Πιστευετε οτι ειστε το σωμα, επειδη ποτε δεν εχετε αμφισβητησει την πεποιθηση σας οτι ειστε το σωμα,το οποιο, προφανως, γεννιεται και πεθαινει. Ενοσω ζει, ελκυει την προσοχη και εντυπωσιαζει τοσο πληρως, που σπανια αντιλαμβανεται κανεις την πραγματικη του φυση. Ειναι σαν να βλεπετε την επιφανεια του ωκεανου και να ξεχνατε τελειως το τεραστιο βαθος του. Ο κοσμος δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η επιφανεια του νου και ο νους ειναι απειρος. Αυτα που αποκαλουμε σκεψεις ειναι απλως κυματισμοι του νου..Οταν ο νους ειναι ησυχος, τοτε αντανακλα την πραγματικοτητα. Οταν ειναι περα ως περα ακινητος, τοτε διαλυεται και μονο η πραγματικοτητα παραμενει..Αυτη η πραγματικοτητα ειναι τοσο συμπαγης, τοσο πραγματικη και συγκεκριμενη, τοσο πιο απτη απο το νου και την υλη, ωστε συγκρινομενο μαζι της ακομη και το διαμαντι ειναι μαλακο σαν βουτηρο.
Αυτη η συντριπτικη πραγματικοτητα καθιστα τον κοσμο ονειρικο, ομιχλωδη, ξεκαρφωτο.
Δειτε απλως το προσωπο, που φανταζεστε οτι ειναι ο εαυτος σας, σαν τμημα του κοσμου που συλλαμβανετε στο νου σας, και κοιταξτε το νου απεξω, γιατι εσεις δεν ειστε ο νους. Στο κατω-κατω,το μονο σας προβλημα ειναι η προθυμη ταυτιση του εαυτου με οτιδηποτε αντιλαμβανεστε. Εγκαταλειψτε αυτη τη συνηθεια, θυμηθειτε πως δεν ειστε οτι αντιλαμβανεστε, χρησιμοποιηστε τη δυναμη της αγρυπνης αποστασιοποιησης. Δειτε τον εαυτο σας μεσα σε ολα οσα ζουν και η συμπεριφορα σας θα εκφρασει το οραμα σας.. Απο την στιγμη που θα συνειδητοποιησετε, οτι δεν υπαρχει τιποτε σε αυτον τον κοσμο που να μπορειτε να το πειτε δικο σας, τον βλεπετε απεξω, οπως βλεπετε ενα θεατρικο εργο στη σκηνη, η μια κινηματογραφικη ταινια στην οθονη, θαυμαζοντας και απολαμβανοντας, αλλα στην πραγματικοτητα αμετακινητος. Οσο φανταζεστε τον εαυτο σας ως κατι απτο και στερεο, ενα πραγμα αναμεσα σε πραγματα, αληθινα υπαρχοντα σε χρονο και χωρο, βραχυβιο και ευθραυστο, φυσικα θα ειστε ανησυχος για την επιβιωση και την αναπτυξη σας. Οταν ομως γνωρισετε οτι ο εαυτος σας ειναι περα απο χωρο και χρονο- σε επαφη μαζι τους μονο στο σημειο εδω και τωρα, και ομως διαποτιζει και περιεχει τα παντα, απροσιτος, ακαταμαχητος, ατρωτος-δε θα φοβαστε πια. Γνωριστε τον εαυτο σας οπως ειστε, δεν υπαρχει αλλο γιατρικο για το φοβο..Πρεπει να μαθετε να σκεφτεστε και να αισθανεστε πανω σε αυτες τις κατευθυντηριες γραμμες, αλλιως θα παραμεινετε επ αοριστον στο προσωπικο επιπεδο επιθυμιας και φοβου, κερδους και απωλειας, ακμης και παρακμης. Ενα προσωπικο προβλημα δεν μπορει να λυθει στο δικο του επιπεδο. Η ιδια η επιθυμια της ζωης ειναι ο αγγελιοφορος του θανατου, οπως και η λαχταρα να ειναι κανεις ευτυχισμενος ειναι το περιγραμμα της θλιψης. Ο κοσμος ειναι ενας ωκεανος πονου και φοβου, αγχους και απογνωσης. Οι απολαυσεις ειναι σαν τα ψαρια, λιγες και γρηγορες, ερχονται σπανια και φευγουν γρηγορα. Ενας ανθρωπος χαμηλης νοημοσυνης πιστευει, παρολες τις ενδειξεις, οτι αποτελει μια εξαιρεση και οτι ο κοσμος του χρωσταει την ευτυχια. Ο κοσμος ομως δεν μπορει να δωσει αυτο που δεν εχει απατηλος στην ουσια του, δεν μπορει να ειναι καθολου χρησιμος για την πραγματικη ευτυχια. Δεν μπορει να ειναι αλλιως. Αναζητουμε το πραγματικο, ,επειδη ειμαστε δυστυχεις στο απατηλο. Η ευτυχια ειναι η πραγματικη μας φυση και δεν θα ησυχασουμε ποτε μεχρι να τη βρουμε. Ομως, σπανιως γνωριζουμε που να την αναζητησουμε. Απο την στιγμη που καταλαβαινετε οτι ο κοσμος δεν ειναι τιποτε αλλο παρα μια λανθασμενη αποψη της πραγματικοτητας, και δεν ειναι αυτο που φαινεται να ειναι, απαλλασσεστε απο τις καταληψεις του. Μονο οτι ειναι συμβατο με την πραγματικη σας υπαρξη μπορει να σας κανει ευτυχισμενο κι ο κοσμος, οπως τον αντιλαμβανεστε, ειναι η κατηγορηματικη απορριψη της.
Παραμεινετε απολυτως ηρεμος και παρατηρηστε οτι ερχεται στην επιφανεια του νου. Απορριψτε το γνωστο,καλωσοριστε το μεχρι τωρα αγνωστο κι απορριψτε το κι αυτο με τη σειρα του. Με αυτον τον τροπο φθανετε σε μια κατασταση, οπου δεν υπαρχει γνωση, μονο υπαρξη, στην οποια η ιδια η υπαρξη ειναι γνωση.
Το να γνωριζετε μεσω της υπαρξης, ειναι αμεση γνωση. Βασιζεται στην ταυτιση του παρατηρητη και του παρατηρουμενου. Η εμμεση γνωση βασιζεται στην αισθηση και τη μνημη, στην εγγυτητα του αντιλαμβανομενου και του αντιληπτου και καθοριζεται απο την αντιπαραθεση αυτων των δυο. Το ιδιο ισχυει και για την ευτυχια. Συνηθως πρεπει να ειστε λυπημενος για να γνωρισετε τη χαρα και χαρουμενος για να γνωρισετε τη λυπη. Η αληθινη ευτυχια ειναι αναιτια, και δεν μπορει να εξαφανιστει απο ελλειψη ερεθισματος. Δεν ειναι το αντιθετο της θλιψης περιλαμβανει καθε θλιψη και πονο.Η εσωτερικη ευτυχια ειναι συντριπτικα πραγματικη. Σαν τον ηλιο στον ουρανο, οι εκφρασεις της μπορει να ειναι συννεφιασμενες, η ιδια ομως δεν ειναι ποτε απουσα.
Ο φοβος ειναι το μονο προβλημα. Γνωριστε τον εαυτο σας ως ανεξαρτητο και θα απαλλαγειτε απο το φοβο και τις σκιες του.
Η διαφορα αναμεσα στην ευχαριστηση και στην ευτυχια ειναι οτι, η ευχαριστηση εξαρταται απο τα πραγματα, η ευτυχια οχι.
Οσο πιστευουμε πως χρειαζομαστε τα πραγματα για να μας κανουν ευτυχισμενους, επισης θα πιστευουμε οτι στην απουσια τους πρεπει να ειμαστε δυστυχισμενοι. Ο νους παντα διαμορφωνεται συμφωνα με τις πεποιθησεις του. Εξ ου και η σπουδαιοτητα του να πειστει κανεις οτι δε χρειαζεται να εξωθηθει στην ευτυχια οτι, απεναντιας, η ευχαριστηση ειναι περισπασμος κι ενοχληση, επειδη απλως και μονο διογκωνει την ψευτικη πεποιθηση, οτι δηλαδη χρειαζεται κανεις να εχει και να κανει διαφορα πραγματα για να ειναι ευτυχισμενος, ενω στην πραγματικοτητα ισχυει ακριβως το αντιθετο.
Εσεις δεν σκεφτεστε την ευτυχια, παρα μονο οταν ειστε δυστυχισμενος.Ενας ανθρωπος που λεει<< Τωρα ειμαι ευτυχισμενος>>, βρισκεται αναμεσα σε δυο λυπες- μια παρελθουσα, και μια μελλουσα.Αυτη η ευτυχια ειναι απλως και μονο εξαψη, που προκαλειται σαν ανακουφιση απο καποιον πονο. Η πραγματικη ευτυχια ειναι τελειως μη αυτοσυνειδητη. Εκφραζεται καλυτερα αρνητικα:<< δεν υπαρχει κανενα προβλημα σε μενα, δεν εχω τιποτε που να με ανησυχει>>.
Σε τελικη αναλυση ο εσχατος σκοπος ειναι να φθασουμε σε ενα σημειο, οπου η πεποιθηση αυτη , αντι να ειναι μονο λεκτικη, να βασιζεται στην πραγματικη και παντα παρουσα εμπειρια.
Την εμπειρια της κενοτητας, της απαλλαγης απο αναμνησεις και προσδοκιες, ειναι σαν την ευτυχια των ανοιχτων χωρων, των νιατων, της ανεσης χρονου ενεργειας για δραστηριοτητα, ανακαλυψη, περιπετεια. Να ανακαλυψουμε το συμπαν εξωτερικα και το απειρο εσωτερικα, οπως ειναι στην πραγματικοτητα, μεσα στο μεγα νου και στη μεγαλη καρδια του Θεου το νοημα και ο σκοπος της υπαρξης, το μυστικο του πονου, η λυτρωση της ζωης απο την αγνοια.
ΣΡΙ ΝΙΣΑΡΓΚΑΝΤΑΤΤΑ ΜΑΧΑΡΑΤΖ
ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου