ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΕΝ

Η  μοναχη  Τσιγιονο  μελετουσε  για  χρονια,
μα  αδυνατουσε   να βρει  την  φωτιση.
Μια   νυχτα,  μετεφερε   εναν  παλιο  κουβα,
γεματο   με  νερο.
Καθως   περπατουσε, παρατηρουσε,
την  αντανακλαση  της   πανσεληνου
μεσα στο  νερο   του  κουβα.
Ξαφνικα,  τα  καλαμενια  χερουλια
που  κρατουσαν  τον  κουβα  ενωμενο
εσπασαν  και  ο  κουβας   διαλυθηκε.
Το  νερο   χυθηκε,
η  αντανακλαση    του  φεγγαριου
εξαφανιστηκε
και   η  τσιγιονο  φωτιστηκε.
Εγραψε   αυτους   τους   στιχους.

Απο    δω    κι   απο  κει
τον  κουβα  να  κρατησω  προσπαθησα
ελπιζοντας   πως  το  αδυναμο 
καλαμι   ποτε  δεν  θα  εσπαγε.

Ξαφνικα  ο  πατος   επεσε.
Ουτε  νερο  ουτε φεγγαρι    στο  νερο.
Η  κενοτητα   στα  χερια  μου