ΤΑΟ

1)Ο Σοφός δεν διδάσκει, πραγματοποιεί.
Ασχολείται με όλα, δεν ξεχνά τίποτα
Δίνει τη ζωή του σε όλα, δεν εξουσιάζει τίποτα
Επιτυγχάνει χωρίς να καυχιέται.

2)
Η φύση χρησιμοποιεί τις μορφές και ύστερα τις απορρίπτει.

Ο Σοφός εργάζεται με τους ανθρώπους κ έπειτα τους εγκαταλείπει.

Είναι λοιπόν άστοργος;

3)
Ο ουρανός είναι αιώνιος και η Γη διαρκής.
Γιατί;
Δεν ζουν για τον εαυτό τους και έτσι ζουν πολύ.
Ο Σοφός προτιμά να είναι έσχατος και έτσι γίνεται πρώτος.
Απαρνείται τον εαυτό του και έτσι διαρκεί.
Μήπως του δίνεται, επειδή δεν ζητά;

4)
Τα πολλά χρώματα συσκοτίζουν το μάτι,
οι πολλοί ήχοι κουράζουν το αυτί,
τα πολλά μπαχαρικά σκοτώνουν τη γεύση,
το κυνήγι κάνει τον άνθρωπο μανιακό.
Τι κάνει λοιπόν ο Σοφός; Ακολουθεί τη διαίσθησή του
και όχι τις επιθυμίες.
Προτιμά αυτό και όχι εκείνο.

5)
Οι αρχαίοι Σοφοί ήταν:
Μαζεμένοι σαν να περνούσαν ένα ποτάμι το χειμώνα.
Τι σύνεση!
Σαν να παραμόνευε παντού γύρω ο κίνδυνος.
Τι προσοχή!
Σαν να ήταν παντού φιλοξενούμενοι.
Τι αξιοπρέπεια!
Σαν τον πάγο που αρχίζει να λιώνει.
Τι ταπεινότητα!
Σαν το παρθένο Δάσος τ’ ανέγγιχτο.
Τι ειλικρίνεια!

Σαν μια όαση που περιμένει τον οδοιπόρο.
Τι δεκτικότητα!
Σαν έναν χείμαρρο που τρέχει ορμητικά!
Τι θολερότητα!
Αλλά ποιος προχωρώντας θολός επιστρέφει διαυγής;
Ποιος, ενώ είναι αδρανής, γεμίζει τους άλλους με ζωή;

6)
Ο Σοφός προσέχει τα λόγια του σαν να πρόκειται να παρερμηνευτούν.
Όταν όμως η πρόθεσή του πραγματοποιηθεί,
οι άνθρωποι θα πουν:
“Πραγματικά! Εμείς το κάναμε”

7)
Ο Σοφός δεν επιβάλλεται, μα είναι διάσημος
Δεν υπερηφανεύεται, μα είναι αποτελεσματικός
Δεν προσβάλλεται, μα είναι αρχηγός.
Αφού κανέναν δεν ανταγωνίζεται,
ποιος θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί;

8)
Μπορείς να μάθεις τον κόσμο,
χωρίς να αφήσεις το σπίτι σου,
Μπορείς να γνωρίσεις τ’ αστέρια, χωρίς να βγεις στο παράθυρό σου.
Όσο μακρύτερα πηγαίνεις, τόσο λιγότερα μαθαίνεις.
Ο Σοφός:
μαθαίνει χωρίς να ταξιδεύει,
γνωρίζει χωρίς να βλέπει και
ενεργεί χωρίς δράση

9)
Ο Σοφός συντονίζεται με τις ανάγκες του κόσμου.
Σε όσους είναι καλοί φέρεται καλά.
Σε όσους δεν είναι καλοί, επίσης φέρεται καλά, γιατί καλοσύνη σημαίνει δύναμη.
Όσοι είναι τίμιοι τους εμπιστεύεται.
Όσοι δεν είναι τίμιοι επίσης τους εμπιστεύεται, γιατί εμπιστοσύνη σημαίνει δύναμη.
Είναι αμερόληπτος, δεν διαχωρίζει και δεν κρίνει
γι αυτό ακούει και βλέπει σαν μικρό παιδί.

10)
Ο Σοφός είναι ειλικρινής, αλλά όχι σκληρός,
μιλά την αλήθεια, αλλά δεν πληγώνει.
Ακτινοβολεί, αλλά δεν θαμπώνει

Λαο   Τσε

Ζεν το μονοπατι του παραδοξου

Το Ζεν λέει ότι ο Θεός δεν βρίσκεται έξω από τη θρησκεία, αλλά μέσα της. Δεν βρίσκεται εκεί, βρίσκεται εδώ. Γιά την ακρίβεια, δεν υπάρχει “εκεί” στο Ζεν. Τα πάντα βρίσκονται εδώ. Ο Θεός δεν βρίσκεται στο τότε, αλλά στο τώρα. και δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Δεν υπάρχει άλλος χώρος, δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Αυτή η στιγμή είναι τα πάντα. Μέσα σ’ αυτή τη στιγμή συγκλίνει όλη η ύπαρξη. Μέσα σ’ αυτή τη στιγμή είναι διαθέσιμα τα πάντα.
Το Ζεν φέρει ιερότητα στην καθημερινή ζωή. 

Ο Μποκόζου, ο μεγάλος δάσκαλος του Ζεν, συνήθιζε να λέει: “Πόσο θαυμάσιο είναι αυτό! Πόσο μυστηριακό!” Μεταφέρω ξύλα, τραβάω νερό”. Αυτό είναι το πνεύμα του Ζεν. Μεταμορφώνει το συνηθισμένο σε ασυνήθιστο. Μεταμορφώνει το βέβηλο σε ιερό. Εγκαταλείπει κάθε διαχωρισμό ανάμεσα στον κόσμο και το θεϊκό .... Για το Ζεν, η θρησκεία είναι βίωμα. Στην Ιαπωνία έχουν μια ειδική λέξη γι’ αυτό. Το ονομάζουν σονομάμα, το είναι της ζωής. Αυτό το είναι της ζωής, είναι ο Θεός. Δεν είναι ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά ότι το ίδιο το είναι, είναι θεϊκό. Το είναι του δέντρου, το είναι του βράχου το είναι του άντρα, το είναι της γυναίκας, το είναι του παιδιού. Κι αυτό, είναι ένα απροσδιόριστο φαινόμενο. Μπορείς να διαλυθείς μέσα του, μπορείς να ενωθείς μαζί του, μπορείς να το γευτείς. Δεν μπορείς όμως να το προσδιορίσεις, δεν μπορείς να το επισημάνεις λογικά, δεν μπορείς να το διατυπώσεις με σαφείς έννοιες ...  Η λογική είναι ένας φαύλος κύκλος και το Ζεν κάνει κάθε προσπάθεια για να σε βγάλει απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο. Με ποιο τρόπο είναι η λογική ένας φαύλος κύκλος; Η βάση του συλλογισμού ήδη από την αρχή εμπεριέχει μέσα της το ίδιο συμπέρασμα. Έτσι, το συμπέρασμα δεν πρόκειται να είναι κάτι καινούργιο, αφού ήδη εμπεριέχεται στον αρχικό συλλογισμό. Και ύστερα, ο αρχικός συλλογισμός εμπεριέχεται στο συμπέρασμα.

Είναι όπως ο σπόρος. Το δέντρο εμπεριέχεται στον σπόρο κι ύστερα το δέντρο θα γεννήσει πολύ περισσότερους σπόρους και μέσα σ’ εκείνους τους σπόρους θα εμπεριέχονται τα δέντρα. Είναι ένας κύκλος: σπόρος, δέντρο, σπόρος. Και συνεχίζεται. Ή: αυγό, κότα, αυγό, κότα, αυγό… Και συνεχίζεται ώς το άπειρο. Είναι ένας κύκλος.

Το σπάσιμο αυτού του κύκλου είναι όλο το θέμα με το οποίο ασχολείται το Ζεν αποκλειστικά. Το να μην εγκαθίστασαι μέσα στο νου σου, μέσα σε λέξεις και έννοιες, αλλά να πέσεις μέσα στην ίδια την ύπαρξη.

Το Ζεν δεν είναι φιλοσοφία, αλλά ποίηση. Δεν έχει σκοπό, δεν έχει επιχειρήματα ,απλώς τραγουδάει το δικό του τραγούδι.

Ο ίδιος του ο πυρήνας  είναι αισθητικός, δεν είναι ασκητικός. Δεν πιστεύει στην αλαζονεία, στην επιθετικότητα προς την πραγματικότητα. Πιστεύει στην Αγάπη. Πιστεύει ότι αν συμμετέχουμε στην πραγματικότητα, τότε η ίδια  η πραγματικότητα μας αποκαλύπτει τα μυστήριά της. Το Ζεν δημιουργεί διάθεση συμμετοχής. Είναι ποίηση, καθαρή ποίηση όπως είναι και η καθαρή θρησκεία [...] Η φιλοσοφία είναι προσανατολισμένη στο κεφάλι. Η ποίηση είναι περισσότερο συνολική. Η ποίηση ασχολείται περισσότερο με την ομορφιά. Και η ομορφιά είναι μη βίαιη. Και ομορφιά είναι αγάπη. Και η ομορφιά είναι συμπόνια.

Ο  ερευνητής του Ζεν κοιτάζει μέσα στην πραγματικότητα, για να ανακαλύψει την ομορφιά …στο τραγούδι των πουλιών, στα δέντρα, στο χορό του παγωνιού, στα σύννεφα, στην αστραπή, στη θάλασσα. στην άμμο. Προσπαθεί να βρει την ομορφιά.

Φυσικά, το να ψάχνεις για την ομορφιά, έχει μια εντελώς διαφορετική επίδραση. Όταν ψάχνεις για την ομορφιά είσαι περισσότερο θηλυκός. Όταν ψάχνεις για την αλήθεια, ενδιαφέρεσαι περισσότερο για τη λογική, όταν ψάχνεις για την ομορφιά, ενδιαφέρεσαι περισσότερο για τη διαίσθηση. Το Ζεν είναι θηλυκό. Η ποίηση είναι θηλυκή. Η φιλοσοφία είναι πολύ αντρική, πολύ επιθετική –είναι αντρικός νους.

Το Ζεν είναι παθητικό, αδρανές, υπομονετικό. Γι’ αυτό, στο Ζεν, το κάθισμα είναι ένας από τους σημαντικότερους διαλογισμούς. Απλώς κάθεσαι-ζαζέν. Οι άνθρωποι του Ζεν λένε ότι αν απλώς κάθεσαι, χωρίς να κάνεις τίποτα, τα πράματα θα συμβούν. Τα πράματα συμβαίνουν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να κυνηγάς εσύ, να τρέχεις από πίσω τους, να τα ψάχνεις. Θα έρθουν. Εσύ απλώς κάθισε. Αν μπορείς να καθίσεις σιωπηλά, αν μπορείς να πέσεις σ’ αυτή την τρομερή ηρεμία, αν μπορείς να χαλαρώσεις τον εαυτό σου, αν μπορείς να παρατήσεις όλες τις εντάσεις και να γίνεις μια σιωπηλή λίμνη, χωρίς να πηγαίνεις πουθενά, χωρίς να ψάχνεις τίποτα, η άνοιξη έρχεται και το χορτάρι μεγαλώνει από μόνο του.

.. Η λέξη αιώνιο στα λεξικά, σημαίνει για πάντα. Δεν είναι όμως αυτή η σημασία του αιώνιου –γιατί τότε το μόνιμο γίνεται αιώνιο– μα δεν είναι έτσι.
Η αιωνιότητα δεν είναι διάρκεια. Είναι το βάθος της στιγμής. Η αιωνιότητα είναι μέρος του στιγμιαίου. Η αιωνιότητα είναι εναντίον της μονιμότητας. Αν πας βαθιά μέσα στη στιγμή, αν διαλυθείς εντελώς μέσα της, έχεις μια γεύση αιωνιότητας. Όταν ζεις κάθε στιγμή ολοκληρωτικά και χαλαρά, ζεις την αιωνιότητα.

Ο Μπασό τραγουδάει:

Όταν αστράφτει η αστραπή, πόσο θαυμαστός εκείνος που δε σκέφτεταιπως  η ζωή δεν τρέχει γρήγορα.

Τρομερή δήλωση! Αυτή είναι η ομορφιά των ανθρώπων του Ζεν. Δεν θα τη βρεις πουθενά αλλού. Αυτό είναι κάτι μοναδικό στο Ζεν    

 Αποσπάσματα από το βιβλίο του Όσσο :

Ζεν, το μονοπάτι του παράδοξου,

Ενας αληθινός άνθρωπος του ζεν

‎Naren Jobanputra‎ προς Osho

14 Νοεμβρίου στις 3:12 μ.μ.

First you become silent. And as the silence goes deeper you start feeling that you are not the body, that you are not the mind. You are living in the body but you are not it. You are using the mind but you are not it. As the silence goes to serenity you suddenly become aware that, " I am only a witness, witness of the whole world and witness of my body and mind too. " Just a pure witness, a cool breeze, a fragrant breeze.

Osho, Kyozan - A TRUE MAN OF ZEN # 28.

Πρώτα γίνεσαι σιωπηλός. Και καθώς η σιωπή πάει πιο βαθιά αρχίζεις να νιώθεις ότι δεν είσαι το σώμα, ότι δεν είσαι το μυαλό. Ζεις στο σώμα αλλά δεν είσαι. Χρησιμοποιείς το μυαλό αλλά δεν είσαι. Καθώς η σιωπή πάει στη γαλήνη ξαφνικά γνωρίζεις ότι, "είμαι μόνο μάρτυρας, μάρτυρας όλου του κόσμου και μάρτυρας του σώματος και του μυαλού μου επίσης." απλά ένας καθαρός μάρτυρας, ένα δροσερό αεράκι, ένα αρωματικό αεράκι.

Osho, kyozan - ένας αληθινός άνθρωπος του ζεν

ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΟΙ  μαγοι της γενιας του δον Χουαν πιστευαν οτι  υπαρχει  ενα  εγγενες  αποθεμα ενεργειας  μεσα στον καθενα  μας, ενα αποθεμα  που δεν υποκειται σε επεμβασεις εξωτερικων δυναμεων  που επιδιωκουν  ειτε την αυξηση  ειτε τη μειωση του. Πιστευαν  οτι  αυτη η ποσοτητα ενεργειας ηταν αρκετη   για να πετυχει κανεις αυτο που, για κεινους,  αξιζε να ειναι  αυτοσκοπος  καθε ανθρωπου που ζει πανω στη Γη:  να  σπασει  τους φραγμους  της φυσιολογικης  αντιληψης.Ο  δον Χουαν  Ματους  ηταν πεπεισμενος   οτι η ανικανοτητα μας να σπασουμε αυτους  τους φραγμους ειναι αποτελεσμα του πολιτισμου  και του κοινωνικου μας περιβαλλοντος. Υποστηριζε  οτι η κουλτουρα μας και το κοινωνικο περιβαλλον  επιστρατευει και το τελευταιο ψηγμα της εμφυτης ενεργειας μας στην πραγματωση θεμελιωμενων  προτυπων συμπεριφορας  που μας εμποδιζουν  να σπασουμε τους φραγμους της φυσιολογικης αντιληψης
Το  γκρεμισμα  αυτων των αντιληπτικων  φραγμων ειναι η αναποδραστη διεξοδος της ανθρωποτητας.
Θα  σημαινε  την εισοδο  μας σε ασυλληπτους  κοσμους, των  οποιων  η πρακτικη ουσια δεν υστερει καθολου  απο εκεινη του γνωστου κοσμου της καθημερινης μας ζωης.Ανεξαρτητα απο το αν δεχομαστε η οχι αυτο το σκεπτικο, ταλανιζομαστε ολοι απο την εμμονη να σπασουμε αυτους τους φραγμους και αποτυγχανουμε οικτρα στην προσπαθεια--εξ ου και η αφθονια  των ναρκωτικων και των διεγερτικων και των θρησκευτικων  τελετουργικων στη συγχρονη ανθρωποτητα.
Η αποτυχια  μας  να εκπληρωσουμε  αυτη την υποσυνειδητη επιθυμια, οφειλεται  στο γεγονος οτι την αντιμετωπιζουμε  με εναν ατακτο, ανοργανωτο τροπο. Τα εργαλεια μας ειναι πολυ προχειροφτιαγμενα. Ειναι κατι αναλογο σαν να προσπαθεις  να γκρεμισεις εναν τοιχο  χτυπωντας τον με το κεφαλι σου. Ο ανθρωπος  δεν επιχειρει ποτε αυτη την καταρριψη με οπλο του την ενεργεια.
Για τους  μαγους   η επιτυχια εξαρταται αποκλειστικα απο το ποσο διαθεσιμη  ειναι η οχι στον ανθρωπο  η ιδια η ενεργεια.
Αφου ειναι αδυνατο  να αυξησουμε  την εγγενη μας ενεργεια, η μοναδικη  οδος  που βρηκαν οι μαγοι  του αρχαιου Μεξικου  ηταν η  ανακατανομη της. Για κεινους  αυτη  η διαδικασια της ανακατανομης ξεκινουσε με τα μαγικα περασματα  και τον τροπο που επιδρουσαν  στο υλικο σωμα.
Σε  ολη τη διαρκεια της διδασκαλιας του, ο δον Χουαν τονιζε  με καθε τροπο  το γεγονος οτι η τεραστια εμφαση που εδιναν οι σαμανοι της γενιας του στην εξαιρετικη  φυσικη κατασταση και την πνευματικη ευεξια διατηρουνταν  μεχρι σημερα.Εγω ειχα τη δυνατοτητα να επιβεβαιωσω την αληθεια των λογων του  παρατηρωντας εκεινον και τους δεκαπεντε συνοδοιπορους του στα μονοπατια του σαμανισμου. Η αξιοθαυμαστη  σωματικη και πνευματικη ισορροπια τους ηταν το εμφανεστερο χαρακτηριστικο τους.
Η απαντηση του δον Χουαν  οταν καποτε τον ρωτησα ευθεως γιατι οι μαγοι δινουν τοση μεγαλη  σημασια στην υλικη πλευρα  του ανθρωπου με αφησε αναυδο. Κι αυτο γιατι τον θεωρουσα ανεκαθεν  βαθια πνευματικο ανθρωπο.
Οι  σαμανοι δεν ειναι καθολου πνευματικοι, μου απαντησε. Ειναι πολυ  πρακτικοι ανθρωποι.
Ειναι γνωστο τοις πασι, παντως, οτι γενικα θεωρουνταν εκκεντρικοι-η ακομη και ανισορροποι.
Ισως αυτο ειναι που σε κανει  να τους φανταζεσαι πνευματικους. Φαινονται ανισορροποι, επειδη  προσπαθουν παντα να εξηγησουν τα ανεξηγητα. Και, στη ματαιη προσπαθεια τους  να δωσουν σαφεις εξηγησεις για πραγματα που ειναι αδυνατο να εξηγηθουν, χανουν καθε λογικη συνοχη και λενε ανοησιες.
Η αληθεια ειναι οτι χρειαζεσαι  ενα  ευπλαστο σωμα, αν θελεις  τη φυσικη ρωμη  και τη σοφια,αυτα ειναι τα δυο σημαντικοτερα ζητηματα στη ζωη των σαμανων, επειδη προαγουν τη νηφαλιοτητα και τη θετικοτητα-- τις μοναδικες  απαραιτητες  προυποθεσεις για να εισχωρησει κανεις  σε αλλες διαστασεις της αντιληψης.
Για  να ταξιδεψεις  αληθινα στο αγνωστο, απαιτειται μεγαλη τολμη, αλλα οχι απερισκεψια. Ενας μαγος πρεπει να ειναι τελεια κυριαρχημενος, προσεκτικος, ικανος και σε εξαιρετικη κατασταση, για να βρει μια ισορροπια μεταξυ τολμης και απερισκεψιας.
Μα σε τι  χρησιμευει η εξαιρετικη φυσικη κατασταση , δον Χουαν ; ρωτησα. Δεν αρκει η επιθυμια η η αποφαση να ταξιδεψει  κανεις στο αγνωστο;
Ουτε στον υπνο σου! μου απαντησε μαλλον αποτομα. Και μονο η σκεψη  να κοιταξεις καταματα το αγνωστο -ποσο μαλλον να εισχωρησεις σε αυτο- απαιτει ατσαλινο θαρρος  κι ενα σωμα που θα εχει  το σφριγος  να συντηρηση αυτο το θαρρος. Τι νοημα θα ειχε να ησουν σθεναρος, αν δεν ειχες την πνευματικη ετοιμοτητα , τη φυσικη ρωμη  και επαρκη μυικη  δυναμη;Η  τελεια φυσικη κατασταση που συνιστουσε σταθερα ο δον Χουαν απο την πρωτη μερα  της γνωριμιας μας,  προιον της σχολαστικης  εκτελεσης των μαγικων περασματων, ηταν, βασει ολων των ενδειξεων, το πρωτο βημα προς την ανακατανομη  της εμφυτης ενεργειας μας. Αυτη η ανακατανομη της ενεργειας ηταν, κατα την αποψη του δον Χουαν, το σπουδαιοτερο ζητημα στη ζωη των σαμανων, αλλα και καθε ανθρωπου.
Ανακατανομη   ενεργειας ειναι η διαδικασια που συνισταται στη μεταφορα, απο το ενα σημειο  στο αλλο, της ενεργειας  που υπαρχει ηδη  μεσα μας. Αυτη η ενεργεια  εκτοπιζεται απο τα κεντρα ζωτικοτητας μεσα στο σωμα, τα οποια  χρειαζονται αυτη την εκτοπισμενη  ενεργεια για να επιφερουν  μια ισορροπια  αναμεα  στην πνευματικη ετοιμοτητα και τη σωματικη ευεξια..
Οι  σαμανοι της γενιας του δον Χουαν μοχθουσαν αδιακοπα για την ανακατανομη  της εσωτερικης τους ενεργειας. Κι αυτη η αφοσιωση δεν ηταν μια διανοητικη  προσπαθεια ουτε το αποτελεσμα συλλογισμων  η  συμπερασματων  μεσω της επαγωγικης  η της παραγωγικης μεθοδου.
Ηταν απλως το προιον της ικανοτητας τους να αντιλαμβανονται την ενεργεια οπως ρεει μεσα στο συμπαν..


Καρλος  Καστανεντα
αποσπασμα απο το βιβλιο Μαγικα  Περασματα

Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

Η Ειμαρμένη είναι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο, που πολύ συχνά ταυτίζεται με την Ανάγκη σε έναν Κόσμο συνύπαρξης Θεών και ανθρώπων, ο οποίος διέπεται από αυστηρή νομοτέλεια. Η Ειμαρμένη αποτελεί το καθορισθέν υπό της Μοίρας, τον «Λόγο του Κόσμου». Θεωρείται ως μία αδιάσπαστη αλυσίδα αιτιοτήτων, την οποία οι Στωικοί αντιλαμβάνονται ως φυσική και ηθική δύναμη, σχεδόν ταυτιζόμενη με τον Θεό, αλλά και με την Δικαιοσύνη και την Πρόνοια, σύμφωνα και με τις απόψεις του Παρμενίδη και του Δημοκρίτου. Την επικράτηση της αναγκαιότητος και της Ειμαρμένης σε όλον τον Κόσμο, δέχονται και οι Ατομικοί Λεύκιππος και Δημόκριτος. (Διογένης Λαέρτιος, 9, 33 και 45)

Η Ειμαρμένη δημιουργεί γεγονότα όχι όμως ανθρώπινες ποιότητες, οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποκλειστικώς της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης. Οι Πυθαγόρειοι τοποθετούν τον ανθρώπινο βίο ανάμεσα σε δύο πόλους, την εξαναγκαστική Ανάγκη και την ελευθεροβουλητική Δύναμη (Ιεροκλής, «Χρυσά Έπη», 8), ενώ η Ειμαρμένη, απαντάται και στον Ηράκλειτο, κατά τον οποίο τα πάντα γίνονται «καθ' ειμαρμένην», υπό την έννοια όμως του «κατ' αναλογίαν». Οι Στωικοί ορίζουν από την πλευρά τους την Ειμαρμένη, ως μία ταυτοχρόνως φυσική και θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου, που αποτελεί τον Λόγο και την νομοτέλεια του Παντός, δύναμη, που διατηρεί και διατηρείται κυβερνώντας και περιλαμβάνοντας τα ενάντια, ταυτόσημη με την Μοίρα, την Πρόνοια, την Φύση, το Σύμπαν, και εν τέλει με τον ίδιο τον Θεό Δία.

Οι Ίωνες φιλόσοφοι και ο Πυθαγόρας την αντιλαμβάνονται ως παγκόσμιο νόμο, που επηρεάζει και τον άνθρωπo από τη γέννηση ως τον θάνατό του.
Ο Πλάτων αρχικά δέχεται την απόλυτη αναγκαιότητα της Ειμαρμένης και παραδέχεται την καθοριστική δύναμή της και στον άνθρωπο και στον Κόσμο και πιστεύει ότι πρόκειται για νόμο κατά τον οποίο τελείται το γίγνεσθαι, δηλαδή το θέλημα των Θεών.
Η Ειμαρμένη ή η Πρόνοια είναι αυτό που δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο και η Ελευθερία ή το Αυτεξούσιο είναι το δεδομένο και το ζητούμενο του βίου των θνητών στη μακρά οδό προς την τελείωσή τους, που είναι η γνωριμία τους με τους Θεούς ως Θεοσοφιστές.

Η ίδια έννοια με τον όρο Κάρμα κυριαρχεί στην Ανατολική μεριά του πλανήτη. Το κάρμα είναι το αποτέλεσμα της πράξης – από το καρ-κρι-πράττω και το –μα που σημαίνει το αποτέλεσμα της πράξης. Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας ατομικής βούλησης-επιθυμίας, είναι μια συνέπεια ατομικής επιλογής που μπορεί να συνάδει ή όχι με τις αρχές της αρμονίας. Είναι η δίδυμη δοξασία της μετενσάρκωσης. Κανένα σημείο ή ύπαρξη στο σύμπαν δεν εξαιρείται από τη λειτουργία του Κάρμα, αλλά όλα και όλοι βρίσκονται υπό την επιρροή του. Μας τιμωρεί για σφάλματα, αλλά και μας καθοδηγεί για το καλό μας στα ανώτερα ύψη τελειότητας, μέσα από την πειθαρχία, ανάπαυση και ανταμοιβή. Είναι ένας νόμος τόσο περιεκτικός στη δράση του που αγκαλιάζει ταυτόχρονα και τη φυσική και την ηθική μας ύπαρξη.
Χρησιμοποιούμενος αναφορικά με την ηθική ζωή του ανθρώπου είναι ο νόμος της ηθικής αιτιότητας, της δικαιοσύνης, της ανταμοιβής και της τιμωρίας. Η αιτία για τη γέννηση και επαναγέννηση, αλλά επίσης και το μέσο για απόδραση από την ενσάρκωση.
Το Κάρμα είναι ένας ευεργετικός νόμος, απόλυτα ευσπλαχνικός, αδυσώπητα ακριβοδίκαιος, γιατί το αληθινό έλεος δεν είναι εύνοια αλλά αμερόληπτη δικαιοσύνη.

Τι  ειναι  το  Καρμα.   Ε. Π.   Μπλαβατσκυ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΗΣΗΣ

 ''Ο Μποντιντάρμα είπε:

- Η ουσία του Ντάρμα είναι απόσπαση. Και ο σκοπός εκείνων που ασκούνται είναι η απελευθέρωση από τα φαινόμενα. Τα Σούτρα λένε:' Η απόσπαση είναι φώτιση, επειδή αρνείται τα φαινόμενα '. Βουδότητα σημαίνει επίγνωση. Οι θνητοί των οποίων ο νους αποκτά επίγνωση, φθάνουν στον Δρόμο της Φώτισης, και γι' αυτό ονομάζονται Βούδες. Τα Σούτρα λένε:' Εκείνοι που ελευθερώνονται από όλα τα φαινόμενα, ονομάζονται Βούδες '. Η παρουσία των φαινομένων σαν μη παρουσία δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή οπτικά, αλλά μπορεί να γίνει γνωστή μόνο μέσω της σοφίας. Όποιος ακούσει και πιστέψει αυτήν την διδασκαλία, ανεβαίνει στο Μεγάλο Όχημα και εγκαταλείπει τις τρεις περιοχές. 

Οι τρεις περιοχές είναι: απληστία, οργή και πλάνη. Η εγκατάλειψη των τριών περιοχών σημαίνει να πάμε από την απληστία, την οργή και την πλάνη πίσω στην ηθικότητα, τον διαλογισμό και την σοφία. Η απληστία, η οργή και η πλάνη δεν έχουν δική του φύση. Εξαρτώνται από τους θνητούς. Και όποιος είναι ικανός να συλλογιστεί, θα δει ότι η φύση της απληστίας, της οργής και της πλάνης είναι η βουδική φύση. Πέρα από την απληστία, την οργή και την πλάνη δεν υπάρχει άλλη βουδική φύση. Τα Σούτρα λένε:' Οι Βούδες  έγιναν Βούδες μόνο, ενώ ζούσαν με τα τρία δηλητήρια και τρέφονταν με τον αγνό Ντάρμα '. Τα τρία δηλητήρια είναι: απληστία, οργή και πλάνη.

Το Μεγάλο Όχημα είναι ανώτερο όλων των οχημάτων. Είναι το μεταφορικό μέσον των Μποντισάτβα, οι οποίοι χρησιμοποιούν το κάθε τι χωρίς να χρησιμοποιούν τίποτε και ταξιδεύουν όλη μέρα χωρίς μετακίνηση. Τέτοιο είναι το όχημα των Βουδών. Τα Σούτρα λένε:'Το μη όχημα είναι το όχημα των Βουδών '. 

Εκείνος που αντιλαμβάνεται ότι οι έξι αισθήσεις δεν είναι πραγματικές, ούτε οι πέντε συσσωρεύσεις είναι φανταστικές και ότι κανένα πράγμα τέτοιου είδους δεν μπορεί να εντοπιστεί στο σώμα, αυτός κατανοεί την γλώσσα των Βουδών. Τα Σούτρα λένε:' Η σπηλιά των πέντε συσσωρεύσεων είναι η αίθουσα του Ζεν. Το άνοιγμα του εσωτερικού ματιού είναι η πύλη του Μεγάλου Οχήματος '. Τι θα μπορούσε να είναι πιο σαφές; 

Η μη σκέψη για τίποτε, είναι Ζεν. Από την στιγμή που θα το μάθεις, τότε το περπάτημα, η ορθοστασία, το κάθισμα ή το ξάπλωμα, το κάθε τι που θα κάνεις, θα είναι Ζεν. Το να μάθεις ότι ο νους είναι κενός, σημαίνει να δεις τον Βούδα. Οι Βούδες των δέκα κατευθύνσεων δεν έχουν νου. Το να δεις τον μη νου, σημαίνει να δεις τον Βούδα.

Το να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου χωρίς να  μετανιώσεις, είναι η μεγαλύτερη ευσπλαχνία. Το να υπερβείς την κίνηση και την ακινησία, είναι ο ανώτερος διαλογισμός. Οι θνητοί κινούνται συνεχώς, ενώ οι Άρχατ μένουν ακίνητοι. Αλλά ο ύψιστος διαλογισμός ξεπερνάει εκείνον των θνητών και των Άρχατ. Τα άτομα που φθάνουν σε αυτήν την κατανόηση απελευθερώνονται απ' όλα τα φαινόμενα χωρίς προσπάθεια και θεραπεύουν κάθε ασθένεια χωρίς φάρμακα. Τέτοια είναι η δύναμη του μεγάλου Ζεν.

Το να χρησιμοποιείς τον νου για να αναζητήσεις την πραγματικότητα, είναι πλάνη. Η μη χρήση του νου για την αναζήτηση της πραγματικότητας, είναι επίγνωση. Η απαλλαγή από τα λόγια, είναι απελευθέρωση. Το να παραμένεις αμόλυντος από την σκόνη των αισθήσεων, σημαίνει διαφύλαξη του Ντάρμα. Η υπέρβαση της ζωής και του θανάτου, σημαίνει εγκατάλειψη του οίκου. Το να μην υποστείς άλλη μια ύπαρξη, σημαίνει φθάσιμο στην Ατραπό. Η μη δημιουργία πλανών, είναι φώτιση. Το να μην βυθίζεσαι στην άγνοια, είναι σοφία. Η μη προσβολή, είναι νιρβάνα. Και η μη εμφάνιση του νου, είναι η άλλη όχθη.

Όταν είσαι παραπλανημένος, υπάρχει αυτή η όχθη. Όταν αφυπνίζεσαι, δεν υπάρχει. Οι θνητοί στέκουν σε αυτήν την όχθη. Αλλά εκείνοι που ανακαλύπτουν το μεγαλύτερο απ' όλα τα οχήματα, δεν στέκουν ούτε σε αυτήν ούτε στην άλλη όχθη. Είναι ικανοί να εγκαταλείψουν και τις δύο όχθες. Εκείνοι που θεωρούν την άλλη όχθη σαν διαφορετική από αυτήν, δεν κατανοούν το Ζεν. 

Πλάνη σημαίνει θνητότητα, και επίγνωση σημαίνει βουδότητα. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αλλά ούτε είναι κάτι διαφορετικό. Απλώς οι άνθρωποι διακρίνουν την πλάνη από την επίγνωση. Όταν είμαστε παραπλανημένοι, υπάρχει ένας κόσμος όπου μπορούμε να ξεφύγουμε. Όταν έχουμε επίγνωση, δεν υπάρχει τίποτε για να ξεφύγουμε.

Στο φως του αμερόληπτου Ντάρμα οι θνητοί δεν διαφέρουν από τους σοφούς. Τα Σούτρα λένε ότι ο αμερόληπτος Ντάρμα είναι κάτι στο οποίο οι θνητοί δεν μπορούν να εισδύσουν και το οποίο οι σοφοί δεν μπορούν να ασκήσουν. Ο αμερόληπτος Ντάρμα ασκείται μόνο από τους μεγάλους Μποντισάτβα και Βούδες. Το να θεωρείς την ζωή σαν διαφορετική από τον θάνατο, ή την κίνηση σαν διαφορετική από την ακινησία, σημαίνει ότι είσαι μεροληπτικός. Αμεροληψία σημαίνει να μην θεωρείς την δυστυχία σαν διαφορετική από το νιρβάνα, γιατί η φύση και των δύο είναι κενότητα. Όταν φαντάζονται ότι βάζουν ένα τέλος στην δυστυχία και εισέρχονται στο νιρβάνα, οι Άρχατ αποκλείονται από το νιρβάνα. Αλλά οι Μποντισάτβα γνωρίζουν ότι η δυστυχία είναι ουσιαστικά κενή. Και παραμένοντας στην κενότητα, παραμένουν στο νιρβάνα. Νιρβάνα σημαίνει απουσία γέννησης και θανάτου. Είναι πέρα από την γέννηση και τον θάνατο και πέρα από το νιρβάνα. Όταν ο νους παύει να κινείται, εισέρχεται στο νιρβάνα. Το νιρβάνα είναι ένας κενός νους. Όταν οι πλάνες δεν υφίστανται, οι Βούδες φθάνουν στο νιρβάνα. Όταν οι προσβολές δεν υφίστανται, οι Μποντισάτβα εισέρχονται στον τόπο της φώτισης. 

Ένας ακατοίκητος τόπος είναι ένας τόπος χωρίς απληστία, οργή η πλάνη. Η απληστία είναι η περιοχή της επιθυμίας, η οργή είναι η περιοχή της μορφής και η πλάνη είναι η άμορφη περιοχή. Όταν αρχίζει μια σκέψη, εισέρχεται στις τρεις περιοχές. Όταν τελειώνει η σκέψη, εγκαταλείπεις τις τρεις περιοχές. Η αρχή ή το τέλος των τριών περιοχών, η ύπαρξη ή μη ύπαρξη των πάντων εξαρτάται από τον νου. Αυτό ισχύει για όλα, ακόμα και για τέτοια άψυχα πράγματα όπως είναι τα βράχια και τα ξύλα.

Όποιος γνωρίζει ότι ο νους είναι μια φαντασία και στερείται κάθε πραγματικότητας, γνωρίζει ότι ο νους του υπάρχει και δεν υπάρχει. Οι θνητοί δημιουργούν συνεχώς τον νου, ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει. Και οι Άρχατ αρνούνται συνεχώς τον νου, ισχυριζόμενοι ότι δεν υπάρχει. Αλλά οι Μποντισάτβα και οι Βούδες ούτε δημιουργούν ούτε αρνούνται τον νου. Αυτό εννοείται με την έκφραση:' ο νους που ούτε υπάρχει ούτε δεν υπάρχει '. Ο νους που ούτε υπάρχει ούτε δεν υπάρχει ονομάζεται Μέση Ατραπός. 

Αν χρησιμοποιείς τον νου σου για να μελετήσεις την πραγματικότητα, δεν θα κατανοήσεις ούτε τον νου ούτε την πραγματικότητα. Αν μελετήσεις την πραγματικότητα χωρίς να χρησιμοποιήσεις τον νου, θα τα κατανοήσεις και τα δύο. Όσοι δεν κατανοούν, δεν καταλαβαίνουν την κατανόηση. Οι άνθρωποι που είναι ικανοί για ορθή όραση, γνωρίζουν ότι ο νους είναι κενός. Η απουσία και των δύο, κατανόησης και μη κατανόησης, είναι αληθινή κατανόηση.

Εξεταζόμενη με την αληθινή όραση η μορφή δεν είναι απλώς μορφή, γιατί η μορφή εξαρτάται από τον νου. Και ο νους δεν είναι απλώς νους, γιατί ο νους εξαρτάται από την μορφή. Νους και μορφή δημιουργούνται και αναιρούνται αμοιβαία. Ό,τι υπάρχει, υφίσταται σε συσχετισμό με ό,τι δεν υπάρχει. Και ό,τι δεν υπάρχει, δεν υφίσταται σε συσχετισμό με ό,τι υπάρχει. Αυτή είναι η αληθινή όραση. Μέσω αυτής της όρασης τίποτε δεν είναι ορατό και τίποτε δεν είναι αόρατο. Μια τέτοια όραση φθάνει στις δέκα κατευθύνσεις χωρίς να κοιτάξει: γιατί τίποτε δεν είναι ορατό' γιατί η μη όραση είναι όραση' γιατί η όραση δεν είναι όραση. Αυτό που βλέπουν οι θνητοί είναι πλάνη. Η αληθινή όραση είναι αποσπασμένη από την όραση. 

