Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Οτι   κανουν  οι πολεμιστες  συμβαινει  σαν  συνεπεια  μετατοπισης των  σημειων  συναρμογης  τους  και  τετοιες  κινησεις  εξαετωνται  απο την ενεργεια  που  εχουν  υπο τον  ελεγχο  τους  οι πολεμιστες.

Οποιαδηποτε  μετατοπιση  του  σημειου  συναρμογης  σημαινει   απομακρυνση  απο την  υπερβολικη  σημασια  που  δινει  κανεις   στο  ατομο  του..Οι  σαμανοι  πιστευουν   οτι  η  θεση  του   σημειου    συναρμογης   ειναι  αυτη  που  κανει   το  συγχρονο  ανθρωπο   ενα  δολοφονικο   εγωιστη ,  μια  υπαρξη  που  εξαρταται  πληρως   απο το  ειδωλο   του   εαυτου  του,   την  αυτοανακλαση   του...
Εχοντας   χασει  καθε  ελπιδα  να  επιστρεψει   ποτε  στην   πηγη  των  παντων , ο μεσος  ανθρωπος   αναζητει   παρηγορια   στον   εγωισμο  του...
Μια    απο  τις   πιο   δραματικες   πλευρες  της   ανθρωπινης   υπαρξης   ειναι  η  μακαβρια  σχεση    που  συνδεει   την  ηλιθιοτητα  και   τον αντικατοπτρισμο  του  εαυτου...
Η    ηλιθιοτητα  ειναι  αυτη που  αναγκαζει  το  μεσο  ανθρωπο  να  απορριψει   καθετι   το  οποιο  δε  συναδει   με  τις  προσδοκιες  που  προκυπτουν  απο τον  αντικατροπτισμο  του   εαυτου  του..
Για  παραδειγμα,   ως   μεσοι  ανθρωποι,   ειμαστε  τυφλοι  στο  πιο  κρισιμο  τμημα   της   γνωσης   που  ειναι  προσιτο   σε  ενα   ανθρωπινο   ον : στην   υπαρξη  του  σημειου  συναρμογης   και  στο  γεγονος   οτι  μπορει  να  μετατοπιστει.....


Καρλος    Καστανεντα


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΔΙΔΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΥ

Εαν   κλεισεις  την ψυχη  σου  στο  σωμα  και  την  ταπεινωσεις  και πεις  .<<Δεν   καταλαβαινω, δεν  μπορω, φοβουμαι  την θαλασσα,  στον  ουρανο δεν  μπορω  να ανεβω,δεν  ξερω  ποιος  ημουν   και  ποιος  ειμαι,  τοτε  πως   θα  μπορεσεις  να  εννοησεις  το  Θεο;
Το  να  αγνοεις  το  Θειο  ειναι  τελεια  κακια.
Απεναντιας  το  να  μπορεσεις  να  γνωρισεις,  να  θελησεις  και  να  ελπισεις,  ειναι  ο  δρομος  που   θα σε    φερει   κατ    ευθειαν    στο  Θεο. Και    τοτε  ο  Θεος   θα ειναι   μαζι  σου  παντου,  στην εγρηγορση, στον  υπνο,  στον  πλου  και  στον  δρομο,  και  τη  νυκτα  και  την  ημερα..
Μα   θα  πεις  ο  Θεος   ειναι   αορατος.
Και  ποιος   ειναι  φανεροτατος  απο το  Θεο; Γιαυτο   ο  Θεος δημιουργησε  τα  παντα,  για  να τον  βλεπεις  παντοτε  και  παντου.
Κανενα   πραγμα  δεν  ειναι αορατο, ουτε  τα  ασωματα.
Ο  Νους  φαινεται  στο  νου  και  ο  Θεος   στη  δημιουργια...


ΕΡΜΗΣ    Ο   ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

Ανεμελους,  χλευαστες  και  βιαιους--ετσι  μας  θελει  η σοφια.
Γιατι  ειναι   γυναικα   και  μονο  πολεμιστη   θε    να    αγαπησει..

Ταδε   εφη   Ζαρατουστρας.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ



Ο  Μερλιν  εδειξε <<Ελατε  μεχρι  το  χειλος>>
Αλλα  εκεινοι  κρατηθηκαν  πισω  και  ειπαν.
<<Ειναι  επικινδυνο>>
Εκεινος  εδειξε.<<Ελατε  μεχρι  το χειλος>>
Κι  εκεινοι  ειπαν. << Μπορει  να  πεσουμε>>..
Τοτε  εκεινος   προσταξε.<<Ελατε  μεχρι  το  χειλος>>
Ετσι  εκεινοι πηγαν  μεχρι  το  χειλος  και  τους  εσπρωξε...
Κι   εκεινοι  πεταξαν..


Γκιγιομ   Απολινερ



ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ

Απο  την αρχη  της  ζωης μου
εψαχνα  το  προσωπο  σου
σημερα, ομως,  το ειδα.

Σημερα  ειδα
τη  γοητεια, την  ομορφια
την  απροσμετρητη χαρη
του  προσωπου 
που αναζητουσα.

Σημερα σε βρηκα
κι εκεινοι  που χθες
με περιεπαιζαν και με  περιφρονουσαν
μετανιωνουν τωρα που 
δεν εψαχναν κι αυτοι  οπως  εγω

Εχω  μεινει  αφωνος απο το μεγαλειο
της  ομορφιας  σου
και  μακαρι  να ειχα  χιλια ματια
για να  σε  κοιταζω

Η καρδια μου  φλεγοταν  απο  παθος
κι  εψαχνε  αδικοπα
για  αυτη  τη  θαυμαστη  ομορφια
που  τωρα  αντικριζω

Ντρεπομαι
να αποκαλεσω  ετουτο τον  ερωτα  ανθρωπινο
κι αν  τον  πω θεικο
φοβαμαι  τον  Θεο

Η ευωδιαστη  σου ανασα
ηρθε  σαν  πρωινη  αυρα
στην  ακινησια  του  κηπου  μου
Μου  εμφυσησες νεα ζωη
Εγινα η  λιακαδα
μα  και  η  σκια  σου  μαζι

Ηκαρδια  μου  φωναζει  απο εκσταση
Καθε  ινα  της  υπαρξης μου
Σε  εχει  ερωτευτει

Η λαμπροτητα  σου
εχει  αναψει    στην καρδια  μου φωτια
κι εκανες  να  ακτινοβολουν  για χαρη  μου
ο  ουρανος  και  η  γη

Το  βελος του  ερωτα  μου
εφτασε στο  στοχο  του
βρισκομαι στον οικο  του  ελεους
και  η καρδια  μου
ειναι  τοπος προσευχης..







Τζαλαλ  αλ  Ντιν  Ρουμι

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Ο  πολεμιστης  γνωριζει  οτι  ειναι   απλως  ενας  ανθρωπος.
Το  μονο  που  τον  στενοχωρει  ειναι  οτι  η  ζωη   του  ειναι   τοσο  συντομη, που  δεν  μπορει  να  αδραξει   και  να  βιωσει  ολα  οσα  θα  ηθελε.  Αλλα  για  τον   πολεμιστη   αυτο  δεν  ειναι   προβλημα,  ειναι  απλως   κριμα...

..................................................................................................................

Ο πολεμιστης  πρεπει  να  αγαπα   τον    κοσμο,  προκειμενου  ο κοσμος  αυτος,  που  μοιαζει  τοσο  κοινοτοπος, να ανοιξει  και  να  του  αποκαλυψει  τα   θαυματα  του..Ο  κοσμος  της  καθημερινοτητας   ειναι  μυστηριωδης  και  πολυτιμος.  Και το μονο που  χρειαζομαστε   για  να  βιωσουμε   τα  θαυματα  αυτου   του  κοσμου  της   καθημερινοτητας  ειναι   αρκετη  αποστασιοποιηση. Αλλα   ακομα  εκτος   απο την  αποστασιοποιηση   χρειζομαστε   στοργη   και  εγκαταλειψη..Το   μονο    μειονεκτημα   ειναι   οτι   για  να  εισχωρησει   ενας   ανθρωπος   στα  θαυματα  τουτου  του   κοσμου   πρεπει   να  ειναι   πολεμιστης:  ηρεμος ,  συγκεντρωμενος , αδιαφορος ,  με   εμπειρια   στις  επιθεσεις   του  αγνωστου....Συνεπως   ειναι   καθηκον  σου   να  αναζητας    αυτη  την ολοκληρωση   προτου   μιλησεις  για  το εγχειρημα  σου     να   βουτηξεις  στο  απειρο...Το   μεγαλειο  αυτου  του  κοσμου ,  ασχετα   αν  ειναι  ο  κοσμος  των σαμανων    η  ο   κοσμος   του   μεσου  ανθρωπου,  ειναι  τοσο   προκλητικο, που  μονο  ενας  παραλογισμος   μπορει  να  μας  κανει  να    αποφυγουμε  να  το  προσεξουμε.. Τα  εργα  των  πολεμιστων  ειναι  σιωπηλα   και μοναχικα  και ,  οταν  οι  πολεμιστες  φευγουν     η  επιστρεφουν ,  το  κανουν  με  τετοιο  μετρημενο   τροπο ,  που  κανεις   δεν  αναδεικνυεται  σοφοτερος.  Το  να  αναζητας  την   ωριμοτητα  του   πολεμιστη   με  οποιοδηποτε   αλλο  τροπο  θα  ηταν  επιδεικτικο  και ,  συνεπως ,  απαραδεκτο..

.................................................................................................................

Η ολοτητα   της   υπαρξης  μας  ειναι  πολυ  παραξενη  υποθεση.  Χρειαζομαστε  μονο  ενα πολυ  μικρο  μερος  της   για  να  εκπληρωσουμε   ακομα   και  τους  πιο  περιπλοκους   στοχους  της  ζωης  μας.   Ωστοσο,  οταν    πεθαινουμε , πεθαινουμε  μαζι  με  την  ολοτητα   της  υπαρξης  μας.

Ο μεσος   ανθρωπος  εχει  επιγνωση  των  παντων   μονο  οταν  νομιζει  οτι  θα  επρεπε..Ωστοσο, το να  ειναι  καποιος  πολεμιστης  σημαινει  να  εχει  επιγνωση  των  παντων   καθε   στιγμη..



Καρλος    Καστανεντα

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΘΑΥΜΑΤΑ

  Ποιος εχει  καταλαβει τα  θαυματα;
Για  μενα, δεν   λαμβανει  χωρα  τιποτα  εκτος  απο   θαυματα.
Ειτε  περπατω  τους  δρομους  του  μανχαταν,
Ειτε σκοπευω  με το  βλεμμα  μου  τις  στεγες  των  σπιτιων ψηλα  κοντα    στον  ουρανο.
Η  περπατωντας διπλα  στο  κυμα  ξυπολυτος.
Ειτε  στεκομαι κατω  απο  τα  δεντρα  στο  δασος.
Η  μιλαω  με  καποιον   που  αγαπω  η  κοιμαμαι  με  οποιον  αγαπω.
Ειτε  καθομαι  στο τραπεζι  για  βραδινο  με  τους  αλλους.
Η  κοιτωντας  αγνωστους  μεσα  στο  αυτοκινητο  που  περναει  απεναντι  μου,
Ειτε  παρακολουθω  τις  μελισσες  να  βουιζουν  γυρω   απο  την  κυψελη  τους,
ενα  καλοκαιρινο  μεσημερακι.
Ειτε  ζωα  που  βοσκουν  στα  λιβαδεια,
Η  πουλια,  η το  μεγαλειο   των  εντομων  στον αερα,
Η  την  ομορφια  του  ηλιοβασιλεματος,  η  τα  αστερια    που  σιωπηλα  λαμπουν  τοσο.
Ειτε  τις  αισθησιακες    καμπυλες   της  ανοιξιατικης   σεληνης.
Αυτο  και  τα  υπολοιπα , ενα  και  ολα,  ειναι   για  μενα   θαυματα,
που  αναφερονται  στο   Ενα,  ομως  το  καθενα   μοναδικο  και  στο  δικο  του  χωρο..


ΚΑΜΙΑ  ΦΟΡΑ   ΜΕ  ΕΚΕΙΝΟΝ   ΠΟΥ   ΑΓΑΠΩ

Μερικες  φορες  γεμιζω  θυμο   με  εκεινον    που  αγαπω,
γιατι  φοβαμαι  οτι  σπαταλω  την   αγαπη  μου
και  οτι  δεν  επιστρεφεται.
Ομως    τωρα  γνωριζω  οτι   δεν    υπαρχει   αγαπη
που   δεν   ανταποδιδεται,
η  ανταποδοση  θα  ερθει  αργα   η γρηγορα   με  τον  εναν
η  τον  αλλο τροπο.
Αγαπησα   πολυ  βαθια    χωρις   ανταποκριση   και   ομως
απο  εκεινη   την   αγαπη  βγηκαν   αυτα  τα  ποιηματα......


Walt     Whitman  ( 1819-1892  )