ΙΝΔΙΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

Αυτη  την πετρα τη  σηκωσα
απο εναν ιερο τροχο, ενα  παγωμενο
πρωινο  του Ιουνη
στο  πληγωμενο  γονατο.
Ξυπολυτος κουβαλησα την πετρα,
στον κυκλο αυτων που την ειχαν αναγκη.

Ενας  χορευτης  του ηλιου χορεψε
μπροστα  μου, αγγιζοντας  με με ενα
κλαδι φασκομηλιας.

Ενας  χορευτης  του ηλιου  χορεψε
μπροστα μου, και  με  ευλογησε  με
την ιερη του  πιπα.

Εδω, στην  πολη  με το  καθαρο
ουρανο, κουβαλω την πετρα  σε
δερματινο σακουλι.

Εδω, στην πολη, ολοι  υποφερουμε
ξεχωριστα, ο καθενας μπαινει  στον
κυκλο μονος.

Αυτη   η πετρα ειναι  μια οψη της
αθανατης   ψυχης,  αυτη  η πετρα ειναι
ενα μηδαμινο  απομειναρι.

Εδω στο  νοσοκομειο, το  κογιοτ ειναι
νεκρο, η μικρη  πετρα δεν το ωφελει σε
τιποτα.

Λυκοι, αραχνες, φιδια και
μυρμηγκια  ειναι ολα  νεκρα,
η  στρογγυλη  πετρα δεν τα  ωφελει
σε τιποτα.

Αετοι, κορακια και  νυχτεριδες ειναι
ολα νεκρα.  Αυτη  η πετρα ειναι
ενα μηδαμινο  απομειναρι.

Μονο οι φωνες του πονου  τους  ζουν,
το δερμα, κι αυτο που κρυβει
απο κατω του.

Κι   ομως  κουβαλω το
δερματινο  σακουλι , και  τη μικρη
πετρα τυλιγμενη σε φυλλα
φασλομηλιας.

Αυτη η   πετρα ειναι   μια οψη της
αθανατης  ψυχης.  Την  ονομαζω  φιλο
μου...  μικρο  πετρινο    φιλο μου.


Ενα  ποιημα  γραμμενο  για μια  πετρα   ενος   ιερου  τροχου
που  κατασκευασαν οι  Ογκλαλα   Σιου
καποιο   θερινο   ηλιοστασιο.
Το  εγραψε    ο  Ινδιανος   Τζακ   Κουλεχαν,
ο  οποιος  εχει  παρει το   προσωνυμιο  << Θεραπευτικη   Πετρα >>


<< ΝΙΩΣΤΕ   ΕΝΑ   ΜΕ  ΤΟ   ΣΥΜΠΑΝ
ΚΑΙ   ΤΟ   ΣΥΜΠΑΝ   ΘΑ  ΤΟ   ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ
ΚΑΙ  ΘΑ   ΣΑΣ   ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ>>