Ο νους και ο κόσμος είναι αντίθετοι και η όραση προβάλλει όταν αυτοί συναντιούνται. Όταν μέσα ο νους σου δεν διεγείρεται, ο κόσμος δεν προβάλλει έξω. Όταν ο κόσμος και ο νους είναι και οι δύο διαυγείς, αυτή είναι η αληθινή όραση. Και αυτή η κατανόηση είναι αληθινή κατανόηση.

Το να μην βλέπεις τίποτε, σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι την Ατραπό και το να μην κατανοείς τίποτε, σημαίνει να γνωρίζεις τον Ντάρμα, επειδή η όραση δεν είναι ούτε όραση ούτε μη όραση και η κατανόηση δεν είναι ούτε κατανόηση ούτε μη κατανόηση. Το να βλέπεις δίχως να κοιτάζεις, είναι αληθινή όραση. Το να κατανοείς χωρίς να αντιλαμβάνεσαι, είναι αληθινή κατανόηση. 

Η αληθινή όραση δεν είναι απλώς η βλέπουσα όραση. Είναι επίσης μη βλέπουσα. Και η αληθινή κατανόηση δεν είναι απλώς η κατανοούσα κατανόηση. Είναι επίσης μη κατανοούσα. Αν κατανοείς κάτι, οτιδήποτε, τότε δεν κατανοείς. Μόνον όταν δεν κατανοείς τίποτε έχεις αληθινή κατανόηση. Η κατανόηση δεν είναι ούτε κατανόηση, ούτε μη κατανόηση. 

Τα Σούτρα λένε:' Το να μην εγκαταλείπεις τη σοφία, είναι ανοησία '. Όταν ο νους υπάρχει, η κατανόηση και η μη κατανόηση είναι και οι δύο λάθος.

Όταν κατανοείς, η πραγματικότητα εξαρτάται από σένα. Όταν δεν κατανοείς, εσύ εξαρτάσαι από την πραγματικότητα. Όταν η πραγματικότητα εξαρτάται από σένα, το μη αληθινό γίνεται αληθινό. Όταν εσύ εξαρτάσαι από την πραγματικότητα,το αληθινό γίνεται μη αληθινό. Όταν εσύ εξαρτάσαι από την πραγματικότητα, όλα είναι ψεύτικα. Όταν η πραγματικότητα εξαρτάται από σένα, όλα είναι αληθινά. Έτσι ο σοφός δεν χρησιμοποιεί τον νου του για να αναζητήσει την πραγματικότητα, ούτε την πραγματικότητα για να αναζητήσει τον νου. Δεν χρησιμοποιεί τον νου για να ψάξει για τον νου, ούτε την πραγματικότητα για να αναζητήσει την πραγματικότητα. Ο νους του δεν δίνει γέννηση στην πραγματικότητα, ούτε η πραγματικότητα δίνει γέννηση στον νου του. Και επειδή και τα δύο- νους και πραγματικότητα-είναι ήρεμα, αυτός βρίσκεται πάντα σε σαμάντι.

Όταν ο θνητός νους εμφανίζεται, η βουδότητα εξαφανίζεται. Όταν ο θνητός νους εξαφανίζεται, η βουδότητα προβάλλει. Όταν ο νους εμφανίζεται, η πραγματικότητα εξαφανίζεται. Όταν ο νους εξαφανίζεται, η πραγματικότητα εμφανίζεται. Εκείνος που γνωρίζει ότι τίποτε δεν εξαρτάται από τίποτε, έχει βρει την Ατραπό. Και όποιος γνωρίζει ότι ο νους δεν εξαρτάται από τίποτε, βρίσκεται πάντα στον τόπο της φώτισης. 

Όταν δεν κατανοείς, κάνεις λάθος. Όταν κατανοείς,δεν κάνεις λάθος. Αυτό συμβαίνει γιατί η φύση του λάθους είναι κενή. Όταν δεν κατανοείς, το σωστό φαίνεται λαθεμένο. Όταν κατανοείς, το λάθος δεν είναι λάθος, γιατί λάθος δεν υπάρχει. Τα Σούτρα λένε:'Τίποτε δεν έχει δική του φύση'. Δράσε. Μην αναρωτιέσαι. Όταν αναρωτιέσαι, κάνεις λάθος. Το λάθος είναι αποτέλεσμα της αμφιβολίας. Όταν φθάσεις σε μια τέτοια κατανόηση, οι λαθεμένες πράξεις των περασμένων ζωών σου σβήνονται. Όταν αυταπατάσαι, οι έξι αισθήσεις και οι πέντε σκιές γίνονται πρόξενοι δυστυχίας και θνητότητας. Όταν αφυπνίζεσαι, οι έξι αισθήσεις και οι πέντε σκιές γίνονται πρόξενοι του νιρβάνα και της αθανασίας.

Εκείνος που αναζητά την Ατραπό, δεν ψάχνει έξω από τον εαυτό του. Γνωρίζει ότι ο νους είναι η Ατραπός. Αλλά όταν βρίσκει τον νου, δεν βρίσκει τίποτε. Και όταν βρίσκει την Ατραπό,δεν βρίσκει τίποτε. Και όταν βρίσκει την Ατραπό, δεν βρίσκει τίποτε. Αν νομίζεις ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον νου για να βρεις την Ατραπό, αυταπατάσαι.Όταν αυταπατάσαι, η βουδότητα υπάρχει. Όταν έχεις επίγνωση, δεν υπάρχει. Αυτό συμβαίνει επειδή η επίγνωση είναι βουδότητα. 

Αν αναζητάς την Ατραπό, η Ατραπός δεν θα εμφανισθεί, ώσπου να εξαφανισθεί το σώμα σου. Είναι σαν να βγάζεις τον φλοιό ενός δέντρου. Αυτό το καρμικό σώμα υφίσταται συνεχή αλλαγή. Δεν έχει σταθερή ύπαρξη. Να ασκείσαι σύμφωνα με τις σκέψεις σου. Μην μισείς ούτε και να αγαπάς την ζωή και τον θάνατο. Κράτα την κάθε σκέψη σου ελεύθερη από πλάνη και ενόσω ζεις θα δεις την αρχή του νιρβάνα, και στον θάνατο θα νιώσεις την ασφάλεια της μη επαναγέννησης.

Το να βλέπεις την μορφή αλλά να μην φθείρεσαι απ' αυτήν, ή το να ακούς τον ήχο αλλά να μην φθείρεσαι απ' αυτόν, είναι απελευθέρωση. Τα μάτια που δεν είναι προσκολλημένα στην μορφή, είναι Πύλες του Ζεν. Τα αυτιά που δεν προσκολλώνται στον ήχο, είναι επίσης Πύλες του Ζεν. Με λίγα λόγια εκείνοι που αντιλαμβάνονται την ύπαρξη και την φύση των φαινομένων και παραμένουν αποσπασμένοι, έχουν ήδη απελευθερωθεί. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται την εξωτερική εμφάνιση των φαινομένων, βρίσκονται στο έλεός τους. Απελευθέρωση σημαίνει να μην υπόκεισαι σε προσβολή. Δεν υπάρχει άλλη απελευθέρωση. Όταν γνωρίζεις πως να κοιτάζεις την μορφή, τότε η μορφή δεν διεγείρει τον νου και ο νους δεν δημιουργεί την μορφή. Μορφή και νους είναι αμφότερα αγνά.

Όταν οι πλάνες απουσιάζουν, ο νους είναι η χώρα των Βουδών. Όταν οι πλάνες είναι παρούσες, ο νους είναι κόλαση. Οι θνητοί δημιουργούν πλάνες. Και επειδή χρησιμοποιούν τον νου για να γεννήσουν τον νου, βρίσκονται πάντα στην κόλαση. Οι Μποντισάτβα βλέπουν μέσα από τις πλάνες. Και επειδή δεν χρησιμοποιούν τον νου για να γεννήσουν τον νου, βρίσκονται πάντα στην χώρα των Βουδών. Αν δεν χρησιμοποιείς τον νου σου για να δημιουργήσεις νου, κάθε κατάσταση του νου είναι κενή και κάθε σκέψη είναι ακίνητη. Έτσι πηγαίνεις από τη μια βουδική χώρα στην άλλη. Όταν προβάλλει μια σκέψη, υπάρχει καλό και κακό κάρμα, παράδεισος και κόλαση. Όταν καμιά σκέψη δεν προβάλλει, δεν υπάρχει καλό και κακό κάρμα, ούτε παράδεισος και κόλαση. 

Το σώμα ούτε υπάρχει, ούτε δεν υπάρχει. Επομένως η ύπαρξη σαν θνητός και η μη ύπαρξη σαν σοφός είναι αντιλήψεις με τις οποίες ο σοφός δεν έχει καμία σχέση. Η καρδιά του είναι κενή και απέραντη σαν τον ουρανό. 

Εκείνο που ακολουθεί, παρατηρείται στην Ατραπό. Βρίσκεται πέρα από την δυνατότητα αντίληψης των Άρχατ και των θνητών.

Όταν ο νους φθάνει στο νιρβάνα, δεν βλέπεις το νιρβάνα, γιατί ο νους είναι νιρβάνα. Αν βλέπεις το νιρβάνα κάπου έξω από τον νου, τότε αυταπατάσαι.

Κάθε δυστυχία είναι ένας βουδικός σπόρος, γιατί η δυστυχία ωθεί τους ανθρώπους να αναζητήσουν την σοφία. Αλλά μπορείς να πεις μόνο ότι η δυστυχία γεννάει την βουδότητα. Δεν μπορείς να πεις ότι η δυστυχία είναι βουδότητα. Το σώμα και ο νους είναι ο αγρός. Η δυστυχία είναι ο σπόρος, η σοφία είναι το βλαστάρι και η βουδότητα είναι ο καρπός.

Ο Βούδας στον νου είναι σαν το άρωμα σε ένα δέντρο. Ο Βούδας προέρχεται από έναν νου απαλλαγμένο από δυστυχία, ακριβώς όπως το άρωμα προέρχεται από ένα θαλερό δένδρο. Δεν υπάρχει το άρωμα χωρίς το δέντρο, ούτε ο Βούδας χωρίς τον νου. Αν υπάρχει άρωμα χωρίς δέντρο, τότε πρόκειται για διαφορετικό άρωμα. Αν υπάρχει Βούδας χωρίς το νου, τότε πρόκειται για έναν διαφορετικό Βούδα.

Όταν τα τρία δηλητήρια είναι παρόντα στον νου σου, ζεις στην χώρα της ρυπαρότητας. Όταν τα τρία δηλητήρια απουσιάζουν, ζεις στην χώρα της αγνότητας. Τα Σούτρα λένε ' Αν γεμίσεις την χώρα με ακαθαρσίες και βρωμιές, κανένας Βούδας δεν θα εμφανισθεί ποτέ '. Η ρυπαρότητα και η βρωμιά αναφέρονται στην πλάνη και τα δηλητήρια. Ο Βούδας αναφέρεται στον αγνό και αφυπνισμένο νου.

Δεν υπάρχουν λόγια που να μην είναι Ντάρμα.Το να μιλάς όλη μέρα χωρίς να λες τίποτε, αυτό είναι η Ατραπός. Το να είσαι σιωπηλός όλη μέρα και όμως να λες κάτι, δεν είναι η Ατραπός. Έτσι η ομιλία ενός Τατχαγκάτα δεν εξαρτάται από την σιωπή του, ούτε η σιωπή του εξαρτάται από την ομιλία του, ούτε η ομιλία του υπάρχει ξέχωρα από την σιωπή του. Εκείνοι που κατανοούν και την ομιλία και την σιωπή, βρίσκονται σε σαμάντι. Αν μιλάς όταν γνωρίζεις, η ομιλία σου είναι ελεύθερη. Αν μένεις σιωπηλός όταν δεν γνωρίζεις, η σιωπή σου είναι δέσμια. Αν η ομιλία δεν προσκολλάται στα φαινόμενα, είναι ελεύθερη. Αν η σιωπή προσκολλάται στα φαινόμενα, είναι δέσμια. Η ομιλία είναι ουσιαστικά ελεύθερη. Δεν έχει καμιά σχέση με την προσκόλληση. Και η προσκόλληση δεν έχει καμιά σχέση με την ομιλία. 

Η πραγματικότητα δεν έχει ύψος ή βάθος. Αν κοιτάξεις ψηλά ή χαμηλά, δεν πρόκειται για κάτι πραγματικό. Μια σχεδία δεν είναι πραγματική, αλλά ο επιβάτης της σχεδίας είναι. Το άτομο που ανεβαίνει σε μια τέτοια σχεδία μπορεί να διασχίσει εκείνο που δεν είναι πραγματικό. Γι' αυτό ακριβώς είναι πραγματικό. 

Σύμφωνα με τον κόσμο υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, πλούτος και φτώχεια. Σύμφωνα με την Ατραπό δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, ούτε πλούτος και φτώχεια. Όταν μια θεά πραγματώνει την Ατραπό, δεν αλλάζει το φύλο της. Όταν ο σταβλίτης αφυπνίζεται, δεν αλλάζει την κοινωνική του θέση. Ελεύθεροι από φύλο και κατάσταση μετέχουν της ίδιας βασικής εμφάνισης. Η θεά αναζήτησε δώδεκα χρόνια την θηλυκότητά της, χωρίς επιτυχία. Μια παρόμοια αναζήτηση του ανδρισμού θα είναι εξίσου άκαρπη. Τα δώδεκα χρόνια αντιπροσωπεύουν τις δώδεκα εισόδους.

Χωρίς τον νου δεν υπάρχει Βούδας. Χωρίς τον Βούδα δεν υπάρχει νους. Παρόμοια χωρίς νερό δεν υπάρχει πάγος και χωρίς πάγο δεν υπάρχει νερό. Όποιος μιλάει για την εγκατάλειψη του νου, δεν φθάνει και πολύ μακριά. Μην προσκολλάσαι στις εμφανίσεις του νου. Τα Σούτρα λένε:' Όταν δεν βλέπεις καμιά εμφάνιση, τότε βλέπεις τον Βούδα '. Αυτό εννοείται με την έκφραση, ' απελευθέρωση από τις εμφανίσεις του νου '. 

Η έκφραση:' χωρίς τον νου δεν υπάρχει Βούδας', σημαίνει ότι ο Βούδας προέρχεται από τον νου. Ο νους γεννάει τον Βούδα. Αλλά παρ' όλο που ο Βούδας προέρχεται από τον νου, ο νους δεν προέρχεται από τον Βούδα. Ακριβώς όπως το ψάρι προέρχεται από το νερό, αλλά το νερό δεν προέρχεται από το ψάρι. Όποιος θέλει να δει ένα ψάρι, βλέπει πρώτα το νερό. Και όποιος θέλει να δει έναν Βούδα, βλέπει πρώτα τον νου. Από την στιγμή που θα δεις το ψάρι, ξεχνάς το νερό. Από την στιγμή που θα δεις τον Βούδα, ξεχνάς τον νου. Αν δεν ξεχάσεις τον νου, ο νους θα σε μπερδέψει, ακριβώς όπως το νερό θα σε μπερδέψει αν δεν το ξεχάσεις. 

Η θνητότητα και η βουδότητα είναι σαν το νερό και τον πάγο. Η προσβολή από τα τρία δηλητήρια είναι θνητότητα. Η εξάγνιση μέσω των τριών απαλλαγών είναι βουδότητα. Εκείνο που παγώνει και γίνεται πάγος τον χειμώνα, λιώνει και γίνεται νερό το καλοκαίρι. Εξαφάνισε τον πάγο και δεν θα υπάρχει πια νερό. Απαλλάξου από την θνητότητα και δεν θα υπάρχει πια βουδότητα. Αληθινά η φύση του πάγου είναι ίδια με την φύση του νερού. Και η φύση του νερού είναι η φύση του πάγου. Η φύση της θνητότητας είναι ίδια με την φύση της βουδότητας. Η θνητότητα και η  βουδότητα μοιράζονται την ίδια φύση, ακριβώς όπως τα γούτοου και φούτζου μοιράζονται την ίδια ρίζα αλλά όχι την ίδια εποχή. Μόνο εξαιτίας της πλάνης των διαφορών υπάρχουν οι λέξεις 'θνητότητα' και 'βουδότητα'. Όταν ένα φίδι γίνεται δράκοντας, δεν αλλάζει τα λέπια του. Και όταν ένας θνητός γίνεται σοφός, δεν αλλάζει το πρόσωπό του. Γνωρίζει τον νου του μέσω της εσωτερικής σοφίας και φροντίζει το σώμα του μέσω της εξωτερικής πειθαρχίας.

Οι θνητοί απελευθερώνουν τους Βούδες και οι Βούδες απελευθερώνουν τους θνητούς. Αυτό εννοούμε με την λέξη 'αμεροληψία'. Οι θνητοί απελευθερώνουν τους Βούδες, επειδή η προσβολή δημιουργεί επίγνωση. Οι Βούδες απελευθερώνουν τους θνητούς, επειδή η επίγνωση αρνείται την προσβολή. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρξει προσβολή. Και δεν είναι δυνατόν να μην υπάρξει επίγνωση. Αν δεν υπήρχε η προσβολή, τίποτε δεν θα δημιουργούσε επίγνωση. Και αν δεν υπήρχε η επίγνωση, τίποτε δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την προσβολή. Όταν παραπλανιέσαι, οι Βούδες απελευθερώνουν τους θνητούς. Όταν έχεις επίγνωση, οι θνητοί απελευθερώνουν τους Βούδες. Οι Βούδες δεν γίνονται μόνοι τους Βούδες. Ελευθερώνονται από τους θνητούς. Οι Βούδες θεωρούν την πλάνη σαν πατέρα τους και την απληστία σαν μητέρα τους. Η πλάνη και η απληστία είναι διαφορετικές ονομασίες της θνητότητας. Η πλάνη και η θνητότητα είναι σαν το δεξί και το αριστερό χέρι. Δεν υπάρχει άλλη διαφορά. 

Όταν παραπλανιέσαι, βρίσκεσαι σε αυτήν την όχθη. Όταν έχεις επίγνωση, βρίσκεσαι στην άλλη όχθη. Αλλά από την στιγμή που γνωρίζεις ότι ο νους σου είναι κενός και δεν βλέπεις πλέον εμφανίσεις, τότε βρίσκεσαι πέρα από την πλάνη και την επίγνωση. Και από την στιγμή που βρίσκεσαι πέρα από την πλάνη και την επίγνωση, τότε η άλλη όχθη δεν υπάρχει. Ο Τατχαγκάτα δεν βρίσκεται σ' αυτήν ούτε στην άλλη όχθη. Ούτε βρίσκεται στο ενδιάμεσο. Οι Άρχατ βρίσκονται στο ενδιάμεσο και οι θνητοί σε αυτήν την όχθη. Στην άλλη όχθη είναι η βουδότητα. 

Οι Βούδες έχουν τρία σώματα: ένα σώμα μεταμόρφωσης, ένα σώμα ανταμοιβής και ένα αληθινό σώμα. Το σώμα μεταμόρφωσης ονομάζεται επίσης σώμα ενσάρκωσης. Αυτό εμφανίζεται όταν οι θνητοί κάνουν καλές πράξεις. Το σώμα ανταμοιβής εμφανίζεται όταν καλλιεργούν την σοφία και το αληθινό σώμα εμφανίζεται όταν αποκτούν επίγνωση του υπέρτατου. Το σώμα μεταμόρφωσης είναι αυτό που βλέπεις να πετάει προς όλες τις κατευθύνσεις σώζοντας τους άλλους όταν μπορεί. Το σώμα ανταμοιβής θέτει ένα τέλος στις αμφιβολίες. 'Η μεγάλη φώτιση που συνέβη στα Ιμαλάια' ξαφνικά γίνεται αληθινή. Το αληθινό σώμα δεν λέει, ούτε κάνει τίποτε. Παραμένει απόλυτα ήρεμο. Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ένα βουδικό σώμα, πολύ λιγότερο τρία. Αυτή η ομιλία για τα τρία σώματα βασίζεται απλώς στην ανθρώπινη κατανόηση, η οποία μπορεί να είναι ρηχή, μέτρια ή βαθιά.

Οι άνθρωποι ρηχής κατανόησης φαντάζονται ότι συσσωρεύουν ευλογίες και συγχέουν το σώμα μεταμόρφωσης με τον Βούδα. Οι άνθρωποι μέτριας κατανόησης φαντάζονται ότι θέτουν τέρμα στην δυστυχία και συγχέουν το σώμα ανταμοιβής με τον Βούδα. Και οι άνθρωποι βαθιάς κατανόησης φαντάζονται ότι δοκιμάζουν την βουδότητα και συγχέουν το αληθινό σώμα με τον Βούδα. Αλλά οι άνθρωποι με βαθύτατη κατανόηση κοιτάζουν προς τα μέσα χωρίς να περισπώνται από τίποτε. Αφού ο καθαρός νους είναι ο Βούδας, φθάνουν στην κατανόηση του Βούδα χωρίς να χρησιμοποιήσουν τον νου. Τα τρία σώματα, ακριβώς όπως και όλα τα άλλα πράγματα, είναι ανεπίτευκτα και απερίγραπτα. Ο ανεμπόδιστος νους φθάνει στην Ατραπό. Τα Σούτρα λένε: ' Οι Βούδες δεν κηρύττουν τον Ντάρμα. Δεν απελευθερώνουν τους θνητούς και δεν δοκιμάζουν την βουδότητα '. Αυτό ακριβώς εννοώ. 

Τα άτομα δημιουργούν το κάρμα' το κάρμα δεν δημιουργεί τα άτομα. Δημιουργούν κάρμα σε αυτήν την ζωή και παίρνουν την ανταμοιβή τους στην επόμενη. Ουδέποτε ξεφεύγουν. Μόνο εκείνος που είναι τέλειος δεν δημιουργεί κάρμα σε αυτήν την ζωή και δεν λαμβάνει καμιά ανταμοιβή. Τα Σούτρα λένε: ' Εκείνος που δεν δημιουργεί κάρμα, αποκτάει τον Ντάρμα '. Αυτά δεν είναι κενά λόγια. Μπορείς να δημιουργήσεις κάρμα, αλλά δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα άτομο. Όταν δημιουργείς κάρμα, ξαναγεννιέσαι μαζί με το κάρμα σου. Όταν δεν δημιουργείς κάρμα, χάνεσαι μαζί με το κάρμα σου. Επομένως αφού το κάρμα εξαρτάται από το άτομο και το άτομο εξαρτάται από το κάρμα, αν ένα άτομο δεν δημιουργεί κάρμα, το κάρμα δεν έχει εξουσία πάνω του. Κατά τον ίδιο τρόπο: ' Ένα άτομο μπορεί να διευρύνει την Ατραπό. Η Ατραπός δεν μπορεί να διευρύνει το άτομο '. 

Οι θνητοί συνεχίζουν να δημιουργούν κάρμα και επιμένουν λαθεμένα ότι δεν υπάρχει ανταμοιβή. Αλλά μπορούν να αρνηθούν την δυστυχία; Μπορούν να αρνηθούν πως ό,τι σπέρνει η παρούσα κατάσταση του νου, το θερίζει η επόμενη; Πως μπορούν να ξεφύγουν; Αλλά αν η παρούσα κατάσταση του νου δεν σπέρνει τίποτε, τότε η επόμενη κατάστασή του δεν θερίζει τίποτε. Μην παρανοείς το κάρμα. 

Τα Σούτρα λένε: ' Παρά το ότι μπορεί να πιστεύουν στον Βούδα, όσοι φαντάζονται ότι οι Βούδες ασκούν πειθαρχίες, δεν είναι Βουδιστές. Το ίδιο ισχύει και για κείνους που φαντάζονται ότι οι Βούδες υπόκεινται σε ανταμοιβές πλούτου ή φτώχειας. Αυτοί είναι ιντσαντίκα. Είναι ανίκανοι για πίστη '. 

Εκείνος που κατανοεί την διδασκαλία των σοφών, είναι σοφός. Εκείνος που κατανοεί την διδασκαλία των θνητών, είναι θνητός. Ο θνητός που μπορεί να εγκαταλείψει την διδασκαλία των θνητών και να ακολουθήσει την διδασκαλία των σοφών, γίνεται σοφός. Αλλά οι ανόητοι αυτού του κόσμου προτιμούν να αναζητούν τους σοφούς πολύ μακριά. Δεν πιστεύουν ότι η σοφία του δικούς τους νου είναι σοφία. Τα Σούτρα λένε : Στους ανθρώπους χωρίς κατανόηση, μην κηρύττεις το Σούτρα '. Επίσης λένε: ' Ο νους είναι η διδασκαλία '. Αλλά οι άνθρωποι που δεν έχουν κατανόηση, δεν πιστεύουν στο δικό τους νου, ούτε πιστεύουν ότι κατανοώντας την διδασκαλία μπορούν να γίνουν σοφοί. Προτιμούν να αναζητούν μακρινή γνώση και ποθούν πράγματα του διαστήματος, βουδικές εικόνες, φως, λιβάνια και χρώματα. Πέφτουν θύματα της πλάνης και χάνουν τα λογικά τους.

Τα Σούτρα λένε: ' Όταν κατανοείς ότι όλες οι εμφανίσεις δεν είναι εμφανίσεις, τότε βλέπεις τον Τατχαγκάτα '. Όλες οι μυριάδες πύλες προς την αλήθεια προέρχονται από τον νου. Όταν οι εμφανίσεις του νου είναι διαφανείς σαν το διάστημα, τότε έχουν εξαφανιστεί.

Οι ατέλειωτες δυστυχίες μας είναι οι ρίζες της ασθένειας. Όταν οι θνητοί ζουν, ανησυχούν για τον θάνατο. Όταν είναι χορτάτοι, ανησυχούν για την πείνα. Δική τους είναι η Μεγάλη Αβεβαιότητα. Αλλά οι σοφοί δεν εξετάζουν το παρελθόν, δεν ανησυχούν για το μέλλον, ούτε προσκολλώνται στο παρόν. Κάθε στιγμή ακολουθούν την Ατραπό. Αν δεν έχεις αφυπνιστεί σ' αυτή τη μεγάλη αλήθεια, τότε καλά θα κάνεις να αναζητήσεις έναν δάσκαλο πάνω στην γη ή στον ουρανό. Μην δημιουργείς την ίδια σου την έλλειψη.

Μποντινταρμα

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΙΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

 

Ένας βοσκός είχε πάρα πολλά αρνάκια. Τόσα που δεν φαντάζεσαι. Κάθε μέρα φυσικά έσφαζε και μερικά απ’ αυτά. Τα προβατάκια με το λίγο μυαλό που ‘χαν, προσπαθούσαν να ξεφύγουν, διότι όσο προβατάκια και αν ήταν, κάποιο ελάχιστο ένστικτο επιβίωσης το είχαν.
Ο βοσκός λοιπόν παρατήρησε ότι πολλά απ’ τα πρόβατά του χανόντουσαν, άλλα τρέμανε από τον φόβο τους και άλλα φεύγανε προς το δάσος όπου τα έτρωγαν οι λύκοι. Κατάλαβε λοιπόν ότι χρειαζότανε πολλούς υπηρέτες για να τα φυλάνε, πράγμα που θ’ ανέβαζε κατά πολύ τα έξοδα του. Τότε σκέφτηκε κάτι πολύ απλό.
Υπνώτισε τα αρνάκια του και τους φόρτωσε εμφυτεύσεις
Τους έδινε στο καθένα διαφορετικό μυαλό. Στο ένα έλεγε «Δεν είσαι αρνί εσύ, εσύ είσαι άνθρωπος». Στο άλλο έλεγε «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αν θα σε φάνε, εσύ είσαι λιοντάρι» Σε κάποιο άλλο είπε «Δεν θα σε σκοτώσουν εσένα όπως τα άλλα, εσύ είσαι τίγρης». μετά απ αυτό όλα τ’ αρνάκια άρχισαν να συμπεριφέρονται, ανάλογα με τις εμφυτεύσεις και τα έγγραμα που τους είχε δώσει.
Ο Βοσκός όχι μόνο βρήκε την ησυχία του και ηρέμησε, διότι δεν έφευγε κανένα αρνάκι πλέον απ το μαντρί, αλλά μπορούσε και να σκοτώσει κάποια, χωρίς τα άλλα να ανησυχούν, αφού πίστευαν πλέον πως το ένα ήταν λιοντάρι ή τίγρης. Επίσης τους είχε εμφυτεύσει τον Παράδεισο και την Κόλαση για να είναι πειθήνια και να περιμένουν κάποια ανταμοιβή.
Πολλά μάλιστα γελούσαν και λέγανε «χα χα κοίτα τι παθαίνουν τα αρνάκια»
Τώρα πια κανένα δεν δραπέτευε, όλα ήταν υποτακτικά κι υπάκουα.
1-2 προβατάκια όμως αναρωτιούνταν
«Ποιός μας έδωσε τις εμφυτεύσεις που έχουμε;»
Οι Βολαδόρες – Τα Αρπακτικά (Don Juan Matus)
-Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

– Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή.
-Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

-Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ενα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Οταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου. Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.

