η οποια σηκωνει πολλη ταραχη κατα της ψυχης , ακομη κι αν τυχον υποκρινεται προσωρινα
δηθεν ηρεμια..Υπαρχει και αλλη ειρηνη που ακολουθει τον αποκλεισμο της αισθησεως
και την αποφυγη των παντων και την ησυχια. Αλλα κι αυτη , αν και ειναι ασυγκριτα
καλυτερη απο την προηγουμενη , δε διαρκει πολυ...Γιατι οταν η ψυχη ενοχλειται απο το
λογισμο , ειναι φυσικο βεβαια να συμπασχει και να ενοχλειται και το σωμα και ολοκληρος
ο ανθρωπος.. Υπαρχει και ανωτερη απο αυτες , τριτη ειρηνη των αισθησεων και της ψυχης ,
η οποια ερχεται οταν ησυχαζουν οι δυναμεις της ψυχης και ο εσω ανθρωπος με αγωγη και
επιμελεια καταλληλη ΄ τοτε μπορει κανεις και να προσευχηθει καθαροτερα και να θρηνησει
γλυκυτερα και να μελετησει τα θεια λογια με ηδονη..Αλλα αυτο δεν ειναι ακομη η τελειοτητα
της ειρηνης .. Εκεινος που παιζει τον αυλο η την κιθαρα , δεν ειναι δυνατο να συνεχιζει να παιζει αδιακοπα , αναγκαστικα θα κουραστουν τα χερια του , αλλα θα παρουσιαστει και
καποια αφορμη απο ασθενεια η ενα οποιοδηποτε παθημα ωστε ο αυλητης να μην παιζει
τον αυλο η ο κιθαριστας την κιθαρα.. Ετσι και στην ψυχη , η οποια ρυθμιζει τις ουσιωδεις
αρμονιες των δυναμεων της , δε μενει διαρκως η ατρεψια , αλλα χαλαρωνεται καπως ,
ειτε το θελει ειτε οχι , απο κατι που της ετυχε η απο το ευμεταβλητο της η απο ακηδια ,
αφου και η ψυχη ειναι ενα απο τα κτισματα και ειναι ενωμενη με σωμα υλικο και τραχυ ,
κατα τροπο παραδοξο.. Οταν ομως με την χαρη δεχτει μεσα της την παρουσια του Ακτιστου
που εκτισε τα παντα και το αμεταβλητο και ζωοποιο, πνευμα , γινεται θαυμαστη, παιρνει αλλη ζωη και αφου ζωοποιηθει κατα τη φυση του ζωοποιου πνευματος , απολαμβανει την
υπερφυσικη ζωη, την πραγματικα αμεταβλητη ...Και αληθινα , οπως ζει με την ζωοποιο
δυναμη , ετσι και βλεπει , γιατι ειναι και φως αυτη η ζωοποιος δυναμη, και χαιρεται βεβαια βλεποντας οσα υπερφυσικα της δειχνει το υπερφυσικο, και ειρηνευει με την ειρηνη που
ξεπερνα καθε νοηση για την υπερλογη παλι ζοωποιηση και το φωτισμο και την οραση του
περα απο νου Ζωοποιου και τη χαρα ολων εκεινων που βλεπει μυστικα..
Και δε μεταβαλλεται διολου , δεν αισθανεται κοπο, ουτε προσεχει στις παγιδες και τις επιβουλες του εχθρου..Αλλα αδιακοπα βλεπει το Θεο και τα του Θεου , διολου με δικη της
θεληση διολου , αλλα με τη δυναμη και την κινηση , μα και με τη θεληση , του θειου και
ακαματου Πνευματος που υπαρχει μεσα στην καρδια ενεργητικα και ενυποστατα , οχι με τροπο
που μπορει κανεις να εικασει , αλλα οπως αυτο το Πνευμα γνωριζει , το οποιο ερευνα και γνωριζει ακομη και τα βαθη του Θεου, και μυει τους μετοχους Του με αισθηση ψυχης..
Καλλιστος Αγγελικουδης
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου