγχεεται με την  αλαζονεια, που χαρακτηριζεται απο το να ασχολουμαστε συνεχεια  με τον   εαυτο μας  και απο την ελειψη ενδιαφεροντος  για  τα αισθηματα και τις  υποθεσεις  των   αλλων..


ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ





<<Κατι   εχει  καταλαβει  το γνωστο μας συμπαν, και ειναι  εκει  εξω  και  καταβροχθιζει τις  συνειδησεις αυτων που φευγουν απο την ζωη. Αυτην   την αδιανοητη  οντοτητα οι  Τολτεκοι  την  ονομαζουν  Αετο>>

Ο  οραματιστης  την βλεπει σα μια απεραντη  σκοτεινια που  επεκτεινεται στο   απειρο. Ειναι μια απεραντη σκοτεινια   που την  διασχιζει μια λαμπερη αστραπη. Για  αυτον  τον λογο αποκαλειται Αετος: εχει  μαυρα φτερα    και πλατη,  και το  στηθος του  ειναι λαμπερο. Ο  οραματιστης  διακρινει το  πελωριο ματι του Αετου.  Το ματι  αυτης  της θεορατης  οντοτητας  δεν ειναι ανθρωπινο.
<< Πρεπει να προσπαθησεις να ερθεις  οσο  πιο κοντα  γινεται στον  Αετο  και να αγωνιστεις   να δραπετευσεις προς τα αριστερα του  χωρις  να σε καταβροχθισει. Ο αντικειμενικος μας σκοπος ειναι να περασουμε  στις  μυτες των ποδιων μας  απο την αριστερη πλευρα του  Αετου..>>
Ο Αετος  δεν εχει  καθολου οικτο. Το  ανθρωπινο  κομματι  του  Αετου  ειναι  ελαχιστα  μικρο σε συγκριση  με τα υπολοιπα.   Ο Αετος  ειναι  μια  αδιανοητη  μαζα,  σκοταδιου και μαυριλας  και  μοναχα ενα μικροσκοπικο κομματι  του  εχει  καποια  σχεση με τα ανθρωπινα  οντα.
Δεν  ακουει  σε καμμια  ικεσια, και  σε καμμια  παρακληση, και   αδιαφορει   πληρως  για την μοιρα σου.  Ο Αετος   προσελκυει ολη την ζωτικη  δυναμη  που ειναι ετοιμη να  εξαφανιστει, γιατι τρεφεται   απο αυτη  την ενεργεια. Ο  Αετος  ειναι  σαν ενας αχανης  μαγνητης  που αρπαζει  ολες εκεινες τις ακτινες φωτος, που ειναι  η ζωτικη ενεργεια η οποια  χανεται με τον θανατο. Τρεφεται με συνειδησεις.
Με την   φωτεινη  επιγνωση των οντων. Ειμαστε   ολοι   μεζεδακια   του Αετου..
 Το  κεφαλι του   τσιμπολογα   το διαστημα με μια  ακορεστη  ορεξη.   Ποιος   ειναι  ο  αφεντης  του ανθρωπου; Τι ειναι  αυτο  που μας  διεκδικει; Ο Κυριος  μας  δεν μπορει να ειναι  ανθρωπος.
Οι  Τολτεκοι ονομαζαν  <<Κυριο>>   και  <<αφεντη>>  το  << Καλουπι του  Ανθρωπου>>.
Τα  παντα - φυτα, ζωα, ανθρωποι- εχουν ενα <<καλουπι >>
Το  << Καλουπι  του  Ανθρωπου>> ειναι το  ιδιο  για ολα τα ανθρωπινα   οντα.
Το  δικο  μου  και το  δικο  σου ειναι  τα  ιδια, αλλα   μεσα στο   καθενα  εκδηλωνεται και δρα  σε μια
ξεχωριστη φορμα,   αναλογα με την εξελιξη   του  ατομου..
Ο  Δον  Χουαν, περιγραφει το  <<καλουπι.>> ως  την πηγη και την καταγωγη  του  ανθρωπου. Συμφωνα  με τον ιδιο, αν  φτασουμε  στο σημειο  να συγκεντρωσουμε  αρκετη προσωπικη   δυναμη  θα γινουμε  ικανοι  να ριξουμε μια ματια στο <καλουπι>> και  μολις  συμβει   αυτο   θα πουμε   οτι <<  ειδαμε   τον Θεο.>. Δηλαδη  το <<Ανθρωπινο Καλουπι>>  ειναι  ο Θεος.  Η<<  Ανθρωπινη   Μορφη>.  ειναι εκεινο το  ακαμπτο  και σκληρο καβουκι της προσωπικοτητας>>
<<  Η  Ανθρωπινη  Μορφη , ειναι  σαν μια   πετσετα που μας   καλυπτει  απο τον λαιμο μεχρι τα ποδια. Πισω απο την πετσετα  υπαρχει ενα λαμπερο κερι που καταναλωνεται  μεχρι  να σβησει.
Οταν  το κερι  σβησει, σημαινει  οτι καποιος  πεθαινει. Τοτε, ερχεται ο  Αετος   και  το  καταβροχθιζει.
Το  ανθρωπινο  ον ειναι σαν ενα φωτεινο αυγο. Μεσα  σε  αυτην την  φωτεινη σφαιρα, υπαρχει κατι   σαν  αναμενο κερι. Αν   ο Μαγος  δει οτι  σε καποιον το κερι   ειναι μικρο   και εξασθενισμενο, ακομη κι  αν το ατομο φαινεται δυνατο, σημαινει οτι ολα εχουν   τελειωσει..
Οι  Τολτεκοι  δεν πεθαινουν  ποτε, γιατι  το να εισαι Τολτεκος   σημαινει  οτι εχεις χασει την Ανθρωπινη  Μορφη.  Και αν την χασεις , τοτε ο  Αετος  δεν  εχει τι να  καταβροχθησει!
Συμφωνα με  τους  Τολτεκους, με καποιον τροπο  πρεπει να πληρωσεις τον Αετο,  να του  επιστρεψεις αυτο που του ανηκει, με ανταλαγμα την ελευθερια σου>>
Υπαρχει   κατι  που  ο  Καστανεντα εχει ονομασει  Επιλογεα.  Ο Επιλογεας    ειναι  ενας  κοσμικος   μηχανισμος   που  διαλεγει  θεσεις του Σημειου  Συναρμολογησης   του ενεργειακου σωματος των οντων, και  αρα την πραγματικοτητα την οποια  θα παρατηρουν.  Απο οτι  φαινεται   ταυτιζεται  με αυτο που  ο Δον Χουαν  ονομαζε Πνευμα.  το  οποιο  μεταξυ αλλων παρεχει τους οιωνους    στον Μαγο.
ΣΥΝΟΔΟΥΣ   εχει  ονομασει  ενα   ειδος  απεσταλμενων  του Επιλογεα    που φροντιζουν για την  διακπεραιωση της  ρυθμισης.
ΟΙ   ΒΟΛΑΔΟΡΕΣ
Αλλα   υπαρχουν  και οι  βολαδορες  η  << Φτερωτοι>>  Αυτα  τα μοχθηρα  οντα   ειναι  ενα  ειδος 
Ανοργανων  Οντων  που η   τροφη τους    ειναι  η ανθρωπινη   Επιγνωση. Ειναι   Ακολουθοι  του Αετου. Τρεφονται   απο εμας , μεχρι του σημειου  να μας απομενει  μοναχα  η   -μερα με την μερα-
επιγνωση που χρησιμοποιειται για την αντανακλαση του εαυτου. Κυριολεκτικα  μας κατατρωνε καθημερινα. Ειμαστε  σαν κοτοπουλα  που  περιμενουν  υπομονετικα στο κοτετσι  τους για να φαγωθουν!  Οσο πιο  εγωμανιακο     ειναι το  ενδιαφερον  που τρεφουμε  για τον εαυτο μας, τοσο πιο  γευστικοι ειμαστε για αυτους.
Παρολαυτα  μπορουμε  να παραγουμε  ενα ειδος Επιγνωσης  που απεχθανονται   οι Βολαδορες,  επιγνωση   που αναπτυσεται   μεσω της  Αυτοπειθαρχειας.  Αυτη  η  επιγνωση  εχει  πολυ δυσαρεστη  γευση  για αυτους  και ετσι μπορουμε  να την κρατησουμε.
Βασικα, οι  Βολαδορες  ειναι  απροσωποι  ενεργειακοι  σχηματισμοι, αλλα ειναι   αρπακτικα,  οπως  αλλωστε  ειναι  ολα τα οντα  του συμπαντος...
Εχω  μια  φωτογραφια  απο ενα  τεραστιο  Βολαδορε..  Μια  καταμαυρη   σκια  στα  βουνα  του Μεξικου,  να γλιστραει  αναμεσα σε δυο  πυραμιδοειδεις  βουνοκορφες.  Η  φιγουρα   του  μοιαζει  ανθρωπινη με διπλωμενα  τα χερια, σα να  προσευχεται, και  λυγισμενα τα γονατα.
Η  φωτογραφια   τραβηχτηκε  κατα την δειαρκεια ενος  ανοιξιατικου φεστιβαλ  στο  οποιο  συμμετειχαν  εκατονταδες Βουδιστες   και Χριστιανοι..
Η  ποσοτητα   διαθεσιμης  Επιγνωσης    που παραγοταν  απο αυτα τα γκρουπ  ηταν  τοσο αφθονη,  που οι Βολαδορες  δυναμωσαν  τοσο πολυ   που  εγιναν   ορατοι    στο  φωτογραφικο φακο. Τα   ιδρυματα  για  ηλικιωμενους, μαστιζονται  απο  Βολαδορες    που τσιμπολογουν  την Επιγνωση  των γεροντων  ενοικων  τους, που την  παραγουν  αναμασωντας  τις  αναμνησεις τους.  Τα  γραφεια κηδειων και τα νεκροταφεια, ειναι επισης  πολυ δημοφιλεις  χωροι για αυτα τα Ανοργανα Οντα,  και καταλαβενεται  πως  αποτελουν  την βαση πολλων μακαβριων  θρυλων.
Πολλες  φορες  εχω δει διαμερισματα  κυριολεκτικα  κατακλυσμενα απο  Βολαδορες, που πετουν  γυρω στο  δωματιο  σαν μεγαλες  μαυρες  νυχτεριδες..

Καρλος  Καστανεντα






Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΙΝΔΙΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ





Αυτη  την πετρα τη  σηκωσα
απο εναν ιερο τροχο, ενα  παγωμενο
πρωινο  του Ιουνη
στο  πληγωμενο  γονατο.
Ξυπολυτος κουβαλησα την πετρα,
στον κυκλο αυτων που την ειχαν αναγκη.

Ενας  χορευτης  του ηλιου χορεψε
μπροστα  μου, αγγιζοντας  με με ενα
κλαδι φασκομηλιας.

Ενας  χορευτης  του ηλιου  χορεψε
μπροστα μου, και  με  ευλογησε  με
την ιερη του  πιπα.

Εδω, στην  πολη  με το  καθαρο
ουρανο, κουβαλω την πετρα  σε
δερματινο σακουλι.

Εδω, στην πολη, ολοι  υποφερουμε
ξεχωριστα, ο καθενας μπαινει  στον
κυκλο μονος.

Αυτη   η πετρα ειναι  μια οψη της
αθανατης   ψυχης,  αυτη  η πετρα ειναι
ενα μηδαμινο  απομειναρι.

Εδω στο  νοσοκομειο, το  κογιοτ ειναι
νεκρο, η μικρη  πετρα δεν το ωφελει σε
τιποτα.

Λυκοι, αραχνες, φιδια και
μυρμηγκια  ειναι ολα  νεκρα,
η  στρογγυλη  πετρα δεν τα  ωφελει
σε τιποτα.

Αετοι, κορακια και  νυχτεριδες ειναι
ολα νεκρα.  Αυτη  η πετρα ειναι
ενα μηδαμινο  απομειναρι.

Μονο οι φωνες του πονου  τους  ζουν,
το δερμα, κι αυτο που κρυβει
απο κατω του.

Κι   ομως  κουβαλω το
δερματινο  σακουλι , και  τη μικρη
πετρα τυλιγμενη σε φυλλα
φασλομηλιας.

Αυτη η   πετρα ειναι   μια οψη της
αθανατης  ψυχης.  Την  ονομαζω  φιλο
μου...  μικρο  πετρινο    φιλο μου.


Ενα  ποιημα  γραμμενο  για μια  πετρα   ενος   ιερου  τροχου
που  κατασκευασαν οι  Ογκλαλα   Σιου
καποιο   θερινο   ηλιοστασιο.
Το  εγραψε    ο  Ινδιανος   Τζακ   Κουλεχαν,
ο  οποιος  εχει  παρει το   προσωνυμιο  << Θεραπευτικη   Πετρα >>


<< ΝΙΩΣΤΕ   ΕΝΑ   ΜΕ  ΤΟ   ΣΥΜΠΑΝ
ΚΑΙ   ΤΟ   ΣΥΜΠΑΝ   ΘΑ  ΤΟ   ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ
ΚΑΙ  ΘΑ   ΣΑΣ   ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ>>

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ





Σε  μια ψυχη τελειως  ελευθερη
απο σκεψεις  και  συναισθηματα,
ουτε  η τιγρη  δεν μπορει
να μπηξει τα τρομερα  της  νυχια.

Η  ιδια  δροσερη αυρα   φυσαει
στα πευκα του βουνου  και στις  βελανιδιες  της  κοιλαδας.
Τοτε  γιατι  η μουσικη τους  ειναι  διαφορετικη;

Χωρις  σκεψη.. Χωρις  ανταποκριση..
Τελεια κενοτητα..
Κι   ομως. Μεσα  της   κατι  κινειται.
Αυτο  που ακολουθει  το δικο του  δρομο.

Τα  ματια  το βλεπουν, αλλα κανενα  χερι  δεν μπορει να το  πιασει.
Φεγγαρι  στο  νερο..

Συννεφα  και  ομιχλη
ειναι  οι  παροδικες   μεταμορφωσεις  του αερα.
Απο πανω  τους ομως λαμπουν  παντοτινα
ο  ηλιος και η σεληνη..

Ακομη και  πριν την μαχη
η δοξα ανηκει σε οποιον
δεν εχει ταυτηση με τον  << εαυτο>> του
αλλα  παραμενει χωρις  νοητικες  κατασκευες, στην κατασταση της  μεγαλης  πηγης...


.<<Αν  ακολουθεις  τον   ηδη  χαραγμενο  απο αλλους  δρομο, τοτε κατανοεις  την μεθοδο,  την  παραδοση, το κελυφος..Δεν  κατανοεις  τον  εαυτο σου>>


Μπρους  Λη


Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗ


Ασε τη λογικη  σου να υπερισχυσει.
Εντυπωσε  στο  μυαλο  σου τη συνηθεια του  προσεκτικου στοχασμου.
Εξασκησου στην τεχνη του να δοκιμαζεις αν συγκεκριμενα πραγματα ειναι στα αληθεια καλα η οχι.
Αντι να  αντιδρας  παντα   απο αγυμναστο  ενστκτο, μαθε να περιμενεις  και να εκτιμας.
Ο αυθορμητισμος   απο μονος του δεν ειναι  αρετη.
Αν σου  υποσχεθει  καποια τερψη κι αν αυτη  σε προσκαλεσει δελεαστικα, πριν ορμησεις  απερισκεπτα  προς αυτη, κανε λιγο πισω και δωσε στον εαυτο σου καποιο χρονο.
Ζυγισε το ολο  θεμα στο μυαλο σου ηρεμα:. Η τερψη  αυτη θα μου προσφερει μονο στιγμιαια διασκεδαση, η πραγματικη, διαρκη ικανοποιηση;  Αυτο που κανει  τη διαφορα στη ποιοτητα της  ζωης μας  και στο ειδος του ατομου  που γινομαστε, ειναι  το  να μαθουμε  να διακρινουμε αναμεσα  σε φτηνες συγκινησεις  και σε σημαντικα οφελη διαρκειας.
Αν, αφου μελετησεις ηρεμα  την τερψη αυτη,  αντιληφθεις  οτι  αν της παραδοθεις θα το μετανιωσεις, αποφυγε τη και χαροποιησου για την εγκρατεια σου. Ενισχυσε το θριαμβο του  χαρακτηρα  σου  και
θα  ισχυροποιηθεις....
ΠΑΡΕ  ΘΕΣΗ.........Εφοσον  εχεις  σκεφθει  προσεκτικα  και κρινεις οτι   ενας  ορισμενος  δρομος  πορειας ειναι συνετος, μην προσπαθεις  να κλονισεις  την πιστη σου στην κριση σου αυτη. Μεινε   σταθερος  στην αποφαση σου.  Ειναι  πολυ  πιθανο να  υπαρχουν πραγματι  ανθρωποι που παρανοουν  τις  προσπαθειες  σου και που σε καταδικαζουν ακομη. Αλλα αν, συμφωνα με την καλυτερη εκτιμηση σου, ενεργεις  σωστα, δεν εχεις  τιποτα να φοβηθεις. Παρε  θεση. Μην  παραμενεις  αναδρα χωρις συγκεκριμενη  αποψη..

