ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ

Ο   αναζητητης  ειναι  αυτος  που βρισκεται  στην  οδο   της  ερευνας  του  εαυτου   του.
Αφηστε   ολες  τις  ερωτησεις εκτος  απο  μια... Ποιος  Ειμαι;
Στο   κατω- κατω, το μονο  γεγονος  για το οποιο  ειστε   σιγουροι, ειναι   οτι υπαρχετε. Το  "Εγω  Ειμαι"   αποτελει  βεβαιοτητα.  Το   " εγω  ειμαι  αυτο¨"  δεν ειναι  βεβαιο. Αγωνιστειτε   για να ανακαλυψετε   τι Ειστε στην πραγματικοτητα.
Για   να μαθετε   τι Ειστε  πρεπει  πρωτα να ερευνησετε   και να γνωρισετε  τι  δεν ειστε..
Ανακαλυψτε ολα   αυτα  που  δεν ειστε -  σωμα, αισθηματα, σκεψεις, χρονος , χωρος, αυτο η εκεινο-
-τιποτα συγκεκριμενο η αφηρημενο, απο οσα μπορειτε   να αντιληφθειτε, δεν μπορει  να ειστε.
Η ιδια η  πραξη της αντιληψης   δειχνει πως δεν ειστε αυτο που αντιλαμβανεστε..

Οσο  πιο καθαρα καταλαβετε , πως στο επιπεδο του νου   μπορειτε να περιγραφειτε   μονο με αρνητικους  ορους, τοσο πιο συντομα  θα φθασετε  στο  τελος  της  αναζητησης  σας και θα συνειδητοποιησετε   πως Ειστε   το  Απεριοριστο   Ον..

Το  πραγματικο  δεν πεθαινει,  το  απατηλο   δεν εζησε  ποτε.
Φανταστειτε   ενα μεγαλο κτιριο   που  καταρρει'    καποια δωματια  μεταβαλλονται σε ερειπια, καποια  μενουν  αθικτα.
Για το  χωρο μπορειτε  ομως να πειτε  οτι καταστραφηκε  η εμεινε   αθικτος;
Μονο  το κτιριο   υπεφερε και οι ανθρωποι   που συνεβη να μενουν  μεσα σε αυτο. Τιποτα δεν συνεβη στον ιδιο τον χωρο.  Παρομοια, τιποτα  δεν συμβαινει στη   ζωη,  οταν οι μορφες   διαλυονται και τα ονοματα σβηνουν. Ο  χρυσοχοος λιωνει  παλια κοσμηματα   για να κανει απο αυτα καποια   καινουργια. Απο τη στιγμη  που συνειδητοποιητε   οτι  ο θανατος   συμβαινει στο σωμα και οχι σε Σας
απλως   παρακολουθειτε το σωμα να φθινει, σαν να προκειται για καποιο παλιο ρουχο.
Ο πραγματικος   Εαυτος  σας   ειναι  Αχρονος και περα απο γεννηση και θανατο.
Το  σωμα  θα διατηρηθει  οσο  χρειαζεται. Δεν ειναι   σημαντικο  το να ζησει    πολλα χρονια..

Συνομιλιες   με τον
ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ   ΜΑΧΑΡΑΤΖ

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Ζησε  σαν  πολεμιστης . Να   θυμασαι   ποτε να μην   συμβιβαζεσαι.  Ο συμβιβασμος  ειναι  απολυτως  εναντιον  ολου του οραματος  μου. Βλεπεις  τους  ανθρωπους.   Ειναι  κακομοιροι  επειδη  εχουν  συμβιβαστει   σε καθε   σημειο, και δεν μπορουν να συγχωρησουν τον εαυτο τους  που εχουν συμβιβαστει.Γνωριζουν  πως θα μπορουσαν  να ειχαν τολμησει, ομως αποδειχτηκαν  δειλοι.  Εχουν πεσει στα ιδια τους τα ματια, εχουν χασει την αυτοεκτιμηση τους αυτο κανει ο συμβιβασμος.
Γιατι θα  επρεπε  να συμβιβαζεται καποιος; Τι  εχουμε να χασουμε; Σε  αυτη  τη μικρη ζωη,  ζησε οσο πιο ολοκληρωτικα   ειναι  δυνατον.  Μη  φοβασαι να φτασεις  στα  ορια,  δεν μπορεις να πας  παραπερα απο το απολυτο,  αυτη ειναι  η τελευταια  γραμμη   και μην συμβιβαζεσαι.  Ολος σου  ο  νους θα ειναι υπερ του συμβιβασμου επειδη αυτος ειναι ο τροπος που  μεγαλωσαμε, μας εχουν μαθει.Ο  συμβιβασμος   ειναι μια απο τις πιο ασχημες  λεξεις στη  γλωσσα  μας. Σημαινει,  <<Δινω  εγω μισο, δινεις  εσυ μισο. Αρκουμαι με το μισο, αρκεισαι  με το μισο>>Γιατι  ομως; Οταν μπορεις  να εχεις το ολοκληρο.
Λιγο  κουραγιο μοναχα, λιγη τολμη  μοναχα-  και μονο στο ξεκινημα. Οταν  εχεις  βιωσει την ομορφια του μη συμβιβασμου  και την αξιοπρεπεια    που φερνει, και την χαρα,  και την ακεραιοτητα, και την  ατομικοτητα, για πρωτη φορα αισθανεσαι πως εχεις ριζες, πως εχεις ενα κεντρο, πως  ζεις απο την δικη  σου ενεργεια   και οχι σαν  ενας  εμπορος- το  να ζεις  σαν εμπορος ειναι πορνεια...
Ζησε   σαν πολεμιστης. Με αυτον η με τον αλλο τροπο,  αλλα χωρις ποτε να συμβιβαζεσαι.
Ειναι  καλυτερα   να νικηθεις, ομως   ολοκληρωτικα, παρα  να κερδισεις   μεσα απο ενα συμβιβασμο.
Εκεινη  η νικη  δεν θα σου δωσει  τιποτα αλλο απο  ταπεινωσει, ενω η  ηττα  χωρις  συμβιβασμο  θα σου δωσει  αξιοπρεπεια. Η ζωη  ειναι ενα μηστηριο. Μερικες  φορες   η νικη  ειναι απλα  αισχρη  και η ηττα   αξιοπρεπεια   επειδη καποιος δεν δεχτηκε τον συμβιβασμο. Συμβιβασμος   προς τι; Να  εισαι  αληθινος. Να εισαι   ειλικρινεις . Να  εισαι   εντιμος.  Αγαπησε οσο πιο  πολυ μπορεις. Απολαμβανε  τοα αισθησιασμο σου-  ειναι   ενα δωρο  της φυσης.  Και   να εισαι   παρατηρητικος,  επειδη  οτι εσυ  απολαμβανεις  ειναι  και δικαιωμα   οποιουδηποτε αλλου να το απολαυσει.  Ειδαλλως, θα υπαρξει   συγκρουση. Και  εξαιτιας αυτης της  συγκρουσης οι ανθρωποι συμβιβαζονται. 
Αν απολαμβανεις   το  να ζεις εντονα, θα πρεπει να εκτιμας τον   καθενα  που ζει  εντονα. Το  με ποιον ζει  ειναι  αδιαφορο- επειδη ολοι  ειμαστε μια ζωη, μια ζωτικη ενεργεια..
Ολες  οι παραδοσεις  υπηρξαν εναντιον  της  εκφραστικοτητας, επειδη ενα ατομο που ειναι εκφραστικο  αποκταει  ενα συγκεκριμενο  βαθμο στερεοτητας, μια ελευθερια.
Δεν  μπορεις να το σκλαβωσεις. Ζει  συμφωνα με τη δικη του φυση. Δε  μπορεις να το πιεσεις.Δε  μπορεις  να το κανεις συζυγο η     γυναικα σου. Γιαυτο  η  κοινωνια   εχει  προσπαθησει σκληρα να καταπιεσει, επειδη το   καταπιεσμενο ατομο    ειναι τοσο πολυ περιορισμενο- ειναι σχεδον σαν ενας   ευνουχισμενος ταυρος.  Να  εισαι ολοκληρωτικα ελευθερος, να εισαι  αισθησιακος.
Απολαμβανε τη ζωη στο  μεγιστο, και βοηθησε    τους  αλλους  επισης να απολαυσουν  τη ζωη  στο μεγιστο της. Και θα βρεις  κατα καποιο περιεργο  τροπο,  πως εξαιτιας της  αγαπης σου,  του αισθησιασμου σου, ολα τα ασχημα  χαρακτηριστικα σου   εχουν εξαφανιστει  επειδη δεν  κλεβουν  πια καθολου απο την ενεργεια σου- ηταν  διαστροφες, ηταν υποπροιοντα  των συμβιβασμων σου..
Κανενα  συμβιβασμο  για κανενα λογο- ευπρεπεια, τιμη, ολα αυτα  ειναι ανοησιες................
Εχεις  μονο μια μικρη ζωη. Μην  ασχολεισαι με την  ευπρεπεια,  μην ασχολεισαι   με την τιμη, μην ασχολεισαι   με αυτα που θα πουν οι αλλοι. Απλα  αφουγκρασου την ενεργεια σου      και ακολουθησε  τη. Αυτο  το  ονομαζω  κουραγιο..


OSHO
Aποσπασμα  απο το  βιβλιο--  Να  εισαι  ο  εαυτος σου-

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ενας  ανθρωπος , καθε ανθρωπος, αξιζει ολο το  ανθρωπινο  πεπρωμενο- χαρα, πονο, θλιψη και  αγωνα. Ο  χαρακτηρας των  πραξεων του δεν  εχει καμια  σημασια οσο ενεργει ως  πολεμιστης.
Αν  το  πνευμα του  εχει  αλλοιωθει,  οφειλει  απλως  να το  θεραπευσει- να το εξαγνισει, να το 
τελειοποιησει-, επειδη  δεν υπαρχει  στοχος  στη ζωη μας που να αξιζει  πιο πολυ να  επιδιωκουμε.
Το  να θεραπευουμε το  πνευμα μας  δε σημαινει  να επιδιωκουμε  το θανατο, κατι  τετοιο   θα ηταν
λες  και δεν επιδιωκουμε τιποτα, αφου ο θανατος   θα μας κυριευσει,  ασχετα με το τι  κανουμε.
Η  αναζητηση  της τελειοτητας  του πνευματος   του πολεμιστη ειναι  ο μονος  στοχος που  αρμοζει  στην  προσωρινοτητα μας  και το  ανθρωπινο σθενος  μας..

Το  πιο  δυσκολο  πραγμα του  κοσμου ειναι  να αποδεχτεις την  ψυχικη διαθεση ενος πολεμιστη.
Ειναι  αχρηστο  να εισαι  λυπημενος  και  να παραπονιεσαι και να δικαιολογεις  τον εαυτο σου
πως νιωθεις ετσι, πιστευοντας  οτι παντα καποιος  αλλος  κανει κατι σε σενα...
Κανεις  δεν κανει  οτιδηποτε σε   οποιονδηποτε, ποσο μαλλον σε εναν  πολεμιστη..

Ο  πολεμιστης  ειναι  κυνηγος.Υπολογιζει τα παντα.  Αυτο  ειναι  ο ελεγχος.  Αλλα  μολις  τελειωσουν  οι υπολογισμοι, δρα. Αφηνει   τα πραγματα   να παρουν το δρομο τους. Αυτη ειναι  η εγκαταλειψη  του  πολεμιστη. Ο  πολεμιστης    δεν ειναι  φυλλο   στο ελεος  του ανεμου.
Κανεις  δεν  μπορει  να  τον  πιεσει. Κανεις  δεν μπορει να τον αναγκασει να  κανει πραγματα που  στρεφονται  εναντια στον ιδιο του τον  εαυτο η εναντια στην αποφαση στην οποια  εχει καταληξει.
Ο πολεμιστης  ειναι  συντονισμενος  να επιβιωνει, και  επιβιωνει με τον καλυτερο  δυνατο τροπο ..

Ο  πολεμιστης  ειναι  μονο  ενας  ανθρωπος, ενας  ταπεινος  ανθρωπος.
Δεν  μπορει να  αλλαξει  το πεπρωμενο   του θανατου του.  Αλλα   το  αμεμπτο πνευμα του,  το οποιο εχει   αποθηκευσει  δυναμη  επειτα απο  αφανταστες  δυσκολιες,  μπορει   σιγουρα να αναβαλει το  θανατο του για  μια  στιγμη, και η στιγμη αυτη αρκει  για του  επιτρεψει  να αγγαλιασει για τελευταια φορα ανακαλωντας  τη δυναμη του.  Μπορουμε  να πουμε  οτι  αυτη  ειναι  μια χειρονομια  που επιφυλασσει  ο  θανατος  σε οσους εχουν  αμεμπτο πνευμα...............


Καρλος  Καστανεντα
Αποσπασματα    απο το  Ταξιδι  στο  Ιξτλαν

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο  κοσμος   ειναι  ολα οσα περικλειονται  εδω: η  ζωη, ο θανατος, οι ανθρωποι και ολα τα υπολοιπα  που μας  περιβαλλουν.  Ο κοσμος  ειναι  ακατανοητος. Ποτε δεν προκειται  να τον καταλαβουμε.
Ποτε  δε θα ριξουμε φως  στα μυστικα  του. Ετσι, πρεπει να αντιμετωπιζουμε  τον κοσμο οπως  ειναι
πραγματικα: ενα απολυτο  μυστηριο.

Τα  πραγματα  που κανουν  οι ανθρωποι  δεν μπορουν-κατω απο οποιεσδηποτε  περιστασεις-
να ειναι  πιο σημαντικα  απο τον κοσμο.
Ετσι, λοιπον, ο πολεμιστης θεωρει τον κοσμο  ενα απεραντο  μυστηριο  και τα εργα των  ανθρωπων
μια  απεραντη αφροσυνη.


Καρλος   Καστανεντα

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο  δον Χουαν  Ματους  εφυγε απο αυτο τον κοσμο  και αφησε πισω τους  τεσσερις  μαθητευομενους  του.Ο καθενας  απο αυτους τους μαθητες  δεχτηκε ξεχωριστα την  επισκεψη του
δον Χουαν  και του  ανατεθηκε  μια αποστολη. Θεωρησα αυτη την αποστολη σαν ψευδοφαρμακο το οποιο  ειχε μηδαμινη σημασια σε  συγκριση με την απωλεια.
Η θλιψη του να μη βλεπω πια το δον Χουαν δεν μπορουσε  να κατευναστει απο πλασματικες αποστολες. Το  πρωτο πραγμα που παρακαλεσα το δον Χουαν  ηταν  να με αφησει  να  παω μαζι του.
<<Δεν εισαι  ετοιμος ακομα>>, ειπε << Ας  ειμαστε  ρεαλιστες>>.
<<Αλλα θα  μπορουσα να ετοιμαστω  μεχρι να πεις  κιμινο>>, τον  διαβεβαιωσα.
<< Δεν  αμφιβαλλω.  Θα εισαι  ετοιμος, οχι ομως για μενα . Απαιτω  την τελειοτητα. Απαιτω αμεμπτη
θεληση, αμεμπτη πειθαρχεια. Αυτα δεν τα εχεις  αποκτησει  ακομα. Θα τα αποκτησεις συντομα, αλλα δεν τα εχεις ακομα.>>
<< Εχεις  τη δυναμη να με παρεις, δον Χουαν.Ετσι οπως ειμαι, ακατεργαστος  ατελης>>.
<<Υποθετω, αλλα δεν θα το κανω. επειδη θα ηταν τρομερη απωλεια για σενα. Δεν αντεχεις να χασεις
τα παντα , πιστεψε με. Μην επιμενεις. Η επιμονη  δεν ανηκει στη σφαιρα των  πολεμιστων.>.
Αυτη η δηλωση  εφτανε για να με σταματησει. Ωστοσο, μεσα μου  λαχταρουσα να παω μαζι του,
να αποτολμησω να ξεπερασω τα ορια ολων οσων θεωρουσα φυσιολογικα και πραγματικα.
Οταν εφτασε η ωρα να εγκαταλειψει τον κοσμο, ο δον Χουαν μεταμορφωθηκε μεσα σε μια  στιγμη σε μια πολυχρωμη  και αιθερια λαμψη. Ηταν  πια καθαρη ενεργεια, που ερεε  ελευθερα στο  συμπαν.
Η  αισθηση  της απωλειας εκεινης της  στιγμης  ηταν τοσο   δυσβασταχτη, που ηθελα  να πεθανω.
Αψηφησα  ολα οσα μου ειχε πει  ο  δον Χουαν, χωρις να διστασω λεπτο. Εφτασα  στο  σημειο  να θελω να πεσω απο εναν  γκρεμο. Πιστευα οτι,  αν το  εκανα ,  ο δον Χουαν θα ηταν υποχρεωμενος  να με παρει μαζι του,  διασωζοντας  ετσι   οσα  καταλοιπα επιγνωσης ειχαν  απομεινει  μεσα μου.
Αλλα, για ανεξηγητους λογους, χωριςνα ξερω αν εξετασα το θεμα απο την αναλυτικη σκοπια   του φυσιολογικου μου γνωστικου συστηματος η απο τη  σκοπια του γνωστικου συστηματος  του κοσμου των σαμανων,  δεν πεθανα. Απεμεινα  μοναχος  στον κοσμο της καθημερινης ζωης.
Ημουν ενας   αγνωστος για τον ιδιο μου  τον εαυτο, κι  αυτη η διαπιστωση  εκανε  τη μοναξια μου πιο εντονη απο ποτε.  Εβλεπα  τον  εαυτο μου σαν  προβοκατορα, ενα ειδος κατασκοπου τον οποιο  ο
δον Χουαν  ειχε αφησει πισω  του  για καποιο λογο που δεν μπορουσα να αντιληφθω.
Ο  αγνωστος  χαρακτηρας  του κοσμου,  οχι  του κοσμου  των σαμανων, αλλα του κοσμου  της καθημερινοτητας, ενος κοσμου  μυστηριωδους και πολυτιμου που το  μονο  χρειαζομαστε  για να βιωσουμε τα θαυματα  αυτου του κοσμου της καθημερινοτητας ειναι  αρκετη αποστασιοποιηση.
Αλλα ακομα  περισσοτερο απο την αποστασιοποιηση χρειαζομαστε στοργη  και  εγκαταλειψη.
<<Ο  πολεμιστης πρεπει  να αγαπα τον  κοσμο>>, με ειχε  προειδοποιησει ο δον Χουαν, ,<< προκειμενου  ο  κοσμος  αυτος, που μοιαζει τοσο  κοινοτοπος, να ανοιξει   και να του αποκαλυψει τα θαυματα του>>
Ειχε  κανει  αυτη τη δηλωση  οταν  βρισκομασταν στην ερημο Σονορα.
<<  Ειναι  ενα θειο αισθημα, να βρισκεσαι σε αυτη την εξαισια  ερημο, να βλεπεις  αυτες  τις κορυφες των υψωματων  που στην πραγματικοτητα εχουν δημιουργηθει απο λαβα ηφαιστειων  σβησμενων
απο  καιρο.  Ειναι  μεγαλειωδες να ανακαλυπτεις  οτι μερικοι απο αυτους  τους σβολους οψιδιανου δημιουργηθηκαν σε τοσο υψηλες  θερμοκρασιες, που  διατηρουν τα σημαδια καταγωγης  τους.
Εχουν  ασυλληπτη δυναμη. Ειναι  εξαιρετικο   να τριγυριζεις ασκοπα  σε αυτους  τους λοφους και να ανακαλυπτεις ενα κομματι   κρυσταλου που συγκεντρωνει ραδιοκυματα . Το  μονο μειονεκτημα σε αυτη την υπεροχη  εικονα ειναι  το οτι για να εισχωρησει  ενας ανθρωπος  στα θαυματα τουτου  η  καποιου αλλου κοσμου  πρεπει  να ειναι πολεμιστης:  ηρεμος, συγκεντρωμενος, αδιαφορος με εμπειρια  στις επιθεσεις του αγνωστου. Συνεπως,  ειναι  καθηκον  σου να αναζητας αυτη  την ολοκληρωση  προτου  μιλησεις για το εγχειρημα σου να βουτηξεις στο  απειρο.>.
Εχω  αφιερωσει τριαντα πεντε  χρονια απο τη ζωη μου αναζητωντας  αυτη την ωριμοτητα του πολεμιστη. Εχω  βρεθει σε μερη περα απο καθε περιγραφη, αναζητωντας αυτη την αισθηση της ωριμοτητας που χαριζουν οι αμετρητες  επιθεσεις του αγνωστου. Προχωρησα διακριτικα, σεμνα,  και
επεστρεψα με τον ιδιο τροπο. Τα εργα των πολεμιστων  ειναι σιωπηλα και μοναχικα  και, οταν οι
πολεμιστες φευγουν η επιστρεφουν, το κανουν με  τετοιο μετρημενο τροπο, που κανεις δεν αναδεικνυεται σοφοτερος.  Το  να αναζητας την ωριμοτητα του  πολεμιστη με οποιονδηποτε   αλλο τροπο θα ηταν επιδεικτικο  και συνεπως, απαραδεκτο.
Ο  τροχος του  χρονου  κινουνταν γυρω μου  αμειλικτα, αναγκαζοντας  με να ατενιζω σε αυλακια 
σκεψης για τα οποια  δεν μπορει κανεις να μιλησει,  διατηρουν ωστοσο τη συνοχη τους.
Ο  δον   Χουαν   μου ειπε  καποτε  << Αρκει   να πει κανεις  οτι  το  μεγαλειο  αυτου  του κοσμου,
ασχετα αν ειναι ο  κοσμος  των σαμανων  η ο κοσμος  του μεσου ανθρωπου,  ειναι τοσο  προκλητικο, που μονο ενας  παραλογισμος μπορει  να μας κανει να αποφυγουμε να το προσεξουμε.
Η  πιο παραλογη  αποστολη  που θα μπορουσε να αναλαβει ενας πολεμιστης   ειναι να προσπαθησει να εξηγησει   σε παρεκκλινουσες  υπαρξεις πως ειναι να εισαι χαμενος  στα αυλακια   του τροχου του χρονου. Συνεπως, επιβεβαιωνεται  οτι τα ταξιδια  του ειναι αποκλειστικη κατακτηση   του γεγονοτος
οτι εκεινος εχει την ιδιοτητα του πολεμιστη>>


Σχολια  του  Καρλος   Καστανεντα 
για το  βιβλιο  του  Ιστοριες  Δυναμης

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ

Το πρωτο βημα για να ζησεις συνετα ειναι το να απαρνηθεις την αλαζονεια.
Δες  την απατηλη αφροσυνη του να εισαι ενας  νευρικος ξερολας, που το  αστατο  μυαλο του φλυαρει συνεχεια  γυρω απο τις  ασυλλογιστες  εντυπωσεις του  για  γεγονοτα   και αλλα ατομα, σπρωχνοντας με  βια τις παρουσες εμπειριες σε προσχηματισμενες κατηγοριες<< Α, ναι, αυτο εδω το πραγμα ειναι ακριβως  ετσι και ετσι>>
Δες τον κοσμο  σαν καινουργιο- οπως ειναι, με τους δικους του ορους-  μεσα απο τα ματια ενος  αρχαριου. Το να ξερεις  πως δεν ξερεις   και το να εχεις θεληση  να παραδεχτεις οτι δεν ξερεις χωρις να απολογεισαι  με δειλια ειναι πραγματικη δυναμη και θετει το  σταδιο για μαθηση και προοδο σε καθε  προσπαθεια,
Οι  πιο συνετοι αναμεσα μας εκτιμουν τα φυσικα  εμποδια της γνωση μας και εχουν  την τολμη να διαφυλασουν  την αφελεια τους. Καταλαβαινουν ποσο λιγα ολοι  μας  πραγματικα  γνωριζουμε για οτιδηποτε. Τετοιο πραγμα  σαν την οριστικη , την μια για  παντα  γνωση, δεν υπαρχει.
Οι   σοφοι  δεν συγχεουν  τις  πληροφοριες η τα δεδομενα, οσοδηποτε θαυμασια η εξυπνα κι αν παρουσιαζονται, με την βαθεια γνωση   η την υπερβατικη σοφια.  Συχνα  λενε  πραγματα, οπως  << Μμμ>> η  << Ετσι, ε>>  Απαξ  και αντιληφθεις ποσο λιγα  πραγματικα γνωριζουμε, δεν εξαπατασαι τοσο  ευκολα απο  τους φλυαρους, τους επιδεικτικους τυπους και τους δημαγωγους που σε χτυπουν  στην πλατη. Η ζωηρη  περιεργεια ειναι το εμβλημα της ευτυχισμενης  ζωης.
Η  αλαζονεια ειναι η τετριμμενη μασκα  της  δειλιας  αλλα πολυ περισσοτερο, ειναι  το πιο ισχυρο εμποδιο  για την ευτυχισμενη  ζωη.  Η  καθαρη σκεψη   και  η υπεροψια δεν μπορουν λογικα να  συνυπαρχουν. Ασχετα  απο εξωτερικες εμφανισεις,  η ανθρωποτητα δεν εχει εμφυτη, εγγενη ιεραρχια.  Ο καθενας σε αυτο τον  κοσμο ειναι  σημαντικος.  Αν  πραγματικα  θελεις να εχεις ησυχο  μυαλο και επιτυχια στις  προσπαθειες σου, αποφευγε την  υπεροψια..
Η  επαρση  ειναι μια σιδερενια  πορτα που δεν  επιτρεπει  την εισοδο σε  καινουργια γνωση, σε εκτεταμενες δυνατοτητες, ουτε σε  επικοδομητικες  ιδεες. Το  να ενδιδεις  σε υπερβολικη  υπερηφανεια για τις  δικες σου γνωσεις, ικανοτητες, η εμπειριες και  να προσπαθεις να αποκτησεις  περισσοτερη δυναμη η εξουσια  απο οτι σου ανηκει, ειναι  θανασιμο.
Τετοια   θριαμβολογια οχι  μονο  αποξενωνει τους αλλους, γιατι  ασφυκτια   καποιος  οταν  βρισκεται γυρω του  τετοιος αξεστος  αλαζονας, αλλα οδηγει επισης σε ματαιοδοξια που  εμποδιζει την αλλαγη προς  μια υγιη  κατευθυνση.Εξακολουθεις    να περιστρεφεσαι γυρω απο  τους γνωστους κυκλους πιανεσαι  στα ιδια   γλοιωδη δικτυα. Ποτε  δεν συμβαινει  κατιτι  το καινουργιο η το ευθυμο.
Σταματα να φλυαρεις σαν την γαλιαντρα. Σημειωσε τι  πραγματικα συμβαινει, οχι απλα τι νομιζεις  πως συμβαινει η τι  ευχεσαι να συνεβαινε. Να  παρατηρεις  και να ακους.
Για να κανεις  οποιοδηποτε  πραγμα καλα, πρεπει να εχεις  την ταπεινοφροσυνη να το κανεις  αδεξια  στην αρχη,  να ακολουθησεις το  ενστικτο  σου, να χαθεις, να κανεις  λαθη  και  απροσεξιες. Εχε  το θαρρος να αναλαβεις κατι κι ας το κανεις ακομη  κι  αδεξια. Οι  μη αξιοσημειωτες ζωες ειναι  σημαδεμενες  απο το φοβο του να μη δειχνουν  ικανες οταν  προσπαθουν  κατι  καινουργιο
Οι  νεες  εμπειριες  εχουν την εννοια του να εμβαθαινουν τη ζωη μας και να μας  προωθουν  σε νεα  επιπεδα  ικανοτητων δεν  εχουν  την εννοια του να χρησιμοπουνται απο τους  υπεροπτες σαν  τροφη για  να τονωσουν  τις εκ των προτερων   υιοθετημενες  αποψεις τους και  τα συμπερασματα τους..
Η  σημαντικη γνωση και η προσωπικη    καθοδηγηση  κατοικουν  σε απροσδοκητα μερη.  Αν  επιθυμεις να τις δεις και να επωφεληθεις απο αυτες οταν ερθεις  σε επαφη μαζι τους, τοτε  προστατεψε τον εαυτο σου για να  μη γινεις  ματαιοδοξος, και ακριτα αυταρεσκος...
Η  νομιμη περηφανεια μετα την εκπληρωση  ενος-δυσκολα- κερδισμενου αξιολογου στοχου δεν πρεπει να συγχεεται με την  αλαζονεια, που χαρακτηριζεται απο το να ασχολουμαστε συνεχεια  με τον   εαυτο μας  και απο την ελειψη ενδιαφεροντος  για  τα αισθηματα και τις  υποθεσεις  των   αλλων..


ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

<<Κατι   εχει  καταλαβει  το γνωστο μας συμπαν, και ειναι  εκει  εξω  και  καταβροχθιζει τις  συνειδησεις αυτων που φευγουν απο την ζωη. Αυτην   την αδιανοητη  οντοτητα οι  Τολτεκοι  την  ονομαζουν  Αετο>>

Ο  οραματιστης  την βλεπει σα μια απεραντη  σκοτεινια που  επεκτεινεται στο   απειρο. Ειναι μια απεραντη σκοτεινια   που την  διασχιζει μια λαμπερη αστραπη. Για  αυτον  τον λογο αποκαλειται Αετος: εχει  μαυρα φτερα    και πλατη,  και το  στηθος του  ειναι λαμπερο. Ο  οραματιστης  διακρινει το  πελωριο ματι του Αετου.  Το ματι  αυτης  της θεορατης  οντοτητας  δεν ειναι ανθρωπινο.
<< Πρεπει να προσπαθησεις να ερθεις  οσο  πιο κοντα  γινεται στον  Αετο  και να αγωνιστεις   να δραπετευσεις προς τα αριστερα του  χωρις  να σε καταβροχθισει. Ο αντικειμενικος μας σκοπος ειναι να περασουμε  στις  μυτες των ποδιων μας  απο την αριστερη πλευρα του  Αετου..>>
Ο Αετος  δεν εχει  καθολου οικτο. Το  ανθρωπινο  κομματι  του  Αετου  ειναι  ελαχιστα  μικρο σε συγκριση  με τα υπολοιπα.   Ο Αετος  ειναι  μια  αδιανοητη  μαζα,  σκοταδιου και μαυριλας  και  μοναχα ενα μικροσκοπικο κομματι  του  εχει  καποια  σχεση με τα ανθρωπινα  οντα.
Δεν  ακουει  σε καμμια  ικεσια, και  σε καμμια  παρακληση, και   αδιαφορει   πληρως  για την μοιρα σου.  Ο Αετος   προσελκυει ολη την ζωτικη  δυναμη  που ειναι ετοιμη να  εξαφανιστει, γιατι τρεφεται   απο αυτη  την ενεργεια. Ο  Αετος  ειναι  σαν ενας αχανης  μαγνητης  που αρπαζει  ολες εκεινες τις ακτινες φωτος, που ειναι  η ζωτικη ενεργεια η οποια  χανεται με τον θανατο. Τρεφεται με συνειδησεις.
Με την   φωτεινη  επιγνωση των οντων. Ειμαστε   ολοι   μεζεδακια   του Αετου..
 Το  κεφαλι του   τσιμπολογα   το διαστημα με μια  ακορεστη  ορεξη.   Ποιος   ειναι  ο  αφεντης  του ανθρωπου; Τι ειναι  αυτο  που μας  διεκδικει; Ο Κυριος  μας  δεν μπορει να ειναι  ανθρωπος.
Οι  Τολτεκοι ονομαζαν  <<Κυριο>>   και  <<αφεντη>>  το  << Καλουπι του  Ανθρωπου>>.
Τα  παντα - φυτα, ζωα, ανθρωποι- εχουν ενα <<καλουπι >>
Το  << Καλουπι  του  Ανθρωπου>> ειναι το  ιδιο  για ολα τα ανθρωπινα   οντα.
Το  δικο  μου  και το  δικο  σου ειναι  τα  ιδια, αλλα   μεσα στο   καθενα  εκδηλωνεται και δρα  σε μια
ξεχωριστη φορμα,   αναλογα με την εξελιξη   του  ατομου..
Ο  Δον  Χουαν, περιγραφει το  <<καλουπι.>> ως  την πηγη και την καταγωγη  του  ανθρωπου. Συμφωνα  με τον ιδιο, αν  φτασουμε  στο σημειο  να συγκεντρωσουμε  αρκετη προσωπικη   δυναμη  θα γινουμε  ικανοι  να ριξουμε μια ματια στο <καλουπι>> και  μολις  συμβει   αυτο   θα πουμε   οτι <<  ειδαμε   τον Θεο.>. Δηλαδη  το <<Ανθρωπινο Καλουπι>>  ειναι  ο Θεος.  Η<<  Ανθρωπινη   Μορφη>.  ειναι εκεινο το  ακαμπτο  και σκληρο καβουκι της προσωπικοτητας>>
<<  Η  Ανθρωπινη  Μορφη , ειναι  σαν μια   πετσετα που μας   καλυπτει  απο τον λαιμο μεχρι τα ποδια. Πισω απο την πετσετα  υπαρχει ενα λαμπερο κερι που καταναλωνεται  μεχρι  να σβησει.
Οταν  το κερι  σβησει, σημαινει  οτι καποιος  πεθαινει. Τοτε, ερχεται ο  Αετος   και  το  καταβροχθιζει.
Το  ανθρωπινο  ον ειναι σαν ενα φωτεινο αυγο. Μεσα  σε  αυτην την  φωτεινη σφαιρα, υπαρχει κατι   σαν  αναμενο κερι. Αν   ο Μαγος  δει οτι  σε καποιον το κερι   ειναι μικρο   και εξασθενισμενο, ακομη κι  αν το ατομο φαινεται δυνατο, σημαινει οτι ολα εχουν   τελειωσει..
Οι  Τολτεκοι  δεν πεθαινουν  ποτε, γιατι  το να εισαι Τολτεκος   σημαινει  οτι εχεις χασει την Ανθρωπινη  Μορφη.  Και αν την χασεις , τοτε ο  Αετος  δεν  εχει τι να  καταβροχθησει!
Συμφωνα με  τους  Τολτεκους, με καποιον τροπο  πρεπει να πληρωσεις τον Αετο,  να του  επιστρεψεις αυτο που του ανηκει, με ανταλαγμα την ελευθερια σου>>
Υπαρχει   κατι  που  ο  Καστανεντα εχει ονομασει  Επιλογεα.  Ο Επιλογεας    ειναι  ενας  κοσμικος   μηχανισμος   που  διαλεγει  θεσεις του Σημειου  Συναρμολογησης   του ενεργειακου σωματος των οντων, και  αρα την πραγματικοτητα την οποια  θα παρατηρουν.  Απο οτι  φαινεται   ταυτιζεται  με αυτο που  ο Δον Χουαν  ονομαζε Πνευμα.  το  οποιο  μεταξυ αλλων παρεχει τους οιωνους    στον Μαγο.
ΣΥΝΟΔΟΥΣ   εχει  ονομασει  ενα   ειδος  απεσταλμενων  του Επιλογεα    που φροντιζουν για την  διακπεραιωση της  ρυθμισης.
ΟΙ   ΒΟΛΑΔΟΡΕΣ
Αλλα   υπαρχουν  και οι  βολαδορες  η  << Φτερωτοι>>  Αυτα  τα μοχθηρα  οντα   ειναι  ενα  ειδος 
Ανοργανων  Οντων  που η   τροφη τους    ειναι  η ανθρωπινη   Επιγνωση. Ειναι   Ακολουθοι  του Αετου. Τρεφονται   απο εμας , μεχρι του σημειου  να μας απομενει  μοναχα  η   -μερα με την μερα-
επιγνωση που χρησιμοποιειται για την αντανακλαση του εαυτου. Κυριολεκτικα  μας κατατρωνε καθημερινα. Ειμαστε  σαν κοτοπουλα  που  περιμενουν  υπομονετικα στο κοτετσι  τους για να φαγωθουν!  Οσο πιο  εγωμανιακο     ειναι το  ενδιαφερον  που τρεφουμε  για τον εαυτο μας, τοσο πιο  γευστικοι ειμαστε για αυτους.
Παρολαυτα  μπορουμε  να παραγουμε  ενα ειδος Επιγνωσης  που απεχθανονται   οι Βολαδορες,  επιγνωση   που αναπτυσεται   μεσω της  Αυτοπειθαρχειας.  Αυτη  η  επιγνωση  εχει  πολυ δυσαρεστη  γευση  για αυτους  και ετσι μπορουμε  να την κρατησουμε.
Βασικα, οι  Βολαδορες  ειναι  απροσωποι  ενεργειακοι  σχηματισμοι, αλλα ειναι   αρπακτικα,  οπως  αλλωστε  ειναι  ολα τα οντα  του συμπαντος...
Εχω  μια  φωτογραφια  απο ενα  τεραστιο  Βολαδορε..  Μια  καταμαυρη   σκια  στα  βουνα  του Μεξικου,  να γλιστραει  αναμεσα σε δυο  πυραμιδοειδεις  βουνοκορφες.  Η  φιγουρα   του  μοιαζει  ανθρωπινη με διπλωμενα  τα χερια, σα να  προσευχεται, και  λυγισμενα τα γονατα.
Η  φωτογραφια   τραβηχτηκε  κατα την δειαρκεια ενος  ανοιξιατικου φεστιβαλ  στο  οποιο  συμμετειχαν  εκατονταδες Βουδιστες   και Χριστιανοι..
Η  ποσοτητα   διαθεσιμης  Επιγνωσης    που παραγοταν  απο αυτα τα γκρουπ  ηταν  τοσο αφθονη,  που οι Βολαδορες  δυναμωσαν  τοσο πολυ   που  εγιναν   ορατοι    στο  φωτογραφικο φακο. Τα   ιδρυματα  για  ηλικιωμενους, μαστιζονται  απο  Βολαδορες    που τσιμπολογουν  την Επιγνωση  των γεροντων  ενοικων  τους, που την  παραγουν  αναμασωντας  τις  αναμνησεις τους.  Τα  γραφεια κηδειων και τα νεκροταφεια, ειναι επισης  πολυ δημοφιλεις  χωροι για αυτα τα Ανοργανα Οντα,  και καταλαβενεται  πως  αποτελουν  την βαση πολλων μακαβριων  θρυλων.
Πολλες  φορες  εχω δει διαμερισματα  κυριολεκτικα  κατακλυσμενα απο  Βολαδορες, που πετουν  γυρω στο  δωματιο  σαν μεγαλες  μαυρες  νυχτεριδες..

Καρλος  Καστανεντα