Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Οταν   ενας  ανθρωπος   ανησυχει, η  απελπισια του  τον κανει  να προσκολλαται  σε οτιδηποτε   και απο την στιγμη που εχει  προσκολληθει   ειναι γραφτο  να εξαντληθει  η να εξαντλησει  οποιονδηποτε  η  οτιδηποτε  ειναι αυτο απο το οποιο  κρεμεται.  Απο την  αλλη, ενας πολεμιστης- κυνηγος  ξερει  οτι θα βρει θηραματα   στις παγιδες του   ξανα και ξανα, και γιαυτο   δεν  ανησυχει Η  ανησυχια  καθιστα καποιον διαθεσιμο, ασυναισθητα διαθεσιμο.

Ο πολεμιστης   κυνηγος   ερχεται σε προσωπικη επαφη με τον κοσμο του, κι ωστοσο  παραμενει  απροσιτοςγια αυτο τον κοσμο. Τον αγγιζει  ελαφρα, μενει εκει  για οσο  χρειαζεται  και  επειτα  απομακρυνεται γρηγορα, διχως να αφησει πισω του  ουτε  ιχνος.

Το να εισαι  πολεμιστης -κυνηγος δε σημαινει απλα να στηνεις παγιδες.  Ενας  πολεμιστης- κυνηγος δεν πιανει  το θηραμα του  επειδη  στηνει παγιδες  η επειδη  γνωριζει ολες  τις συνηθειες της  λειας του, αλλα  επειδη ο  ιδιος  δεν εχει  συνηθειες.  Αυτο  ειναι το πλεονεκτημα του.Δε  μοιαζει  καθολου με ζωα   που κυνηγα, τα οποια χαρακτηριζονται  απο συγκεκριμενες  συνηθειες  και  προβλεψιμες ιδιορρυθμιες. Ειναι  ελευθερος, ρευστος, απροβλεπτος.

Ο πολεμιστης πρεπει  να μαθει να κανει την καθε πραξη του να εχει σημασια, αφου προκειται  να μεινει σε αυτο  τον κοσμο μονο για λιγο- στην πραγματικοτητα παρα πολυ λιγο  για να βιωσει ολα τα θαυματα  του..

Οι  πραξεις  εχουν δυναμη. Ειδικα  οταν  ο πολεμιστης  δρα γνωριζοντας οτι οι πραξεις αυτες   ειναι  η τελευταια του  μαχη. Υπαρχει  μια παραξενη πληροτητα  στο να δρα κανεις  γνωριζοντας πως οτι κανει  μπορει να ειναι η τελευταια του πραξη πανω στη γη..

Ο πολεμιστης  πρεπει να εστιαζει την  προσοχη του στον κρικο που συνδεει  τον ιδιο με τον θανατο του. Χωρις  τυψεις, λυπη η ανησυχια, πρεπει να  εστιαζει την προσοχη του στο γεγονος οτι δεν εχει αρκετο χρονο  και ετσι  να αφηνει  τις πραξεις του  να ακολουθουν  αναλογη ροη. Πρεπει  να επιτρεπει  σε καθεμια απο τις  πραξεις του να ειναι η τελευταια του μαχη πανω στη γη.. Μονο  κατω απο αυτες  τις  προυποθεσεις   οι πραξεις του θα φερουν  μεσα τους  την εναρετη δυναμη  τους.
Αλλιως, για οσο ζει, θα ειναι οι πραξεις ενος ανοητου.

Ο  θανατος  μας περιμενει,  και αυτη η πραξη  που τελουμε τωρα μπορει να ειναι η τελευταια μας  μαχη πανω στη γη.  Την   ονομαζω  μαχη, γιατι ειναι ενας αγωνας. Οι περισσοτεροι ανθρωποι  ακολουθουν μια διαδοχη  πραξεων  χωρις  αγωνα η σκεψη.  Αντιθετα, ο  πολεμιστης  - κυνηγος  υπολογιζει καθετι που κανει. Και   εφοσον    διαθετει βαθεια γνωση του  θανατου του,  βαδιζει  με συνεση, λες  και καθε πραξη του  ειναι  η τελευταια του  μαχη.  Μονο  ενας  ανοητος θα αδυνατουσε να συλλαβει  το πλεονεκτημα του  πολεμιστη-κυνηγου  εναντι των συνανθρωπων του. Ο πολεμιστης  αντιμετωπιζει την τελευταια του μαχη  με το σεβασμο που της  αρμοζει. Ειναι φυσικο λοιπον, κανοντας  την  τελευταια  του πραξη πανω στη γη, να δωσει  τον καλυτερο του εαυτο.  Ειναι  πιο ευχαριστο  ετσι. Αμβλυνει το φοβο του..

Ο  πολεμιστης ειναι  ενας  αμεμπτος, αψογος  κυνηγος, ο οποιος  επιδιωκει τη δυναμη δε βρισκεται εκτος  εαυτου   ουτε εχει χασει τα λογικα του ουτε διαθετει  το χρονο  η τη  διαθεση να παραπλανησει  η να πει ψεματα στον εαυτο του η να κανει λανθασμενη κινηση.  Αυτο που διακυβευεται ειναι παρα πολυ υψηλο για να κανει κατι τετοιο. Αυτο που  διακυβευεται ειναι η μεθοδικα δομημενη  ζωη του, που του εχει παρει  τοσο καιρο  να ενδυναμωσει και να τελειοποιησει.
Δεν  προκειται  να την  πεταξει απο το  παραθυρο κανοντας  ανοητα κακη εκτιμηση  των  πραγματων,εκλαμβανοντας κατι  ως  κατι αλλο..


Αποσπασματα  απο το  Ταξιδι στο Ιξτλαν.
του  Καρλος    Καστανεντα.

Απολλώνιος Τυανεύς - Για τη ζωή και το θάνατο

Απολλώνιος Τυανεύς - Για τη ζωή και το θάνατο

Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά. Ούτε γένεση υπάρχει για κανέναν , παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία, κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος.
Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μία γίνεται ορατό, και ύστερα αόρατο. Και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητος της ύλης, το δε δεύτερο, λόγω λεπτότητος της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και διαφέρει κατά την κίνηση και τη στάση.
Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν Όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο Όλον, λόγω της ενότητος του Παντός.


Κανείς δεν πρόκειται ν' ανεβεί στην πλάτη σου, αν εσύ δε σκύψεις.
Μάρτιν Λ. Κινγκ


ΥΠ ΟΨΙΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Μίλαν Κούντερα (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)




Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.
Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης προς τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενώ οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός από τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρησαν ήταν ο εαυτός τους.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.- 4ος αιώνας π.χ.




Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ΄ όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός.
ΚΙΚΕΡΩΝ




Όταν ρωτήσανε κάποτε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. "Η μόρφωση," είπε, "είναι θέμα συμπεριφοράς"...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
-Πρώτους απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές....
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.
-Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
-Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ (ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου)


Η Ψυχή σαν Πεταλούδα

Η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα. Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση και όπως και ο διπλός πέλεκυς είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Θεάς.

Οι Ελληνες απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τα οποία καλούνται και "ψυχές". Στην Ινδία μία άσπρη πεταλούδα είναι ένα πνεύμα νεκρού, ενώ στον Χριστιανισμό ήταν σύμβολο Ανάστασης, επειδή τα στάδια της ανάπτυξής της είναι ζωή, θάνατος και Ανάσταση. Μερικές φορές απεικονίζεται στο χέρι του Χριστού. Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα. Οπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γεννεών. Το σχήμα θυμίζει τον Μινωικό διπλό Πέλεκυ.



"Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας,
η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί μες
το πηχτό λάδι. Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία
να αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό,
θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara
(η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)
Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές! Παρατήρησε πως περιπλανιούνται
πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα τηs ανθρώπινης ζωής,
πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες,
πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα.




Στη "Φωνή της Σιγής",που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το "Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων", ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα "Senzar"-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΘΕΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ

Οταν  σκεπτεσαι  το μελλον, θυμησου  οτι ολες  οι καταστασεις εξελισσονται  οπως  εξελισσονται,
ανεξαρτητα  απο το πως  αισθανομαστε για   αυτες..  Οι  ελπιδες  και οι φοβοι μας  ειναι εκεινα  που μας  ταλαντευουν, οχι τα ιδια τα γεγονοτα.
Οι  απειθαρχοι ανθρωποι, οδηγουμενοι   απο τις  προσωπικες  τους  αντιπαθειες και  συμπαθειες,
αναζητουν συνεχως  σημαδια  που  ενδυναμωνουν   τις  ανεξεταστες  γνωμες και αποψεις  τους.
Τα  γογονοτα  καθαυτα ειναι απροσωπα, ωστοσο   οι συνετοι ανθρωποι μπορουν  οπωσδηποτε και πρεπει  να ανταποκρινονται  προς αυτα με ευεργετικους  τροπους.  Αντι  να προσωποποιεις  το γεγονος
( << Αυτος  ειναι  ο θριαμβος  μου>> η  << Εκεινο  ηταν το μεγαλο  λαθος  του>> η <<  Αυτη  ειναι η πικρη ατυχια μου >>)  και  να εξαγεις  ολεθρια συμπερασματα  για τον εαυτο σου  η για την ανθρωπινη  φυση, κοιταξε  πως να χρησιμοποιησειςορισμενες πλευρες του  γεγονοτος για χρησιμο  σκοπο.. Υπαρχει   καποιο  λιγοτερο  απο φανερο   οφελος  κρυμμενο  μεσα στο γεγονος   το οποιο  ενα εξασκημενο  ματι  μπορει   να διακρινει?  Δωσε  προσοχη    γινε ανιχνευτης .  Ισως  υπαρχει  ενα μαθημα  που μπορεις να  εξαγεις   και να το χρησιμοποιησεις  σε παρομοια γεγονοτα στο μελλον.
Σε  οποιαδηποτε  περιστατικα, οσο  φριχτα κι αν φαινονται, δεν υπαρχει   τιποτα που να μας   εμποδιζει να  ψαξουμε για την κρυμμενη σε αυτα ευκαιρια. Το  να μην κανουμε  κατι τετοιο,
σημαινει  ελλειψη  φαντασιας.. Αλλα το  να αναζητας τις  ευκαιριες   στις  καταστασεις αυτες  χρειαζεται  μεγαλος  θαρρος,  γιατι  οι  περισσοτεροι   ανθρωποι  γυρω σου θα εξακολουθουν   να ερμηνευουν  τα γεγονοτα  με τους  πιο  χονδροειδεις τροπους:  επιτυχια η αποτυχια, καλο η κακο,  σωστο η  λαθος.  Αυτες  οι απλοικες,   πολωμενες  κατηγοριες, επισκιαζουν  περισσοτερο δημιουργηκες  και  χρησιμες ερμηνειες   γεγονοτων  οι  οποιες  ειναι πολυ   πιο επωφελεις  και  ενδιαφερουσες!
Ο  Συνετος  ανθρωπος  γνωριζει οτι το να προεκβαλεις τις  ελπιδες και τους  φοβους   σου  στο  μελλον ειναι  ασκοπο..Αυτο  οδηγει μονο  στο σχηματισμο  μελοδραματικων εικονων  στο  μυαλο σου και σε χασιμο χρονου.
Ταυτοχρονα  δεν πρεπει  να συγκατατιθεται κανεις παθητικα  προς το μελλον  και σε οτι   αυτο περιεχει.
Απλα με το να μην κανει κανεις  τιποτα δεν  αποφευγει τον κινδυνο, αλλα το αυξανει.
Υπαρχει  χωρος  για συνετο   σχεδιασμο  και για να  το κανεις προβλεψη για καταστασεις που θα ερθουν. Η  καταλληλη  προπαρασκευη  για το μελλον συνισταται στη δημιουργια καλων  προσωπικων  συνηθειων.. Αυτο γινεται   με το να επιδιωκεις ενεργητικα το αγαθο σε ολες  τις  λεπτομεριες της  καθημερινης  σου  ζωης  και με το να εξεταζεις  τακτικα τα κινητρα σου, για να βεβαιωθεις οτι ειναι  ελευθερα  απο τα δεσμα  του φοβου της  πλεονεξιας,  και της  νωθροτητας .
Αν το  κανεις  αυτο, δεν θα δεχτεις  ραπισματα απο  εξωτερικα γεγονοτα.
Αντι να εξαπατας τον εαυτο σου σκεπτομενος οτι  μπορεις να μετατρεψεις  τα εξωτερικα γεγονοτα, εξασκησε τις  προθεσεις σου.  Αν   σε βοηθα το  να προσευχεσαι  η το να κανεις βαθεια  περισυλλογη, κανε τα, χωρις αλλο. Αλλα  αν η εφαρμογη  της λογικης  σου δεν εχει προσφερει τις  αναμενομενες  απαντησεις, μετα την  εξαντληση  αλλων  μεσων, ζητησε  τη  θεια φωτηση.
Ποιο  ειναι το <<καλο>>  γεγονος; Ποιο ειναι  το  << κακο>>  γεγονος ; Τετοιο  πραγμα δεν υπαρχει!
Ποιος  ειναι ο καλος ανθρωπος; Εκεινος  που   επιτυγχανει την ηρεμια, εχοντας αποκτησει τη συνηθεια να  ρωτα σε καθε  ευκαιρια , << ποιο  ειναι το σωστο πραγμα που πρεπει  να  κανω τωρα;>>                                                                                                                                                                              ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ                                                                                                                                                                                                                                                          

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τα  ματια  των  ανθρωπων  μπορουν  να εκτελουν  δυο λειτουργειες : η  μια ειναι  να βλεπουν  την 
ενεργεια  σε  μεγαλη   κλιμακα,  καθως  αυτη ρεει  στο  συμπαν,  και η  αλλη να κοιταζουν  τα πραγματα  αυτου του  κοσμου. Καμια   απο αυτες  τις  δυο  λειτουργειες  δεν ειναι   ανωτερη  απο την  αλλη. Ωστοσο,  το να  εξασκει  κανεις  τα ματια  του  μονο  και  μονο  για να κοιταζει   ειναι   επονειδιστη  και  περριτη   στερηση.

Ο  πολεμιστης   ζει  δρωντας, οχι  σκεπτομενος τη δραση  η σκεπτομενος   τι  θα σκεφτει  οταν  θα  εχει  ολοκληρωσει  τη  δραση..

Ο   πολεμιστης   διαλεγει  ενα μονοπατι  με καρδια,   οποιοδηποτε   μονοπατι με καρδια, και   το 
ακολουθει.  Και   επειτα  αγαλλιαζει  και  γελα.  Γνωριζει,  επειδη  βλεπει  οτι  η ζωη  του  θα τελειωσει   πολυ συντομα..Βλεπει  οτι   τιποτα   δεν ειναι  πιο σημαντικο  απο  οτιδηποτε  αλλο..

Ο   πολεμιστης   δεν εχει  τιμη,   δεν  εχει  αξιοπρεπεια,  δεν εχει   οικογενεια, δεν εχει  πατριδα,
παρα   μονο   μια ζωη    για  να  τη  ζησει  και,  κατω απο  αυτες   τις  συνθηκες,  ο μονος   δεσμος του  με τους  συνανθρωπους  του  ειναι  η  ελεγχομενη  αφροσυνη  του..


Καθως  τιποτα  δεν πιο σημαντικο  απο  κατι  αλλο, ο πολεμιστης  επιλεγει  οποιαδηποτε  πραξη
και τη φερνει  σε  περας  λες  και εχει  πραγματικη  σημασια για   αυτον.. Η  ελεγχομενη  αφροσυνη του  τον κανει  να   λεει οτι αυτο  που πραττει  εχει  σημασια  και τον ωθει  να  πραττει  λες   και
πραγματι  εχει σημασια, παρολο που γνωριζει   οτι δεν εχει.  Ετσι  λοιπον, οταν  ολοκληρωνει   τις πραξεις  του, αποσυρεται  εν  ειρηνη  και δεν τον   απασχολει  καθολου  αν οι  πραξεις   του ηταν  καλες  οι   κακες,   αν   ειχαν αποτελεσμα η οχι..

Ο  πολεμιστης  μπορει  να επιλεξει   αναμεσα   στο  να  παραμεινει   ολοτελα  απαθης  και  να μη  δρα
ποτε  και  στο  να συμπεριφερεται  σαμπως  το να  μενει  απαθης  εχει  πραγματικη  σημασια για  αυτον..Δικαιολογημενα θα ειναι  αληθινος  και  σε αυτο,  επειδη  κατι τετοιο  θα αποτελουσε  στοιχειο
της  ελεγχομενης  αφροσυνης  του..

Δεν   υπαρχει  κενοτητα  στη  ζωη    του  πολεμιστη. Τα   παντα  ειναι   πληρη.  Και ισα  μεταξυ  τους.



Καρλος   Καστανεντα

ΟΝΕΙΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Στην   αρχη   τα  ποταμια    ειναι   ποταμια,
και   τα βουνα,  βουνα.
Στη  μεση  του δρομου τα  ποταμια  δεν ειναι  πια ποταμια,
και  τα βουνα  δεν ειναι  πια  βουνα.
Στο  τελος   τα  ποταμια   ξαναγινονται  ποταμια,
και  τα βουνα ειναι ξανα  βουνα.

Ενα  ρητο  του  Ζεν

Υπαρχει  μια  πολυ  ομορφη  παλια   Ταοιστικη   ιστορια  για το ποσο  πραγματικα  μπορουν   να μας 
φανουν   τα ονειρα  μας   και  να μας  μπερδευσουν   και  να μην   ξερουμε   τελικα   ποια ειναι  η
αληθεια   και  ποια  η  πραγματικοτητα, αν  ημασταν   εμεις που  ονειρευομαστε   την  πεταλουδα
η   μηπως  η  πεταλουδα   ονειρευεται   εμας..

Ηταν   λοιπον  καποτε   ενας   ανθρωπος   απο το  Τσενγκ.  Αυτος  σκοτωσε   ενα ελαφι, αλλα   επειδη
φοβηθηκε  οτι   μπορει  να το  εβρισκε  καποιος  αλλος, το εκρυψε σε  ενα  χαντακι   και  γυρισε  σπιτι του. Αργοτερα  ομως  που  επεστρεψε   να παρει  το ζωο   δεν το βρηκε   στο  μερος  που το  ειχε   βαλει. Συμπερανε  λοιπον  οτι  ολη   την  ιστορια  την  ειχε δει  στο  ονειρο του..
Ενας   διαβατης    στο  δρομο που  τον  ακουσε να  μουρμουριζει  στον  εαυτο  του γιαυτο   το  ζητημα,ακολουθησε τα   λογια του  και  βρηκε το  ελαφι.. Οταν   επεστρεψε   στο  σπιτι  του ειπε   λοιπον  στη  γυναικα του : <<Πριν   απο λιγο  ενας  ξυλοκοπος   ονειρευθηκε   οτι  ειχε  πιασει ενα  ελαφι,  αλλα δεν ηξερε   που ηταν. Το  βρηκα   ομως  εγω.  Το  ονειρο  του  ηταν   πραγματικο.>>
<<Μηπως   εσυ  ονειρευθηκες  οτι  ειδες  το  ξυλοκοπο   να πιανει   το  ελαφι; Αφου  βρηκες  πραγματι  το ελαφι, δε  σημαινει  αυτο  οτι  το  ονειρο  σου  βγηκε  πραγματικο;>>.  του ειπε   η γυναικα του.<<Το   μονο  που  ξερω   ειναι οτι εχω το  ελαφι. Τι  με  νοιαζει  ποιος  απο μας  ονειρευοταν;>>   απαντησε ο  ανδρας  της.
Οταν   ο  ξυλοκοπος  πηγε   σπιτι   του  και   κοιμηθηκε    ειδε  ενα ονειρο  για το  μερος  που ειχε  κρυψει
το  ελαφι   και  για τον  ανθρωπο  που  το  βρηκε. Το   επομενο  πρωι,  οδηγημενος  απο  το  ονειρο του  πηγε  σε αυτον  και  του ζητησε  το  ελαφι  του.Ο  αλλος   ομως  δεν  του   το εδινε   γιατι  το θεωρουσε   δικο  του  κι  ετσι  αναγκαστηκε  να καταφυγει   στο  δικαστη.
Ο  δικαστης  αφου   ακουσε την  ιστορια  ειπε:  <<  Αν  επιασες  πραγματι  εσυ  το  ελαφι   τοτε   κανεις   λαθος   να λες  οτι  ονειρευοσουν. Αν  τωρα  ονειρευοσουν , κανεις  λαθος  να λες  οτι  αυτο  σου συνεβη   πραγματικα.  Ο  αλλος    ανθρωπος  αμφισβητει    αυτο σου   το  δικαιωμα.
Η  γυναικα  του  λεει  οτι το  αναγνωρισε  στο  ονειρο του  σαν  το ελαφι  ενος  αλλου  ανθρωπου,
αλλα ομως  αρνειται  την υπαρξη  αυτου  του  ανθρωπου. Το  μονο  που  ξερω ειναι  οτι εχουμε  ενα ελαφι,  σας  προτεινω   λοιπον   να  το  χωρισετε  στη μεση>>.  Οταν  αναφερθηκε   το  γεγονος  στον Κυριο   Τσενγκ, αυτος  αμεσως  σχολιασε:  Αλλοιμονο  !   Ο δικαστης   ονειρευεται  οτι εχει  χωρισει
στη μεση  το  ελαφι καποιου>>.  Ο   Πρωθυπουργος   του οποιου  ζητηθηκε    η συμβουλη  ειπε :
<<Ειναι  περα  απο  τις  δυνατοτητες  μου    να  ξεχωρισω  το  ονειρο  απο  την  πραγματικοτητα.
Μονο  ο  Κιτρινος   Αυτοκρατορας,  η ο  Κομφουκιος, θα μπορουσε  να σας  συμβουλευσει  και  αυτοι  ειναι  πεθαμενοι.Προς  το   παρον  λοιπον  μπορουμε   να  εμπιστευθουμε    την  κριση  του δικαστη>> ....

.................................................................................................................................

ΑΡΧΙΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ

Οταν   ημουν  νεος  κι  ελευθερος  κι  η   φαντασια   μου   δεν    ειχε    ορια,
ονειρευομουν   να   αλλαξω   τον   κοσμο..
Καθως  μεγαλωνα  καπως  κι   αποκτουσα  περισσοτερη  γνωση,
ανακαλυψα  πως  ο   κοσμος  δεν   αλλαζει,
ετσι  περιορισα  καπως  το  στοχο μου  κι   αποφασισα  να  αλλαξω   μονο  την  πατριδα μου..
Αλλα   κι  αυτη   φαινοταν  αμετακινητη.
Φτανοντας  στη  δυση    της    ζωης   μου,σε   μια  τελευταια  απελπιδα  προσπαθεια,
αρκεστηκα   στην   προσπαθεια   να  σωσω  μονο  την  οικογενεια   μου,
αυτους   που  ηταν   πιο  κοντα μου  αλλα,  δυστυχως, δεν  ηθελαν  ουτε   να  ακουσουν.
Και   τωρα,   ξαπλωμενος    καθως   ειμαι  στο   κρεβατι   του   θανατου,
ξαφνικα  συνειδητοποιω:  αν   αλλαζα    πρωτα  μονο  τον  εαυτο  μου,
θα   αλλαζα  και  την  οικογενεια   μου   με το  παραδειγμα μου.
Με   τη  δικη  τους  εμπνευση  και   ενθαρρυνση,  ισως   καταφερνα   τοτε   να  κανω 
καλυτερη  τη χωρα μου  και,  ποιος   ξερει, ισως  αλλαζα   ακομα   και   τον  κοσμο....

ΑΝΩΝΥΜΟΣ
..............................................................................................................................

Και  τωρα   να   το  μυστικο  μου,
ενα  πολυ  απλο   μυστικο..
μονο   με  την   καρδια  μπορει   να δει  κανεις  σωστα,
το  ουσιωδες  ειναι   αορατο   με το  ματι

Αντουαν   ντε   Σεντ     Εξιπερι
...............................................................................................................................

Κανε   στον   εαυτο  σου   μια  χαρη  καθως   πορευεσαι  στη ζωη.
Επιβραδυνε  το  ρυθμο σου  κι  αφιερωσε  λιγο  χρονο  για να    δεις  πραγματικα  τι  συμβαινει
γυρω σου  αυτη  τη στιγμη, εκει  που   βρισκεσαι..
Μπορει   να  χανεις   κατι  σπουδαιο..

Michael    Thomas

Η ΑΓΑΠΗ

Αν   μπορω   να  λαλω  ολες  τις  γλωσσες  των   ανθρωπων, ακομα   και  των  αγγελων, αλλα δεν  εχω  αγαπη   για  τους   αλλους,   οι   λογοι μου   ακουγονται   σαν   ηχος   χαλκινης   καμπανας   η   σαν   κυμβαλου   αλαλαγμος..Κι    αν εχω  της   προφητειας  το  χαρισμα   κι  ολα  κατεχω τα  μυστηρια  κι  ολη τη  γνωση, κι  αν  εχω  ακομα  ολη  την   πιστη,  ετσι που να  μετακινω  βουνα,

αλλα δεν  εχω αγαπη,  ειμαι  ενα  τιποτα.. Κι  αν ακομα  μοιρασω στους   φτωχους    ολα μου τα  

υπαρχοντα, κι  αν  παραδωσω   στη φωτια  το  σωμα μου  για να καει, αλλα δεν   εχω  αγαπη,σε   τιποτα   δε με  ωφελει..

Εκεινος   που  αγαπαει   εχει   μακροθυμια,  εχει και  καλοσυνη   εκεινος   που αγαπει   δεν ζηλοφθονει  εκεινος  που  αγαπαει   δεν   κομπαζει  ουτε   περηφανευεται   ειναι   ευπρεπης, δεν  ειναι  εγωιστης  ουτε   ευερεθιστος  ξεχναει   το  κακο που   του  εχουν κανει.  Δε   χαιρεται  για το  στραβο  που  γινεται, αλλα   μετεχει   στη  χαρα για το σωστο..Εκεινος   που  αγαπαει,  ολα τα  ανεχεται  σε ολα  εμπιστευεται, για  ολα  ελπιζει,  ολα τα   υπομενει..

Ποτε  η  αγαπη   δεν θα  παψει   να υπαρχει.Τα  θεια μηνυματα   των  προφητων   καποτε  δεν  θα  

υπαρχουν   πια, η   γλωσσολαλια  θα  παψει,  θα   σταματησει   η  γνωση  των  μυστηριων  του  Θεου.

Γιατι   και   η  γνωση μας  και   η  προφητεια μας   περιοριζονται    μοναχα σε ενα   μερος   της  αληθειας..Οταν   ομως   το  τελειο που  περιμενουμε   θα   ερθει,   τοτε  το  μερικο  θα  παψει  να υπαρχει..

Μικρο  παιδι  οταν ημουν, σαν  μικρο  παιδι  μιλουσα, αισθανομουν  και  σκεφτομουν.

Αντρας  πια οταν  εγινα, κατηργησα   τους  τροπους  του  μικρου   παιδιου. Αληθεια, τωρα  βλεπουμε 

τα  πραγματα   θαμπα,  σαν  μεσα  απο   μεταλλικο  καθρεπτη,  τοτε  ομως  προσωπο   με   προσωπο

θα  δουμε   το  Θεο.

Τωρα   γνωριζω  μονο   ενα  μερος, τοτε ομως  θα  γνωρισω  με  πληροτητα,  οπως  και  ο  θεος  με 

εχει  γνωρισει. Θα  μεινουν   τελικα   για  παντα  αυτα  τα  τρια: η  πιστη, η  ελπιδα,  κι  η  αγαπη.

Και  απο   αυτα,   το  πιο   σπουδαιο  ειναι   η  αγαπη.....

ΠΡΟΣ   ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ       Α '   12-13