Οποιο δρομο κι αν διαλεξε η αναγκαστηκε απο τις περιστασεις να τραβηξει κανεις στη ζωη του, ερχεται καποια στιγμη που κοιταζει πισω του και αναρωτιεται αν αυτος ο δρομος αξιζε πραγματικα. Τοτε διερωταται αν θα ηταν σωστο να συνεχισει τον ιδιο δρομο η αν θα ηταν καλυτερα να πει, << εκανα λαθος>> και να γυρισει πισω. Οσο πιο ειλικρινης ειναι με τον εαυτο του, οσο πιο πιστος στεκεται στα αγνοτερα απο τα ιδανικα που γνωρισε, τοσο πιο συχνα θα νιωθει την αναγκη για βαθεια << αυτοψυχαναλυση>>-- η οποια ειναι και ο μεγαλυτερος φορος τιμης στο δρομο για την αληθεια, απειρα μεγαλυτερος απο καθε πιστη η θυσια. Η αυτοαναλυση τουτη δεν εχει τιποτα κοινο με τη συνηθισμενη αμφιταλαντευση, η οποια ειναι αποτελεσμα της ελλειψης πνευματικου σφριγους. Δεν εχει τιποτα κοινο με την εγκαταλειψη των αρχων, η οποια ερχεται οταν λειπει η αληθινη πιστη. Δεν ειναι αποτελεσμα αδυναμιας αλλα δυναμης. Ειναι αποτελεσμα μιας ειλικρινους εσωτερικης τιμιοτητας. Αυτο οδηγει τον ανθρωπο να πιστεψει οτι
<< δεν υπαρχει θρησκεια ανωτερη απο την Αληθεια>> Αυτη, επισης, κανει τον ανθρωπο να μαρτυρησει για την Αληθεια ενα μαρτυριο που δεν ειναι παντα θεαματικο.
Αυτο που αντεχει στην τοσο σκληρη δοκιμασια της διανοητικης τιμιοτητας και <<επιβιωνει>>, μπορει να θεωρηθει πραγματικα σνα καθαρο χρυσαφι. Και τουτος ο χρυσος, αγορασμενος σε αυτη την τιμη, ειναι το ουσιαστικοτερο μετρο αξιων για την ανθρωπινη ζωη στη γιηνη σφαιρα.
Με αυτο το μετρο πρεπει να εξεταζεται καθε επιτευγμα και καθε αποκαλυψη μεσα στον περιορισμενο και σχετικο κοσμο μας.
Οσοι εχουν επιλεξει την Ατραπο του αποκρυφισμου χρειαζονται την αυτοκριτικη πολυ περισσοτερο απο τον καθενα, για εχουν διαλεξει να μελετησουν ενα θεμα στο οποιο δεν υπαρχουν σταθερα κριτηρια. Προκειται για ενα θεμα οπου ο καθενας εχει το δικο του νομο, ισχυριζομενος οτι του εχει γινει καποια ιδιαιτερη αποκαλυψη, απο πηγες που δεν ελεγχονται με τα κριτηρια της ανθρωπινης λογικης, χρησιμες οσο και τα ιδιωτικα τυπογραφεια για χαρτονομισματα. Γνωριζουμε, ομως οτι οι αποκαλυψεις και οι πραγματωσεις γεννιωνται μεσα στην ανθρωπινη συνειδηση, οπως ακριβως γνωριζουμε οτι τα επισημα νομισματα εκδιδονται απο το κρατος. Δεν πρεπει να ξεχναμε οτι τοσο οι αποκαλυψεις οσο και τα νομιμα χαρτονομισματα εχουν αξια μονο οταν εχουν αντικρυσμα, οταν δηλαδη αντιπροσωπευουν καποια πραγματικοτητα. Για να εχει αξια το νομισμα, πρεπει ανα πασα στιγμη να ειναι εξαγορασιμο σε χρυσο. Και για να εχει αξια η αποκαλυψη, πρεπει να διατηρει την ισχυ της ακομα και σε περιοδους πνευματικης κρισης.
Η αυτοαναλυση ειναι σαν το βιβλιο ισολογισμου, που επιτρεπει στον τραπεζιτη να διαπιστωνει οποιαδηποτε στιγμη τη φερεγγυοτητα του.
Οι αποκαλυψεις, η μυστικη παραδοσιακη σοφια που ποτε δεν επιδοκιμαζεται απο τη συμβατικη κριτικη, οι αγνωστες δυναμεις, ολο το μυστηριο και οι ιδεες που συνιστουν την αποκρυφη επιστημη, χρειζονται ενα τετοιο περιοδικο ισολογισμο, για να διατηρουν τη φερεγγυοτητα τους.
Ανατρεχοντας στην ιστορια της αποκρυφης επιστημης το συμπερασμα δεν ειναι ενθαρρυντικο.
Για πιο λογο ο αποκρυφισμος εχει <<αναδειξει>> ενα σωρο τσαρλατανους και ελαχιστες διανοιες πρωτης ποιοτητας;
Το μεγαλειο των θεωριων του αποκρυφισμου εξευγενιζει την ανθρωπινη ζωη και μας δινει τη δυνατοτητα να αντικρυσουμε τις πραξεις μας και το πεπρωμενο μας με μια συμπαντικη προοπτικη.
Αυτο το ολολαμπρο φοντο ομως, ειναι αραγε το αστρικο διαστημα η ενα ζωγραφισμενο καναβατσο; Υπαρχει μονο ενα κριτηριο: να προχωρησει κανεις με βημα σταθερο μπροστα και να διαπιστωσει αν πραγματικα οι πετρες της Ατραπου υπαρχουν κατω απο τα ποδια του και τον πονανε, η απλα βρεθηκε στα βρωμικα παρασκηνια ενος θεατρου.
Πρεπει να κανουμε μια διακριση αναμεσα στη συμβολικη εκφραση των αφηρημενων ιδεων και στην πραγματικη περιγραφη συγκεκριμενων αντικειμενων. Λεγεται για τα μυστηρια, οτι οι μυστες οδηγουσαν τον υποψηφιο απο βαθμο σε βαθμο και του αποκαλυπταν ολο και και πιο αποκρυφα συμβολα της θεοτητας στο τελος οταν επεφτε και το ταλευταιο πεπλο, μπροστα στο μαθητη αποκαλυπτοταν ενα κενο ιερο, ενω μια φωνη ψιθυριζε στο αυτι του <<δεν υπαρχει Θεος>>... Οποιος εχει εισδυσει πισω απο την αυλαια, που ειναι επισης και το παραπετασμα του Ναου, γνωριζει οτι αυτο ειναι αληθεια. Υπαρχει ομως ο Λογος και η φυση του Λογου μπορει να γινει κατανοητη μονο απο εκεινους που μπορουν να διαλογιστουν μεσα στο κενο ιερο, που μπορουν δηλαδη να σκεφτουν χωρις να χρησιμοποιουν συμβολα. Η εκπαιδευση στους διαφορους βαθμους ειναι σχεδιασμενη ετσι ωστε ο νους να μαθαινει να ανυψωνεται στην αφηρημενη και υπερβατικη σκεψη, γιατι η κατανοηση αρχιζει απο εκει που τελειωνει η σκεψη..
Ο αποκρυφιστης πρεπει να συρει το πεπλο και να αποκαλυψει το αδειο ιερο, γνωριζει οτι ο Θεος βρισκεται μεσα μας και πιστευει στην συνειδητοποιηση.
Πρεπει να θυμομαστε οτι η ιερη επιστημη, σε αυτο το επιπεδο, υπαρχει μονο μεσα στη συνειδηση των σπουδαστων της. Ο κοσμικος νομος και οι αποκρυφες διδασκαλιες, οπως τις γνωριζουμε, δεν ειναι παρα η ανθρωπινη συλληψη αυτου που υπερβαινει την ικανοτητα της αμεσης αντιληψης των ενσαρκωμενων ψυχων, και δεν μπορει να ειναι τιποτα παρισσοτερο απο μια απλη προσεγγιση απο μια αποπειρα να συλλαβει ο νους , με τη βοηθεια καποιου συμβολου, αυτο που απο τη φυση του ειναι ασυλληπτο..
Δεν υπαρχει κανενας βασιλικος δρομος προς τη μυηση. Υπαρχει μονο το μονοπατι που εχει ανοιχτει απο το διαβα αμετρητων αναζητητων. Πανω σε αυτο πρεπει να παλεψουμε οσο καλυτερα μπορουμε,με μοναδικο οδηγο την υψιστη συνειδητοποιηση μας. Και αν το φως που υπαρχει μεσα μας σβησει, ποσο βαθυ γινεται αυτο το σκοταδι; Το πνευμα μπορει να εργαστει στο υλικο πεδιο μονο μεσω της ανθρωπινης συνειδησης. Το αστρικο πεδιο απλα μια σκεψη που ερχεται και παρερχεται, και ελευθερωνομαστε απο την κυριαρχια του μονο οταν συνειδητοποιουμε την υποκειμενικη φυση του.
Dion Fortune.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου