ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ

Πιστευετε  οτι  ειστε το  σωμα, επειδη ποτε δεν εχετε  αμφισβητησει  την πεποιθηση σας   οτι ειστε το σωμα,το οποιο, προφανως, γεννιεται και πεθαινει. Ενοσω ζει, ελκυει την προσοχη  και εντυπωσιαζει τοσο πληρως, που σπανια αντιλαμβανεται  κανεις την πραγματικη του φυση. Ειναι σαν να βλεπετε την επιφανεια του ωκεανου και να ξεχνατε τελειως  το τεραστιο βαθος του. Ο κοσμος δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η επιφανεια του νου  και ο νους ειναι απειρος. Αυτα  που αποκαλουμε σκεψεις  ειναι απλως κυματισμοι του νου..Οταν ο νους ειναι ησυχος, τοτε αντανακλα την  πραγματικοτητα. Οταν  ειναι περα ως περα ακινητος, τοτε διαλυεται και μονο η πραγματικοτητα  παραμενει..Αυτη  η  πραγματικοτητα  ειναι τοσο συμπαγης, τοσο  πραγματικη και συγκεκριμενη, τοσο πιο απτη απο το νου  και την υλη, ωστε συγκρινομενο μαζι της ακομη και το διαμαντι ειναι μαλακο σαν βουτηρο.
Αυτη η συντριπτικη πραγματικοτητα καθιστα τον κοσμο  ονειρικο, ομιχλωδη, ξεκαρφωτο.
Δειτε  απλως το προσωπο, που φανταζεστε οτι ειναι ο  εαυτος σας, σαν τμημα  του  κοσμου που συλλαμβανετε στο νου σας, και κοιταξτε  το νου απεξω, γιατι εσεις δεν ειστε ο νους. Στο  κατω-κατω,το μονο σας προβλημα ειναι η προθυμη ταυτιση του εαυτου με οτιδηποτε αντιλαμβανεστε. Εγκαταλειψτε αυτη τη  συνηθεια, θυμηθειτε πως δεν ειστε οτι αντιλαμβανεστε, χρησιμοποιηστε τη δυναμη της αγρυπνης  αποστασιοποιησης. Δειτε τον εαυτο σας  μεσα σε ολα οσα ζουν και η συμπεριφορα σας  θα εκφρασει το οραμα σας.. Απο την στιγμη που θα συνειδητοποιησετε, οτι δεν υπαρχει τιποτε σε αυτον τον κοσμο που να μπορειτε να το πειτε δικο σας, τον βλεπετε απεξω, οπως βλεπετε ενα θεατρικο  εργο στη σκηνη, η μια κινηματογραφικη ταινια στην οθονη, θαυμαζοντας και απολαμβανοντας, αλλα στην  πραγματικοτητα αμετακινητος. Οσο φανταζεστε τον εαυτο σας ως κατι απτο και στερεο, ενα πραγμα αναμεσα σε πραγματα, αληθινα υπαρχοντα σε χρονο και χωρο, βραχυβιο και ευθραυστο, φυσικα θα ειστε ανησυχος για την επιβιωση και την αναπτυξη σας. Οταν ομως γνωρισετε οτι ο εαυτος σας ειναι περα  απο χωρο και χρονο- σε επαφη μαζι τους μονο  στο σημειο εδω και τωρα, και  ομως διαποτιζει και περιεχει τα παντα, απροσιτος, ακαταμαχητος, ατρωτος-δε θα φοβαστε πια. Γνωριστε τον εαυτο σας οπως ειστε, δεν υπαρχει αλλο γιατρικο για το φοβο..Πρεπει να μαθετε να σκεφτεστε και να αισθανεστε πανω σε αυτες τις κατευθυντηριες γραμμες, αλλιως θα παραμεινετε επ αοριστον στο προσωπικο επιπεδο επιθυμιας και φοβου, κερδους και απωλειας, ακμης και παρακμης. Ενα προσωπικο προβλημα δεν μπορει να λυθει  στο δικο του επιπεδο. Η ιδια η επιθυμια της ζωης ειναι ο αγγελιοφορος του θανατου, οπως και η λαχταρα  να ειναι κανεις  ευτυχισμενος ειναι το περιγραμμα της θλιψης. Ο κοσμος ειναι ενας ωκεανος πονου και φοβου, αγχους  και απογνωσης. Οι απολαυσεις   ειναι σαν τα ψαρια, λιγες και γρηγορες, ερχονται σπανια και φευγουν γρηγορα. Ενας  ανθρωπος  χαμηλης  νοημοσυνης  πιστευει, παρολες τις ενδειξεις, οτι αποτελει μια εξαιρεση και οτι ο κοσμος του χρωσταει  την ευτυχια. Ο κοσμος ομως δεν μπορει να δωσει αυτο που δεν εχει  απατηλος  στην ουσια του, δεν μπορει να ειναι καθολου  χρησιμος για την πραγματικη ευτυχια. Δεν μπορει να ειναι  αλλιως. Αναζητουμε το πραγματικο, ,επειδη  ειμαστε δυστυχεις  στο απατηλο. Η ευτυχια  ειναι η πραγματικη μας  φυση και δεν θα ησυχασουμε ποτε  μεχρι να τη βρουμε. Ομως, σπανιως γνωριζουμε που να την  αναζητησουμε. Απο την στιγμη που καταλαβαινετε οτι ο κοσμος δεν ειναι τιποτε αλλο παρα  μια λανθασμενη αποψη της πραγματικοτητας, και δεν ειναι αυτο που φαινεται να ειναι, απαλλασσεστε απο τις καταληψεις του. Μονο οτι ειναι   συμβατο με την πραγματικη σας  υπαρξη  μπορει να σας κανει ευτυχισμενο κι ο κοσμος, οπως τον αντιλαμβανεστε, ειναι η κατηγορηματικη  απορριψη της.
