ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Υπηρχα  οταν  αυτος  ο  κοσμος  δεν   υπηρχε

θα  υπαρχω  οταν  αυτος   ο κοσμος   θα  παψει  να  υπαρχει..

Δεν  ειναι  οτι  υπηρξε  καιρος,  οπου  εγω  δεν  ημουν

ουτε  οπου  εσυ  δεν  ησουν ,  η  αυτοι    οι   βασιλιαδες ,

ουτε  απο  τωρα   κι  υστερα  θα  υπαρξει  καιρος

οπου  εμεις   δεν  θα  ειμαστε..

Οπως   η  ψυχη  μεσα  σε  αυτο  το  σωμα

δοκιμαζει   της  αλλαγες  της  παιδικης    ηλικιας

της  νιοτης  και  των   γηρατειων ,

ετσι   ειναι  και  αλλαγη  απο το  ενα  σωμα  στο  αλλο..

Η  ψυχη  ειναι   αφθαρτη ,

τιποτα   δεν   μπορει  να  προκαλεσει  την  καταστροφη  της

Ειναι   αγεννητη, αιωνια,  αθανατη  και  αρχαια..

Δεν  σκοτωνεται    οταν  το  σωμα   σφαγιαζεται

Τα   οπλα   δεν  μπορουν   να τη   χτυπησουν,

ουτε  η   φωτια  να την   καψει,

το  νερο   δεν  τη  βρεχει,

ουτε  ο  αερας  μπορει  να  την  ξερανει.

Οπως   ο  ανθρωπος   φοραει  νεα  ρουχα ,

πετωντας  τα  σχισμενα, τα  παλια ,

ετσι  η  ψυχη   παιρνει  νεα  σωματα ,

αφηνοντας  το  φθαρμενο  περιβλημα..

Οταν   νοιωθοντας    το  τελος   να  πλησιαζει ,

ο  ανθρωπος   κλεινει

ολους   τους  δρομους  προς  τις  αισθησεις,

οταν  συγκρατει  ολες  τις  ενεργειες

που   περισπουν τον  νου  του,

και  συγκεντρωνει   την  προσιχη  του  

στο  μετωπο  του,   στο  κεντρο  των  ματιων,

φθανει   στην  υψιστη   μακαριοτητα .......

ΓΚΙΤΑ