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ
Η  Τεχνη  Του  Ζην.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





Ο  πολεμιστης  γνωριζει  οτι  ειναι  απλως   ενας ανθρωπος.   Το  μονο  που τον   στενοχωρει  ειναι  οτι   η ζωη   ειναι τοσο  συντομη, που δεν μπορει  να αδραξει και να βιωσει ολα οσα θα ηθελε.
  Αλλα για τον πολεμιστη  αυτο δεν ειναι προβλημα  ειναι απλως  κριμα....

Το  να νιωθει  σημαντικος  τον κανει δυσκινητο, αδεξιο  και ματαιοδοξο.  Για να γινει καποιος 
πολεμιστης  πρεπει να ειναι αβαρης και ρευστος.

Ο  πολεμιστης  δεν ανησυχει ποτε για τον φοβο του.Αντιθετα,  συλλογιζεται  το θαυμα του να βλεπει κανεις  τη ροη της  ενεργειας.  Ολα  τα  υπολοιπα  δεν ειναι παρα περιττα και ασημαντα.

Μονο  ενας  παλαβος  θα αναλαμβανε   το εργο  να γινει  ανθρωπος  της  γνωσης   με τη θεληση του.
Ενας  σωφρων   ανθρωπος πρεπει να παραπλανηθει   για να ξεκινησει κατι τετοιο..
Υπαρχουν   παρα   πολυ που θα αναλαμβαναν  προθυμα ενα τετοιο εγχειρημα,  ομως  αυτοι δε μετρανε. Ειναι  συνηθως   μισοτρελοι  κι ευθραυστοι.  Μοιαζουν   με φλασκια που απεξω   φαινονται  μια   χαρα,   αλλα  μολις  τα γεμισεις   με νερο,  μολις   λιγο τα πιεσεις,  γινονται κομματια.

Ο  πιο  αποτελεσματικος   τροπος  να ζει κανεις  ειναι ο τροπος  του πολεμιστη. Ο πολεμιστης  μπορει   να αγωνια  και να στοχαζεται προτου  λαβει  μια αποφαση, αλλα απο την στιγμη που την λαμβανει  βαδιζει τον δρομο του, ελευθερος  απο ανησυχιες   οι στοχασμους.
Υπαρχουν  εκατομμυρια    αλλες αποφασεις που   τον περιμενουν.  Αυτος  ειναι  ο δρομος του πολεμιστη...

Ο πολεμιστης  σκεφτεται  το  θανατο  του οταν  τα πραγματα  γυρω του γινονται  ομιχλωδη.
Το  μονο  που ταραζει την ψυχη μας  ειναι η ιδεα του  θανατου..
Ο  θανατος  ειναι  παντου. Ο  θανατος  μπορει να ειναι τα  φωτα  ενος  αυτοκινητου στην κορυφη  ενος  λοφου, περα μακρια.   Μπορει    να παραμενουν   ορατα για λιγο   και επειτα να χαθουν στο  σκοταδι λες  και τα σαρωσε ενα φτυαρι  -μονο  για λιγο  ομως, γιατι  συντομα θα   ξαναφανουν  στην  κορυφη ενος  αλλου λοφου, για να  χαθουν  και παλι.
Αυτα  ειναι  τα φωτα  πανω στην κεφαλη  του  θανατου. Ο  θανατος  τα φοραει σαν καπελο  και επειτα καλπαζει, κερδιζοντας εδαφος, πλησιαζοντας μας ολο και περισσοτερο. Μερικες   φορες  σβηνει τα φωτα του, ομως ο  θανατος  δεν σταματα  ποτε..

Καθε  ψηγμα  γνωσης  που μετατρεπεται  σε  δυναμη εκπορευεται   απο το  θανατο.
Ο  θανατος  συνεισφερει  με το εσχατο αγγιγμα, και οτι αγγιζει  ο θανατος  πραγματι  μετατρεπεται σε δυναμη.
Μονο  η  σκεψη του θανατου   προσφερει στον   πολεμιστη την ανεξαρτησια   που θα του  επιτρεψει
να εγκαταλειψει τον εαυτο του, μπροστα  σε οτιδηποτε.
Ξερει  οτι ο  θανατος  του τον  παραμονευει και δεν θα του δωσει το χρονο  να αγκιστρωθει  σε κατι,
κι  ετσι  λοιπον δοκιμαζει , χωρις λαχταρα, τα παντα..


Καρλος  Καστανεντα
Αποσπασματα  απο το  μια  Ξεχωριστη  Πραγματικοτητα.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

ΖΕΝ-- ΧΑΙΚΟΥ



Καθώς περνούν τα χρόνια,
ο πίθηκος φοράει μάσκα πιθήκου.

***

Κλαίνε οι αράχνες;
Τι πάει να πει: ο αέρας κελαηδάει;


***

Στο φως της μέρας,
η πυγολαμπίδα είναι ένα έντομο
όπως όλα.

***

Μεσάνυχτα:
η δροσιά δανείζεται ύπνο
από το σκιάχτρο.

***

Μια μπανανιά μέσα στην μπόρα.
Οι σταγόνες της βροχής
ηχούν σκοτάδι.

***

Κάποτε κάποτε, τα σύννεφα
θέτουν εκτός υπηρεσίας
τους ρεμβαστές του φεγγαριού.

***

Όσο υπέροχο κι αν είναι το φεγγάρι,
το σκουλήκι δουλεύει μυστικά
στην καρυδιά.

***

Μεσ’ στο σκοτάδι,
ένα ολόκληρο κοπάδι γηρατειά
κρύβονται στην αγκαλιά μου.

***

Αρρώστησα.
Μόνο τα όνειρά μου
συνεχίζουν το ταξίδι
σ’ αυτήν την ερημιά?.


Ματσουο    Μπασο

Ο ΤΙΓΡΗΣ


Τίγρη, τίγρη, φλεγόμενη λάμψη
στης νυκτός τα δάση:
Ποιο αθάνατο χέρι η ματιά
μπορεί να παραστήσει τη τρομακτική σου συμμετρία;

Σε τι απύθμενα βάθη η ουρανούς
έκαιγε η φωτιά των ματιών σου;
Με τι φτερά αποθαρρευεται να σε γυρεύει;
Ποιο το χέρι π' αποτολμά ν' αναμετρήσει τη φωτιά;

Και ποιοι είναι οι ώμοι και ποια η τέχνη
Που θα λύγιζαν το σφρίγος της καρδιάς σου;
Και άμα τούτη η καρδιά αρχίζει να πάλλεται,
Ποιο τρεμάμενο χέρι; Και ποια τρεμάμενα πόδια;

Ποιο το σφυρί; Ποια η αλυσίδα;
Σε ποιο καμίνι χωνεύτηκε το μυαλό σου;
Ποιο το αμόνι; Ποια τρομερή λαβή;
Τολμά τους θανατηφόρους φόβους της να σου περάσει;

Όταν τ’ άστρα έριξαν τα δόρατά τους
Και πότισαν τα ουράνια με τα δάκρυά τους:
Χαμογέλασε όταν είδε το έργο Του
Αυτός που έπλασε τ' αρνί και εσένα έχει πλάσει;

Τίγρη, τίγρη, φλεγόμενη λάμψη
Στης νυκτός τα δάση!
Ποιο αθάνατο χέρι η ματιά
Τολμά να παραστήσει την τρομακτική σου συμμετρία;

                                                                                    William   Blake

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ


Τον καιρό της
σποράς μάθαινε, τον καιρό του θερισμού δίδασκε, τον      

    χειμώνα απολάμβανε.

Οδήγησε το κάρο
και το αλέτρι σου πάνω από τα κόκαλα των νεκρών.

Ο δρόμος της
υπερβολής καταλήγει στο παλάτι της σοφίας.

Η Σύνεση είναι
μια πλούσια άσχημη γεροντοκόρη, που την φλερτάρει η Ανικανότητα.

Αυτός που
επιθυμεί αλλά δεν πράττει, γεννάει την πανούκλα.

Το κομμένα
σκουλήκι δίνει άφεση στο αλέτρι.

Ρίξε στο ποτάμι
εκείνον που αγαπάει το νερό.

Ο ηλίθιος δεν
βλέπει το ίδιο δέντρο που βλέπει ο σοφός.

Αυτός που το
πρόσωπό του δεν αναδίδει φως, δεν θα γίνει ποτέ άστρο.

Η Αιωνιότητα
είναι ερωτευμένη με τους καρπούς του χρόνου.

Η εργατική
μέλισσα δεν έχει καιρό για θλίψη.

Τις ώρες της
τρέλας τις μετράει το ρολόι∙ της σοφίας όμως, κανένα ρολόι                                                               

    δεν μπορεί να τις μετρήσει.

Οι τροφές που
χορταίνουν δεν πιάνονται με δίχτυ ή παγίδα.

Την κακή χρονιά
βγάλε το τεφτέρι, το ζύγι και το μέτρο.

Κανένα πουλί
δεν ανεβαίνει στα ύψη, αν πετάει με τις δικές του φτερούγες.

Το νεκρό κορμί
δεν παίρνει εκδίκηση για τις πληγές του.

Η πιο υψηλή
πράξη είναι να επιδιώκεις μιαν άλλη.

Αν ο τρελός
επέμενε στην τρέλα του θα γινόταν σοφός.

Η τρέλα είναι ο
μανδύας της απάτης.

Η Ντροπή είναι
ο μανδύας της Έπαρσης.



Οι Φυλακές
είναι χτισμένες με τις πέτρες του Νόμου, τα Πορνεία με τους                                    

    πλίνθους της Θρησκείας.

Η έπαρση του
παγωνιού είναι η δόξα του Θεού.

Η λαγνεία του
τράγου είναι η γενναιοδωρία του Θεού.

Η οργή του
λιονταριού είναι η σοφία του Θεού.

Η γύμνια της
γυναίκας είναι το έργο του Θεού.

Η υπερβολική
λύπη γελάει. Η υπερβολική χαρά θρηνεί.

Ο βρυχηθμός των
λιονταριών, το ουρλιαχτό των λύκων, το μάνιασμα της                                                                         

    ταραγμένης θάλασσας και το σπαθί του
ολέθρου είναι κομμάτια της  

    αιωνιότητας, πολύ μεγάλα για το μάτι του
ανθρώπου.

Η αλεπού καταριέται
το δόκανο, όχι τον εαυτό της.

Οι χαρές
γονιμοποιούν. Οι λύπες γεννούν.

Ο άντρας ας
φορέσει το τομάρι του λιονταριού, η γυναίκα την προβιά του                                                

    Αμνού.

Το πουλί μια φωλιά, η αράχνη έναν ιστό, ο άνθρωπος την
φιλία.

Ο τρελός με το αυτάρεσκο χαμόγελο και ο σκυθρωπός
βαρύθυμος τρελός

    μια μέρα θα
νομιστούν σοφοί∙ για όλους, ράβδος.

Αυτό που σήμερα είναι αποδεδειγμένο, κάποτε δεν ήταν παρά
γέννημα της     

    φαντασίας.

Ο αρουραίος, ο ποντικός, η αλεπού, ο λαγός βλέπουν τις
ρίζες∙

    το λιοντάρι, η
τίγρη, το άλογο, ο ελέφαντας βλέπουν τους καρπούς.

Η στέρνα περιέχει∙ η κρήνη ξεχειλίζει.

Μια σκέψη γεμίζει το άπειρο.

Λέγε πάντα ελεύθερα την γνώμη σου και ο τιποτένιος θα σε
αποφύγει.

Ό,τι πιστευτό, είναι μια εικόνα της αλήθειας.

Ο αετός δεν έχασε ποτέ του τόσο χρόνο, όσο τότε που
βάλθηκε να μάθει 

    απ’ το κοράκι.



Η αλεπού προνοεί για τον εαυτό της, αλλά ο Θεός προνοεί
για το λιοντάρι.

Το πρωί να σκέφτεσαι. Το μεσημέρι να πράττεις. Το βράδυ
να τρως. Την   

    νύχτα να
κοιμάσαι.

Αυτός που αφέθηκε να τον εξαπατήσεις, σε γνωρίζει.

Όπως το αλέτρι υπακούει στις λέξεις, έτσι και ο Θεός
ανταμείβει τις   

    προσευχές.

Οι τίγρεις της οργής είναι σοφότερες από τα άλογα της
μάθησης.

Από το στάσιμο νερό να περιμένεις δηλητήριο.

Ποτέ δεν θα μάθεις τι είναι αρκετό, αν δεν μάθεις τι είναι
περισσότερο από

    αρκετό.

Ν’ ακούς τις κατηγόριες του τρελού. Είναι βασιλικός
τίτλος!

Τα μάτια της φωτιάς, τα ρουθούνια του αέρα, το στόμα του
νερού, τα γένια 

    της γης.

Ο άτολμος, είναι τολμηρός στον δόλο.

Η μηλιά δεν ρωτάει ποτέ την οξιά πώς να μεγαλώσει∙ ούτε
το λιοντάρι το

    άλογο πώς να
κυνηγήσει.

Ο ευγνώμων αποδέκτης χαίρεται πλούσια σοδειά.

Αν άλλοι δεν ήταν ανόητοι, θα ‘πρεπε να ‘μασταν εμείς.

Η ψυχή της γλυκιάς ηδονής, ποτέ δεν μιαίνεται.

Όταν κοιτάζεις έναν Αετό, κοιτάζεις ένα μέρος του
Πνεύματος.

    Ύψωσε το βλέμμα
σου!

Όπως η κάμπια διαλέγει τα πιο όμορφα φύλλα για ν’
αποθέσει τ’ αυγά της,

    έτσι και ο
παπάς εξαπολύει την κατάρα του πάνω στις πιο όμορφες χαρές.

Για να γεννηθεί ένα αγριολούλουδο χρειάζεται τοκετός
αιώνων.

Η κατάρα τονώνει∙ η ευχή χαλαρώνει.

Το καλύτερο κρασί είναι το πιο παλιό, το καλύτερο νερό
είναι το πιο

    φρέσκο.

Οι προσευχές δεν οργώνουν! Οι ύμνοι δεν θερίζουν!

Οι χαρές δεν γελούν! Οι θλίψεις δεν κλαίνε!

Το κεφάλι Ευγένεια, η καρδιά Πάθος, τα γεννητικά όργανα
Ομορφιά, τα

    χέρια και τα
πόδια Αναλογία.

Ότι ο αέρας για το πουλί ή η θάλασσα για το ψάρι, το ίδιο
και η καταφρόνια

    για τον
αξιοκαταφρόνητο.

Το κοράκι θα ήθελε όλα να είναι μαύρα∙ η κουκουβάγια όλα
να είναι λευκά.

Το Σφρίγος είναι Ομορφιά.

Η Πρόοδος φτιάχνει ίσιους δρόμους∙ αλλά οι ανώμαλοι
δρόμοι χωρίς την

    Πρόοδο, είναι
οι δρόμοι της Ιδιοφυϊας.

Καλύτερα να πνίξεις ένα μωρό στην κούνια του, παρά να
τρέφεις

    ανικανοποίητους
πόθους.

Εκεί που απουσιάζει ο άνθρωπος, η φύση είναι στείρα.

Η Αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί έτσι που να είναι
κατανοητή, αλλά όχι

    πιστευτή.

Φτάνει! ή περισσεύει.



William  Blake