Παραμεινετε απολυτως ηρεμος και παρατηρηστε οτι ερχεται στην επιφανεια του νου. Απορριψτε το γνωστο,καλωσοριστε το μεχρι τωρα αγνωστο κι απορριψτε το κι αυτο  με τη σειρα του. Με αυτον τον τροπο φθανετε  σε μια κατασταση, οπου δεν υπαρχει γνωση, μονο υπαρξη, στην οποια η ιδια η υπαρξη ειναι γνωση.
Το να γνωριζετε μεσω της υπαρξης, ειναι αμεση γνωση. Βασιζεται στην ταυτιση του παρατηρητη  και του παρατηρουμενου. Η εμμεση γνωση  βασιζεται στην αισθηση  και τη μνημη, στην εγγυτητα του αντιλαμβανομενου και του αντιληπτου και καθοριζεται απο την αντιπαραθεση αυτων των δυο. Το ιδιο ισχυει και για την ευτυχια. Συνηθως  πρεπει να ειστε  λυπημενος για να γνωρισετε τη χαρα και χαρουμενος για να γνωρισετε τη λυπη. Η αληθινη ευτυχια ειναι αναιτια, και δεν μπορει να εξαφανιστει απο ελλειψη ερεθισματος. Δεν ειναι το αντιθετο της θλιψης  περιλαμβανει καθε θλιψη και πονο.Η εσωτερικη  ευτυχια  ειναι συντριπτικα πραγματικη. Σαν τον ηλιο στον ουρανο, οι εκφρασεις της μπορει να ειναι συννεφιασμενες, η ιδια ομως δεν ειναι ποτε   απουσα.
Ο φοβος ειναι το μονο προβλημα. Γνωριστε τον εαυτο σας ως ανεξαρτητο  και θα απαλλαγειτε  απο το φοβο  και τις σκιες του.
Η διαφορα αναμεσα στην ευχαριστηση και στην ευτυχια ειναι οτι, η ευχαριστηση  εξαρταται απο τα πραγματα,  η ευτυχια  οχι.
Οσο  πιστευουμε  πως χρειαζομαστε τα πραγματα για να μας κανουν  ευτυχισμενους, επισης θα πιστευουμε οτι στην απουσια  τους πρεπει να ειμαστε δυστυχισμενοι. Ο νους παντα διαμορφωνεται συμφωνα με τις πεποιθησεις του. Εξ ου και η σπουδαιοτητα του να πειστει κανεις οτι δε χρειαζεται  να εξωθηθει στην ευτυχια οτι, απεναντιας, η ευχαριστηση ειναι περισπασμος κι ενοχληση, επειδη  απλως και μονο διογκωνει την ψευτικη πεποιθηση, οτι δηλαδη χρειαζεται κανεις να εχει και να κανει διαφορα πραγματα  για να ειναι ευτυχισμενος, ενω στην πραγματικοτητα ισχυει ακριβως το αντιθετο.
Εσεις δεν σκεφτεστε την ευτυχια, παρα μονο οταν ειστε δυστυχισμενος.Ενας ανθρωπος που λεει<< Τωρα ειμαι ευτυχισμενος>>, βρισκεται αναμεσα σε δυο λυπες- μια παρελθουσα, και μια μελλουσα.Αυτη  η ευτυχια  ειναι απλως και μονο εξαψη, που προκαλειται  σαν ανακουφιση απο καποιον πονο. Η πραγματικη ευτυχια ειναι τελειως μη αυτοσυνειδητη. Εκφραζεται καλυτερα αρνητικα:<< δεν υπαρχει κανενα προβλημα σε μενα, δεν εχω τιποτε που να με ανησυχει>>.
Σε τελικη αναλυση ο εσχατος σκοπος ειναι να φθασουμε σε ενα σημειο, οπου η πεποιθηση αυτη , αντι να ειναι  μονο λεκτικη, να  βασιζεται στην πραγματικη και παντα παρουσα εμπειρια.
Την εμπειρια της κενοτητας, της απαλλαγης απο αναμνησεις και προσδοκιες, ειναι σαν την ευτυχια των ανοιχτων χωρων, των νιατων, της ανεσης χρονου ενεργειας για δραστηριοτητα, ανακαλυψη, περιπετεια. Να ανακαλυψουμε το συμπαν εξωτερικα και το απειρο εσωτερικα, οπως ειναι στην πραγματικοτητα, μεσα στο μεγα νου και στη μεγαλη καρδια του Θεου το νοημα και ο σκοπος της υπαρξης, το μυστικο του  πονου, η λυτρωση της ζωης απο την αγνοια.


ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ  ΜΑΧΑΡΑΤΖ
ΕΙΜΑΙ    ΕΚΕΙΝΟ

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο  πολεμιστης   ξερει    οτι  περιμενει, οπως  και τι   ειναι αυτο που περιμενει.  Και  οσο περιμενει  δεν επιθυμει  τιποτα ετσι, αυτο που παιρνει,οσο μικρο  κι αν ειναι, ειναι περισσοτερο απο οσο μπορει να παρει. Αν  χρειαζεται φαγητο,βρισκει καποια λυση, γιατι δεν πειναει πραγματικα. Αν  κατι κανει το σωμα του να ποναει, βρισκει ενα τροπο να το σταματησει, γιατι δεν ποναει στα αληθεια.Το να πειναει η να ποναει ενας ανθρωπος  σημαινει οτι ο ανθρωπος αυτος  δεν ειναι  πολεμιστης- και οι δυναμεις της πεινας και του πονου του  θα τον καταστρεψουν


ΚΑΡΛΟΣ   ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Ο  αναζητητης  ειναι αυτος  που διερευνα τον εαυτο του. Συντομα  ανακαλυπτει πως δεν ειναι δυνατον αυτος  να ειναι το σωμα του. Αν η πεποιθηση <<εγω δεν ειμαι το σωμα>> εδραιωθει μεσα του τοσο καλα, ωστε  να μην μπορει πλεον να αισθανεται, να σκεφτεται  και να ενεργει για λογαριασμο του σωματος, ο αναζητητης ευκολα θα ανακαλυψει πως αυτος  ειναι η συμπαντικη  υπαρξη, γνωση, δραση, πως μεσα σε αυτον  και μεσω αυτου  το συμπαν ολοκληρο  ειναι πραγματικο, συνειδητο, και ενεργο.Αυτη  ειναι η καρδια  του προβληματος. Η  εχετε σωματικη  συνειδηση και  ειστε  σκλαβος των περιστασεων, η ειστε η ιδια  η συμπαντικη  συνειδηση, εχοντας  τον πληρη ελεγχο του καθε συμβαντος. Ωστοσο η συνειδηση, ατομικη η συμπαντικη, δεν ειναι  η αληθινη κατοικια  μου δεν ειμαι σε αυτην, δεν ειναι  δικη μου, δεν υπαρχει καθολου δικο  μου <<εγω>> σε αυτη.Ειμαι περα απο αυτην, αν και δεν ειναι ευκολο  να εξηγησω πως μπορει  κανεις να μην  ειναι ουτε συνειδητος, ουτε ασυνειδητος, αλλα απλως περα απο αυτα.Δεν μπορω να πω οτι ειμαι μεσα στο Θεο  η οτι ειμαι ο Θεος, ο Θεος ειναι το συμπαντικο φως και αγαπη, ο συμπαντικος παρατηρητης. Ειμαι περα ακομη κι απο το συμπαντικο..

ΣΡΙ   ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ  ΜΑΧΑΡΑΤΖ

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ- ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ

 

 

O,τι βλέπουμε είναι περιορισμένο, ό,τι ακούμε είναι περιορισμένο, ό,τι διακρίνουμε είναι περιορισμένο. Αν μπορέσεις όμως να αποκτήσεις επίγνωση, τότε κάθε περιορισμένο πράγμα εξαφανίζεται μέσα στο απεριόριστο στοιχείο. Κοίτα τον ουρανό. Θα δεις ένα περιορισμένο τμήμα του, όχι επειδή είναι περιορισμένος ο ουρανός, αλλά επειδή είναι περιορισμένα τα μάτια σου, η εστίασή σου είναι περιορισμένη. Αν όμως μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση ότι αυτός ο περιορισμός υπάρχει λόγω της εστίασης, λόγω των ματιών, ότι δεν είναι ο ουρανός που είναι περιορισμένος, τότε θα δεις ότι τα σύνορα θα λειώνουν μέσα στο απεριόριστο στοιχείο. Αλλιώς η ύπαρξη είναι απεριόριστη, αλλιώς τα πάντα λειώνουν μέσα σε κάτι άλλο. Τα πάντα χάνουν τα σύνορά τους, κάθε στιγμή εξαφανίζονται τα κύματα μέσα στον ωκεανό΄ και τίποτε δεν έχει τέλος και δεν υπάρχει καμία αρχή. Το κάθε τι είναι και κάθε τι άλλο επίσης.

Κάθισε κάτω από ένα δέντρο και κοίτα, και από ό,τι μπορείς να δεις πήγαινε πιο πέρα, κοίταξε πέρα, και μην σταματάς πουθενά. Βρες πού λειώνει αυτό το δέντρο. Αυτό το δέντρο, αυτό το μικρό δέντρο μέσα στον κήπο σου, έχει μέσα του ολόκληρη την ύπαρξη. Λειώνει την κάθε μια στιγμή.

Οπου κι αν κοιτάς, αναζήτησε το πέραν και μην σταματάς πουθενά. Προχώρα συνεχώς, μέχρι να χάσεις τον νου σου, μέχρι να χάσεις όλα σου τα περιορισμένα πρότυπα. Ξαφνικά θα φωτιστείς. Ολη η ύπαρξη είναι ένα. Το ενιαίο αυτό είναι ο στόχος. Και ξαφνικά ο νους βαριέται τα πρότυπα, τον περιορισμό, τα σύνορα΄ και καθώς επιμένεις να πηγαίνεις πέρα, καθώς τον σύρεις πέρα και πιο πέρα, ο νους γλιστρά, πέφτει ξαφνικά, και κοιτάς την ύπαρξη ως ένα πελώριο ενιαίο σύνολο, τα πάντα να λειώνουν το ένα μέσα στο άλλο, τα πάντα να μεταβάλλονται το ένα στο άλλο.

Κάθισε επί μία ώρα και βρες το. Μην δημιουργείς περιορισμούς πουθενά. Οποιος κι αν είναι ο περιορισμός, προσπάθησε να βρεις το πέραν και προχώρησε και συνέχισε να προχωράς.


Osho: απόσπασμα από το The Book of Secrets

Η ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ

OSHO  Η χαρα ειναι φως

Η χαρα ειναι φως

Είμαι γεμάτος από χαρά -αλλά και γεμάτος από φόβο.
Δώσε όλη σου την ενέργεια στη χαρά και ο φόβος θα εξαφανιστεί. Αγνόησε το φόβο, μην δίνεις προσοχή στο φόβο, γιατί όσο πιο πολύ του δίνεις προσοχή, τόσο πιο πολύ θα παραμένει. Βάλε ολότελα τον εαυτό σου στην κατεύθυνση από όπου εμφανίζεται η χαρά κι ο φόβος θα εξαφανιστεί, όπως ακριβώς εξαφανίζεται το σκοτάδι όταν φέρνεις μέσα το φως.
Η χαρά είναι φως. Και η χαρά είναι η αρχή ενός μεγάλου προσκυνηματικού ταξιδιού, το οποίο τελειώνει όταν βρίσκεις τη θεϊκότητα. Συνέχισε λοιπόν -χωρίς κανένα φόβο, διότι η ύπαρξη προστατεύει πάντα εκείνους που την εμπιστεύονται. Χαλάρωσε, δώσου στην ύπαρξη κι άφησε τη χαρά να σε κατακλύσει. Άσε τη να γίνει τα φτερά σου, έτσι ώστε να μπορέσεις να φτάσεις ως τα αστέρια.

Η χαρούμενη καρδιά βρίσκεται πολύ κοντά στα αστέρια.

 

Μόνο οι λυπημένοι κι οι θλιμμένοι κι οι δυστυχισμένοι πάνε προς την κόλαση. Δημιουργούν οι ίδιοι την κόλασή τους. Οι χαρούμενοι, αυτοί που τραγουδούν και χορεύουν και γιορτάζουν, δημιουργούν το δικό τους παράδεισο με κάθε τους τραγούδι, με κάθε τους χορό.

Στο χέρι σου είναι να δημιουργήσεις παράδεισο ή να πέσεις μέσα στο σκοτάδι, μέσα στη φωτιά της κόλασης. Δεν βρίσκονται έξω από σένα αυτά΄ βρίσκονται και τα δύο μέσα σου. Εξαρτώνται όλα από το τι επιλέγεις να είσαι.
Επέλεξε να είσαι θεϊκός, επέλεξε να είσαι όλο και πιο πολύ γιορταστικός, επέλεξε να γιορτάζεις, έτσι ώστε όλο και πιο πολλά λουλούδια να μπορούν να ανθίσουν μέσα στην ύπαρξή σου και όλο και πιο πολλή ευωδιά να μπορεί να σου είναι διαθέσιμη.
Κι ο τρόπος αυτός δεν θα βοηθήσει εσένα μόνο, θα βοηθήσει κι όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί σου. Όταν βλέπεις λίγους ανθρώπους να χορεύουν, ξαφνικά νιώθεις ότι τα πόδια σου είναι έτοιμα. Ίσως προσπαθήσεις να τα ελέγξεις, γιατί σε έχουν διδάξει να ελέγχεις, αλλά το σώμα σου θέλει να πάρει μέρος στο χορό. Όποτε έχεις την ευκαιρία να γελάσεις, λάβε μέρος΄ όποτε έχεις την ευκαιρία να χορέψεις, λάβε μέρος΄ όποτε έχεις την ευκαιρία να τραγουδήσεις, τραγούδησε΄ και κάποια μέρα θα δεις ότι έχεις δημιουργήσει το δικό σου παράδεισο.

Δεν είναι πως πάει κανείς στον παράδεισο΄ ο παράδεισος δεν βρίσκεται κάπου στον ουρανό΄ είναι κάτι που δημιουργεί κανείς γύρω από τον εαυτό του.

 

Πρόκειται για μια καλή αρχή. Με όλες τις ευλογίες μου, πήγαινε βαθύτερα, παρά τους όποιους φόβους. Μην ακούς ποτέ τα αρνητικά πράγματα, γιατί αν τα ακούς, μπορούν να σε δηλητηριάσουν, μπορούν να καταστρέψουν τη χαρά σου -κράτησέ την καθαρή, αμόλυντη. Και υπάρχουν εδώ άνθρωποι που θα χορέψουν μαζί σου, που θα γιορτάσουν, γιατί έκανες το πρώτο βήμα προς την ύπαρξη.

Και θέλω να σου θυμίσω ότι το πρώτο βήμα αποτελεί τη μισή σχεδόν διαδρομή.

OSHO

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Ο  δον  Χουαν  διδασκε τη διαπιστωση που εκαναν οι μαγοι της γενιας του: οτι η εσωτερικη σιωπη πρεπει να κατακταται με διαρκη ασκηση πειθαρχιας. Πρεπει να αποκταται με κοπο και να αποθηκευεται λιγο λιγο, λεπτο με το λεπτο. Με αλλα λογια πρεπει κανεις να πιεσει τον εαυτο του να σωπαινει, εστω και για λιγα  δευτερολεπτα  τη φορα. Συμφωνα με το  δον Χουαν ηταν κοινη πεποιθηση των μαγων  οτι η επιμονη ενος ανθρωπου μπορει να κατανικησει τη συνηθεια, ωσπου να φτασει, αναλογα με το ατομο, επιμενοντας για λιγα δευτερολεπτα η λεπτα, σε ενα κατωφλι. Για  παραδειγμα, αν το κατωφλι της εσωτερικης  σιωπης ειναι δεκα λεπτα για ενα  συγκεκριμενο ατομο, τοτε, μολις φτασει σε αυτο το κατωφλι, η εσωτερικη σιωπη επερχεται  απο μονη της, αυτοβουλα, θα ελεγε κανεις. Δεν μπορουμε να γνωριζουμε εκ των προτερων το προσωπικο  μας κατωφλι ο μονος τροπος για να το ανακαλυψουμε ειναι μεσω αμεσης   εμπειριας.Αυτο  ακριβως μου συνεβη. Ακολουθωντας την υποδειξη του  δον Χουαν, πιεζα επιμονα τον εαυτο μου να σωπαινει και,  καποια μερα, ενω περπατουσα στο UCLA,εφτασα  στο μυστηριωδες  κατωφλι μου.Ηξερα  πως ειχα φτασει επειδη βιωσα  στη στιγμη   κατι που ο δον Χουαν μου ειχε περιγραψει αναλυτικα. Εκεινος   το ονομαζε  σταματημα του κοσμου.Εν  ριπη οφθαλμου, ο κοσμος επαψε να ειναι   αυτο που ηξερα και,για πρωτη φορα στη ζωη μου, συνειδητοποιησα οτι  εβλεπα την ενεργεια  οπως  ρεει στο συμπαν.
Χρειαστηκε  να καθισω σε κατι σκαλοπατια. Ηξερα πως  καθομουν σε πλινθινα σκαλοπατια, αλλα το  ηξερα μονο διανοητικα, μεσα απο την μνημη μου. Εμπειρικα, αναπαυομουν πανω σε ενεργεια. Εγω ο ιδιος  ημουν ενεργεια, οπως τα παντα  γυρω μου. Ειχα <<  κλεισει>> το ερμηνευτικο μου συστημα.
Αφου  ειδα αμεσα την ενεργεια, συνειδητοποιησα κατι που με τρομοκρατησε,κατι που μονο ο δον  Χουαν  θα μπορουσε  να μου εξηγησει.  Συνειδητοποιησα οτι, μολονοτι  εβλεπα  αμεσα την ενεργεια  για πρωτη φορα στη ζωη μου, στην πραγματικοτητα  την εβλεπα σε ολη μου  τη ζωη, χωρις να το συνειδητοποιω.  Η  καινοτομια  δεν ηταν να βλεπω την ενεργεια οπως ρεει στο συμπαν, ηταν η απορια που γεννηθηκε  μεσα μου, μια απορια τοσο εντονη, ωστε με εκανε να αναδυθω πισω  στον κοσμο  της καθημερινης  ζωης. Τι   ηταν αυτο που με εμποδιζε μια ζωη να συνειδητοποιησω οτι εβλεπα  την ενεργεια που ρεει στο  συμπαν;
<<Για να σου  λυσω την απορια, πρεπει  να εξετασουμε δυο θεματα>>, μου εξηγησε ο δον Χουαν, οταν τον ρωτησα  σχετικα  με αυτη την εξοργιστικη αντιφαση. << Το  ενα ειναι  η γενικη επιγνωση.Το  αλλο ειναι  η ειδικη, σκοπιμη συνειδητοτητα. Καθε  ανθρωπινο ον μεσα στον κοσμο αντιλαμβανεται, σε γενικες γραμμες, οτι βλεπει την ενεργεια  οπως ρεει  στο συμπαν. Παρολα  αυτα, μονο οι μαγοι  εχουν ιδιαιτερη και συνειδητη αντιληψη   αυτης  της ενεργειας. Για να αντιληφθεις συνειδητα  κατι που γενικως συναισθανεσαι προυποθετει  ενεργεια  και την ατσαλινη  πειθαρχια   που απατει  η υπαρξη της. Η   εσωτερικη  σιωπη σου, ο  καρπος  πειθαρχιας  και ενεργειας , γεφυρωσε  το χασμα αναμεσα στη γενικη  επιγνωση και την ειδικη συνειδητοτητα>>..


ΚΑΡΛΟΣ    ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

ΝΤΡΟΠΗ

ΟΤΙ   ΣΕ    ΚΑΝΕΙ ΝΑ  ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ,  ΤΟ  ΚΡΥΒΕΙΣ   ΜΕΣΑ ΣΟΥ,  ΣΤΟ   ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.
ΑΥΤΟ  ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ  ΕΙΝΑΙ   ΣΟΥ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ   ΜΕΣΑ  ΣΤΟ  ΑΙΜΑ  ΣΟΥ   ΚΑΙ   ΣΕ  ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙ     ΑΠΟ   ΤΑ   ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ.....



Αν   θελεις   να καταπιεζεις, καταπιεσε  κατι ομορφο.Ποτε   μην  καταπιεζεις  κατι  για το οποιο  ντρεπεσαι,  επειδη οτιδηποτε καταπιεζεις, πηγαινει   βαθυτερα   και οτιδηποτε εκφραζεις,  θα εξατμιζεται  στον ουρανο.Ετσι, οτι σε κανει  να ντρεπεσαι,  εκφρασε το, ωστε να τελειωνεις  μαζι του.
Οτι ειναι  ομορφο, κρατα το σαν θησαυρο  μεσα σου, ωστε να συνεχιζει  να επηρεαζει τη ζωη σου.
Εμεις  ομως  κανουμε   ακριβως   το  αντιθετο. Οτι  ειναι  ομορφο, το  εκφραζουμε. Για  την ακριβεια, το εκφραζουμε  υπερβολικα--εκφραζουμε  περισσοτερο  απο  οσο βρισκεται εκει. Λες  συνεχεια  << αγαπω, αγαπω, αγαπω>> και μπορει να μην το εννοεις  και τοσο πολυ. Συνεχεια  καταπιεζεις το θυμο, το μισος, τη ζηλια,την κτητικοτητα και σιγα σιγα  βρισκεις πως εχεις  γινει ολα οσα εχεις  καταπιεσει.
Και  τοτε εμφανιζεται βαθια  ενοχη.
Δεν  χρειαζεται να ντρεπεσαι για  τιποτα. Τα παντα ειναι  τελεια ετσι οπως ειναι. Δεν μπορει  να υπαρξει πιο τελειος  κοσμος  απο αυτον. Αυτη  εδω η στιγμη ειναι το  αποκορυφωμα ολοκληρης  της  υπαρξης. Τιποτα  δεν μπορει να ειναι πιο τελειο, γιαυτο  απλως  χαλαρωσε και απολαυσε το.
Ανοιξε τις  πορτες  σου  στον ηλιο και στον  αερα και στον ουρανο. Τοτε, θα σε  διαπερνα παντοτε ενας καινουριος, φρεσκος αερας, καινουριες ακτινες του ηλιου  θα σε διαπερνουν  παντοτε.
Επιτρεψε στην κυκλοφορια της υπαρξης να σε διαπερασει. Ποτε μην εισαι  αδιεξοδος δρομος, διαφορετικα  μονο θανατος  και σκονη μαζευονται.Απλως παρατα καθε  αντιληψη  ντροπης και  ποτε μην κρινεις   τιποτα............


ΟΣΣΟ