– Και γιατί μας κυρίευσε αυτό το αρπακτικό με τον τρόπο που μου περιγράφεις δον Χουάν; τον ρώτησα. Κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει.

-Υπάρχει μια εξήγηση, μου αποκρίθηκε τότε σοβαρά. Και είναι η απλούστερη εξήγηση στον κόσμο. Αυτές οι οντότητες μας κυρίευσαν επειδή είμαστε η τροφή τους και μας απομυζούν ανελέητα γιατί είμαστε τα μέσα συντήρησής τους. Κι όπως εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα σε ορνιθοτροφεία, έτσι και τα αρπακτικά εκτρέφουν εμάς σε ανθρωποτροφεία. Έτσι έχουν πάντα άφθονο φαγητό.

– Οχι, όχι, όχι, άκουσα τον εαυτό μου να κραυγάζει. Είναι παράλογο δον Χουάν. Είναι τερατώδες αυτό που λες. Απλώς δεν μπορεί να ‘ναι αλήθεια, για τους μάγους τους κοινούς ανθρώπους ή οποιονδήποτε άλλο!
-Γιατί όχι; έκανε ήρεμα ο δον Χουάν. Γιατί όχι; επειδή σε εξοργίζει;
-Ναι, με εξοργίζει! απάντησα αμέσως. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τερατώδεις!

-Καλά, μου είπε, όμως δεν τα άκουσες όλα ακόμη. Περίμενε λίγο, να δεις πως θα νιώσεις. Θα σε βομβαρδίσω. Θα κάνω δηλαδή στο μυαλό σου τρομακτικές επιθέσεις, ασύλληπτες εφόδους. Και μη θαρρείς πως μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί είσαι εγκλωβισμένος. Οχι γιατί σε κρατάω εγώ αιχμάλωτο, αλλά επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου που θα σε εμποδίσει να φύγεις, ενώ ένα άλλο κομμάτι σου θα γίνει αληθινά έξω φρενών. Γι αυτό, θωράκισε τον εαυτό σου.
Κάνω έκκληση στο αναλυτικό σου μυαλό, είπε ο δον Χουάν. Σκέψου για μια στιγμή και πες μου: Πως εξηγείς την αντίφαση ανάμεσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου που μηχανεύεται, οργανώνει και κατασκευάζει και την ηλιθιότητα των συστημάτων των πεποιθήσεων και δοξασιών του ή την ηλιθιότητα της αντιφατικής συμπεριφοράς του; Οι μάγοι πιστεύουν ότι τα αρπακτικά μας έχουν δώσει τα συστήματα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, τις ιδέες μας για το καλό και το κακό, τα κοινωνικά μας ήθη. Τα αρπακτικά είναι που δημιούργησαν τις ελπίδες τις προσδοκίες μας, το όραμα της επιτυχίας, τον εφιάλτη της αποτυχίας. Αυτά τα αρπακτικά μας έδωσαν την πλεονεξία, την απληστία και τη δειλία μας. Είναι τα αρπακτικά αυτά που μας κάνουν αυτάρεσκους, κοινότοπους και εγωπαθείς.

-Μα πως μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, δον Χουάν; τον ρώτησα, ενώ τα λόγια του μ’ είχαν θυμώσει ακόμη περισσότερο. Τι κάνουν δηλαδή; Τα ψιθυρίζουν στ’ αυτί μας όλα αυτά όταν κοιμόμαστε;

-Οχι δεν το κάνουν έτσι. Αυτό είναι βλακώδες! Απάντησε χαμογελώντας ο δον Χουάν. Είναι απείρως πιο ικανά και συγκροτημένα. Για να μας κρατούν υπάκουους, μειλίχιους κι ανίσχυρους, τα αρπακτικά χρησιμοποιούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα – καταπληκτικό από άποψη στρατηγικής φυσικά. Είναι ένα φρικτό τέχνασμα για όσους το υφίστανται. Μας έδωσαν το μυαλό τους! Μ’ άκουσες; Τα αρπακτικά μας έδωσαν το μυαλό τους, που έγινε και δικό μας.
Το μυαλό των αρπακτικών είναι ταραγμένο, αντιφατικό, σκυθρωπό, πλημμυρισμένο από το φόβο μην αποκαλυφθεί από στιγμή σε στιγμή. Ξέρω πως μολονότι δεν πείνασες ποτέ, συνέχισε, ανησυχείς για το πως θα εξασφαλίσεις την τροφή σου, κάτι που δεν είναι παρά η ανησυχία του αρπακτικού που φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή αποκαλυφθεί το τέχνασμά του και του αρνηθούν την τροφή που έχει τόση ανάγκη. Μέσω του ανθρωπίνου νου, που άλλωστε είναι ο δικός τους νους, τα αρπακτικά εισάγουν στη ζωή των ανθρώπινων όντων οτιδήποτε τα εξυπηρετεί. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, που λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στο φόβο τους.

-Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ τη φαινομενική αξία όσων λες δον Χουάν, είπα. Θα μπορούσα, αλλά υπάρχει κάτι τόσο αηδιαστικό σ’ αυτό τον ισχυρισμό, που με απωθεί και με αναγκάζει να κρατήσω αντίθετη στάση, να επιχειρήσω να σε αντικρούσω. Αν είναι αλήθεια πως μας τρώνε πως το κάνουν;

Μου εξήγησε ότι οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν παράξενες, φωτεινές σφαίρες ενέργειας, που καλύπτονται ολόκληρες από ένα λαμπερό περίβλημα, κάτι σαν λούστρο, σαν επίχρισμα, ένα κάλυμμα που εφαρμόζει σφιχτά στο κουκούλι της ενέργειάς τους. Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι που καταναλώνουν τα αρπακτικά, και πως όταν ένα ανθρώπινο ον φτάσει στην ενηλικίωση, το μόνο που απομένει από αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι μια στενή λωρίδα που φτάνει από το έδαφος ως τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών.
Αυτή η λωρίδα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να επιζήσει, μόλις και μετά βίας.Σαν να ‘βλεπα όνειρο, άκουσα τον δον Χουάν Μάτους να μου εξηγεί ότι, απ’ όσο ήξερε, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που διαθέτει το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης έξω από το φωτεινό του κουκούλι. Γίνεται επομένως εύκολο θύμα μιας διαφορετικής επίγνωσης όπως είναι η σκληρή επίγνωση του αρπακτικού.
Στη συνέχεια έκανε την πιο δυσοίωνη δήλωση που είχα ακούσει ποτέ από τα χείλη του. Μου είπε ότι αυτή η στενή λωρίδα επίγνωσης αποτελεί τον πυρήνα της αυτοανάκλασης, όπου εγκλωβίζεται αμετάκλητα ο άνθρωπος. Με τον επιδέξιο χειρισμό της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που αφήνουν στον άνθρωπο τα αρπακτικά δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια καταναλώνουν με αδίστακτο, ληστρικό τρόπο. Μας φορτώνουν με ανόητα προβλήματα που αναγκάζουν εκείνες τις αναλαμπές επίγνωσης να γεννηθούν, και κατορθώνουν μ’ αυτό τον τρόπο να μας κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών μας.

-Τον ρώτησα: γιατί οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού, όπως και όλοι οι σύγχρονοι σαμάνοι, μολονότι βλέπουν τα αρπακτικά δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό;

-Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτό εσύ ή εγώ, μου απάντησε θλιμμένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε αυτοπειθαρχία και να τη φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου δε θα μπορούν να μας αγγίξουν. Πως μπορείς να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να ακολουθήσουν μια τόσο αυστηρή αυτοπειθαρχία; Θα σε περιγελάσουν και θα σε γελοιοποιήσουν, ενώ οι πιο επιθετικοί θα σε μαυρίσουν στο ξύλο. Κι όχι τόσο επειδή δεν θα σε πιστέψουν.
Κάπου στα βάθη κάθε ανθρώπινου όντος υπάρχει η προγονική γνώση της ύπαρξης των αρπακτικών. Το ξέρουν τα σπλάχνα σου… Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού είδαν τα αρπακτικά. Τα ονόμασαν ιπτάμενους επειδή κάνουν βουτιές στον αέρα. Δεν είναι όμορφο θέαμα. Μεγάλες, αδιαπέραστες σκιές που σκίζουν τον αέρα. Μετά προσγειώνονται βαριά στο έδαφος. Οι σαμάνοι προβληματίστηκαν πολύ για το πότε εμφανίστηκαν στη γη. Είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ένα τέλειο ον, ικανό να επιτελέσει με θαυμαστή διορατικότητα άθλους επίγνωσης που στις μέρες μας έχουν τη μορφή μύθων και θρύλων. Κι έπειτα όλα χάθηκαν κι έχουμε τώρα έναν άνθρωπο σε καταστολή.

Τι λες τώρα, δον Χουάν; τον ρώτησα άψυχα.
-Αυτό που λέω είναι πως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια συνηθισμένα αρπακτικά. Είναι πολύ έξυπνα, πολύ συγκροτημένα. Χρησιμοποιούν πολύ μεθοδικά το σύστημα που θα μας εξουδετερώσει. Ο άνθρωπος, το μαγικό ον που προορίζεται να γίνει, παύει να είναι πλάσμα μαγικό. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας. Δεν υπάρχουν πια άλλα όνειρα γι’ αυτόν, πέρα από τα όνειρα ενός ζώου αναθρεμμένου για να γίνει κάποτε ένα κομμάτι κρέας, κοινότοπα, συμβατικά, ηλίθια.

Καρλος   Καστανεντα