Η καθημερινοτητα και ο τροπος ζωης μας με οτι αυτο συνεπαγεται, μας εχει απομακρυνη απο την αληθεια.Τα γεγονοτα και ο ρυθμος που δημιουργουμε,η διαφορες συναισθηματικες αλλαγες που συμβαινουν μεσα μας λογο της ανταγωνιστικοτητας, της αυτοεπιδειξης και της προβολης του εγωιστικου μας εαυτου μας κανουν να μην βλεπουμε την αληθεια.Αιωνες τωρα ο ανθρωπος ειναι θυμα της ιδιας του της παγιδας.Καποιοι δεχονται υποβολη απο διαφορα μεσα και καποιοι αλλοι αυθυποβαλονται,ενας φαυλος κυκλος εγωιστικης ματαιοδοξιας.Ο ανθρωπος σε οποια χρονολογικη περιοδο και αν υπηρξε παρελθοντικος η μεταγενεστερος επεσε στα πλοκαμια του ιδιου του εγωικου εαυτου.Νομιζουμε οτι καποιοι ειμαστε οτι ολοκληρος ο κοσμος περιστρεφεται γυρω απο εμας οτι ειμαστε το κεντρο του( συμπαντος).Η πραγματικοτητα ομως ειναι διαφορετικη, και για καποιους πολυ οδυνηρη,γιατι περα απο μια ομαδα ανθρωπων την οποια συναναστρεφομασται για τους υπολοιπους ειμαστε τελειος αγνωστοι.Παιζουμε το παιχνιδι, και τους θεατρινισμους που μας υποβαλη το εγω.Σκεφτομασται , φανταζομασται τους εαυτους μας σαν (βασιλιαδες) ομως για το συμπαν την ιδια την ζωη ειμαστε ασημοι ρακενδυτοι ,αλλο ενα αποστημα που πρεπει να σπασει και οσο μεγαλυτερο το εγω μας τοσο μεγαλυτερο το αποστημα, και πιο οδυνηρη η απορροφηση μας απο την συμπαντικη νοημων ενεργεια.Για την ζωη ειμαστε ασημαντοι,δεν υπαρχουμε ειμαστε δοκιμαστικες αποροιες του συμπαντος.Ποσοι ανθρωποι περασαν ανα τους αιωνες μερικοι απο αυτους δημιουργησαν θρησκειες, επιστημες, φιλοσοφιες, ανθρωποι σημαντικοι.Ομως στην πορεια της ιστοριας χαθηκαν ξεχαστηκαν ισως καποια στιγμη να τους αναφερουν για καποιο λογο και μετα παλι στην αφανεια.Η ζωη εχει εναν δικο της τροπο να δημιουργηται καθε στιγμη, γιαυτην τιποτα δεν ειναι σημαντικο.Τα παντα αλλαζουν μια συνεχομενη αδιαορατη κινηση τοσο εξωτερικα οσο και εσωτερικα.Τιποτα δεν μενει στασιμο μια συνεχομενα ματεβαλλομενη κατασταση παντα γεννιεται κατι νεο εκει που πεθαινει το παλιο,η ροη της ζωης μας κανει να ξεχναμε και να συνεχιζουμε, οσοι δεν το κανουν και προσπαθουν να κρατηθουν απο το παρελθον ειναι σαν το νερο που μενει στασιμο αρχιζει να πρασινιζει και να μυριζει,ετσι και αυτοι φθειρονται πνευματικα και σωματικα.Η συνειδητοποιηση,και η συνεχης εγρηγορση και παρατηρηση των καταστασεων και γεγονοτων συμβαντων τοσο της δικη μας οσο και τον αλλων, αλλα και της ιδιας της ροης της ζωης, και ο τροπος που ανοιγεται μπροστα μας καθημερινα μια νεα σελιδα, θα μας οδηγηση σε ανωτερες σφαιρες συνειδητοτητας και κατανοησης της υπαρξης...>>>>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου