Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΑΠΙΟΥ

Η   Κιζα  Γκοταμι γεννησε ενα  γιο που πεθανε. Μεσα  στη θλιψη της  μετεφερε το  νεκρο παιδι της  σε ολους  τους  γειτονες  ζητωντας  να της δωσουν καποιο  φαρμακο,  κι εκεινοι  ελεγαν:<<Εχασε  τα λογικα της. Το  παιδι  ειναι νεκρο.>>
Συνεχιζοντας  συναντησε εναν ανδρα  που  ανταποκριθηκε στο αιτημα της και της  ειπε:<< Δεν  μπορω να σου δωσω γιατρικο για το παιδι σου αλλα ξερω καποιον που  μπορει..>>
Το  κοριτσι του  ειπε<<  Σε  παρακαλω  πες  μου,    ποιος ειναι>>; Κι  εκεινος  απαντησε <<Πηγαινε  στον   Βουδα>>
Η  Κιζα  Γκοταμι  πηγε  στον Βουδα  και του ειπε<<  Κυριε   και Διδασκαλε, δωσε μου το γιατρικο που θα  κανει καλα το  αγορι μου>>
Ο  Βουδας   αποκριθηκε << Θελω  μια χουφτα  σπορους  σιναπιου>> Και  οταν το κοριτσι  υποσχεθηκε να τους φερει, ο  Βουδας  ειπε<< Οι  σποροι πρεπει  να προερχονται απο ενα σπιτι  στο οποιο   δεν πρεπει να εχει πεθανει παιδι, συζυγος, γονιος, η φιλος>>
Η   δυστυχη  Κιζα   Γκοταμι  πηγαινε  απο σπιτι σε σπιτι και  οι ανθρωποι  της  ελεγαν  με λυπηση<< Να, παρε  σπορους  σιναπιου>>  Οταν ομως  εκεινη ρωτουσε  << Μηπως  εχει πεθανει καποιος  γιος η κορη η μανα  η πατερας στην οικογενεια>> της απαντουσαν<< Αλοιμονο, οι ζωντανοι ειναι λιγοι ενω οι νεκροι  πολλοι. Μη μας θυμιζεις  τη βαθεια μας  λυπη>>Και  δεν υπηρχε  σπιτι που να μην ειχε πεθανει καποιο  αγαπητο προσωπο.
Η  Κιζα  Γκοταμι, κατακοπη  κι απελπισμενη , καθησε  πλαι στον δρομο, βλεποντας  τα φωτα της πολης που τρεμοσβηναν.  Το  σκοταδι της νυχτας βασιλευε  παντου. Σκεφτοταν  τη  μοιρα των ανθρωπων  που οι ζωες  τους εσβησαν και ειχαν χαθει, και ελεγε στον εαυτο της:<< Ποσο εγωιστρια  ειμαιστη θλιψη μου. Ο θανατος  ειναι κοινος  σε ολους. Κι ομως,σε αυτη την  κοιλαδα  της δυστυχιας υπαρχει ενα μονοπατι  που οδηγει στην αθανασια   εκεινον  που εχει διωξει τον εγωισμο του>>
Αφηνοντας κατα μερος  την εγωιστικη  αγαπη για το παιδι της, η Κιζα  Γκοταμι εθαψε  το νεκρο κορμι  στο δασος. Επιστρεφοντας στον Βουδα  αφιερωθηκε  σε αυτον.
Ο  Βουδας ειπε:
<<  Η  ζωη  των θνητων αυτου  του  κοσμου  ειναι  ταραγμενη, συντομη και γεματη πονο. Γιατι δεν υπαρχει  τροπος να αποφυγουν  τον θανατο  αυτοι που γεννιουνται. Οταν  φτανουν  σε μεγαλη ηλικια  συναντουν τον  θανατο. Αυτη  ειναι η φυση των ζωντανων  πλασματων. Οπως τα ωριμα φρουτα  κινδυνευουν  να πεσουν,  ετσι και οι θνητοι , απαξ  και γεννηθουν, διατρεχουν παντα τον κινδυνο του θανατου.Οπως  ολα τα πηλινα δοχεια που κατασκευαζει ο  αγγειοπλαστης καταληγουν  στο  σπασιμο, ετσι συμβαινει  και με την ζωη των θνητων. Τοσο  οι  νεοι οσο και  οι  ωριμοι, τοσο οι αφρονες  οσο και οι σοφοι, ολοι   υποκεινται στη δυναμη του θανατου. Εκεινοι  που νικωνται  απο τον θανατο, φευγουν   απο την ζωη και  ο πατερας δεν εχει τη δυναμη σωσει τον γιο του, ουτε ενας αλλος  τους συγγενεις του.Ετσι ο  κοσμος   θλιβεται  απο τον θανατο και τον χαμο, αλλα ο σοφος  δεν λυπαται, γιατι γνωριζει πως λειτουργει ο κοσμος. Οπως και να φανταζεται κανεις  το τελος, συχνα η πραγματικοτητα   ειναι  διαφορετικη   και αυτο φερνει  την    απογοητευση.Βλεπετε,  ετσι λειτουργει  ο κοσμος. Δεν θα βρει κανεις  την ειρηνη  του νου  με τη  θλιψη ουτε   με τους θρηνους, αλλα αντιθετα  ο πονος του  θα μεγαλωνει  και το σωμα του  θα υποφερει. Θα  αρρωσταινει και θα χλωμιαζει και παρολα  αυτα  οι νεκροι  δεν θα σωζονται  απο τους  θρηνους  του.
Οι ανθρωποι  πεθαινουν και η μετα τον θανατο  μοιρα τους  ειναι  αναλογη με τις πραξεις  τους.
Ακομα κι αν καποιος  ζησει  εκατο  η και περισσοτερα  χρονια, θα χωριστει  στο τελος  απο τους συγγενεις του αφηνοντας  τη ζωη αυτου  του κοσμου.Εκεινος που αναζητα την ειρηνη  πρεπει να βγαζει απο μεσα του το βελος του θρηνου, της λυπης, και του παραπονου. Εκεινος  που εχει βγαλει απο μεσα του το βελος αυτο  θα αποκτησει  την ειρηνη  του νου, εκεινος  που εχει ξεπερασει  τις θλιψεις  θα απελευθερωθει απο αυτες και θα ειναι ευλογημενος.>>.

Αποσπασμα  απο το βιβλιο  η Διδασκαλια  του Βουδα..

ΜΑΓΟΙ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Oταν   ενας πολεμιστης  αντιμετωπιζει το απυθμενο,
ειτε  αστειευεται  μαζι του, ειτε το παιρνει στα σοβαρα
και  καταστρεφεται απο αυτο.
Δον    Χουαν


Ο  αντικειμενικος   στοχος  της  μυστικης  αυτης  παραδοσης  των  Τολτεκων συμφωνα με τον Καστανεντα   ειναι η  αποδραση απο το  ζωντανο κοσμο. Να  φυγεις  δηλαδη με οτι  εισαι, αλλα με τιποτα  παραπανω απο αυτο που  εισαι:  Αυτο  συμαινει, να μην  παρεις  τιποτα και να μην αφησεις τιποτα.. Ο  Δον  Χουαν  εφυγε  τελειως απο αυτον τον κοσμο.  Ο  Δον Χουαν  δεν πεθανε  γιατι  οι  Τολτεκοι δεν πεθαινουν. Οταν  οι μαγοι  μαθαινουν να ονειρευονται, συνδεουν  τελεια τα δυο πεδια   της προσοχης τους- αυτο  του Τοναλ  και αυτο του Ναγουαλ- και παυουν να ειναι συγκεκριμενα , ακαμπτα οντα.
Δεν  ειναι στα αληθεια << εδω>>.Η  ιδεα οτι  ο ανθρωπος  ειναι  ελευθερος, ειναι  μια γελοια παραισθηση.  Ειμαστε  δεσμευμενοι  απο τον κοσμο. Πρεπει  να υπαρχει  κατι  παραπανω  απο ενα απλο περασμα μας  στη Γη, κατι παραπανω απο το φαι,  τα παρτι, τη  δουλεια και την αναπαραγωγη.
Η τεχνη των μαγων  σαν τον Δον Χουαν συνισταται  στο να σε ωθησει σε μια υστατη εξερευνηση και να καταστρεψει  ολοκληρωτικα   την προκαταληψη της αντιληψης.
Ο  αντικειμενικος  σκοπος  του  πολεμιστη  ειναι να περασει συνειδητα το  ενεργειακο του σωμα  στην  << αλλη οχθη>>, στο  <<επεκεινα>> μεσα απο την <<  Αριστερη Πλευρα του  Συμπαντος.>>
Πρεπει  να προσπαθησεις να ερθεις  οσο πιο κοντα  γινεται στο Αετο και να αγωνιστεις να δραπετευσεις  προς τα αριστερα του, χωρις να σε καταβροχθισει.Ο  αντικειμενικος  μας σκοπος  ειναι να περασουμε στις μυτες των ποδιων μας απο την αριστερη πλευρα του Αετου.
Τι  ειναι  ο  Αετος;  Ο  ιδιος  ο Καστανεντα   υποστηριζε   πως  υπαρχει  κατι που  εχει καταβαλει  το γνωστο συμπαν,  κατι που βρισκεται εκει  εξω και  καταβροχθιζει τις  συνειδησεις που  φευγουν απο την ζωη.Καθε  ανθρωπος  που  φευγει  απο τον κοσμο αυτον,  ειναι μια συνειδηση που  ταξιδευει ελευθερη απο τα δεσμα της στο συμπαν. Και  η ελευθερια δεν αποτελει παντοτε πλεονεκτημα.
Η απελευθερωμενη αυτη συνειδηση  ειναι  καταδικασμενη να συναντησει καποτε  τη μεγαλη σκοτεινια  και να χαθει. Οι  οραματιστες  βλεπουν αυτη την τεραστια  οντοτητα  σαν ενα απεραντο  σκοταδι, που επεκτεινεται στο απειρο και τη  διατρεχει μια λαμπερη  αστραπη. Εχει  μαυρα  φτερα και πλατη και το στηθος  του  ειναι  λαμπερο.Την αδιανοητη  αυτην οντοτητα οι μαγοι Τολτεκοι  την ονομαζουν Αετο.
Οι  εννοιες  του  Μαγου, του Πολεμιστη και του Ανθρωπου της  Γνωσης ειναι  στην πραγματικοτητα  μια και  μοναδικη, αλληλενδετη και αρρηκτη  και προκειται  για τον ανθρωπο ο οποιος γνωριζει και μπορει  να <<βλεπει>>.ειναι  ο ανθρωπος  εκεινος  που δεν σταματαει  ποτε του την προσπαθεια γινει  ολοενα  και καλυτερος σε αυτο που κανει και ονειρευεται..
Συμφωνα  με τον Δον  Χουαν,  ο ανθρωπος της  γνωσης ειναι εκεινος που υπομενει με πιστη της κακουχιες  που ακολουθουν τη διαδικασια της μαθησης. Για να πετυχει κανεις αυτο  και να μπορεσει  να ξεσκεπασει τα μυστικα   της Γνωσης και της  Δυναμης, θα πρεπει   να αντιμετωπισει και να κατατροπωσει τους  τεσσερις  φυσικους  εχθρους.
Ο  πρωτος  εχθρος  ειναι  ο φοβος.  Ενας φοβερος εχθρος που  πολυ δυσκολα μπορει να  καταπολεμηθει. Ο φοβος παραφυλαει και σε περιμενει  σε καθε στροφη του δρομου κι αν τρομοκρατηθεις  και τρεξεις μακρια του, τοτε σε εχει κερδισει. Απο τη στιγμη ομως που  ενας ανθρωπος τον ξεπερασει  μια φορα, τοτε ο ανθρωπος αυτος ειναι ελευθερος για την υπολοιπη  ζωη του γιατι  θα εχει  αντικαταστησει το φοβο με τη διαυγεια.  Κι  αυτο ακριβως - η διαυγεια- αποτελει το δευτερο  εχθρο του ανθρωπου.
Η  πνευματικη  διαυγεια που εχει την ικανοτητα να διωχνει  τον φοβο απο την ψυχη του ανθρωπου, μπορει ακομα και να τον τυφλωσει. Οταν  ο ανθρωπος ενδιδει στη δυναμη της πνευματικης διαυγειας,  υποκυπτει στην πραγματικοτητα στο δευτερο αυτον εχθρο.
Ο καινουργιος  κινδυνος  που τωρα γεννιεται μεσα του, ειναι να αρνηθει  τη δραση  και  να παραμεινει   ανδρανης, οταν ερθει η ωρα της δρασης.  Γιατι  παντα ερχεται μια στιγμη  που θα πρεπει να δρουμε  με ταχυτητα  και πιστη.  Οταν συνειδητοποιησει  πως ακομα και η διαγεια  δεν ειναι  παρα ενα εμποδιο μπροστα στα ματια του , τοτε  εχει ξεπερασει  και το δευτερο αυτον εχθρο.
Στο  σημειο  αυτο τιποτα δεν μπορει να πληγωσει τον ανθρωπο  της γνωσης.Θα  εχει  αποκτησει δυναμη, κι αυτη ακριβως ειναι ο τριτος εχθρος. Ο ανθρωπος  της γνωσης  ειναι σε θεση   να αναγνωριζει τη δυναμη που τον πλησιαζει και ξαφνικα, διχως καν να καταλαβει με ποιον τροπο, θα εχει χασει την μαχη. Ο  εχθρος  του  θα τον μετατρεψει   σε ενα σκληρο,  γεματο  παραξενιες   ανθρωπο. Μα  κι αυτος   ο εχθρος θα κατατροπωθει, οταν  ο ανθρωπος  συνειδητοποιησει   πως η δυναμη που φαινομενικα απεκτησε, δεν ειναι στην πραγματικοτητα  δικη του.
Ετσι  ο  ανθρωπος της γνωσης  θα φτασει  καποτε σε ενα σημειο απο οπου θα γνωριζει ποτε  και με ποιο τροπο θα πρεπει  να χρησιμοποιει την δυναμη του. Με τον τροπο αυτον θα καταφερει να νικησει και τον τριτο  εχθρο του.
Και  οπως θα πλησιαζει   στο τελος του ταξιδιου της γνωσης, ο  ανθρωπος  θα βρεθει  απροειδοποιητα απεναντι στο τεταρτο εχθρο του: τα  γηρατεια.  Προκειται για το χειροτερο  και πιο σκληρο απο τους εχθρους  του ανθρωπου, ο οποιος  ποτε δεν μπορει να νικηθει ολοκληρωτικα.
Ο  μονος  τροπος  δρασης ειναι   να πολεμησεις και να τον  διωξεις μακρια  σου. Ο αντικειμενικος  σκοπος του εχθρου αυτου ειναι  να διεκδικησει και να ηγεμονευσει ολη την ανθρωπιμη διαυγεια, δυναμη, και γνωση.
Αν ομως ο  ανθρωπος αποβαλλει την κουραση του κι ακολουθησει τη μοιρα του, τοτε θα μπορει πλεον  να ονομαζεται πραγματικος  ανθρωπος της γνωσης.Και  θα του ειναι αρκετο  να καταφερει να πολεμησει τον αορατο  αυτον εχθρο για μια μονο στιγμη.Κι  εκεινη ακριβως η στιγμη θα ειναι η μεγαλη του νικη....


ΚΑΡΛΟΣ  ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

Ο ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ

Ειναι   η  αγαπη   που ειναι   πολυτιμη, η αγαπη  ειναι  το  σπουδαιοτερο,  αλλα  για να τη δυναμωσετε, να την προστατευετε, να την κανετε  να διαρκει, πρεπει  να ελλατωσετε  τις   φυσικες  εκδηλωσεις.
Μονο, πρεπει  επισεις να ξερετε  οτι ειναι πολυ  επικινδυνο να αρνηθειτε   μια χαρα χωρις  να την  αντικαταστησετε με μιαν  αλλη   χαρα, γιατι αυτο  αντανακλα οδυνηρα πανω   στο νευρικο  συστημα.
Για να  μην υποστειτε, στη συνεχεια, αρνητικες αντιδρασεις,  πρεπει παντοτε   να ατικαθιστατε τη μιαν απολαυση με μιαν   αλλη απολαυση, πιο  πνευματικη.
Στην  εσωτερικη  επιστημη,   λενε   οτι η απαρνηση  δεν ειναι μια στερηση,  αλλα μια αντικατασταση,  μια  μετατοπιση  σε εναν  αλλο  κοσμο. Ειναι  η ιδια δραστηριοτητα  που εξακολουθει  αλλα  με υλικα πιο αγνα, πιο φωτεινα.  Οταν  λεμε  οτι  πρεπει να στερηθειτε, να  απαρνηθειτε , να κανετε θυσιες, ειναι  ενας τροπος  του λεγειν. Στην  πραγματικοτητα,  δεν πρεπει  να στερειστε,  δεν πρεπει  να απαρνιεστε, αλλα μονο να μετατοπιζετε,  δηλαδη να κανετε πανω αυτο που κανετε κατω, αντι να πινετε νερο απο ενα βουρκο, που ειναι γεματο  μικροβια,  πρεπει να πινετε νερο απο μια καθαρη πηγη, κρυσταλλινη. Το  να μην  πιειτε ειναι ο  θανατος.  Ενας  πραγματικος  δασκαλος  δεν στερειτε απο τιποτα, τρωει, πινει,   αναπνεει, αγαπα, αλλα σε περιοχες, σε καταστασεις  της συνειδησης  που ειναι  αγνωστες  για το συνηθισμενο  ανθρωπο.
Η  μεθοδος  που  γενικα οι ανθρωποι  παραδεχονται για να απαλλαγουν  απο την  επιθυμια να καπνιζουν, να πινουν  η να πηγαινουν  με τις  γυναικες( να  καταργουν την συνηθεια   χωρις να την αντικαθιστουν  με τιποτα) ειναι  παρα πολυ  επικινδυνη, τους  κανει να χανουν   την ψυχικη τους γαληνη  και τους βυθιζει στο κενο. Χρειαζεται   μια αντισταθμιση, πρεπει  να αντικαταστησετε    μια κατωτερη επιθυμια με μια ανωτερη.  Γιαυτο   να σκεφτεστε  καλα καθε φορα που θελετε να απαρνηθειτε  μιαν  αναγκη  που ειναι  πολυ δυνατη  μεσα σας, γιατι  αυτη η αποφαση ειναι πολυ σοβαρη.  Πρεπει   να  αντικαθιστατε  αυτη την αναγκη. Ετσι, για να ειναι  ικανοποιημενη, εξακολουθειτε να τρωτε, να  πινετε,  να αγαπατε  η να ζειτε,  αλλα σε βαθμο  που δεν σας εκθετει  πια στους ιδιους κινδυνους.  Αν  δεν αντικαταστησετε τις  αναγκες  σας, θα υποκυψετε.
Αν  ενας  Μυστης  δεν εβρισκε   τη χαρα, την απολαυση   πολυ πιο ψηλα, μεσα  στους  διαλογισμους του, στις  θεωρησεις του,  στον τροπο που ζει, στην αγαπη του για τους ανθρωπους, δεν θα μπορουσε ποτε να νικησει,  γιατι οι Μυστες  ειναι κατασκευασμενοι σαν ολο  τον κοσμο. Χαρη, ομως,  στην τρομερη τους αγαπη για ενα  υψηλο ιδανικο, κατορθωνουν και εξιδανικευουν τις  ενεργειες τους.
Μην αγωνιζεστε ποτε  εναντια στο σεξουαλικο  ενστικτο μονο  με την θεληση σας. Για να νικησετε  πρεπει να καλεσετε  ουρανιες  δυναμεις, δηλαδη ενα υψηλο ιδανικο, μια τρομερη αγαπη για την τελειοτητα,  για την αγνοτητα, για την ομορφια.
Αν  δεν εχετε  αυτο  το υψηλο ιδανικο,  αν δεν αγαπατε  την θεια ζωη, την τελεια ζωη,  μην αγωνιζεστε  εναντια  στη  σεξουαλικη δυναμη,  θα συντριβειτε.. Η  αποφυγη  δεν ειναι μια λυση  στο προβλημα της σεξουαλικοτητας, γιατι η αποφυγη  δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η αρνηση να δωσετε  στη σεξουαλικη δυναμη   την κανονικη  της διεξοδο, χωρις  να εχετε  στο κεφαλι  μια ιδεα, ενα ιδανικο που να κανει μια εργασια στα ανωτερα  επιπεδα για  να  εξιδανικευσει αυτη  τη δυναμη...............

Ομρααμ  Μικαελ    Αιβανχωβ

ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ

Ο   αναζητητης  ειναι  αυτος  που βρισκεται  στην  οδο   της  ερευνας  του  εαυτου   του.
Αφηστε   ολες  τις  ερωτησεις εκτος  απο  μια... Ποιος  Ειμαι;
Στο   κατω- κατω, το μονο  γεγονος  για το οποιο  ειστε   σιγουροι, ειναι   οτι υπαρχετε. Το  "Εγω  Ειμαι"   αποτελει  βεβαιοτητα.  Το   " εγω  ειμαι  αυτο¨"  δεν ειναι  βεβαιο. Αγωνιστειτε   για να ανακαλυψετε   τι Ειστε στην πραγματικοτητα.
Για   να μαθετε   τι Ειστε  πρεπει  πρωτα να ερευνησετε   και να γνωρισετε  τι  δεν ειστε..
Ανακαλυψτε ολα   αυτα  που  δεν ειστε -  σωμα, αισθηματα, σκεψεις, χρονος , χωρος, αυτο η εκεινο-
-τιποτα συγκεκριμενο η αφηρημενο, απο οσα μπορειτε   να αντιληφθειτε, δεν μπορει  να ειστε.
Η ιδια η  πραξη της αντιληψης   δειχνει πως δεν ειστε αυτο που αντιλαμβανεστε..

Οσο  πιο καθαρα καταλαβετε , πως στο επιπεδο του νου   μπορειτε να περιγραφειτε   μονο με αρνητικους  ορους, τοσο πιο συντομα  θα φθασετε  στο  τελος  της  αναζητησης  σας και θα συνειδητοποιησετε   πως Ειστε   το  Απεριοριστο   Ον..

Το  πραγματικο  δεν πεθαινει,  το  απατηλο   δεν εζησε  ποτε.
Φανταστειτε   ενα μεγαλο κτιριο   που  καταρρει'    καποια δωματια  μεταβαλλονται σε ερειπια, καποια  μενουν  αθικτα.
Για το  χωρο μπορειτε  ομως να πειτε  οτι καταστραφηκε  η εμεινε   αθικτος;
Μονο  το κτιριο   υπεφερε και οι ανθρωποι   που συνεβη να μενουν  μεσα σε αυτο. Τιποτα δεν συνεβη στον ιδιο τον χωρο.  Παρομοια, τιποτα  δεν συμβαινει στη   ζωη,  οταν οι μορφες   διαλυονται και τα ονοματα σβηνουν. Ο  χρυσοχοος λιωνει  παλια κοσμηματα   για να κανει απο αυτα καποια   καινουργια. Απο τη στιγμη  που συνειδητοποιητε   οτι  ο θανατος   συμβαινει στο σωμα και οχι σε Σας
απλως   παρακολουθειτε το σωμα να φθινει, σαν να προκειται για καποιο παλιο ρουχο.
Ο πραγματικος   Εαυτος  σας   ειναι  Αχρονος και περα απο γεννηση και θανατο.
Το  σωμα  θα διατηρηθει  οσο  χρειαζεται. Δεν ειναι   σημαντικο  το να ζησει    πολλα χρονια..

Συνομιλιες   με τον
ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ   ΜΑΧΑΡΑΤΖ

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Ζησε  σαν  πολεμιστης . Να   θυμασαι   ποτε να μην   συμβιβαζεσαι.  Ο συμβιβασμος  ειναι  απολυτως  εναντιον  ολου του οραματος  μου. Βλεπεις  τους  ανθρωπους.   Ειναι  κακομοιροι  επειδη  εχουν  συμβιβαστει   σε καθε   σημειο, και δεν μπορουν να συγχωρησουν τον εαυτο τους  που εχουν συμβιβαστει.Γνωριζουν  πως θα μπορουσαν  να ειχαν τολμησει, ομως αποδειχτηκαν  δειλοι.  Εχουν πεσει στα ιδια τους τα ματια, εχουν χασει την αυτοεκτιμηση τους αυτο κανει ο συμβιβασμος.
Γιατι θα  επρεπε  να συμβιβαζεται καποιος; Τι  εχουμε να χασουμε; Σε  αυτη  τη μικρη ζωη,  ζησε οσο πιο ολοκληρωτικα   ειναι  δυνατον.  Μη  φοβασαι να φτασεις  στα  ορια,  δεν μπορεις να πας  παραπερα απο το απολυτο,  αυτη ειναι  η τελευταια  γραμμη   και μην συμβιβαζεσαι.  Ολος σου  ο  νους θα ειναι υπερ του συμβιβασμου επειδη αυτος ειναι ο τροπος που  μεγαλωσαμε, μας εχουν μαθει.Ο  συμβιβασμος   ειναι μια απο τις πιο ασχημες  λεξεις στη  γλωσσα  μας. Σημαινει,  <<Δινω  εγω μισο, δινεις  εσυ μισο. Αρκουμαι με το μισο, αρκεισαι  με το μισο>>Γιατι  ομως; Οταν μπορεις  να εχεις το ολοκληρο.
Λιγο  κουραγιο μοναχα, λιγη τολμη  μοναχα-  και μονο στο ξεκινημα. Οταν  εχεις  βιωσει την ομορφια του μη συμβιβασμου  και την αξιοπρεπεια    που φερνει, και την χαρα,  και την ακεραιοτητα, και την  ατομικοτητα, για πρωτη φορα αισθανεσαι πως εχεις ριζες, πως εχεις ενα κεντρο, πως  ζεις απο την δικη  σου ενεργεια   και οχι σαν  ενας  εμπορος- το  να ζεις  σαν εμπορος ειναι πορνεια...
Ζησε   σαν πολεμιστης. Με αυτον η με τον αλλο τροπο,  αλλα χωρις ποτε να συμβιβαζεσαι.
Ειναι  καλυτερα   να νικηθεις, ομως   ολοκληρωτικα, παρα  να κερδισεις   μεσα απο ενα συμβιβασμο.
Εκεινη  η νικη  δεν θα σου δωσει  τιποτα αλλο απο  ταπεινωσει, ενω η  ηττα  χωρις  συμβιβασμο  θα σου δωσει  αξιοπρεπεια. Η ζωη  ειναι ενα μηστηριο. Μερικες  φορες   η νικη  ειναι απλα  αισχρη  και η ηττα   αξιοπρεπεια   επειδη καποιος δεν δεχτηκε τον συμβιβασμο. Συμβιβασμος   προς τι; Να  εισαι  αληθινος. Να εισαι   ειλικρινεις . Να  εισαι   εντιμος.  Αγαπησε οσο πιο  πολυ μπορεις. Απολαμβανε  τοα αισθησιασμο σου-  ειναι   ενα δωρο  της φυσης.  Και   να εισαι   παρατηρητικος,  επειδη  οτι εσυ  απολαμβανεις  ειναι  και δικαιωμα   οποιουδηποτε αλλου να το απολαυσει.  Ειδαλλως, θα υπαρξει   συγκρουση. Και  εξαιτιας αυτης της  συγκρουσης οι ανθρωποι συμβιβαζονται. 
Αν απολαμβανεις   το  να ζεις εντονα, θα πρεπει να εκτιμας τον   καθενα  που ζει  εντονα. Το  με ποιον ζει  ειναι  αδιαφορο- επειδη ολοι  ειμαστε μια ζωη, μια ζωτικη ενεργεια..
Ολες  οι παραδοσεις  υπηρξαν εναντιον  της  εκφραστικοτητας, επειδη ενα ατομο που ειναι εκφραστικο  αποκταει  ενα συγκεκριμενο  βαθμο στερεοτητας, μια ελευθερια.
Δεν  μπορεις να το σκλαβωσεις. Ζει  συμφωνα με τη δικη του φυση. Δε  μπορεις να το πιεσεις.Δε  μπορεις  να το κανεις συζυγο η     γυναικα σου. Γιαυτο  η  κοινωνια   εχει  προσπαθησει σκληρα να καταπιεσει, επειδη το   καταπιεσμενο ατομο    ειναι τοσο πολυ περιορισμενο- ειναι σχεδον σαν ενας   ευνουχισμενος ταυρος.  Να  εισαι ολοκληρωτικα ελευθερος, να εισαι  αισθησιακος.
Απολαμβανε τη ζωη στο  μεγιστο, και βοηθησε    τους  αλλους  επισης να απολαυσουν  τη ζωη  στο μεγιστο της. Και θα βρεις  κατα καποιο περιεργο  τροπο,  πως εξαιτιας της  αγαπης σου,  του αισθησιασμου σου, ολα τα ασχημα  χαρακτηριστικα σου   εχουν εξαφανιστει  επειδη δεν  κλεβουν  πια καθολου απο την ενεργεια σου- ηταν  διαστροφες, ηταν υποπροιοντα  των συμβιβασμων σου..
Κανενα  συμβιβασμο  για κανενα λογο- ευπρεπεια, τιμη, ολα αυτα  ειναι ανοησιες................
Εχεις  μονο μια μικρη ζωη. Μην  ασχολεισαι με την  ευπρεπεια,  μην ασχολεισαι   με την τιμη, μην ασχολεισαι   με αυτα που θα πουν οι αλλοι. Απλα  αφουγκρασου την ενεργεια σου      και ακολουθησε  τη. Αυτο  το  ονομαζω  κουραγιο..


OSHO
Aποσπασμα  απο το  βιβλιο--  Να  εισαι  ο  εαυτος σου-

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ενας  ανθρωπος , καθε ανθρωπος, αξιζει ολο το  ανθρωπινο  πεπρωμενο- χαρα, πονο, θλιψη και  αγωνα. Ο  χαρακτηρας των  πραξεων του δεν  εχει καμια  σημασια οσο ενεργει ως  πολεμιστης.
Αν  το  πνευμα του  εχει  αλλοιωθει,  οφειλει  απλως  να το  θεραπευσει- να το εξαγνισει, να το 
τελειοποιησει-, επειδη  δεν υπαρχει  στοχος  στη ζωη μας που να αξιζει  πιο πολυ να  επιδιωκουμε.
Το  να θεραπευουμε το  πνευμα μας  δε σημαινει  να επιδιωκουμε  το θανατο, κατι  τετοιο   θα ηταν
λες  και δεν επιδιωκουμε τιποτα, αφου ο θανατος   θα μας κυριευσει,  ασχετα με το τι  κανουμε.
Η  αναζητηση  της τελειοτητας  του πνευματος   του πολεμιστη ειναι  ο μονος  στοχος που  αρμοζει  στην  προσωρινοτητα μας  και το  ανθρωπινο σθενος  μας..

Το  πιο  δυσκολο  πραγμα του  κοσμου ειναι  να αποδεχτεις την  ψυχικη διαθεση ενος πολεμιστη.
Ειναι  αχρηστο  να εισαι  λυπημενος  και  να παραπονιεσαι και να δικαιολογεις  τον εαυτο σου
πως νιωθεις ετσι, πιστευοντας  οτι παντα καποιος  αλλος  κανει κατι σε σενα...
Κανεις  δεν κανει  οτιδηποτε σε   οποιονδηποτε, ποσο μαλλον σε εναν  πολεμιστη..

Ο  πολεμιστης  ειναι  κυνηγος.Υπολογιζει τα παντα.  Αυτο  ειναι  ο ελεγχος.  Αλλα  μολις  τελειωσουν  οι υπολογισμοι, δρα. Αφηνει   τα πραγματα   να παρουν το δρομο τους. Αυτη ειναι  η εγκαταλειψη  του  πολεμιστη. Ο  πολεμιστης    δεν ειναι  φυλλο   στο ελεος  του ανεμου.
Κανεις  δεν  μπορει  να  τον  πιεσει. Κανεις  δεν μπορει να τον αναγκασει να  κανει πραγματα που  στρεφονται  εναντια στον ιδιο του τον  εαυτο η εναντια στην αποφαση στην οποια  εχει καταληξει.
Ο πολεμιστης  ειναι  συντονισμενος  να επιβιωνει, και  επιβιωνει με τον καλυτερο  δυνατο τροπο ..

Ο  πολεμιστης  ειναι  μονο  ενας  ανθρωπος, ενας  ταπεινος  ανθρωπος.
Δεν  μπορει να  αλλαξει  το πεπρωμενο   του θανατου του.  Αλλα   το  αμεμπτο πνευμα του,  το οποιο εχει   αποθηκευσει  δυναμη  επειτα απο  αφανταστες  δυσκολιες,  μπορει   σιγουρα να αναβαλει το  θανατο του για  μια  στιγμη, και η στιγμη αυτη αρκει  για του  επιτρεψει  να αγγαλιασει για τελευταια φορα ανακαλωντας  τη δυναμη του.  Μπορουμε  να πουμε  οτι  αυτη  ειναι  μια χειρονομια  που επιφυλασσει  ο  θανατος  σε οσους εχουν  αμεμπτο πνευμα...............


Καρλος  Καστανεντα
Αποσπασματα    απο το  Ταξιδι  στο  Ιξτλαν

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο  κοσμος   ειναι  ολα οσα περικλειονται  εδω: η  ζωη, ο θανατος, οι ανθρωποι και ολα τα υπολοιπα  που μας  περιβαλλουν.  Ο κοσμος  ειναι  ακατανοητος. Ποτε δεν προκειται  να τον καταλαβουμε.
Ποτε  δε θα ριξουμε φως  στα μυστικα  του. Ετσι, πρεπει να αντιμετωπιζουμε  τον κοσμο οπως  ειναι
πραγματικα: ενα απολυτο  μυστηριο.

Τα  πραγματα  που κανουν  οι ανθρωποι  δεν μπορουν-κατω απο οποιεσδηποτε  περιστασεις-
να ειναι  πιο σημαντικα  απο τον κοσμο.
Ετσι, λοιπον, ο πολεμιστης θεωρει τον κοσμο  ενα απεραντο  μυστηριο  και τα εργα των  ανθρωπων
μια  απεραντη αφροσυνη.


Καρλος   Καστανεντα